Wedstrijdgegevens: Jubileum wedstrijd 1 juni 2002
50 Jarig jubileum wedstrijd SHV te Onderdijk
We hebben er lang op moeten wachten maar eindelijk mochten we dan met zijn allen een weekend naar het Hart van Onderdijk.
Het bestuur was reeds maanden lang bezig geweest om e.e.a. voor te
bereiden. Vrijdag 31 mei begon het programma met een ontvangst en een
welkomstdrankje. Niet iedereen kon zolang wachten want reeds om 10 uur ‘s
morgens melde de eerste gast zich bij dit bijzondere sportvishotel. Het
bestuur zelf meldde zich rond de klok van drieën en de werkers arriveerden
vanaf zo een beetje 17:00 uur. Naast de stromende tap kwam de stemming er al
gelijk lekker in toen een ieder het laatste model AKZO NOBEL cap ontving.
Deze best mooie (vis)pet vond gretig aftrek en werd al snel een collectors
item. Een aantal Belgische gasten zagen die pet wel zitten en wisten beslag
te leggen op de extra exemplaren. Een deelnemer ruilde zijn persoonlijk
ontvangen exemplaar in voor een Belgische voetbalmuts. Dit uiteraard om te
benadrukken dat Holland niet aan het wereldkampioenschap voetbal deelneemt.
Omdat er anders dan we gedacht hadden, niet de enige gasten in dit hotel
waren, een drietal andere gezelschappen hadden hetzelfde weekeinde geboekt,
werd ons programma licht door elkaar gegooid. Dit mocht de pret echter niet
drukken. Nadat het grootste deel van deelnemers binnen was werd de eerste
jubileum uitreiking gedaan. In plaats van zaterdag werd het vrijdags reeds
barbecuen en zaterdag het driegangen diner. De barbecue vond gezamenlijk
plaats met een Haags voetbalgezelschap die zi nu en dan ook nog een beetje
vissen. Nu lusten wij wel een borreltje maar voetballers staan bekend om hun
kantineomzet, en dat hebben ze laten weten ook. Half beschonken als echte
Hollanders stortte iedereen zich na opening van dit vreetfestijn massaal op
de gril. Ook onze jongens, waarvan een aantal inmiddels behoorlijk
uitgehongerd, drongen zich vooraan in de rij op. Het arme ding (meisje)
achter de gril kon het allemaal niet bolwerken en was al helemaal niet
gecharmeerd van de taal die werd uitgeslagen. Meer huilend dan lachend
verliet zij het strijdtoneel en nam Kees, de baas, het zelf over. Deze
inmiddels door de wol geverfde eigenaar liet zich uiteraard niet gek maken
en iedereen moest keurig op zijn beurt wachten en uiteraard op het garende
vlees. Slechts een enkele wel hele bijdehante wist van de nodige
voorbijgangers een moeizaam vergaard stuk vlees van het bord te roven zonder
zelf in de rij plaats te nemen. De baromzet maakte dan op dat moment zich
daar niemand zich meer druk om maakte. Er was meer dan voldoende, dus
niemand behoefte bang te zijn ook maar iets tekort te komen. Na deze toch
zeer smakelijke maaltijd stortte een ieder zich wederom op het koude nat, om
de alweer dorstige kelen te smeren. Een enkeling waagde zich aan het biljart
en andere gooide een potje dart. Veel meezingen met de galmende Hollandse
smartlappen en vooral niet vroeg naar bed want je viert tenslotte niet ieder
weekeinde het 50/jarig jubileum. Rond de klok van tienen werden we allemaal
wederom in de eetzaal uitgenodigd voor de uitreiking van de Jubileum
visjassen. Zwaar gesponsord ontving een ieder een prachtige groene wind- en
waterdichte jas. Ter ere van het Jubileum was hierop het SHV logo
aangebracht alsmede de logos van de drie sponsors die het mogelijk hadden
gemaakt om deze jassen zonder eigen bijdrage te mogen ontvangen. Met dank
aan Albert Heijn Rijnsburg, Lefebre Schoonmaak bedrijf en Hengelsporthuis
Sam Teunissen. Persoonlijk vond ik het alleen een beetje jammer dat juist
het logo van het schoonmaakbedrijf groot op de achterkant prijkte en ons SHV
logo relatief klein op de voorzijde stond. Als klap op de vuurpijl werden
voor aan de wel de heel trouwe leden, langer dan 25 jaar lid van de SHV,
door de voorzitter erespeldjes uitgereikt. Omdat de voorzitter zelf ook
langer dan 25 jaar lid is van deze zeer bijzondere visvereniging werd zijn
speld door Ruud Vos overhandigd. Uiteindelijk heeft een ieder rond de klok
van twee toch zijn mandje gevonden. De Belgen maakte het het meest bond.
