We hebben er weer lang naar uit moeten kijken. Voor vele onder ons een voorzichtige poging om het eerste visje van 2004 uit het water te halen, voor anderen de eerste test na talloze oefen sessies. Aanvankelijk zag het er niet naar uit dat dit een lekkere start van het visseizoen zou worden. Veel regen en kou werden ons door de weervaderen van Nederland voorgehouden, maar gelukkig zitten die er nogal eens naast. Oké, wel een beetje nachtvorst maar verder een zonnige start op een rimpelloos water. De opkomst is wel eens slechter geweest, in de wetenschap dat we nu al de eerste vakantiegangers hebben en een zieke. Koos, koppelmaat van me, van harte beterschap. Ook kwamen Piet en Ronald weer eens kijken wat het verse bestuur uiteraard heel goed deed. Vijf minuten later dan gepland kon met vissen begonnen worden en waren het vooral de Feederaars onder ons die snel vis op de plek hadden. De vaste stokkers moesten iets meer geduld opbrengen, maar ook zij kregen waar voor hun geld.
Even niet op de vangsten gelet maar op de wonderschone natuur om ons heen, leek het in de vroege ochtend haast wel een sprookje. Licht bevroren oevers, de ochtend nevel onder een strak blauwe lucht. De vogels die hun eerste verleidingsvluchten boven de velden uitvoerden. Volgens mij waren het kievieten maar het kan natuurlijk net zo goed iets zijn geweest.
De toeter klonk om 07:05 uur en het feest kon beginnen. Niemand had kans gezien dit water van tevoren te verkennen ook al hebben enkele een poging gewaagd. De aanhoudende vorst was hier de oorzaak van.
Veel vaste stokken er uiteraard nog meer feeders. De winnaar van vorig jaar (ruim 20 kilo) had immers de eerste helft met de vaste stok goed zitten vangen en na het voorbij varen van de eerste boot met de feeder er de rest bij gevangen. Baksteen grote Voorns aan de vaste stok en vloermatten van Brasems aan de Feeder. Ook dit jaar leek die formule weer op te gaan. Al snel werd met de vaste stok de ene na de andere Voorn geland. Niet allemaal bakstenen maar toch. Anders dan vorig jaar was wel dat de Voorn wat meer van de bodem af aasde. Met een beetje slepen en spelen met het aas waren ze echter goed tot een aanbeet te verleiden. Anders werd het nadat de eerste en enige zandschuit het parcours verziekte. De vaste stok vangsten liepen hard terug, maar ook de Feeder aan de overzijde liet het hier en daar afweten. Ik heb zelf geen visje met de Feeder kunnen vangen, en dat op de stek van de winnaar van vorig jaar. Op staart ging het wel beter en werden de nodige Brasems geland. De tweede helft herstelde ook de vaste stok zich weer wat, maar de opkomende wind maakte de vangst registratie en stuk lastiger. De aanbeten waren al niet echt fel, dus dat heeft toch de nodige missers veroorzaakt. Aan het einde van deze prachtige visdag had de winnaar Fred op staart nog altijd een dikke 10 kilo. Nico, de kunst afgekeken, deed het met twee kilos minder en weer een ruime kilo lager kwam de winnaar van het kop vak uit de bus. Qua aantal had ondergetekende dan wel de meeste vis maar op een kleine Brasem na verder allemaal Voorns. Maar bovenal was het gewoon genieten om deze sterke vis aan een dunne lijn en een top elastiek te mogen drillen en langzaam boven het pannetje te loodsen. Dan maakt zo een uitslag niet meer uit, dan gaat het puur nog om de vissport. Dat achteraf de discussies weer oplaaien over maken van twee voerplekken is natuurlijk een beetje zonde. De wedstrijdreglementen zijn daar duidelijk in en we willen geen betuttelende vereniging worden waar dit soort gemakken aan banden worden gelegd. Jammer dat Ronald geen visje wist te vangen. Volgende wedstrijd voor hem hopelijk beter.

Tot over 14 dagen in de Gaasp. 

p.s. Zoals de meeste gemerkt hebben zaten er in de uitslagen mailing wat 1 april grapjes (foutjes) in de uitslag.
De nummer drie van de uitslagenlijst heet niet Bram Beij maar Peter Dekker
De grootste Brasem tot nu toe meet niet 47 maar 46 cm.

Vriendelijke visgroeten, Peter Dekker