Wedstrijdverslag 6: de Brielse Maas 5 juni 2004

Een nieuw water, dus nieuwe kansen. In het vorige stukje had ik reeds beschreven dat de eerste ontmoeting met dit water op een deceptie was uitgelopen. We zaten dan wel aan de andere (lees verkeerde) kant van dit toch prachtige water, maar geen beet is geen vis. Later, 2^e Pinksterdag, waren Fred en Ruud nog een keer op herhaling geweest. Hierbij zaten zij wel op het “goede” stuk wat later, na loting, de plekken huidige plekken van Koos en Bram waren. Hierbij wist Fred, na anderhalf uur naar zijn bewegingsloze topje te hebben gestaard, de eerste Brielse Maas Brasem te landen maar bleef Ruud op de spreekwoordelijke nul steken. Niet echt een opbeurend verhaal dus. Dit maakt ook dat menigeen met gemengde gevoelens aan deze wedstrijd begon. De dag begon niet al te sterk, want koud vier uur in de nacht belde een troosteloze Ruud op vanuit de auto ver voorbij Rotterdam. Hij was zijn hengels vergeten mee te nemen. Of ik kans zag deze in Noordwijk op te halen. Dat is een lastige zaak omdat ik op dat moment de enige was die precies wist waar de bende van de SHV zou neerstrijken. Marcel Minnee had vannacht een SMS gestuurd waarin hij melde dat hij het vandaag niet redde. Hij wist ook waar we zouden gaan zitten. Ik moest dus improviseren en heb gauw een route kaartje in elkaar gefrommeld en stuurde daarmee Hans voorop op pad. Snel langs Noordwijk de bewuste hengels opgehaald en vervolgens trachten de colonne voor de bewuste afslag naar Brielle in te halen. Dat valt nog niet eens mee. Je kunt bijna nergens meer te hard rijden, want overal staan camera´s. Vlak bij Berkel Roderijs dachten we dit kunstje geflikt te hebben, maar daar begint de 80 km zone, en die geldt voor iedereen. Nu reed Hans al niet zo hard, maar minder dan 80 zou echt van de zotte zijn geweest. Koos had onderweg al last gehad van fietsers die hem inhaalde, dus dat geeft ongeveer weer hoe hard de colonne vooruit kroop. Maar zoals gehoopt, wisten we vlak voor de overgang A15 naar de N15, de colonne in te halen en konden zodoende een ieder in een keer naar de juiste plek loodsen. De loting bepaalde dat Gerard het vanaf kop en Koos vanaf staart mocht proberen. Het was goed dat een aantal leden zich had afgemeld want veel meer dan 16 man kan je op dit parcours niet kwijt. Half zeven klonk het begin signaal en was het afwachten geblazen. De vis sprong op ongeveer 50 meter, maar vreemd genoeg ook op een meter of 20-25. Ook een school Baars was op 10 meter uit de kant zeer actief. Koos had voor de vaste stok gekozen en verder was het Feeders wat de klok sloeg. Onverwacht werd na reeds 10 minuten de eerste vis geland. Door ondergetekende en unieke in zijn soort. Dit was de eerste en enige Voorn die deze dag gevangen zou worden. Gelukkig melde later ook de Brasem zich en lieten deze zich in redelijk tempo vangen. Helaas gold dit niet voor iedereen. Een aantal onder ons had toch voor een afstand beduidend minder dan 50 meter gekozen. Dit was toch de minimale (optimale) afstand waarop de Brasems belaagd moesten worden. Tot aan de pauze waren het slechts een handje vol vissers die daadwerkelijk leven hadden gezien en daarbij ook nog wat gevangen hadden. Fred op 3, Peter op 9, Dick op 10, Ruud op 11, Frits op 12, Ronald op 15 en Koos op 18. Of Bram op 17 toen ook al vis had weet ik niet, maar dat zou heel goed kunnen. De tweede helft verliep voor de meeste nog slechter. De vangers van het eerste uur bleven nu van verdere vangsten verstoken. Alleen ondergetekende bleef zo nu en dan een visje vangen en Hans ving zijn eerste en enige wandelvis. Fred maakte als grote uitzondering zijn faam als tweede helft visser weer eens waar. Toen de vis bij mij na 3¼ uur actief azen verstek liet gaan, ging Fred ze vangen. Zes Brasems in 30 minuten wist hij binnen te halen. Dat zou er dus nog om gaan spannen. De uitslag spreekt voor zich. Voor een aantal vissers leuk maar veel te veel nullen. Voor volgend jaar dus voor een ieder nogmaals het advies (tip) om het hengelmateriaal zo af te stellen dat er een afstand van 50 meter of meer gehaald kan worden. Daarbij maakt dan de nauwkeurigheid in het gooien het belangrijkste verschil tussen veel of weinig vangen. Daar kan iedereen op trainen. Verder hopen we deze wedstrijd volgend jaar in het najaar te vissen. De vis schijn dan beter te vangen te zijn.
P.s een normale mannenpas is slechts 70 cm. 50 passen is dus geen 50 maar 35 meter!
Last but not least het schokkende nieuws dat de portemonnaie van Bram tijdens het wegen van de vis ontvreemd is. Omdat we er vanuit gaan dat dit nooit door een mede lid gedaan kan zijn, moet het de passant zijn geweest die zich tijdens het wegen in het gezelschap ophield. Het verdwenen geld is natuurlijk zonde, maar nog veel erger is het missen van de diverse pasjes. Wanneer iemand iets verdachts gezien heeft, dit graag even melden bij het bestuur.
Namens Bram alvast bedankt.

Tot dinsdag aan de Haarlemmertrekvaart. 

Vriendelijke visgroeten, Peter Dekker