Wim Eveleens is weer gewoon Wim Zoet. Hij kon er gelukkig smakelijk om lachen. We hebben het bovendien ruim goed gemaakt met hem. Na een nachtje vissen aan de Westeinderplassen hadden we zoveel paling dat we die ook maar naar Wim gebracht hebben. Konden ons nu ook voorstellen hoe Wim zich gevoeld heeft toen hij de palingen van het Amsterdam Rijn Kanaal in een emmertje wilde doen terwijl de rest luid lachend toekeek. We hebben nu zelf dit gevecht met de gladde aal mogen aangaan, en deden het daarbij zowat in onze broek. Wat zijn die beesten ongelofelijk sterk.
De wedstrijd van zaterdag kende weer een bijzonder mooie visdag met een lekkere temperatuur en een zwak noordwesten wind. Wim en Peter hadden het een heel net parcours uitgezet en de loting verliep bijzonder gemakkelijk. Martijn en Peter Zoet moesten onderling uitvechten wie er Kop of Staart zou krijgen, en op Edwin na is dan iedereen geweest. Om 06:45 werd er begonnen waarbij het de Feeder was die de overhand had. De meeste gingen er ver (50-60 meter) in maar sommige beproefden hun geluk wat dichter bij (20-30 meter) waarbij de lange afstand visser natuurlijk wel rekening moesten houden met de inmiddels beroemde rand. Of er nu een beschoeiing odf een puingat in het midden van de plas ligt weet niemand, maar dat je op of net over die veelvuldig vast komt te zitten is wel zeker. Dick was in deze de grootste pechvogel van de dag. Keer op keer bleef zijn korf achter een opstakel hangen waarbij hij alle zeilen bij moest zetten om deze weer los te wrikken. Dit kostte hem uiteindelijk de top van zijn Feeder. Zelf had ik ook niet veel geluk. Ik had aanvankelijk een afstand van 55 meter uitgelopen om er vervolgens achter te komen dat ik daar nog steeds maar slecht drie tellen water had staan. In de regel betekend dat veel minder vis dan wanneer je de diepe stukken kan vinden want zijn er tot wel 7-8 meter toe. Ik moest ruim over de 60 meter heen om een tel of acht water te vinden. Helaas bleef ook daar mijn allereerste visworp al hangen zodat ik die hengel opnieuw moest optuigen en uitlopen. De tweede hengel had ik nog op 55 meter staan en heb de gok genomen die toch maar op de 55 meter afstand uit te gooien. Verbaast was ik dan ook dat ik binnen 20-25 minuten vier mooie brasems kon landen. De eerste had zich zelf gehaakt tijdens het klaarmaken van de reserve hengel. Niet zo slim natuurlijk, omdat dit tot gevolg had dat de haak ver doorgelikt was en ik niet anders kon dan de lijn afknippen. Waarschijnlijk heeft dit arme beestje toch teveel inwendige schade opgelopen waardoor ik genoodzaakt was deze niet voor weging aan te bieden. Dode vis wordt immers niet gewogen. Na deze leuke vangst periode viel het daarna geheel stil. Pas toen in de pauze een veelvoud aan worpen rijkelijk voorzien van vers geknipte wormen de voerplek was opgeluisterd hadden, viel de vis direct na de pauze weer volop aan. Dat moest ook wel want het was inmiddels duidelijk geworden dat Ruud en Nico goed brasem vingen en ook Henk het tempo aardig bij kon houden. In het andere vak deed Bram aardige zaken en hielden Peter Zoet en Aad elkaar aardig in evenwicht. Martijn was vanaf Staart iets minder gelukkig  en kon met de Feeder alleen maar kleine vis voornen bliek) vangen. Met het oplopen van de temperatuur waren ook de roeiers ontwaakt en kwamen al snel de eerste boten op volle snelheid bij hem langs las in vlak voorlang. Wat een achterlijke sport is dat toch wanneer je er over