Wedstrijdverslag 4,

De Teylinger Najaarcompetitie 2008 zit erop.
Aanvankelijk een groot enthousiasme voor aanvang van deze competitie, maar met het uitblijven van vangsten naar tevredenheid een afnemend deelnemersaantal.
Dit doet uiteraard niets af aan de 14 deelnemers (7 van HSV de Leede & 7 van de SHV) van deze laatste wedstrijd die ondanks de uitermate slechte weersvoorspellingen toch aan de waterkant zaten. Dat de weergoden ons gunstiger gezind waren dan gehoopt wat mooi mee was genomen. Met slechts een dikke bui van ± 10 minuten en een wisselende wind uit Z-ZW kwamen we hier genadig vanaf. De sneeuwbui die tijdens de weging over ons heen kwam was wel een aangename verassing.
De colonne tocht naar Akersloot verliep goed. We zijn deze reis niemand kwijtgeraakt, al was Aad wat minder blij bij aankomst, maar dit vooral op zichzelf, maar had niets met de overtocht te maken. Hij leefde in de veronderstelling nog een keer heen en weer naar Noordwijk te moeten rijden omdat hij zijn leef- en schepnet was vergeten. Gelukkig hebben vele vissers zelf reserve materialen bij zich zodat deze trip overbodig werd. Aad ook blij.
De loting verliep enigszins chaotisch omdat er nogal wat kop staart plekken in het parcours gebouwd waren. Nummer 1 was naast het pontje gestoken wat maakte dat deze visser wat meer last van de wind hadden dan de nummers (vanaf 5) om de eerste bocht.
Klokslag 09:00 uur werd het startsein gegeven en vlogen veel korven richting overzijde. Een enkeling had zelf de Vaste Stok ter hand genomen de zijwind trotserend. Een forse oppervlakte stroming bemoeilijkte het vissen aanzienlijk en de gevlochten lijnen hielpen hier niet echt. De storm van de afgelopen dagen had veel afgebroken takken en andere ellende in het water geblazen welke nu als compacte pakketjes (soort mini eilanden) door het kanaal voeren. Blijkbaar kwamen de gevormde pakketjes nu weer los met een naar ZW draaiende wind want verderop in het parcours had men hier nog geen last van. Voor de lage nummers was dit in ieder geval geen vissen en moest er noodgedwongen korter bij gevist worden. Niet dat het aan de overzijde storm liep met de aanbeten maar over het algemeen zal daar toch de Brasem vandaan gehaald moeten worden.
 

	Geen foto's van deze wedstrijd, al is deze van Ron (Winnaar wedstrijd 4) wel aan het Noord-Hollandskanaal genomen. Andere dag, zelfde prut weer.
	De fotograaf was vergeten zijn batterijen na te kijken. Lagen zeker naast zijn casters thuis in de koelkast.

