Wat een ongelofelijke Eikels die douaniers van het MS Kokmeeuws. Lees verderop waarom.

Deze jaarlijkse koppelwedstrijd is er een van uitersten. Ondanks of misschien juist door het tijdstip (begin zomer) wil het weer maar geen stabiel zomerkarakter krijgen. Mede hierdoor lieten een behoorlijk aantal leden verstek gaan. Natuurlijk waren er ook al een aantal leden al met vakantie, hoewel de schoolvakanties pas afgelopen vrijdag zijn begonnen. Hier en daar wat ziekte, druk aan het verbouwen of misschien verslapen. Al met al is een opkomst van 13 man van de 38 leden niet echt iets om trots op te zijn. Vier man wist ondanks het verslapen of andere opgelopen vertraging, toch nog op tijd in de colonne aan te sluiten. Aangekomen bij het Noordzee kanaal was het wel even schrikken. De wind blies meer uit Noord- dan Zuidwest, echter met een Feeder mocht dat niet al te veel problemen opleveren. De koppels werden aan de waterkant door middel van loting vastgelegd waarbij Jaap Freke de ongelukkige was die het zonder koppelmaat moest stellen. Hij zou aan het einde van deze vissessie er het gemiddelde van de B-klasse vissers bij krijgen. Aansluitend werden ook de steknummers geloot waarbij de nummers 1 en 2 uit het parcours werden genomen omwille van de wat ongunstiger ligging. Stek 3 was kop en 9 staart. Omdat het op de rotsblokken niet altijd evengoed te doen is om binnen 2 meter van het steknummer iets stabiels op te bouwen, is deze eis dit keer wat losgelaten. Ook de harde tot stormachtige wind maakte dat de koppels niet rug tegen rug konden gaan zitten, wat maakte dat er tenminste 1½ Feederlengte tussenruimte nodig was.
Het koppel Fred-Mart mochten het vanaf kop en Hans-Joop vanaf staart proberen. Vorig jaar was het bij de reguliere competitiewedstrijd zo dat Marcel Minnee vanaf staart met 14kg overall winnaar werd en ondergetekende vanaf kop met 9kg winnaar van het eerste vak. Verder had Bram dat jaar ook 12kg en deed nieuwkomer Robert het relatief goed met 6kg. De overige vissers waren toen duidelijk slechter af. Dit jaar waren de berichten vooraf niet erg hoopgevend. Door de bank genomen wordt momenteel overal slecht tot zeer slecht gevangen en werd ons uitstapje naar het NZ-Kanaal een beetje lacherig ontvangen. Kenners vonden ons veel te vroeg (optimistisch) voor dit diepe najaarswater. De uitslag spreekt echter voor zich. 06:45 uur werd het begin signaal geblazen voor deze 6 uur durende wedstrijd. De regen kwam met bakken uit de hemel en een ferme donderklap (onweer) klonk uit de verte. Hierover was afgesproken dat wanneer de flits en de klap minder dan drie seconden van elkaar gescheiden zouden verschijnen, de wedstrijd tijdelijk gestaakt zou worden. Gelukkig bleef het bij deze ene klap, waarmee verzekerd dat niemand direct gevaar opliep. Verbazingwekkend was het om te zien dat het eerste koppel direct dikke Platten binnenhaalde. Naar zeggen waren dit er het eerste halve uur al 8 wat samen goed voor ruim 10kg vis is. Foto 1:Noordzee Kanaal andere koppels moesten in de regel iets langer op vis wachten en de arme Jaap zit nu nog op zijn eerste Brasem te wachten. Bram en Frits wisten na ongeveer ¾ uur ook Brasem op de voerplek te krijgen en ondergetekende en Aad kort daarna. Verder dan nummer 6 in het parcours kond ik meer waarnemen, maar gezien de felheid van aanbeten en het tempo waarin de vis zich liet strikken, gaf goede hoop dat iedereen wel een visje moest kunnen vangen. Dit water is bij uitstek geschikt voor alle hengeltypen behalve dan het zware geschut. Iedereen heeft dus dezelfde mogelijkheden omdat de vis zich doorgaans rond de 15 tot 25 meter uit de kant ophoud. De kunst is om hierbij opzoek te gaan naar een mosselbank waarop het voer netjes blijft liggen en dit altijd al een plaats is waar veel vissen foerageren. In mijn geval begon deze stek op ongeveer 20 meter en liep door tot wel 25 meter uit de kant toe. Op 30 meter belandde ik in de diepte, een plaats waar je voor azende vis niet moet wezen. Dichter onder de kant werd de bodem meer rotsachtig (de korf liep hierop of hiertussen regelmatig vast) en op vaste stok afstand bevond zich wat wier of “zee”gras op de bodem. De keus was dus snelgemaakt.

