Kampioenschap Teylingen 2019
Kampioensverslag Fred Meeuwenoord,
2 juni 2019…de wekker gaat af rond kwart over 4, poeh dat viel niet mee zo vroeg na een heerlijk etentje in Delft. Maar goed je bent baanuitzetter of niet. Dit keer alleen op pad ,daar Ruud verhinderd was voor het kampioenschap van Teylingen. Dus rond kwart voor 5 op t makkie naar t kanaal gereden. En aldaar 13 plekken gemaakt.de 12 andere deelnemers volgden op tijd, zodat de loting binnen 5 minuten was voltooid en eenieder z’n visstek kon opzoeken. Ik had zelf plek 11 gelood, laat dat nou net mijn geluksnummer zijn😊.Ik had gekozen voor 3 plekken 1 op 5 meter, een ander op 11,5 meter en met de feeder op 5 meter uit de overkant. Klokslag 7 uur kon de voercampagne beginnen. Ik startte met de korte stok, om zo wat voorntjes binnen te harken. Dit gebeurde dan ook, alleen niet op mijn stek, naast mij zaten Harrie en Jacques al snel wat visjes te vangen. Jacques met de langere stok, en har wat korter. Dan de 11.5 meter stok maar even hanteren, 15 cm over grond, beaasd met n caster, een piertje en een floaterende made op de punt. Maar….geen teken van leven, ik had een mooi trouw dobbertje gekozen die niet onder wilden gaan. Dat maakte dat ik na 1 uurtje porrellen toch de feeder maar tevoorschijn heb gehaald En meteen bij de eerste worp ving ik al een minibleitje.He gelukkig van de nul af, want uit mijn ooghoeken had ik al menigeen een vis zien binnen harken. Snel volgde t volgende vis(je).Maar dat was t dan ook wel, zodat de teller na ruim 2 uur op 2 visjes stond. Ik dacht nou de prolongatie van de titel kan ik wel vergeten. Wat ik wel steeds deed was wormen knippen en die cupte ik dan op mijn 11 m plekje. Dus dan maar weer de lange stok even ten hande genomen. En ik zwiepte mijn draad net over mijn plek heen, en zag dat mijn pennetje niet wilde gaan staan, en dacht he..wat is dat nou.En het was een mooie heuse hoog zwemmende platte die mijn zinkende aas aangepakt had. Dit was een mooie dame van 1500 gram. Ik was net van de ene verbazing bekomen of ik kreeg weer een mooie opsteker, en ja haar broer van 1200 gram hing aan mijn haakje! Dit herhaalde zich nog 2 keer, alleen de twee was een kleine blei. Maar na de wegingen bleek toch dat ik warempel mijn titel geprolongeerd had. Dus als een blije visser stapte ik in mijn trouwe Opel-viskar met Arco, om daar na nog ff wat slaap in te halen op t Noordwijkse strand.
Tot de volgende keer, Fred.
Verslag van de wedstrijd dag door Peter.
Kampioenschap van Teylingen 2019.
Deze editie niet op Vaderdag en ook niet op zaterdag, maar zondag 2
juni. Met 13 deelnemers uit de gemeente Teylingen richting NoordHolland
getogen om aldaar ons visje te vangen. Er kwamen behoorlijke
vangstberichten uit dit gebied waarmee de wedstrijdcommissie de
waterkeuze al snel had gemaakt. Loting van de steknummers verliep
ordentelijk (zoals altijd) en waren het deze reis de heren Jonker (kop)
en Slats (staart) die de beste papieren hadden. Er was echter een visser
die daar anders over dacht omdat hij zijn geluksnummer had getrokken
(11).
Iedereen een uur om op te bouwen waarmee vooral de vaste stok als
favoriet was bestempeld. Wel allemaal een pickertje als back-up want je
weet het maar nooit.