 
Het eerste kwartier / half uur was het nog een beetje zoeken naar de juiste houding, spanning en aasaanbieding maar werd dit “gepiel” bij mij beloond met een heuse SchelePos.
Niet te wegen maar symbolisch goed voor 10 gram op de kaart. Met de gedachte aan de voorlaatste wedstrijd (Ringvaart) nog in gedachte kan zo een Pos het verschil maken tussen een eentje of laatste in de reeks samen met alle andere vissers zonder vis. Dat deze schrokop de haak volledig had geslikt, noodzaakte mij de draad door te knippen en te hopen dat de Pos deze ongelijke strijd zou overleven. Dode vis telt immers niet. Om mij heen bleef het erg stil en vreesde ik weer voor het ergste. Het eerste uur wist ik mijn vangst echter te vertienvoudigen (helaas niet in aantal maar op gewicht) door een Voorn te vangen. Een toevalsvangst want dit uitgehongerde magere scharminkel dook op mij aas terwijl ik dit al aan het binnen draaien was. Mogelijk in de leer bij de Winde of Roofblei geweest.
Om mij heen nog immer geen vis al begreep ik dat het Kopnummer wel al aanbeten had gezien maar nog niet verzilverd. Een belletje naar de staartnummers gaf een zelfde verhaal. Geen vis gezien.
Het tweede uur betrapte ik mijn buurman op het binnenhalen van een Brasem. Het onmiskenbare stompen op de kromgetrokken Feeder gaf goede hoop. In de pauze (was er wel niet, maar ik heb er zelf maar een ingelast om vervolgens tot de ontdekking te komen dat de batterijen van mijn fototoestel leegwaren) vernam ik van Ron op het kopnummer dat hij nu al 2 Brasems had gevangen. Omdat het nooit lukt om alle vissen tegen te houden gokte ik nog maar eens door een zooitje worm te knippen en te hopen toch ook maar wat van deze vissoort aan te trekken. Het risico bestaat natuurlijk dat met deze wormenactie er alleen nog maar meer Possen en Baarzen op je plek aankomen en dit niet positief werkt op aan te trekken witvis. De roofvissen bleven weg en kon na een minuscule aanbeet een kilo Brasem geland worden. Mooi voor in het bekkie gehaakt en hoopgevend voor het resterende stuk van de wedstrijd. Vrij snel hierna werden nummer 2 gehaakt waarbij de beweging van de zeer dunne / gevoelige top weer minimaal was. Een kort overleg met Ron leerde dat hij er ook 2 bijgevangen had en ik dus niet inliep op zijn leidende posititie. Zijn Brasems gaven echter mooie aanbeten te zien waarbij zijn top wel in stijl krom werd getrokken. Verderop uit het parcours kwamen nu ook de eerste vangst berichten binnen waarbij Ruud ook een Brasem had weten te landen. Andere vingen vooral Voorn en hier en daar een Pos of Baars.
Mijn derde aanbeet was compleet het tegenovergestelde van de eerste twee. Uit het niets werd mijn Feeder zowat uit mijn steun geslagen en was een middelmaat Brasem het resultaat. Hierna draaide de wind verder Zuid en hoopte het drijfvuil zich ter hoogte van onze kant zich op met het gevolg dat de top onduidelijk signalen door gaf en veel meer onder spanning kwam te staan dan voor de minuscule aanbeten vereist. Ik heb zelf (mede hierdoor) het laatste uur niets meer bijgevangen waar wel regelmatig aangekloven made, casters of wormen binnen werden gehaald. De hengel hoger afsteunen bleek ook geen succes omdat hierdoor de wind vrijspel kreeg. De plek van loting maakte hier veel uit. Achter de enorme heg welke midden in het parcours stond was het veel beter vertoeven en kon er tot het einde zeer scherp gevist worden.
Klokslag 13:00 uur einde wedstrijd en de eerste sneeuwvlokken diende zich aan.
Snel opruimen en proberen de wedstrijdcommissaris te bellen waar te beginnen. Een derde belletje bleek niet nodig want in de verte kwam hij al tegen de sneeuwstorm in gebuffeld.
Ron had zijn Brasem bestand tot 6 stuks weten op te hogen echter het gewicht bleef toch redelijk beperkt. Met 4600 gram was hij wel de te verwachten vak en misschien wel overall winnaar. Zelf kwam ik tot 3150 gram met drie Brasems, een voorntje en een Schele Pos. Beste Brasems dus. Naast mij had Piet een Baarsje weten te vangen waar de weegschaal niet echt van onder de indruk was. Een inschatting van 25 gram was het beste wat we konden doen. Jacques als trouwe Vaste Stok visser had de nodige visjes gescoord echter stond er ook bij hem geen Brasem op het menu. Albert kon ook helaas maar 1 visje aanbieden waarna Ruud toch weer boven de 2 kilo aanbood. Wim had met 6 prachtige Voorns ook nog een aardig maaltje bij elkaar gevangen.
In vak B was het Henk die direct de toon zette. Bijna 1,5 kilo aan vis zou in dit vak wel eens voldoende voor de overwinning kunnen zijn, tenminste, dat deed Fred ons geloven. Deze aanname werd bewaarheid tot de weging van Fred zijn eigen portie. Hierbij bleef de wegschaal op 1700 gram vissen en bleek dit wel voldoende voor de vakwinst.

 Vriendelijke visgroeten, Peter Dekker

Einduitslag gecorrigeerd voor de slechtste wedstrijd:

Naschrift:
De grootste hilariteit ontstond aan het einde van de wedstrijd.
Er was een deelnemer die zo weinig leven had, waardoor hij blijkbaar tijd had om ter plaatse zijn auto om te bouwen tot een sport uitvoering.
Je kent het wel, lage profiel banden, kortere veren en schokdempers zodat de voorspoiler zowat over de grond schaafde.
Zag er mooi strak uit.
Later bleek dat het niet de verlaagde veren /schokbreker set of banden waren, maar dat deze bestuurder zijn auto had geprobeerd in te graven.
De drassige bodem en het zomerprofiel op de banden maakte dat de auto bij het gas geven dieper en dieper wegzakte.

Is dat nu zo leuk, nee dat valt best mee.
Het leukste was toen we probeerde de auto uit deze bandengleuf te duwen.
Met vier man sterk tegen de motorkap aanduwend leek er beweging inde auto te komen.
Een half metertje, een dot gas en een nieuwe kuil was gegraven.
De vrolijk rondspinnende banden hadden weldegelijk effect gehad.
Niet op het vrijkomen van de auto maar op vrijkomende modderspatten.
Ruud Vos was de gelukkige winnaar en zag eruit als een gespikkelde beer.

Beetje sneu maar wel lachen.
Ruud was daarna toch zo sportief om zijn bus er met sleepkabel en al tegen aan te gooien en heeft de bestuurder met auto en al uit zijn benarde situatie gered.
In de tussentijd zelf ook maar gauw gekeken of mijn auto, ook geparkeerd in de drassige kant, wel zelf uit deze benarde positie te bevrijden was.
De kersverse banden (diep profiel) deden hun werk en het lage toerental van de diesel voorkwam een te grote kracht op de voorwielen.
Aansluitend konden we allemaal door de sneeuw op weg naar de file voor het Zijkanaal C.