Het is even geleden dat dit water op ons wedstrijdprogramma stond. Ik moest in de boeken terug tot 21 september 1996 om de laatste uitslagen boven tafel te krijgen.

Ruud Vos was toen met 8300 gram de ongekroonde koning van de SHV, met Koos van Hecke als goede tweede. Waar was die trouwens vandaag? Aad Montanje had zich, zij het wat laat, bij ons gevoegd in de volle overtuiging dat Koos voor voer en maden had gezorgd. Aad zelf was dat jaar overigens derde met ruim 3½ kilo. Geen vangsten om echt over naar huis te schijven, toen, maar behoudens Gerard Suykerland had iedereen vis. Dit jaar is deze "eer" aan Mart van Stijn toevertrouwd. Mogelijk mede veroorzaakt door het ontbreken van vertrouwen en het vroegtijdig vertrekken. In 1995 had ik reeds een overzicht van de vangsten in het AR-Kanaal gemaakt. Dat omwille van de steeds weer tegenvallende resultaten en het steeds sterker wordende gehoon om dit water uit ons wedstrijdbestand te verbannen.

Voor de liefhebbers op herhaling:

Toen aanleiding om maar een poosje te stoppen met het vissen in het AR-Kanaal. Dit ondersteunt door de toename in verplichte wedstrijdvergunningen en een rijverbod op het fietspad tegen over de elektriciteitscentrale. Nu zou zo een gemiddelde vangreeks leuk afsteken tegenover de magere resultaten van de afgelopen jaren in de zogenaamde betere wateren.

Vandaag zaten we met 18 man aan de waterkant, twee laatkomers maar toch nog optijd voor aanvang wedstrijd. Het water lag er aanvankelijk rustig bij. Nauwelijks stroming en geen tot zeer weinig scheepvaart. Lang duurde deze pret niet. De stroming nam toe, wat maakte dat het vissen met de vaste stok haast onmogelijk werd. Ook de Feeder vroeg steeds zwaardere korven. Kon men het eerste half uur nog met 30 gram uit de voeten, moest men al snel overstappen naar 50 en vervolgens richting 80 gram. Dat maat korven is iets wat niet iedereen zomaar voor handen heeft. Daar moet je van tevoren rekening mee houden. Naar aanleiding van een verkenningsessie van Fred en ondergetekende afgelopen maandag deed niets vermoeden dat zulke gewichten vereist waren. Wel hebben we deze uitzonderlijk zware korven wel altijd bij ons. Toen konden we nog normaal met de vaste stok vissen. Deze korte avondsessie eindigde met een wat verwarde indruk. Fred had met de vaste stok nog geen 5 kilo binnengehaald en zelf zat ik toen in dubio tussen Vaste Stok of Feeder Aanvankelijk ook met de Vaste Stok begonnen maar reeds snel de Feeder erbij gepakt. Beide methoden bleken voor mij succesvol want een totaal van ruim 15 kilo preek er op de weegschaal. Het zou vandaag tijdens de wedstrijd dus voor een groot deel afhangen van de loting en het weer. Enig geluk, achteraf gebleken, met de loting, want op staart zit je natuurlijk normaal gesproken goed, had ik wel. Alleen dit water is toch meer een kwestie van de juiste afstand kiezen en dan mag het niet uitmaken waar je zit. Ik was gelukkig wel zo slim geweest om mijn lijnklip van maandag erop te laten staan zodat ik redelijkerwijs op dezelfde afstand zat waar daags te voor vis werd gevangen. De afstand in combinatie met het juiste korfgewicht bleek tijdens deze wedstrijd de cruciale factor. Tot aan de pauze wilde het eigenlijk bij niemand goed lukken. Zover binnen bereik in vak B had Nico het er het best vanaf gebracht. Met 6 platte in zijn mandje had hij het goed gedaan. De andere, incluis mijzelf, moesten het met 1 of 2 visjes doen. Ook in vak A bleek dat vangst tot dan toe tegen te vallen. Peter Z. verklaarde zelfs hier nooit meer naar toe te gaan want zo een K.. water vond hij het. Mart van Stijn was ook somber gestemd ondanks de sperziebonen die hij van een lokale boer kreeg. Dit met de ondersteunende woorden: "voor het geval je niets vangst, dan kan je toch nog thuis komen". Gedurende de tweede helft ging de stroming wat liggen en viel de regen met bakken uit de lucht. De vis echter werd actiever en bij menigeen was het kwartje gevallen dat je in dit water zeker niet te ver moet zitten. Kenners uit de viswereld zegen wel eens dat je hier op een derde uit de kant moet zitten, 33 of 66 meter dus, maar dat was voor dit parcours zeker niet het geval. Wanneer je meer dan 25 meter uit de kant zat, dan moest je het voornamelijk met paling stellen. Binnen de 25 meter werd de ene na de andere Brasem geland, en niet van die kleintjes ook. Allemaal rond de 50 cm. De echte grote werden verspeeld, Marcel Minnee naast zijn net gegooid, of niet gemeten omdat het weer hier ook niet echt naar was. In vak A kwam verassend Jaap Freke met bijna 5 kilo als winnaar uit de bus op de voet gevolgd door Ruud met 4½ kilo. In van B had Peter Z. zich bedacht. Door de aanpassing van zijn visafstand pakte hij vier hele mooie brasems samen goed voor 4½ kilo. Nico dacht met ruim 11 kilo heel lang dat hij de dagzege binnen had. Helaas voor hem moest hij ondergetekende toch voor laten gaan. Met ruim 16 kilo was de dagzege toch weer net aan zijn neus voorbij geglipt. Al met al toch een gedenkwaardige wedstrijd met een totaal gewicht van precies 70 kilo en een gemiddelde van bijna 4. Wat mij betreft is deze locatie voorlopig weer een blijvertje. Het is even rijden, maar dan heb je een mooi stuk parcours. De auto goed achter je staan, een rustige weg. Wel zou de gemeente wat vaker het gras, of moet ik schrijven brandnetels, mogen maaien en is de kant wat hoog. De op en af varende boten maken het alleen maar spannend en veel is gebleken dat juist tijdens het voorbij varen van zo een binnenschip de vis het aas pakt. Geen boten, geen vis. Over veertien dagen mogen we op een soort herhaling. Het Noordzee Kanaal kent ook zo zijn grillen. Daar was Bram vorig jaar winnaar met 25 kilo vis. Het kan dus nog gekker.