Ondanks alle twijfels vooraf lieten de weergoden het toe dat we deze wedstrijd in het Aarkanaal konden vissen.
Het was alweer 3 jaar geleden dat wij hier voor het laatst gevist hadden.
Daarvoor moeten we zelfs terug tot 1996. Beide keren lieten zich een of twee redelijke uitschieters zien, maar werd er doorgaans niet geweldig gevangen.
Maar net als de Langeraarse Plassen, kan een water zich in de loop der jaren herstellen of verbeteren.
Helaas konden we deze stelling dit keer niet goed bewijzen. Ik ben ervan overtuigd dat er bij goede omstandigheden voldoende vis te vangen moet zijn in dit prachtige wedstrijdwater.
Niet voor niets wordt hier al jaren achtereen de selectie wedstrijden voor het Nederlands kampioenschap gehouden.
Mogelijk dat we nu te vroeg in het seizoen waren (voorheen visten we hier pas in de maand augustus) of dat de lage buitentemperatuur van de afgelopen weken ons parten speelde. De vis is door deze lage temperatuur immers nog niet uitgepaaid.
Vol verwachting, op een temperatuursstijging, liggen deze nog vol met kuit en hom zittende sportvissen in het ondiepere paaiwater te wachten.
Het Aarkanaal is met zijn rechte kanten en reeds aanzienlijke diepte direct onder de kant voor de voortplanting niet geschikt en moet het meer hebben van de naar diepere water terugkerende vissen.
Met de huidige uitslagen zal niemand staan te juichen wanneer we in de komende jaren dit water weer op de agenda zetten.
Wel staat dit water voor later dit jaar nog tweemaal op de agenda.
De selectie wedstrijd AKZO Nobel Coatings Sassenheim en het Interlokale AKZO Nobel Kampioenschap.
Of we dan hier neerstrijken zullen we nog moeten bezien.
Mogelijk dat we medio juli betere vangstberichten binnen krijgen en anders kunnen we altijd nog uitwijken naar de Ringvaart van de Haarlemmermeer.
Wat de wedstrijd van vandaag betreft begonnen we al goed.
Mart trok het kopnummer wat maakt dat hij nu eindelijk een keer van de ellendige 0 af kon komen, en Aad trok onder protest staart.
Onder protest, hoe bedoel je dat. Nou precies zoals ik het schrijf.
Hij zag het aanvankelijk in dit water niet zitten om zijn “kostbare” staartnummer op te offeren, waarbij de kans op veel vis volgens verwachting minimaal zou zijn. Bewijst maar weer een hoe onvoorspelbaar het vissen nu werkelijk is, want met bijna 4 kilo had hij als enige toch nog een aantal leuke platte binnengefietst.
Dit alles met de feeder, daar waar je meestal met een kop-/staartnummer voor de vaste stok kiest.
Een tweede gelukje was dat de in minimaal aanwezige stroming van kop naar staart voer, wat juist het staartnummer favoriet maakt.
Nico, naast Aad gezeten, pakte het voordeel van Aad zijn hengelkeuze, door wel met de vaste stok te gaan zitten.
Dit leverde hem een behoorlijke hoeveelheid kleine vis op met hier een daar een zelfs een kleine brasem.
Dat witvis niet de enige vis in het Aarkanaal is, bleek weer toen een hongerige snoek zich vol overgave op een reeds door Nico gehaakte voorn stortte.
Dat Nico hierbij compleet kansloos was hoef ik natuurlijk niet verder uit te leggen.
Ruud had ook een geluk bij een ongeluk. Voor aanvang van de wedstrijd brak hij het elastiek van zijn vaste stok.
De reserve top lag nog thuis op het aanrecht (had met deze actie net zo goed Hagenaar kunnen zijn; Altijd alles thuis) en moest noodgedwongen met de feeder vissen.
In eerste instantie jammer, want juist de dag voor deze wedstrijd had hij hier nog zitten oefenen met de vaste stok.
Veel aanbeten werden er met de feeder niet geregistreerd, maar de door toeval gevangen vissen waren wel knap aan de maat.
Met een Brasem van 1175 gram wist Ruud daarmee beslag op de tweede plek in vak A te bezetten.
Dit tot groot ongenoegen van Dick en Martijn die zich relatief ongelukkig hebben zitten vangen aan de miniatuur voorntjes en bliekjes.
Op lengte hadden zij het dik gewonnen, maar die vorm van wedstrijdvisserij moeten we uitstellen tot het Interlokale AKZO Nobel kampioenschap.
Mart wist inderdaad vis uit zijn kopnummer te slaan. Met vier voorns waarvan een mooie wist hij iets meer dan een ½ kilo aan zijn totaal toe te voegen.
Piet Kruit, die als bestuurder van visvereniging "de Brasem" uit ter Aar een thuiswedstrijd viste, kon dit voordeel niet omzetten in een mooie uitslag.
In vak B was Bram de gelukkige vanger van een verdwaalde Brasem.
Ook dit met de feeder want met de vaste stok werd voornamelijk kleine vis gevangen.
Deze in de fluit geschepte vis wist hem van de vierde naar de derde plek in dit vak te brengen.
Fred zag dit hele water al niet zitten en met een voorntje (vaste stok) en een baarsje (feeder) kwam hij niet verder dan de vijfde plek.
Op punten een behoorlijke aderlating maar op gewicht kunnen dit soort uitslagen hem niet deren.
Met afstand gaat hij dan ook nog steeds aan kop in het A klassement.
Omdat hij een wedstrijd gemist heeft geeft de tussenstand minus de slechtste wedstrijd ook daar een meer reëel beeld van de puntenverdeling weer.
Dinsdag gaan we trachten daar verandering in te brengen door ons geluk nogmaals te beproeven in de Haarlemmertrekvaart.
Op dit water kan het soms behoorlijk spoken. Cees Vader wist hier op 1 juni 1996 ooit het clubrecord te verbeteren door ruim 30 kilo vis binnen te halen.

Tot over 3 dagen aan de Haarlemmertrekvaart of 14 dagen aan de Damse Rijn. 
 

Met vriendelijke visgroet,
 Peter Dekker