Koppelmaat Aad zat helaas wel voorbij de 25 meter en als een goed koppel werd hij bij het ontdekken van de azende vis naar de juiste visafstand geloodst. Dit ging aanvankelijk ook nog bijna fout omdat een knoopje in zijn lijn maakte dat hij niet op 20 maar op 18 meter uit kwam. Net te kort dus en dus ook geen vis. Pas bij het bereiken van de mosselbank, en enig geduld met betrekking tot de werking van zijn voer, werden ook bij hem de eerste aanbeten zichtbaar. Prachtige goudgele Brasems stompte aan de andere kant van de lijn. De onderlijnen hadden het zwaar te voorduren en 12/00 was toch wel het minste waarmee je deze 1 tot 2½ kilo wegende Platten moest bevechten. Joop had, naar later bleek, in dit eerste partje een beste Harder aan de lijn, maar een te dunne onderlijn en een veel te klein schepnet maakte dat deze vechtvis niet te landen was. Zonde, want zo een vis is het aanschouwen en een foto zeker waard. Misschien nog sneuer is dat dit op een Baars na zijn enige vis (aanbeet) van de dag was. Daarnaast brak, in deze onfortuinlijke actie, ook zijn hengel nog. Na een korte pauze klaarde ook het weer op en kwam de zon zo nu en dan voorzichtig om het hoekje kijken. Omdat niet iedereen in deze pauze bijeen kwam, werd ook niet goed duidelijk of er alleen in het begin van het parcours of overal goed gevangen werd. Dat de een meer vis dan de ander had blijft altijd zo want ook Mart, Aad en Frits hadden geen of nauwelijks vis terwijl hun koppelmaten de een na de andere Platte binnenhaalde. Het tweede partje verliep wat grilliger dan het eerste waarbij de scholen Brasem wat minder frequent op de voerplekken neerstreken. Zo ving je er weer een paar achter elkaar en zo was het een ½ uur stil. De Brasem liet zich in deze stiltes zo nu en dan vervangen door dikke Baarzen maar helaas niet in groten getale. De bijzondere vangst van de dag staat op naam van Mart, die een Katvisje wist te vangen. Ik ken deze visjes (familie van de meerval) wel uit Frankrijk, maar heb er zelf in Nederland nog nooit een gevangen. In de tweede pauze, waarbij het uiteindelijk wel lukte om iedereen bij elkaar te krijgen, werd de discussie gevoerd of en hoelang we nog door zouden vissen. De regen bleef gelukkig uit, maar de wind was nog steeds stormachtig. Een stemming wees uit dat de overgrote meerderheid nog wel 2 uur wilde doorvissen. Ook nu weer was het af en aan (meer af) wat het foerageren van de Brasems betrof. Pas het laatste uur wist ik de Brasem weer op de voerplek aan het azen te krijgen en houden, wat maakte dat ik er nog zo een 10 wist bij te vangen. Ook mijn koppelmaat Aad wist zo nu en dan nog een Brasempje mee te pikken zodat de in de eerste part opgelopen achterstand t.o.v. het koppel Fred / Mart, ingelopen kon worden. Of het voldoende zou zijn voor een eventuele eindoverwinning kon uiteraard pas na de weging worden vastgesteld. Mijn voorzichtige voorspelling dat het winnende koppel wel eens meer dan 50kg vis zou kunnen produceren was uiteraard een beetje op onze eigen vangsten afgestemd. Jammer alleen dat de Douaniers weer eens vonden dat ze ongelofelijke haast hadden. Natuurlijk gelden er in het NZ kanaal geen snelheidslimiet. Denk maar aan de draagvleugelboot en de vele speedbootjes die hier zomers voorbij komen. Alleen wat deze douaniers bezield is mij volstrekt onduidelijk.Volgas (is blijkbaar de enige gasstand die ze kunnen onthouden) knallen ze met hun schip door het NZ kanaal. Als je ziet wat een idiote waterverplaatsing dat teweeg brengt kan je je ook voorstellen dat de onderwaterflora meer dan geweld wordt aangedaan. Een hekgolf zo hoog dat alles en iedereen op of nabij de kant direct op het droge geslingerd wordt. Vogels raken in paniek en eerzame vissers moeten oppassen dat niet alle hengels, stelen en steunen spontaan afbreken. Geen enkel andere boot of zeeschip brengt zoveel onrust als deze mafkezen. Bedankt jongens, lekker doorgaan zo!. Na deze wrede onderbreking werd de wedstrijd na 5¾ uur (13:00 uur) afgeblazen en kon de weging beginnen. Stom dat het weegnet nog bij een niet aanwezig lid in de tas zat zodat het improviseren werd met een kort leefnetje (1½ meter). Hierbij eerst al het netje van Mart min of meer omzeep geholpen, gelukkig met wat creativiteit nog wel te repareren, waarna overgestapt op een eigen netje welke ik toch al afgeschreven had. Hier is na de weging dan ook geen redden meer aan. Zal in het vervolg zorgen dat we als vereniging tenminste een reserve weegnet hebben. Foto 2: Weging
Verrassend nogmaals hoe groot de verschillen binnen de koppels waren. Fred had ruim 30kg meer vis dan Mart. Zelf had ik 27kg meer dan Aad waarbij ik nog op moet merken dat Aad door mijn toedoen nog een beste Platte verspeelde. Bij het binnen halen van deze terugvechtende Brasems zwom deze in de buurt van mijn nog uit liggende Feederlijn. Verkeerd ingeschat of het nu deze door Aad gestrikte Platte of een nieuwe aanbeet was, sloeg ik in plaats van een extra Brasem juist het door Aad gekoesterde exemplaar los. Gelukkig heeft dit geen gevolgen gehad voor de eind-, nog de individuele uitslag, maar wel zonde natuurlijk. De einduitslag spreekt verder voor zich. Foto 3: Prijsuitreiking. We hadden dit jaar weer een heel behoorlijke prijzentafel waarbij de dank uitgaat naar de firma P. Koopman (Bennebroek) en S. Teunissen (Leiden) voor de extraatjes boven op ons budget.
Persoonlijk heb ik een hele leuke visdag gehad en kan mij niet herinneren dat ik ooit in een wedstrijd zoveel vis gevangen heb. Voor het Clubrecord telt deze wedstrijd helaas niet mee, even als voor de grootste Brasem. Er zaten “dieackers” van tegen de 60cm bij. Voor de competitie had zo en wedstrijduitslag ook helemaal niet leuk geweest. De verschillen zijn daarvoor veel te groot en bijna onoverbrugbaar. Ik zie jullie allemaal hopelijk weer op 17 juli aan de Ringvaart.