Toen zij klaar waren met drinken stonden de eerste vroege vogels al weer op
om te gaan ontbijten. De hierbij geserveerde koffie kwam hun niet slecht
uit. Het verhaal gaat dat de laatste ‘s morgens om 9 uur zijn bed wist te
vinden, maar toen waren wij allang op pad. Vanaf 06:00 uur was de
ontbijtzaal van ons en was een ieder keurig op tijd voor dit smakelijke
ontbijt. De echte vroege vogels om 6 uur en de avondmensen om halfzeven,
maar toch heel netjes, Al met al konden we eerder dan gepland naar de
waterkant voor het vissen van de prijzen koppelwedstrijd. Helaas voor ons
konden we niet in de ondervaart terecht en moesten derhalve uitwijken naar
de West Friesvaart. Reeds vrijdagavond had de wedstrijdcommissie een
prachtig parcours uitgezet. De loting had reeds na de uitreiking van de
jassen plaatsgevonden zodat een ieder wist waar en met wie hij de dag mocht
doorbrengen. Het water lag er werkelijk schitterend bij en de zon stond a
parmantig aan de horizon. Omwille van het behoud van de natuur, de
aangewezen visplekken moesten nog wat opgeschoond worden, werd er ruim de
tijd genomen om op te bouwen. Sommige hadden immers meer tijd nodig om het
riet was opzij te binden om het vissen met koppels op een plek mogelijk te
maken. Om ± 08:15 werd het startsein gegeven en was het afwachten wat de
vis zou doen. Hoe mooi het water er ook bij lag, er sprong geen vis en dat
is nooit een echt goed teken. De West Friese vaart die op ons parcours zo
een 45 meter breed was gaf een mooi verloop in water diepte. Direct uit de
kant stond het water reeds op oog hoogte.. Dit heeft Dick hoogst persoonlijk
getest en de waarheid gevonden. Tijdens het opbouwen was er een deeltje, het
derde, in het water geglipt. Zonder dit essentiële hengsport attribuut is
het slecht vissen vangen natuurlijk. De koppels Nico van Vliet / Peter Zoet
en Theo van Toorenenburg / Bram Beij hadden het geluk respectievelijk staart
en kop te mogen bezetten. Ook de koppels Montanje / van Stijn en Dekker /
van Hecke mochten met hun loting niet klagen omwille van de afstand tussen
de verschillende plaatsnummers. Er zou sinds lange tijd weer eens een poging
gewaagd worden om er een acht uur wedstrijd van te maken. Hierbij moesten
dan wel het wee en de vangsten een beetje meezitten. De eerste twee uur
verliepen voor de meeste nog redelijk voorspoedig. Niet iedereen had al vis,
echter zo nu en dan werden er mooie exemplaren gevangen. De meeste koppels
deden het met een vaste stok en een met de feeder. Beide methoden hadden
succes al deed de vis aan de overzijde nogal voorzichtig. Het grote verschil
hier zat hem waarschijnlijk in de waterdiepte. Zoals eerder beschreven stond
er direct onder de kant reeds 2 meter water, echter de overzijde gaf slecht
een halve meter. Dit uiteraard indicatief, want ik ben het niet wezen
controleren, en Dick zag een zwempartij naar de overzijde niet zo zitten.
