Eindelijk, de laatste wedstrijd van het seizoen. Door tussenkomst van allerlei wedstrijden zijn we in ons eigen programma behoorlijk doorgeschoten. Ik hoor al geluiden op gaan om dit tijdens de jaarvergadering maar weer eens aan de orde te stellen. We mogen natuurlijk al helemaal niet mopperen want ook nu weer zat het weer niet echt tegen. Wel hebben we in de reis naar de visplek toe zo een beetje de gehele Ringvaart gezien, maar dan heb je ook wat. De wedstrijdcommissie was des morgens eerst naar Aalsmeer gereden maar daar was het nog steeds een modderpoel en bemerkten ze dat je de wind daar recht in de snuit zou hebben. Met de voorspelde regen en kou is dat natuurlijk niet echt lekker. Dan maar richting Halfweg, want daar worden nog echte Brasems gevangen. Hoe die dingen er uit zien ben ik ook even kwijt, maar dat zal de tijd van het jaar wel zijn. Wij als volgstoet waren inmiddels ook vanaf de portiersloge vertrokken en net de afrit Hoofddorp voorbij toen de wedstrijdcommissie doorbelde dat ook Halfweg was afgevallen. Iets met onvoldoende parkeerruimte. Dan maar naar de Molenplas, bij sommige beter bekend als het gat van Vijfhuizen. Wat gemor aan de waterkant omdat ook hier de wind toch wel redelijk in het gat blies. Toch maar gewoon gaan zitten en vissen. Het was even wachten op de wedstrijdsecretaris aleer de wedstrijd kon aanvangen, die moest nog even ontbijten, maar 5 voor 8 konden we dan eindelijk van start. Martijn was de enigedie een vaste stok had uitgepakt, de rest koos allemaal voor de Feeder. Bram en Gerard gokte op vis dichtbij en zaten op een meter of + 20 meter uit de kant. Wim en Henk dachten meer in de orde van 30 meter, Fred, Nico en later ook Martijn op + 40 meter en deze eigenwijze gek had tijdens de koppelwedstrijd van de Vrije Visser opgevangen dat de Brasem, ja ze bestaan nog, op zo een meter of 60 gevangen werd. Dat is op zich weer een verhaal apart. Peilend op 50, 55 en 60 meter bleek het verschil in diepte enorm. Voorbij de 55 meter ging de diepte van nauwelijks 3 naar 10 tellen. Dat is pas een gat met, naar later bleek, een flinke richel.

Intermezzo 1, gierende banden en zachte tok en vervolgens een piepende waterkip (komt die tok toch nog van pas) midden op de weg. De auto in kwestie stopte, keek achterom en reed gewoon verder. Fred, die het dichtste bij zat, heeft de kip of hoen maar van de weg gepluk en bij de waterkant gelegd. Gelukkig viel het allemaal nogal mee want enkele uren later zwom dit beestje weer vrolijk rond.

Al snel werd er veel voorn gevangen en bedroop mij het beangstigende gevoel dat ik een verkeerde gok genomen had. Het duurde dan ook tot ver in het eerste uur eer ik mijn eerste aanbeetje had. Dat was dan wel ook gelijk een mooie platte. Wel moest ik dat beest eerst over de eerder genoemde richel heen krijgen, en dat bleek een steeds moeilijk wordende klus. De tweede en derde brasem werden vrij snel daarna geland en toen begon de ellende. De richel had zo een destructieve werking op mijn hoofdlijn dat deze vervolgens om de haverklap brak. Collega vissers begonnen al te denken dat ik in training was voor de vierdaagse van Nijmegen, want tot wel acht keer toe moest ik mijn lijn opnieuw uitlopen. Eens komt er een einde aan de lijn op de spoel en na zeven brasems was het beurt. Ik kon nog een keer mijn hengels optuigen en had daarmee mijn laatste spoelen en lijn verbruikt. Er mocht dus niets meer mis gaan. 

Intermezzo 2, Naast mij dook er een hongerige snoek op een door Bram binnen geloodst visje. Jammer van het visje en jammer van de snoek. Een goed uur later was het de beurt aan Nico. Aanvankelijk leek hij iets meer geluk te hebben maar ook hij moest na enkele minuten zijn meerdere in de snoek herkenen en verloor dus ook de strijd.