Na het start signaal en de gebruikelijk voercampagne werd al vrij snel
(hier en daar) een visje gevangen. Het liep echter niet storm en ook
niet iedereen ving vis. Na een half uur zag je diverse leden al
zenuwachtig worden en wisselen van techniek. Hoe zit dat dan met die
vangstberichten? Precies na een uur sleuren en pleuren mijn eerste
aanbeet op de vaste stok. Een baarsje ☹ In ieder geval van de nul af en
zag in mijn oog hoek dat mijn linker buurman een heuse brasem van de
overkant weghaalde. Zou dat dan de tactiek voor vandaag worden, feederen,
Getver, daar had ik helemaal geen zin in. Volhardend in de vaste stok
ving ik weer een baarsje en moest dus echt iets anders gaan verzinnen.
Verderop in het parcours richting de staartnummers, zag ik wel dat er
regelmatig vis op de stok gevangen werd, ze zitten er dus wel maar
blijkbaar niet overal even hongerig en of dik bezaaid.
De feeder gaf niet veel verbetering maar besloot even vol te houden.
Dacht af en toe een soort van beweginkje te zien maar was ook daar niet
helemaal zeker van. In de verte kwam de kampioen van 2018 aan gewandeld.
Was zijn geluksnummer vandaag toch niet het geluk waarop hij hoopte. Een
voorntje was zijn vangst tot nu toe. Pffffff, gaat een lange ochtend
worden. En zo gaat terwijl wij staan te beppen mij topje wat krommer
staan. Aan slaan en gestomp aan de andere kant van de lijn. Ja hoor, een
dikke deftige dame van ruim anderhalve kilo kon geland worden. Dan denk
je dat je HET gevonden hebt, maar helaas. Deze eenzame dame bleek geen
deel van een school uit te maken en keerde ook de rust op de feeder
terug. Niet dat je daarop zit te wachten uiteraard. Wisselen van
techniek op zoek naar de vis en op de stok dan toch nog een bliek, voorn
en twee kleinere brasempjes gevangen waarbij opviel dat de vis er wel
zwom maar niet of heel voorzichtig aasde. Je moest dus heel licht vissen
en behoedzaam blijven op iedere mogelijk onverklaarbare beweging van top
of dobber.
Dat ik niet de enige was die moeite had vis te vangen bleek aan de
vissers om mij heen. Ook zij wisselden voortdurend van techniek en
wisten soms met de stok en soms met de feeder een visje te vangen.
Zo zag ik in de verte Fred met de stok een brasem landen en binnen een
minuut een tweede exemplaar aan het drillen was. Hij snapte er zelf ook
niets van, maar, zo vertelde hij; zijn aasje werd al gepakt nog voordat
zijn sim goed en wel stond. Het leek dus wel of de vis hoog zat. Tot die
conclusie was ik zelf ook al gekomen, want ik had mijn visjes met de
stok ruim van de bodem af gevangen, alleen waren het bij ,ij bliekjes en
voorntjes en bij Fred hele dikke dames.
Terug op mijn troon zag ik vervolgens Ron een dikke dame dame drillen.
Die dan ook maar even in de actie op de fot zetten.
Voor mij geen kampioenschap dit jaar, zoveel was al duidelijk. Het zou
gaan tussen Ron, Fred en Jacques die naar zeggen op staart lekker door
zat te vangen.
Nadat iedereen opgeruimd en gewogen was deed Fred de prijsuitreiking aan
de eerste 6 van deze visdag. Helaas waren voor sommigen de stekelbrasems
te klein om voldoende gewicht in de schaal te brengen (sorry Piet).
Al met al een gezellige ochtend met ietwat tegenvallende vangsten. Hulde
aan de winnaars, Frank bedankt voor de koekjes bij de koffie en hopelijk
volgend jaar weer zulk mooi weer, meer vis en misschien ook wat meer
deelnemers.
Groet, Peter
Alle
foto's van het seizoen 2019.