Normaal kan door de tellen van het moment waarop een 20 grams korfje het
water raakt en het moment waarop de top terugspringt, ten teken dat de bodem
bereikt is, bepalen hoe diep het water ongeveer is. Ieder tel staat hierbij
ongeveer voor een meter water. Tijdens deze sessie viel er niets te tellen
dus reken zelf maar uit. Omdat niet iedereen tijdens de pauze gezellig naar
het midden van het parcours kwam weet ik ook niet precies hoe de vangsten
over het parcours verdeeld waren. Naar zeggen zat je met ± 5 vissen boven
in het klassement en met nul, nou ja dat spreekt voor zich. Niet de vangsten
die we gehoopt hadden, maar dat zal toch voor een groot deel in de
weersomslag gelegen zijn. Na vier uur vissen zou er een meer uitgebreide
pauze gehouden worden waarbij er vanuit het Hart van Onderdijk voor een
koude versnapering gezorgd werd. Ook in deze pauze liet een enkeling verstek
gaan. Ontzettend jammer natuurlijk, want juist die pauzes maken onze
vereniging zo uniek. Soms best l...... hoor wanneer je net een beetje vis op
je plek hebt, maar doorgaans maakt het over de gehele wedstrijd genomen geen
bam uit. Die afgelopen twee uren werden door de meeste een stuk minder
enthousiast ontvangen omdat de vis het massaal liet afweten. Alleen de echte
mazzelaars wisten hun quotum te verdubbelen, maar wel veel kleine vis.
Ondanks de matige vangsten werd toch besloten om de gehele 8 uur vol te
vissen. Het alternatief was namelijk verkassen of in de hotelbar eindigen.
Dat eerste werd niet zinvol geacht en die bar hadden we gisteren al
uitgebreid bestudeerd en mochten daar sowieso die avond nog volop van
genieten. Het vijfde en zesde uur leverden wederom niet bijzonder veel vis
op en was er nog steeds een deelnemer met nul vissen op zijn conto. Ook
bijzonder was de afwezigheid van de doorgaans veelvuldig aanwezige winde en
baars. Niemand heeft zo een exemplaar weten te haken. Na 6 uur vissen werd
duidelijk dat er nog slechts een vijftal koppels serieus meedongen naar de
hoofdprijs. Zoals vooraf bedacht werd er op staart door Nico goed gevangen,
alleen onbegrijpelijk dat Peter Z. niet een visje wist te verschalken. Een
koppelwedstrijd alleen winnen is bijna onmogelijk, ook al is de lotingsplek
nog zo mooi. Ook op kop hadden Bram en Theo aardig vis, maar omdat hier geen
gezamenlijke behoefte aan de pauze bestond konden we de exacte stand van
zaken niet goed inschatten. Wel wist Bram ons mee te delen dat hij reeds een
Platte van 55cm in zijn netje had liggen. Verder berichte Gert-Jan en Ruud
over redelijke vangsten en mochten Koos en ondergetekende ook niet klagen.
Onder de wedstrijd heeft Henk Duwel, herstellende van een dubbele heup
operatie, vanaf huis nog gebeld met de vraag hoe het ons verging. Een ieder
moest de groeten van hem hebben, goede vangst en hij vond het ontzettend
spijtig dat hij niet bij ons aanwezig kon zijn. Wij van onze kant wensen hem
een spoedig herstel toe en hopen hem gauw weer aan de waterkant te zien. De
laatste twee uren zouden nog een verrassing opleveren. Bij weging bleek dat
Nico, staartnummer 12, het inderdaad alleen moest doen. Peter Z. eindigde de
dag met nul vissen. Aldaar begonnen met wegen heeft hem toch nog even een
eerste plaats opgeleverd. Het koppel Aad / Mart kon daar geen verandering in
brengen. Aad had dan nog wel een paar visjes maar Mart helaas slechts een.
