Allereerst mijn verontschuldiging voor de fouten in de uitslag van de koppelcompetitie. De rekenmacro's zijn foutief gekopieerd (mijn eigenschuld) waardoor er hele vreemde optellingen ontstonden. Ik hoop dat alles nu weer klopt.

Deze wedstrijd was er weer eens een met veel pech.
De dag was nog niet begonnen of een van de wedstrijdcommissarissen kwam tot de ontdekking dat hij maar een laars bij zich had. Een geluk bij een ongeluk maakte dat deze vooraf regenachtig voorspelde dag geheel droog is verlopen. Bij thuiskomst bleek een toevallige passant de gemiste laars te hebben gevonden en deze aan de deurkruk heeft gehangen.
De plaats waar wij altijd vissen stond afgelopen week wat onder discussie. Een ongelukkige schipper was met zijn olieboot tegen de brug van Weesp gevaren en lek geslagen. 180.000 liter olie was er in het AR-Kanaal gelopen. Gelukkig kon men het grootste deel van deze drijvende vette massa bij elkaar vegen en overpompen, maar vervuiling blijf je altijd houden. Het was dus maar afwachten hoe het AR-Kanaal erbij zou liggen. Verder staat er altijd een stroming richting Amsterdam wat maakt dat het stuk bij Loenerhout waarschijnlijk geschoond is gebleven van de olie.
Op het parcours aangekomen bleek dat er 16 prachtig mooie plekken gemaakt waren. Zo te zien was er iemand met een motor strimmer bezig geweest, want verder stond het gras, brandnetels en ander onkruid wel een meter hoog.
Loting bepaalde dat Hans het vanaf staart en een slaper op kop mocht zitten. Dit maakte dat Gerard met stek nummer 2 een mazzeltje had. 07:00 uur werd het startsein voor de wedstrijd gegeven waarmee direct de volgende pechvogel zich onderscheidde. Het laatste shagje voor de wedstrijd werd wat onzorgvuldig weggeschoten en belandde boven op de nylon vislijn. Die kon dus opnieuw beginnen met optuigen. Van 6 tot 7 uur hadden we geen boot gezien, maar het laat zich al raden, of er een een kudde was losgelaten, denderde de ene na de andere schuit ons voorbij. Dit maakte het voor de Vaste Stokkers extra moeilijk om de zeer behoedzame aanbeten te registreren. Gelukkig bleek deze eerste hoos boten geen representatieve steekproef voor het bootverkeer welke de rest van de ochtend aan ons voorbij zou varen. Blijkbaar waren er toch ook nog veel schippers met vakantie en verliep de rest va de wedstrijd redelijk rustig. Tijdens de eerste pauze bleek al snel dat de vangsten behoorlijk tegen vielen, ook al had iedereen wel een visje gevangen. Jaap had behoorlijk last van een tweetal wespensteken, je weet wel, die beestjes die naar het schijnt gebakken best te eten moetem zijn. De tweede helft verliep voor een aantal vissers nog teleurstellender omdat hier wel veel deelnemers zonder vangst bij zaten. De "cracks" onder de wedstrijdvissers hadden ons verteld dat je het beste slechts een keus kon maken in het AR-Kanaal. Dus niet wisselen van Vaste Stok naar Feeder en terug en beter ook niet meerdere voerplekken voor de Feeder maken. Maar de tegenvallende vangsten deden een aantal deelnemers toch zoeken naar de vis in plaats van het wachten tot de vis zich op hun voerplek aandient. Ruud bijvoorbeeld kon maar geen Brasem op zijn korte stek krijgen en besloot zijn geluk aan de overzijde te proberen. 95 meter? Nee dat niet dus, maar wel zo een 70 meter. De scheepvaart was na de spits van 07:00 uur redelijk rustig en daarmee kon hij deze gok dus wel nemen. Voor de zware binnenvaartschepen moet je dan wel steeds het hele spul binnenhalen, maar dat moet eigenlijk iedereen op elke afstand omdat de zuiging de boel toch aan het rollen brengt. Deze keus leverde hem de tweede helft veel meer vis op dan de eerste, op een kleine 20 meter, dat had gedaan. Dit koste hem wel weer een topje (knak) en bij het voorbij varen van een plezier zeiljachtje was hij even vergeten dat deze scheepjes een kiel hebben. Dat was daarmee gelijk het einde van zijn lijn en moest hij noodgedwongen terug naar de beginafstand. 

In het Amsterdam-Rijn Kanaal is het ruwweg zo dat bij het uitlopen van bijvoorbeeld 18 meter er in praktijk op 16½ meter wordt gevist. De wiskundige onder ons kunnen dat zo narekenen wanneer je uitgaat van een diepte van 6½ meter.
Daar pakte hij vervolgens nog twee mooie Brasems, ze waren dus toch gekomen, en wist zo zijn totaal tot bijna 6 kilo op te trekken. Opvallend was het verschil dat de ene visser alleen maar klein spul ving, de andere voornamelijk paling en slechts een enkeling de begeerde Brasem. Bij de weging bleek Dick zodanig teleurgesteld in zijn vangst, twee glasaaltjes, dat hij besloot deze de vrijheid te gunnen alvorens deze te laten wegen. Dat hij 's middags nog moest werken en bijtijds thuis wilde zijn speelt hierin natuurlijk ook een rol. Joop was de laatste pechvogel van vandaag, een moment van onoplettendheid nog geen 5 minuten voor het einde van de wedstrijd schoot zijn net los en floepte zo het water in. Hij overwoog nog even om hier achteraan te duiken (springen) maar in zijn onbekendheid met dit water wist hij niet goed wat hij kon verwachten. Ik weet (Dieptemeter) dat het direct onder de kant 2 en een meter uit de kant 3 en dan snel 4, 5, 6 meter diep is en de kans dat je in de stroming je net terugvindt daarmee bijzonder klein is. Dit is helaas niet de eerste keer dat Joop dit overkomt en heel zonde van zijn uitstekende vangst van die dag. Zes Brasems waarvan twee van 1½ kilo stuk, twee blieken en drie palingen maken een voorzichtige schatting van 6 kilo niet overdreven. Dit had hem waarschijnlijk zijn tweede eerste plek van dit seizoen opgeleverd, maar helaas mocht dit niet zo zijn. De rest van de uitslagen spreken voor zich waarbij Gerard, Jaap en Henk zich weer bijzonder positief onderscheiden. Frits kon zijn goede seizoen vandaag geen kracht bijzetten en Fred, .......... Tja, dit is nu eenmaal zijn water niet. 
De paling dressuur van Fam. Zoet (Eveleens) was weer een komische aangelegenheid. Een veel te klein emmertje maakte dat er steevast bij iedere paling die aan de verzameling moest worden toegevoegd, er ander uit de emmer ontsnapte. Het gemopper op elkaar is al leuk, maar het hele plaatje samen maakte dat eenieder behalve de familie spontaan een aanval van slappe lach kreeg.

Tot over 14 dagen aan het Noordzee Kanaal.