Wedstrijdverslag 15: Noord Hollandsch Kanaal 30 september 2000
Het was weer eens zo dag waarbij je, wanneer je ’s morgens op staat al weet dat het deze dag niets zal worden. Donderdag reeds de spullen in orde gemaakt omdat je vrijdag nog een verjaardag moet. ‘s-Avonds lekker slapen denkende dat je de volgende morgen om kwart voor zeven voor de poort moet staan. Je carpool maatje had vrijdag avond al een keer tevergeefs gebeld hoe laat we zouden vertrekken. Voicemail natuurlijk niet inspreken. De wekker op 6 uur en halfzeven in de auto om je meerijder op te halen. Martijn stond al in de straat te kijken waar ik bleef. We moeten wel om halfzeven bij de poort zijn. Dat gaat dus niet meer. Fred belt op dat hij gelijk doorgaat om de baancommissarissen nog even bij te staan. Ruud belt Fred dat hij te laat is. Fred belt mij weer dat Ruud niet naar de poort komt. Bij de poort is Aad naarstig op zoek naar het telefoonnummer van mij, want ik ben te laat. Wij komen bij de poort en is Aad nog steeds zoek en zoekende. Ik bel Aad weer waar hij blijft etc. Jullie snappen het al, het wordt echt niets deze dag. Bij het NH-Kanaal aangekomen kon de loting direct beginnen. Ruud was ons op de snelweg reeds voorbij gescheurd en reeds ter plaatse. Fred en Peter Zoet hadden respectievelijk kop en staart. De rest mocht het verder uitzoeken. Dit is nou typisch zo een water waarbij je blij bent wanneer je in het midden mag zitten. Dat moet natuurlijk voor mij een koud kunstje zijn, want ik zit immers altijd in het midden, zelf als ik kop trek (zie vorige wedstrijd verslag). Op zo een dag trek ik natuurlijk nummer 13 trekken. Knap wanneer er slechts 12 deelnemers zijn. Het water bestuderend komen we tot de ontdekking dat het flink naar links stroomt. De verkeerde kant op dus. Dat wordt dus wel een grammetje of 4 aan de vaste stok. Alles gereed, feeder ook reeds klaar en toet, voeren maar. Maar wat is dat? Weg stroming. Tja ….. je hebt wel eens van die dagen. Plots begint de grond heftig te trillen. Lijkt verdikkeme wel een aardbeving. De lokale beunvereniging moet even een straatje leggen en daarvoor moet je eerst zand trillen, stenen leggen via een luidruchtige kruiwagen en vervolgens natuurlijk weer trillen. Weg vis, weg kansen. Tja ….. je hebt wel eens van die dagen. Dan maar met de feeder en naar goed voorbeeld van de Peter Koopman lekker strak tegen de overkant. Nieuwe gevlochtenlijn, verse voorslag dus gaan met die banaan. 1,2,3 worpen prachtig tegen de overzijde en dan …. Tjing, een grote pruik, weg voorslag, weg korf. Tja ….. je hebt zo van die dagen. Dan toch maar de vaste stok en hopen dat de vis inmiddels een beetje aan het rumoer gewent is. In de tussentijd een nieuwe voorslag monteren, korfje aanzetten, afstand opnieuw bepalen en bijvoeren. Worp 1,2,3 en dan ….. tjing, weg korf, weg voorslag, welkom nieuwe pruik. Tja ….. je hebt zo van die dagen. Weer de vaste stok uitgelegd en wachten op de vis die niet wil. Joepie beet. Een echte schele pos van zeker 155 gram. Dat is een flinke hoor ik jullie denken, pos dan wel te verstaan. Maar ja als later blijkt dat de weegschaal niet helemaal 100% geijkt is verklaard dat een hoop. Tja ….. je hebt zo van die dagen. Toch, een oud kampioen laat zich niet zo gauw uit het veld slaan, andere molen, geen gevlochtenlijn, geen voorslag, nieuwe korf en gaan. Worp 1,2,3 … geen leven. Misschien een beetje slepen, shit vast. Ruk ruk en nog een ruk en dan …. Tja …… je hebt zo van die dagen. Ietsje terug dan maar. Pauze, he he. Even recapituleren. Vaste stok doet het niet, Feederen tegen de overzijde werkt ook niet echt en links en rechts van mij wordt in het midden ook niet echt geweldig gevangen. De aanhouder wint dan maar. Toet ..tweede helft. De vaste stok wel bijgevoerd maar toch eerst maar even met de feeder. Lang wachten, stukje slepen, een mooie aanbeet, de aanslag hebbes. Langzaam laat deze kolossale brasem zich binnen halen. Tjonge jonge dat is een kanjer, daar gaat waarschijnlijk het 55 cm brasem record van Marcel. Het schepnetje ligt gelukkig bij de hand. Voorzichtig laat ik hem het water