Ondanks alle twijfels
vooraf lieten de weergoden het toe dat we deze wedstrijd in het Aarkanaal
konden vissen.
Het was alweer 3 jaar geleden dat wij hier voor het laatst gevist hadden.
Daarvoor moeten we zelfs
terug tot 1996. Beide keren lieten zich een of twee redelijke uitschieters
zien, maar werd er doorgaans niet geweldig gevangen.
Maar net als de Langeraarse Plassen, kan een water zich in de loop der jaren herstellen of
verbeteren.
Helaas konden we deze stelling dit keer niet goed bewijzen. Ik
ben ervan overtuigd dat er bij goede omstandigheden voldoende vis te vangen
moet zijn in dit prachtige wedstrijdwater.
Niet voor niets wordt hier al
jaren achtereen de selectie wedstrijden voor het Nederlands kampioenschap
gehouden.
Mogelijk dat we nu te vroeg in het seizoen waren (voorheen visten
we hier pas in de maand augustus) of dat de lage buitentemperatuur van de
afgelopen weken ons parten speelde. De vis is door deze lage temperatuur
immers nog niet uitgepaaid.
Vol verwachting, op een temperatuursstijging,
liggen deze nog vol met kuit en hom zittende sportvissen in het ondiepere
paaiwater te wachten.
Het Aarkanaal is met zijn rechte kanten en reeds
aanzienlijke diepte direct onder de kant voor de voortplanting niet geschikt
en moet het meer hebben van de naar diepere water terugkerende vissen.
Met
de huidige uitslagen zal niemand staan te juichen wanneer we in de komende
jaren dit water weer op de agenda zetten.
Wel staat dit water voor later dit
jaar nog tweemaal op de agenda.
De selectie wedstrijd AKZO Nobel Coatings
Sassenheim en het Interlokale AKZO Nobel Kampioenschap.
Of we dan hier
neerstrijken zullen we nog moeten bezien.
Mogelijk dat we medio juli betere
vangstberichten binnen krijgen en anders kunnen we altijd nog uitwijken naar
de Ringvaart van de Haarlemmermeer.
Wat de wedstrijd van vandaag betreft begonnen we al goed.
Mart trok het
kopnummer wat maakt dat hij nu eindelijk een keer van de ellendige 0 af kon
komen, en Aad trok onder protest staart.
Onder protest, hoe bedoel je dat.
Nou precies zoals ik het schrijf.
Hij zag het aanvankelijk in dit water niet
zitten om zijn “kostbare” staartnummer op te offeren, waarbij de kans op veel
vis volgens verwachting minimaal zou zijn. Bewijst maar weer een hoe onvoorspelbaar het vissen
nu werkelijk is, want met bijna 4 kilo had hij als enige toch nog een aantal
leuke platte binnengefietst.
Dit alles met de feeder, daar waar je meestal
met een kop-/staartnummer voor de vaste stok kiest.
Een tweede gelukje was
dat de in minimaal aanwezige stroming van kop naar staart voer, wat juist
het staartnummer favoriet maakt.
Nico, naast Aad gezeten, pakte het voordeel
van Aad zijn hengelkeuze, door wel met de vaste stok te gaan zitten.
Dit
leverde hem een behoorlijke hoeveelheid kleine vis op met hier een daar een
zelfs een kleine brasem.
Dat witvis niet de enige vis in het Aarkanaal is, bleek weer
toen een hongerige snoek zich vol overgave op een reeds door Nico gehaakte
voorn stortte.
Dat Nico hierbij compleet kansloos was hoef ik natuurlijk
niet verder uit te leggen.
Ruud had ook een geluk bij een ongeluk. Voor
aanvang van de wedstrijd brak hij het elastiek van zijn vaste stok.
De
reserve top lag nog thuis op het aanrecht (had met deze actie net zo goed Hagenaar kunnen
zijn; Altijd alles thuis) en moest noodgedwongen met de feeder vissen.
In
eerste instantie jammer, want juist de dag voor deze wedstrijd had hij hier
nog zitten oefenen met de vaste stok.
Veel aanbeten werden er met de feeder
niet geregistreerd, maar de door toeval gevangen vissen waren wel knap aan de
maat.
Met een Brasem van 1175 gram wist Ruud daarmee beslag op de tweede
plek in vak A te bezetten.
Dit tot groot ongenoegen van Dick en Martijn die
zich relatief ongelukkig hebben zitten vangen aan de miniatuur voorntjes en
bliekjes.
Op lengte hadden zij het dik gewonnen, maar die vorm van
wedstrijdvisserij moeten we uitstellen tot het Interlokale AKZO Nobel
kampioenschap.
Mart wist inderdaad vis uit zijn kopnummer te slaan. Met vier
voorns waarvan een mooie wist hij iets meer dan een ½ kilo aan zijn totaal
toe te voegen.
Piet Kruit, die als bestuurder van visvereniging "de Brasem"
uit ter Aar een thuiswedstrijd viste, kon dit voordeel niet omzetten in een
mooie uitslag.
In vak B was Bram de gelukkige vanger van een verdwaalde
Brasem.
Ook dit met de feeder want met de vaste stok werd voornamelijk
kleine vis gevangen.
Deze in de fluit geschepte vis wist hem van de vierde
naar de derde plek in dit vak te brengen.
Fred zag dit hele water al niet
zitten en met een voorntje (vaste stok) en een baarsje (feeder) kwam hij
niet verder dan de vijfde plek.
Op punten een behoorlijke aderlating maar op
gewicht kunnen dit soort uitslagen hem niet deren.
Met afstand gaat hij dan
ook nog steeds aan kop in het A klassement.
Omdat hij een wedstrijd gemist
heeft geeft de tussenstand minus de slechtste wedstrijd ook daar een meer
reëel beeld van de puntenverdeling weer.
Dinsdag gaan we trachten daar
verandering in te brengen door ons geluk nogmaals te beproeven in de
Haarlemmertrekvaart.
Op dit water kan het soms behoorlijk spoken. Cees Vader
wist hier op 1 juni 1996 ooit het clubrecord te verbeteren door ruim 30 kilo
vis binnen te halen.
Tot over 3 dagen
aan de Haarlemmertrekvaart of 14 dagen
aan de Damse Rijn.
Met vriendelijke visgroet,
Peter Dekker