Een tweede ontmoeting met dit specifieke wedstrijdwater; De eerste keer, tijdens de grote prijzen koppelwedstrijd, en nu dan voor de competitie. Een drietal vrijwilligers zouden de baan uitzetten op een iets ander stuk dan de eerste keer. De verschillen in vangst waren toen zo groot dat het vermoeden bestond dat het sluisje in dit parcours de oorzaak was waarom er rondom dit punt heel slecht gevangen werd. Verderop langs deze kant zijn nog voldoende stekken open om dit sluisje te omzeilen. Of het nu het “nieuwe” parcours is of het bijzonder slechte weer van de afgelopen dagen weten we niet, maar de vangsten vielen, bij een zeer hoog verwachtingspatroon, goed tegen. De eerste tegenvaller voor vandaag was voor Frits. Hij zou onderweg de colonne oppikken, maar een wegversperring bij LIsse maakte dat hij alsnog over Sassenheim geleid werd. Gelukkig bood de mobiel uitkomst en wist hij de stoet tot 85km/uur te vertragen om deze op de voorlaatste afslag van de A10 in te halen. Het slechte weer had het laatste stuk van de weg verandert in een waar rally circuit. Het advies was dan ook om vooral niet te stoppen en de auto zelf zijn weg door de modder te laten vinden. Op een deelnemer na wist iedereen in een keer door deze modder poel heen te komen. Op een na dus. Deze had nog twee andere auto’s achter zich rijden waarvan er ook een van noodgedwongen volledig tot stilstand kwam. De laatste auto, ik zij de gek,  kon deze twee nog net ontwijken en met twee wielen in de ongerepte graskant met alle risico’s van dien, kuilen / stenen, zijn weg vervolgen. De noodtroepen op laarzen waren al op weg om deze twee onverlaten uit de modderpoel te redden, toen er toch weer beweging in kwam. Wat een geluk dat er een achteruit op zo een auto zit. Onder luid gejoel werden ook de laatste vissers op de lotingsplaats verwelkomt. Bart vanaf staart en Peter Z. vanaf kop mochten de strijd om de punten aanbinden. De eerste drie van het puntenklassement zaten allen in hetzelfde vak, dus extra spannend.
Al snel bleek dat het vandaag geen herhaling van de eerste ontmoeting zou worden. Behalve op stek nummer 1, liet de vis zich niet of zeer moeilijk vangen. Zelf zat ik op stek 4 en had wel al 4 vissen aan de lijn gehad, maar een stevige mosselbank verhinderde het daadwerkelijke landen van deze vissen. De eerste, duidelijk een Brasem van rond de 2 kilo trok zich door de slip een weg terug naar de mosselbank alwaar de 12/00 onderlijn sneuvelde. De slip toch maar iets vaster zetten was het motto. Een tweede exemplaar, vermoedelijk een Harder of dikke Winde, bleef vrolijk hen en weer zwemmen tot ook daar de onderlijn brak. Hetzelfde lot onderging ook nog een derde duidelijk kleinere Brasem die vermoedelijke wel heel erg dun gehaakt was. Vier keer scheepsrecht dan maar? Veel te laat naar mijn zin lag de eerste Brasem in het pannetje. Hoe het zou zijn geweest wanneer alle vissen zouden zijn geland? Uiteindelijk beleef voor mij de weegschaal op bijna 3 kilo steken. Twee Brasems een Baars en een Puitaaltje. Fred met drie dikke Brasems, gemiddeld 1733,3 kilo per stuk, deed het iets beter en winnaar in dit vak werd Peter Zoet met 7 Brasems goed voor ruim 10 kilo. In vak 2 wist Henk met krap drie kilo net de winst voor Hans weg te kapen. Verder hadden Ruud, Bram en Nico nog vis en rest ons nullen voor de overige deelnemers. Het blijft een wondermooi water maar net zo grillig bovendien. De mooiste vangst van de dag staat op naam van Hans. Met een Winde van 44cm blijft hij de Puitaal van 10 cm ruim voor. De havendienst moet zich weer diep schamen. Met vissers in zicht wordt de gashendel volledig open gezet en komen de verrekijkers te voorschijn. Luid lachend over hoe wij proberen de vis te water te houden, je spullen te beletten van wegspoelen of breken, om over jezelf droog houden nog maar te zwijgen. Leuk hoor, ik hoop dat die boten spontaan zinken. Misschien een leuk idee om als vissers massaal stevige voerballen vol maden paraat te hebben en bij een eerst volgende opzettelijke visserpesterij de boot te torpederen. Kijken wie dan lacht! Na afloop bleven de deelnemers heel saamhorig wachten tot ook de laatste auto zich een weg door de modderpoel gebaand had. Dit verliep gelukkig zonder verdere problemen. Frits deed dit dan wel vol gas met een open zijraam, het resultaat laat zich raden. Ruud vond deze rally blijkbaar zo leuk dat hij ‘s middags nog een is terug geweest om het modderbad nog twee keer te ondergaan. Of zou dit zijn geweest omdat hij zijn bril was vergeten.

Tot volgende keer aan het Zijkanaal B

Verder wil ik de leden vragen vast te overdenken of men 25 september werkelijk wel naar de West Friese Vaart wil. Langzaam hoor ik geluiden dat dit toch wel heel ver rijden is en diverse deelnemers bij voorbaat verstek laten gaan.