in glijden. De vis komt binnen bereik. Een laatste sparteling en floep, weg vis, weg kilo’s, weg record. Kut hoor ik mijzelf hard roepen aan de waterkant. Zelfs de stratenmakers kijken verschrikt op. Tja ……. je hebt zo van die dagen. De aanhouder wint dus nog een keer inwerpen dan maar. Het duurde deze keer niet lang, een mooie aanbeet, de aanslag en hebbes. Voelt goed, niet zo groot als de vorige maar toch. Nee dat is geen stompende brasem maar wat dan. Dichter onder de kant gekomen wordt het duidelijk. Een dikke baars heeft het aas tot zich genomen en wel tot aan zijn staart. Tja ……. je hebt zo van die dagen. Verdere feederpogingen bleven onbewogen, dan toch de vaste stok maar weer. De stratenmakers hadden schijnbaar een knappe pauze ingelast want het was al even rustig. De 4 grammer was inmiddels vervangen door een 0,75 grams exemplaar en voorzien van een 60 cm sleep over de bodem. Tik tik doet de dobber. Dansend in de golfslag van die soms oh zo vervelende boten. Langzaam zakte de dobber weg. De aanslag en het resultaat. Een heuse bliek. Er zit dus vis op 11 meter. Een tweede drift door de langzaam omgekeerde stroming van hard links naar zacht rechts. Weer een wegtrekker, de aanslag, het elastiek schiet uit het topstuk. De weerstand loopt op, voelt goed. De vangst komt echter niet veel dichter onder de oever en dan… floep, weg vis, weg haak, weg vangst dag voerplek. Het is daarna heel lang stil gebleven. De stratenmakers waren uitgepauzeerd. Ruud, ook niet met een top dag behept heeft inmiddels de handdoek in de strijd gegooid. De paar lullige visjes die hij had gevangen teruggegooid en afgetaaid. Tja ……. je hebt wel eens van die dagen. ’s-Middags weer een feestje dus haasten naar huis. De wedstrijdcommissie is genegen om mij als eerste te wegen. 1325 gram, het had nog slechter gekund. Ik krijg nog net meer dat Fred toch over de 8 kilo gaat. Het lijkt voor hem dus een mooi benutte kopplaats. Pas later blijkt dat dit toch niet genoeg was voor een eerste plaats. Hans heeft op de topplek bij uitstek, net naast de boompjes, 10 kilo vis gevangen. Gefeliciteerd Hans, goed gedaan en goed voor de spanning in klas A. In vak 1 is Marcel Vos de meest gelukkige visser. Met ruim 8 kilo weet hij aldaar de eerste plaats te bezetten. Gert-Jan blijft met 5˝ kilo nog mooi bij en Aad, die had een knappe voorn waarvan de oogjes nog moesten openen en het geweldige gewicht van 150 gram inclusief ijk fout. Tja ……. je heb soms van die dagen. Maar niet getreurd, het weer was geweldig, geen wind, geen regen maar wel een paraplu. Marcel Minnee zag in de verte donkere wolken van het Sodom en Gomorra naderen. Als geen ander was hij voorbereid op wat er deze onheilspellende dag allemaal zou kunnen gaan gebeuren. De paraplu stond al fier overeind. Het wegverkeer nam in de loop van de ochtend in drukte toe. Vrachtwagens denderen achter ons voorbij. De zuiging van een zo een kreng rukt zijn plu uit de grond. Marcel zit echter nog geconcentreerd te vissen. Een personenwagen volgt. De plu begint te rollen en plons. Marcel schrikt op, kijkt en ziet nog net zijn plu in de diepte verdwijnen. Gelukkig is de stroming inmiddels weggevallen en ziet hij nog net een stukje van de steel op een halve meter onderwater. Met het laatste deel van zijn vaste stok weet hij het gevaarte op de wal te krijgen. Het hengeldeel blijft hierbij overigens ongeschonden. Tja …. je hebt zo van die dagen. Plots wordt de rust hevig verstoord. Gillende banden op het asfalt. Een instructeur in een leswagen gaat boven op de rem. De ongelukkige bestuurder wilde langs de weer eens veel te slordig langs, of liever op de weg, geparkeerde auto rijden, terwijl er tegenliggers aankomen. Ik hoop niet dat dit een examen betrof want dan zal deze chauffeur zijn leven lang op ons blijven vloeken en schelden. Oké, hij of zij had misschien wat voorzichtiger moeten zijn maar de mannier waarop vele van ons hun vervoersmiddel hadden geparkeerd was werkelijk een schande. Tja …. Je hebt soms van die dagen.
Vriendelijke visgroeten, Peter
Bezoek nu ook onze internet-vis-site: http://surf.to/SHV
