Casters

Aasje de voorste

We weten allemaal dat caster de Engelse benaming voor een verpopte made is. Echter het fabeltje dat het maken van casters eenvoudig is, wil ik met onderstaand schrijven uit de wereld helpen. Met alleen de maden uit de koelkast zetten, een aantal dagen wachten en geloven dat het karwei dan gepiept is, ben je er nog lang niet!

Kwaliteit en tijd vormen een onafscheidelijke ”drie-eenheid” bij de caster-bereiding. Om kwalitatief goede casters te maken, moeten de maden van top-kwaliteit zijn, anders zitten we vanaf het begin goed fout. Tijd is de kritische factor in het verpoppings proces van made naar caster.

Elke castermade heeft zijn eigen versheid-vlekje. Het zwarte puntje dat op en neer gaat, is de voedselvoorraad van de made en verraadt ons zijn ouderdom en dus ook hoelang het duurt voordat hij gaat vercasteren. Hoe groter dit versheidvlekje is, hoe verser de made.

Hier komt het eerste probleem al om de hoek kijken. Ga na of uw hengelsportwinkel geen nieuwe zending maden met een oude zending vermengt. Het probleem van maden die over een periode van vele dagen, en dus niet op hetzelfde tijdstip vercasteren, is dan verholpen.
Het is en blijft altijd moeilijk om het juiste tijdstip van vercasteren te voorspellen; natuurlijk spelen ouderdom van de made en de temperatuur een hele belangrijke rol. Maar ook hier geldt Ubung macht den Meister. Overigens is niet elke made een geschikte castermade.

Nu aan het werk…. We hebben een periode van ca. 10 dagen voor de boeg. Wanneer ik dus in een bepaald weekend casters wil gebruiken, dan zal ik ca. 1,5 week van te voren de verse maden moeten gaan kopen. Vanaf dat moment gaan we via de ondergenoemde stappen onze casters maken:

Reinigingsproces
Het reinigingsproces is de eerste stap. We laten de maden door een 5 mm zeef kruipen om zo het grove vuil en de dode maden te verwijderen. Vervolgens zeven we het fijnere vuil af met een 3 mm zeef. Daarna volgt een grondige wasbeurt met koud water.

Bewaren van maden

De gewassen maden worden nu in een grote bak met een ruime hoeveelheid fijn, van zacht hout afkomstig, zaagsel gezet. De maden moeten goed en regelmatig vochtig gehouden worden, maar laat ze niet verzuipen. Een ideale caster bak is een lage emmer met deksel waaruit in het midden een gat gesneden is. De maden kunnen dan niet uit de bak kruipen en zullen ook niet stikken door gebrek aan zuurstof.
Doen we te veel maden in een bak, of gebruiken we te weinig of te droog zaagsel, dan zullen korte, kromme en gevlekte casters het eindresultaat zijn. Op de kleur van de casters kom ik nog terug. De bak wordt nu gedurende een week in de koelkast bij ca. 4 oC geplaatst.

Het vercasteren

Dan wordt de bak met maden voor het eerst uit de koelkast gehaald. De grootte van het zwarte vlekje in de maden verraadt ook nu weer de fase in het verpoppings proces. Na het zeven over een 5 mm zeef, zullen de eerste te vroeg verpopte en de dode maden op het zeef achterblijven. Deze gooien we weg. De bak wordt nu niet meer in de koelkast teruggeplaatst maar op een warme plaats weggezet bij ca. 25 oC; denk hierbij wel aan het vocht!
Zet de maden ook niet te warm (op kachel of in de zon) weg omdat u toevallig in tijdnood dreigt te komen; want het vocht verdampt dan uit de maden en levert ook nu weer misvormde onbruikbare casters op. Blijven er te veel caster na de eerste zeving achter dan moet het proces vertraagd worden door de casters terug te zetten in de koelkast en een dag later te starten met de caster-produktie. Als de casters eenmaal buiten de koelkast staan en gaan vercasteren moeten ze elke 2 uur afgezeefd (5 mm) worden.

Het bewaren van casters

Als alles goed gegaan is, heb je nu dus een aantal prachtige goudgele casters. Maar, wat dan! Hoe bewaar je ze het beste? Hoe lang kan ik ze dan nog bewaren? Wel, nadat de casters voor de laatste keer gezeefd zijn, worden de prachtig glanzende casters gewassen om de laatste resten zaagsel te verwijderen. Casters kun je het beste bewaren door de casters zo veel mogelijk van de lucht (lees zuurstof ) af te sluiten om op die manier het verpoppingsproces te vertragen.

Dit kan op diverse manieren o.a.

* In een plastic zakje, wat zo goed mogelijk wordt leeggeperst en afgesloten.
* In een “uit moeders keuken” luchtdicht / vacuüm vershoud pot.
* In een vacuümexcicator.
* In water, dat regelmatig ververst wordt.

Bij de laatste methode moet u er wel rekening mee houden dat de casters hierdoor slechts maximaal dagen houdbaar zijn, omdat deze simpelweg verdrinken en verzuren De verpakte casters moeten ook nu weer in de koelkast bewaard worden.
Het afzeven gebeurt, zoals reeds gezegd, ca. elke twee uur tot het laatste moment voor de visparty. Aan het water gekomen worden ze in water gezet. Zodat het vercasterings proces gestopt wordt. Het bewaren van de na het vissen overgebleven casters in de diepvriezer is uit den boze.

Wat betreft de kleur

Hier is een algemene regel te stellen: De goudgele casters zijn vaak favoriet, maar de ene dag is de andere niet. Er zijn dagen dat de witte caster voorkeur geniet en de andere dag is de donker rode tot zwarte voor de vissen niet te versmaden. De kleur van de casters bepaald ook de zinksnelheid. Hoe lichter van kleur hoe sneller ze zinken. De zwarte casters (flooters, of door Ivan Marks “killer-bait” genoemd, wie weet waarom?) daarentegen blijven drijven. Maar zijn dus niet altijd waardeloos.

Het vissen met de caster

De castervisserij kan het beste met de hennep-visserij vergeleken worden. Regelmatig maar niet te veel bijvoeren en blijven volhouden.

Het aanhaken van een caster behoeft denk ik geen verdere uitleg. Wel kan het knijpen van de caster na het aanhaken de bijtlust van de vissen zeer positief beïnvloeden. Wil men goede resultaten met de caster behalen is natuurlijk veel oefening nodig.

Tot slot

Jullie zien dat casters maken toch niet zomaar gaat maar ook weer niet zo moeilijk is dat je het zelf niet zou kunnen. Een fulltime job is geen voordeel in dit geval. Hulp van de eega/vriendin is dus bijna onvermijdelijk.

Succes

Ron Steyvers
Maver/Mondial Team