Gedwongen door de richel ben ik maar op zo een 50 meter gaan zitten en begon toen ook spontaan voorn te vangen. Nico daarentegen landde een mooie platte, en nog een en nog een. Poeh, dat gaat nog spannend worden. Ook Bram mocht zijn eerste platte landen en nog een en ........ gelukkig ook ik ving weer Brasem. Fred had na de pauze zijn gebruikelijke eindsprint ingezet en ving de ene na de andere Brasem. Dit tot grote verbazing van Gerard die op 1 voorntje bleef steken. En dat nog wel vanaf een mooie staart plaats. Oké, een keer had hij een brasem aan de haak, maar door iets te wild getrek en gesjor werd deze gelost. Wim wist vanaf kop toch ook nog een brasem te vangen en komt daarmee aardig in de buurt van het zicht op de tweede plaats in de B-klasse. Henk kon maar niet van de voorn af geraken en heeft helaas geen Brasem gezien. Martijn wist de eerste helft met de vast stok nog aardig in de buurt van Fred te blijven maar toen die eenmaal brasem ging vangen moest ook hij switchen van hengelkeus. Helaas heeft dit niet mogen baten want de slecht onderhouden voerplek leverde hem nu geen platte meer op. Einde wedstrijdsignaal kwam misschien wat vroeg maar een van de wedstrijdcommissarissen had nu eenmaal wat haast. Moest geloof ik nog een kuil voor een ander graven?
Waar is toch dat weegnetje gebleven. Ik weet van niets, ik ben maar gewoon lid. Peter Z. had de vorige keer geholpen met wegen en was nu niet aanwezig. Misschien was dit item tussen zijn spullen beland? Dan maar met de emmer en Fred die mocht die van hem ophalen. Heeft Fred ook nog een beetje wandeltraining gahad. Omdat Wim dus nog een klusje had werd daar begonnen met wegen. Zijn net uit het water getrokken en geleegd en met de vis kwam er plots ook een keurig weegnetje te voorschijn. Oké, het was erg vroeg en nog aardig donker toen hij ’s morgens zijn leefnet uitgooide, maar een beetje blond is het wel. Gelukkig maar, want wegen in een emmer is niet echt prettig voor de vis. Met een 2150gram had hij net genoeg vis verzameld om zijn zoon Peet voorbij te streven. Niet dat Peet daarmee zit, want dat was nu net de reden dat hij niet was meegegaan. Hij wilde helemaal geen tweede worden want de A-Klasse lijkt hem maar niets. Nico scoorde een mooie 5½ kilo en had daarmee zijn 1^e positie in de B-Klasse veilig gesteld. Zelf kwam ik niet verder dan 7 kilo rond wat voor Bram een beetje opluchting was. Het verschil was + 7 kilo en in het tempo van de eerste helft zou dat nog wel eens heel spannend kunnen worden. Bram had zelf nog 3½ kilo en is met geruime voorsprong winnaar van het A-Klassement gebleven. Martijn had toch nog zo een 2½ kilo voorn in zijn netje zitten en Fred was weer een echte winnaar met ruim 9 kilo. Deze supervangst zo aan het einde van het jaar, maakt dat Fred in het klassement nog net Ruud voorbij wist te streven en ondanks het zeergering aantal wedstrijden toch nog op de derde plaats in de A-Klasse weet te eindigen. Hulde, zou onze voorzitter zeggen, tenminste als hij erbij zou zijn geweest. Gerard ,vanaf staart, heeft het een beetje laten liggen want met 25 gram moet je je eens toch afvragen wat en waar het nu fout is gegaan. Zelf ben ik weer eens winnaar van het puntenklassement, maar die prijs kon mij dan ook al haast niet meer ontgaan ook al had ik graag gezien dat Bram ook deze prijs een keer in ontvangst mag nemen. Maar ja, cadeautjes worden er doorgaans niet gegeven en maar goed ook, want dat geeft toch geen lekker gevoel wanneer je op zo een manier de winst moet (mag) pakken. Volgend jaar dan maar weer, maar met ook voor mij weer een echte concurrent wanneer Fred iets meer wedstrijden kan vissen. Ook moeten we de Vosjes natuurlijk niet vergeten, ook al hadden die dit jaar nu niet echt een super jaar.
Helaas heeft het bestuur haar gezicht maar spaarzaam of slechts helemaal niet laten zien. Het zou toch zo leuk zijn als ook zij wat meer bij de wedstrijden betrokken waren. Je kan je hobby toch niet jaar in jaar uit verloochenen? Kom op heren de beuk er in.

Tot de prijsuitreiking ergens aan het einde van deze maand.
Met vriendelijke visgroet,