Bij het wegen van Koos en ondergetekende op plaatsnummer 10, werden Nico en
Peter van hun eerste plaats verdreven. Ook individueel moest Nico het
onderspit delven. Het duurde tot het koppel Ruud Vos / Ronald Moerland op
plaatsnummer 8 voordat de kop positie werd overgegeven. Individueel bleef
ondergetekende dan wel hoog maar met de 7 kilo die beide heren op de klok
wisten te brengen kwamen zijn ruim 2 kilo boven het eerder genoemde koppel.
Het Koppel Hans de Waard en Dick Zandbergen, plaatsnummer 4, namen de derde
plaats over en het koppel Theo /Bram op kop wisten nipt de vierde plaats te
pakken. Hekkensluiters waren gedacht deze reis het koppel Frits, als in de
voorzitter, en Piet Kruit. Dit ondanks zijn oefensessie op vrijdag. Helaas
was er een foutje in de telling geslopen wat maakt dat dit koppel niet
laatste maar voor laatste was. Gezien de overmaat aan prijzen zal hier geen
enkel punt van gemaakt worden maar voor de statistieken bij deze recht
getrokken. Echte hekkensluiters was het koppel Aad / Mart met 2100 gram op
pleknummer 11. De grootste
vis werd gemeten bij Dick met een Brasem van 57 cm en het kleinste visje, 16
cm, bij Theo van Toorenenburg. Pechvogel van de dag was natuurlijk die ene
visser met nul vissen. Aan zijn spullen kan het niet gelegen hebben want die
zijn wel in orde. Ook het aas en voer is van dezelfde makelei als die van
vele winnaars. Misschien een tikkeltje eigenwijs of te weinig ervaring.
Beter goed afgekeken dan slecht of te laat zelf uitgevonden. Ik meen mij
toch te herinneren dat deze pechvogel drie jaargeleden bij de Feeder
instructie aan het gat van Vijfhuizen present was, maar misschien moeten we
die sessie nog maar een keer herhalen. We hadden eigenlijk dit weekeinde nog
e.e.a. aan de techniek willen doen, maar het bargehalte van dit Jubileum
heeft dar roet in het eten gegooid. Terug in het Hotel was het na en
kortstondig bezoek aan de bar eten geblazen. Een eenvoudig maar toch zeer
smakelijke driegangen maaltijd stond op ons menu waarvan de een meer genoot
dan de andere. Het sponsors duo Sam en Sam Teunissen hadden de gelederen
inmiddels versterkt om aan dit diner deel te nemen. Nadat wederom de Haagse
groep de zaal had verlaten kon en een ander in gereedheid worden gebracht
voor de prijsuitreiking. Nieuwsgierige vissers van andere verenigingen keken
hun ogen uit. Zo een prijzentafel hadden ze zelden, zeg maar nooit, gezien.
Dit uiteraard met grote dank aan onze zeer gulle sponsoren, AKZO
NOBEL, AH Rijnsburg, Koopman
Hengelsport, Sam’s
Hengelsporthuis en Henk Teunissen.
Eigenaar Kees wist ons nog te vertellen dat hij als vishotel eigenaar veel
verenigingen had gezien, van stadsverenigingen de door de hengelsport
producenten gesponsorde verenigingen toe, maak nimmer zo een uitgebreide
tafel gezien had. Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vertellen dat we alle
voor dit jaar beschikbare prijzen hadden opgesteld. Meer dus dan er deze
avond werd gewonnen. De overgebleven prijzen zijn voor evenementen die later
dit jaar op het programma staan. Als overall individueel winnaar mocht ik
uit handen van Kees een beker in ontvangst nemen. Bij de reguliere
prijsuitreiking ging uiteraard het winnende koppel Ronald en Ruud op kop.
Ronald als meest succesvolle uit dit koppel mocht als eerste kiezen. Een
opvallend stukje viskunst wanneer je bedenkt dat in dit koppel Ronald op
papier de iets mindere visser is en deze jubileum gelegenheid de eerste keer
dit jaar was dat hij zijn hengel weer eens uit de schuur gehaald had. Later
tijdens de prijsuitreiking bleek dat bij ruim 40% van de koppels de op
papier mindere visser het hoogste aantal kilogramman wist binnen te halen.
