De eerste wedstrijd van het jaar, gek hé, maar het trekt nog helemaal niet. Andere jaren was ik al weken lang in de weer met spullen in orde maken, weekeinden vissen in de bekende voorjaarswateren etc. Dit jaar wil het om een of andere reden niet en dat terwijl we toch een behoorlijke winterstop hebben gehouden. Zal het dan aan het weer liggen, de nattigheid, de kou en dat dan toch zonder echte lange vorstperiode. Nou ja, vandaag (maandag) hebben we gelukkig een voorproefje gehad van het weer zoals wij graag zien. Dan ook nog het vreemde feit dat we deze eerste wedstrijd gewoon met worm mogen vissen, het is immers nog geen 1 april, maakt het allemaal nog veel vreemder. De wedstrijd, in tegenstelling tot andere jaren was het dit keer geen slagveld aan de Nauernasevaart, om een plekkie te bemachtigen. In geen velden of wegen waren andere verenigingen te ontdekken. Dit zet je natuurlijk wel gelijk aan het (doem)denken. Was het niet vorig jaar dat we moesten uitwijken naar de Westknollendammervaart omdat drie andere verenigingen ons te vlug af waren. Met wat nieuwe aanwas en de terugkomst van wat leden die er een paar jaartjes tussenuit zijn geweest beloofde het toch een leuke seizoensstart te worden. We hebben immers weer een deelnemersveld van tussen de 20 en 25 vissers. Oké, de eerste wedstrijd kende een aantal afmeldingen, maar dat komt in de loop van het jaar wel goed. Een schone lei, een ieder in aanmerking komend voor kop- staartplaatsen, een nieuwe weegschaal en gaan met die banaan. Marcel lootte kop (stroomafwaarts) en ondergetekende mocht het vanaf staart proberen. Een stevige zuid westen wind maakte het vaste stok vissen behoorlijk lastig. De meeste vissers grepen dan ook direct naar de feeder als vrije hengelkeus. Alleen ons nieuwe lid Edwin Leichtenberg, hartelijk welkom geheten en veel succes toegewenst, moest het wegens het ontbreken van dit stuk gereedschap noodgedwongen met de vaste stok doen. Eerlijkheidshalve ben ik zelf ook met de stok begonnen, maar zoals ik al vermelde maakte de wind dat geen gemakkelijke keus. Het merendeel van de tijd heb ook ik dus met de feeder gevist. De vangsten, we moesten het er eigenlijk maar niet over hebben. De vis was niet erg actief. Na een uur naar mijn dobbertje te hebben gestaard en aansluitend nog eens een half uur naar het topje van de feeder was het tijd voor een bakkie. Nico kwam ook even buurten om de beentjes even te strekken en te horen of ik ook zoveel leven had. Niets dus. Al babbelend de koffie genoten en gauw terug naar de stek. Je weet immers maar nooit. Het aas controlerend kwam ik tot de ontdekking dat een stevige aanbeet mij geheel ontgaan was. Twee maden waren volledig uitgezogen en de caster was al helemaal nergens meer te bekennen. Stom, stom stom, beter opletten dus. Ingespannen naar het topje tuurend, een heel klein tikje, tring, tring, nee he, niet nu die ter…… telefoon, nog een klein tikje en past een mooie brasem in het mandje. De aas opnieuw beaasend, tring, tring …… Hallo met Fred, vangen we nog wat. Bla bla bla, Marcel heeft er reeds drie en Gert-Jan al twee. Nou daar zit je dan met je mooie staartnummer en je ene visje. Nou doei, ik moet er dus nog gauw een stuk of drie inlopen. Een mooie worp, en mooie aanbeet en past, weer een beste brasem in het mandje. Gaat het dan toch nog lukken? Nico vangt ook zijn eerste brasem in het midden van de vaart. Toet, toet …. Pauze, nee he! Niet nu. Het feit dat Nico in het midden ook leven krijgt geeft de vaste stok weer nieuwe hoop. Even bijvoeren dus, maar met mate. Zo en dan nu een Ba…….