Het is een beetje laat, maar de derde en daarmee laatste bootjes voor dit jaar zit erop. Het aantal afmeldingen wordt groter en groter en het zijn juist de meeste verventte voorstanders van deze wedstrijden die weer verstek laten gaan. Ik sta er niet gek van te kijken wanneer de discussie tijdens de jaarvergadering weer eens hoog oplaait om deze vorm van wedstrijdvissen verder terug te brengen. Slechts 6 bootjes hadden we deze keer en het vakantieseizoen is nu toch allang voorbij. Er was zelf een boot bij met slechts een inzittende dus dat maakt 11 man. Een ander vreemd maar toch wel storend effect was dat er personen al wegvoeren en aan het opbouwen sloegen terwijl de rest nog aan de kant stond te laden. Dit kan dus absoluut niet meer. Gelukkig hadden deze personen vergeten dat we tot een afgesproken tijd vissen en niet al op die tijd op de weegplaats aanwezig hoeven te zijn en daarmee en zekere "kostbare" vistijd verloren zagen gaan. Wanneer ook zij netjes waren blijven wachten hadden ze kunnen vernemen dat er tot 11:30 uur gevist kon worden. Ook al zit ik noch in de wedstrijdcommissie noch in het bestuur, geeft dit mijn inziens een verkeerd beeld. Normaal plegen we met zijn allen naar een zeker verzamelpunt te roeien of gesleept te worden waarvandaan we allemaal tegelijk naar onze favoriete visstek vertrekken. De motorbezitters is in de regel duidelijk dat zij hierbij diegene die dezelfde kant op willen, doorgaans slepen en in ieder geval de vaarsnelheid aanpassen aan de roeisnelheid.

De vangsten lieten het helaas een beetje afweten. Na de goede resultaten in het Noordzee- en Noord-Hollandsch Kanaal waren we natuurlijk wel een beetje verwend maar je hoopt toch altijd op beter. Een groot aantal zocht het in het diepere water van de Ringvaart zelf echter zij hadden grote hinder van de nogal sterke stroming. De overige boten zochten de beschutting van de bomen in de doorsteek naar de plassen ten Oosten van Schiphol.

Mijn eigen bootmaat kreeg het echter al gauw heel benauwd waarbij ernstige darmkrampen hem parten speelde. Daar is maar een remedie voor en dat is lossen die hap. Met de blote witte hammen over de rand heen hangend werden de krampveroorzakers luid plonzend te water gelaten. Deze actie heeft zich daarna nog twee keer herhaald waarmee het ergste leed was geleden. Het bleek trouwens dat het met de controles op het water zeeeeeeeeeeer slecht gesteld is. Twee snoekvissers waren toch duidelijk met levend aas in de weer en vonden het bovendien nodig om andere vissers hiervan op de hoogte te stellen en bovendien behoorlijk te storen in hun vangsten omdat wij toevallig op een plekje lagen waar deze vissers een week geleden vier snoeken of snoekbaarzen vingen. Even dacht ik aan de oproep van de Amsterdamsche Hengelsport Vereniging die om extra controleurs vroeg. Misschien maar een geluk dat ik daar geen gehoor aan heb gegeven omdat je als controleur noch bekeurings- noch inbeslagname bevoegdheid hebt en ik mij bovendien ook niet helemaal kan vinden in de huidige regelgeving. Even dachten we nog aan verkassen omdat de vangsten en de waterdiepte tegenvielen maar gelukkig hielpen Ruud, Dick en Bram ons snel uit de droom. Ruud, vanaf de Ringvaart, belde op om te vragen hoe het ons verging omdat hij zelf op dat moment slecht ving. Bram en Dick hadden het al helemaal gezien en kwamen al verkassend voorbij varen van de Ringvaart naar de verderop gelegen plasjes. Dat scheelde ons dus een hoop in- en uitpakwerk. Na deze "lange" zit was het voor de meeste om 11:30 uur einde wedstrijd en konden we nokken en wegen. De sterk wisselende weersomstandigheden hadden ons geen geluk gebracht. Beginnend met een zwakke Zuid-Westen wind en regen eindigde we in droog weer met een sterke Noorden wind en heel af en toe een zonnetje. Bij de weging varieerde de gewichten tussen de 3½ kilo en de schamele nul van een teleurgestelde visser die een vis verspeelde maar wel een mooie rivierkreeft scoorde. Helaas voor hem telt deze niet mee. Deze bijzondere vangst is wel een positief teken aan de beherende verenigingen dat het met de watergesteldheid wel goed zit. Een positieve ontwikkeling die ook mij al was opgevallen met de vangst van een echt riviergrondel. Winnaar werd Ruud die alleen in een bootje (kopplaats) de 3½ kilo ving. Pikant detail is dat ik mezelf voor de letter van het reglement misschien wel had moeten diskwalificeren omdat ik aan de kale haak van mijn vaste stok een Schele Pos scoorde terwijl ik op dat moment met de feeder aan het vissen was. Ter compensatie heb ik later, mij realiserend dat dit eigenlijk niet kan, een zelfde maat visje naast mijn net gedeponeerd om die onreglementaire vangst weer recht te breien. Doorgaans gebeurt dit met kantwedstrijden nooit omdat je daar de ruimte hebt om de hele boel op de kant te leggen maar in een bootje is de ruimte te beperkt om je spullen veilig, niet in de weg liggend, op te bergen.