nadenkt. Ik vergelijk het een beetje met het op zijn hardst achteruit rijden met de auto zonder daarbij gebruik te maken van spiegels en vooral niet omkijken. Een zien hoeveel voetgangers en nadere weggebruikers je dan overhoop kunt rijden. Zoiets doen die roeiers nu ook. Je kunt mij niet wij maken dat ze allemaal voor het eerste in de boot zaten en nog nooit een visser hebben gezien. Zeker de Molenplas is toch een heel druk bezocht stuk viswater waar gedurende het gehele weekeinde vissers aan de kant actief zijn. Maar nee hoor, gewoon stuk onder de kant doorvaren tot dat een verschrikte visser de longen uit zijn keel gilt om te voorkomen dat zijn hengel in stukken gevaren wordt. Ook de Feeders gaan daarbij niet vrijuit want zo dicht onder de kant ligt ook die lijn maar net onder het water oppervlak zodat het opscheppen met de riemen een kwestie van afwachten is. Nico viste op relatief korte afstand, dus weinig diepte en daarmee zijn lijn inderdaad ten prooi gevallen aan deze andere watersporters. De laatste hinderlijk gewoonte is dat ze uitgerekend op de Molenplas op zo een 15 meter voor je neus de boot stilleggen en de dames en heren het vervolgens op een kakelen zetten of hun leven er vanaf hangt.
Dat je bij zo een boven je lijn liggen boot vol kakelkippen als visser niets meer kunt doen zal hun een wordt wezen. Ook de rust die je in de directe omgeving van je voerplek wilt hebben is op dat moment danig verstoort. Pas wanneer na 10-15 minuten het gezelschap een beetje op adem is gekomen, wordt onder luidkeels geschreeuwde instructies van achter uit de boot, dit gehele gevaarte boven je voerplek gekeerd en vertrekt het gezelschap op naar de Sherry. Tot zover het respect voor alkaars hobby en het delen van de hiervoor beschikbare ruimte. Ondanks deze verstoringen wist Martijn vanaf staart toch ook de Brasem op vaste stok afstand aan het azen te krijgen. Dit ging goed tot dat hij een elastiek montage monteerde omdat er toch wel erg veel “Platten” door zijn lijn heen zwommen. Het leek wel of de vissen het roken dat hun kans op ontsnapping flink gereduceerd was, want vervolg aanbeten bleven verder uit. Bij de weging werd snel duidelijk dat Bram winnaar zou worden van Vak A ondanks de aftrek van 25 gram voor een dood voorntje in zijn net. Aad en Peter Zoet ontliepen elkaar met slechts 100 gram in het voordeel van Aad. In vak B dacht Ruud dat hij de winst in de knip had zitten. Met 7800 gram had hij al ruim meer dan Bram en dat ging goed toto Nico aan bod kwam. Ook hier was het verschil slechts 100 gram in het voordeel van Nico. Ook in dit vak aftrek als gevolg van dode vis. Zelf was ik hier door mijn eigen onhandigheid ook schuldig aan, hoewel ik de vis voor de weging uit het net verwijderd heb. Ik wil de vissers binnen onze vereniging met klem verzoeken dit in het vervolg ook zelf te verzorgen. Het liefst zien we dat de vissen die geslikt hebben direct in vrijheid gesteld worden zodat ze zelf een veilig en rustig onderkomen kunnen zoeken. We moeten de vis in zijn waarde laten en trachten deze zo min mogelijk te beschadigen. Dit item zullen we op de jaarvergadering van begin 2004 opnieuw ter tafel brengen.  Misschien moeten we zelfs toe overgaan, dat bij aanwezigheid van dode vis in het net, strafkilo’s in mindering te moeten brengen. Een aardige stelling toch?

Tot over 14 dagen aan het viswater waar goed gevangen wordt. Schrik niet als dit het Noordzee kanaal wordt.
Vriendelijke visgroeten, Peter Dekker