Op een zomeravond doordeweeks een wedstrijdje vissen. Niet iedereen is daar altijd even blij mee, het gehaast maakt dat je in ieder geval niet ontspannen aan de vissessie begint, maar het aantal deelnemers blijft steeds opnieuw verbazingwekkend. Ook deze avond kwam een aantal min of meer slapende leden uit hun schuilplaats om onder het gezellig bijkletsen ook nog, zo nu en dan, een visje te vangen. De wedstrijdcommissie had wederom voor het stuk water aan de kant van de Zilk gekozen. Dit deels door de eerder dit jaar redelijke resultaten en door dat een aantal leden reeds maandag avond hier had zitten vissen. Vooral de penningmeester, huidige leider in het tussenklassement, was hierin succesvol. Naar zeggen had hij tussen de 20 en 25 kilo vis in krap 3 uurtjes vissen. Hierbij moet wel opgemerkt worden dat het merendeel van de vis niet in de bek maar juist in de staart of de vinnen werden gevangen. Dit om aan te geven dat het barst van de vis in de Haarlemmertrekvaart maar dat het de kunst blijft om deze aan het azen te krijgen. Het toeval wilde bovendien dat hij precies die plek lootte die hem de avond voorafgaande aan de wedstrijd zoveel vis had opgeleverd. We waren dus gewaarschuwd en de verwachtingen waren dan ook hoog gespannen. Pechvogels van de dag waren Dick Zandbergen en ondergetekende. Dick was vergeten om zijn feeder mee te nemen en omdat hij een mooi slootje en wat riet aan de overzijde van zijn kopnummer had staan, besloot hij toch om maar even heen en weer naar huis te rijden om dit kleinood op te halen. Terug gekomen en daadwerkelijk vissend werd de ene na andere vis binnengehaald tot het moment dat een aantal jongelui het nodig vonden om precies tegenover hem op de hoek in het water te gaan zitten klieren. Oké, ze hadden hengels bij zich maar daar was dan ook alles mee gezegd. Dick heeft  vanaf dat moment geen visje meer kunnen vangen. Zelf had ik de pech om juist dat plaatsnummer te loten waar Dick de vorige wedstrijd had zitten emmeren. Vastzitten was toen zijn motto en ook nu bleek mij het zelfde lot te ondergaan. Het maakte niet uit wat ik deed, maar met de vaste stok kon ik geen aanbeet krijgen en alle pogingen met de feeder aan de overzijde draaide uit op aanbeten met een fatale vastzitter tot gevolg. Met enig geluk wist ik een paar visjes over deze barrière heen te krijgen, maar het merendeel strandde in deze hindernis. Natuurlijk waren er ook nog de pechvogels die geen visje konden vangen, maar dat heeft misschien meer met de hengelkeuze en aasaanbieding te maken. Verder werd er wederom een opmerking gemaakt dat het de bedoeling is om recht tegenover je nummer te vissen, maar er blijven toch altijd deelnemers die de verleiding van de lonkende sloot schuin aan de overkant niet kunnen weerstaan. De verleiding wordt natuurlijk extra groot wanneer je recht voor je uit geen visje kan vangen en ergens kan ik deze vissers dus ook geen ongelijk geven. De loting is uiteindelijk toch altijd bepalend waar je komt te zitten. Vandaag heeft de een wat meer geluk en de volgende keer is het een ander. Het wordt uiteraard wel een probleem wanneer je met zo een actie een ander hindert in het vangen van vis. Je kunt het dus NOOIT maken om bij een ander voor zijn nummer te gaan vissen. Omdat deze wedstrijd geen pauze kent was het afwachten hoe de vangstverdeling na afloop zou zijn. Alleen Koos die het wedstrijdparcours voor tijd verliet liet een aanwijzing achter. Hij had zelf niets gevangen maar die Meeuwenoord zat weer lekker binnen te halen. Dat dit bij de weging heel anders uitpakte was dus verrassend en bovenal leuk. De kop en staartplaatsen, Wim en Dick, hadden het niet zo heel goed gedaan. Van Dick begrijpelijk maar Wim toch zonde van zijn kopnummer. Aad wist zijn oefensessie van de vorige avond uit te buiten, maar niet met die enorme kilo’s als verwacht of gehoopt. Met krap 4½ kilo werd hij wederom overall winnaar en verstevigde hiermee zijn koppositie in het tussenklassement. In het andere vak was het Hans die met krap 3 kilo het ene punt wegkaapte. Opvallende tweede in dit vak was onze voorzitter Frits. De vangsten liepen uiteindelijk terug tot de 25 gram van Nico die de laatste deelnemer met vis was. Gerard en Koos wisten helaas geen visje te vangen. Ruud kon de relatief goede loting niet uitbuiten. Ook al had hij dan geen kopnummer, hij lootte wel de winnende stek van de vorige keer. Het blijkt maar weer dat dit dus ook niet alles zegt. De volgende wedstrijd is er een op verzoek van Bram. Dit water hebben we daarom voorlopig ook maar verbasterd tot de Bramse- i.p.v. de Damse Rijn. Dit stuk oude Rijn ligt tussen Alphen en Zwammerdam en dus niet in het stuk waar wij wel al een aantal wedstrijden hebben gevist tussen Zwammerdam en Bodegraven.
Ik ben hier samen met een wedstrijdcommissaris een kijkje gaan nemen en dat viel best tegen. Het was hier zondag  ongelofelijk druk met wedstrijden. We telden er in ieder geval al drie, waarvan een met bijna 70 deelnemers. De plekken waren dan weer goed en mooi en dan weer erg smal zonder ruimte voor b.v. een te parkeren auto. Het wordt dus zaak om bijtijds de baan uit te zetten. Onze vissessie was niet bijzonder en ondervonden erg veel last van de pleziervaart en fietsers die probeerde over je schepnetsteel of erger nog over je vaste stok heen te rijden. Het was onze eigen oplettendheid dat ze dit niet gelukt is. Dit zal ongetwijfeld wel iemand lot worden tijdens de eerst volgende wedstrijd.

Tot volgende week zaterdag aan de Bramse Rijn. 
Vriendelijke visgroeten, Peter Dekker