De enige verklaring die ik hiervoor weet te verzinnen, met de nadruk op de
dikke duim, is dat de A-Klasse vissers bij tegenvallende vangsten sneller
hun concentratie verliezen dan de B-Klasse vissers. Zij zijn immers gewend
aan langere periodenes zonder aanbeet te overleven. Met andere woorden,
A-klasse vissers zijn een beetje verwend en daarmee bij tegenvallende
resultaten sneller teleurgesteld en daarbij of hun concentratie verliezen of
gaan experimenteren. In dit geval was het de aanhouder die won. Stug
doorvissen en voeren en zie daar, ditmaal werd dit vorstelijk beloond. Na de
prijsuitreiking werd voor de verandering de bar nog maar eens aangedaan. Uit
eerdere bezoeken geleerd had een aantal de hoop op een vroege snurkpartij al
opgegeven en bleven tot het einde toe mee feesten. Omdat ik zelf op de
zondag ook nog een potje vissen had gepland, had ik rond middernacht toch
nog het bed gevonden. Mijn eigen wel te verstaan. Uit betrouwbare bron heb
ik vernomen dat na het feestgewoel een heerschap uit L. zo blij was dat hij
zijn kamer had gevonden, dat hij het eerste beste bed wat hij daar tegenkwam
indook. Jammer voor hem was dat bed reeds bezet door de rechtmatige eigenaar
uit S... die deze avances niet echt op prijs stelde. Gelukkig liep dit schouwspel
zonder verwondingen af en heeft uiteindelijk een ieder zonder kleerscheuren
het Jubileum verlaten. Zondag ’s morgens wisten slechts zes vissers het
geplande ontbijt van 06:30 uur te halen, alleen jammer dat de bediening
hiervan niet op de hoogte was. Aad was al driftig bezig het koffiezetapparaat op te starten en hebben we
zelf het door de bakker bezorgde brood maar op tafel gezet. Toen de
serveerster na 07:00 uur binnen kwam, reageerde ze wel wat geschokt dat we
ons zelf zover op gang hadden geholpen. Bekomen van deze schrik snelde ze
aan met het nog ontbrekende hartige beleg en stortte ze zich met volle
overgave op de te vullen thermosflessen. Gelukkig wist Fred na lang zoeken de sleutel
van de voordeur te vinden zodat we in ieder geval het pand konden verlaten.
De zes vertrokken dra naar de
waterkant achter het gemaal aan de lage zijde alwaar de vangstverwachtingen
meer dan beantwoord werden. Zelfs de voorzitter wist met de Feeder de ene na
de andere Brasem te landen al wat hem snel ging vervelen. Hoeveel hij en de
penningmeester uiteindelijk hadden zullen we nooit weten. Wel kan ik
meegeven dat Jaap die ochtend in drie uurtjes vissen met de vaste stok 6
kilo vis had, Fred 17½ en helaas voor hun ondergetekende met 22½ kilo
wederom de hoogste gewogen dagscore binnen haalde. De uitslapers
hadden het duidelijk minder naar hun zin. De jongste sponsor had de avond
tevoren zo diep in het glaasje gekeken dat hij dit de volgende morgen nog goed
voelde. Bleek en moe verscheen hij toch aan het ontbijt, echter de eerste
beste hap werd hem fataal. Rennend naar de WC heeft hij daar alles eruit
gegooid. Hiervan bekomen was voor Pa voldoende sein om direct in te pakken
en op huis aan te rijden. Enige ander heerschappen hadden ook duidelijk
moeite met de korte nachtrust en konden het woord vissen even niet meer
horen. Jammer voor Theo, want die wilde nog wel maar helaas kon hij gen
andere chauffeur vinden die nog plek had voor hem en zijn visspullen.
Al met al een geweldig
weekeinde.
Namens de leden dank aan het bestuur en de sponsoren.
Met vriendelijk visgroet,
Peter Dekker
