Wedstrijdverslag 4:  7 mei 2005
Langeraar

Wedstrijd vier begint wederom met een negatief stukje. Een van onze wedstrijdregels uit ons officieel wedstrijdreglement beschrijft het ter weging aanbieden van dode vis. DIT IS NIET TOEGESTAAN en kan tot diskwalificatie leiden. Lang is dit goed gegaan maar vandaag was weer te droevig voor woorden. We hebben juist de bootjes wedstrijden zodanig ingericht dat niemand zich meer hoeft te haasten om op tijd op de weegplaats aanwezig te zijn. Een ieder kan dus in alle rust terugroeien om de vis in ieder geval levend ter weging te kunnen aanbieden. Moet je uiteraard wel nog rekening houden met slikkers e.d. Dit euvel komt op stilstaand water nu eenmaal veel vaker voor dan opstromend water. Ga niet met je hakensteker diep in de vis zitten porren om dat haakje toch nog te kunnen redden. De kosten (tijd en geld) zijn het niet en bovendien wordt van dat gepeuter de haak meestal ook niet scherper. Het vislijntje netjes kort afknippen zodat de vis in de tijd die hem dan nog rest zelf de haak kan verteren en uitspuwen. Het met geweld ontzetten van de haak brengt veel te veel schade aan de vis toe waardoor deze meestal aan de gevolgen overlijd. Geheel onnodig en in strijd met de uitgangspunten van onze vereniging.
Hierbij komt bovendien nog het heikele punt dat we door de bootverhuurder verplicht zijn gesteld de wegingen van de vis op de plas (vanuit een bootje) te laten plaatsvinden. Op de kant is het wegen altijd al een hele onderneming, laat staan wanneer wij dit op het water moeten gaan doen. Tot voorkort konden wij ons altijd beroepen op het feit dat wij NOOIT dode vis ter weging accepteren en daarmee het risico dat de “haven” van de bootverhuurder vol met dode vis komt te liggen, tot NUL konden reduceren.
Die vlieger gaat zo niet meer op een is bij dezen een waarschuwing voor al onze deelnemers. Geen excuses worden geaccepteerd. Het aanbieden van dode vis in de wedstrijden die nog komen gaan, leidt direct tot diskwalificatie en wordt 0 kg als gewicht genoteerd.

Een tip:
Bij de bootjeswedstrijd (alleen in een bootje) in Langeraar is het prima te doen om de vis na afloop van de wedstrijd met net en al in een met water gevulde SPECIEKUIP te vervoeren. Hierbij loopt de vis geen bijkomende schade op en wordt het roeien aanzienlijk vergemakkelijkt.
Het is uiteraard NIET DE BEDOELING om het net met vis zo in de boot te deponeren zodat deze vis de tijd van roeien ligt uit te drogen.
Ook hier geldt weer dat wij onze sport trachten te bedrijven zonder hierbij onnodig leed voor de vis te veroorzaken.

Dan de wedstrijd zelf. De rit naar dit prachtige sportviswater werd veelal op individuele basis afgelegd. De officiële colonne bestond slechts uit 5 auto’s. Het lijkt haast wel een sport om zo vroeg mogelijk bij de bootjes verhuurder aanwezig te zijn. Met “slechts” 15 deelnemers (15 bootjes) werd er rond 06:00 uur uitgevaren. De wedstrijd zou om 11:30 uur eindigen waarna er rustig naar de weegplaats kon worden geroeid. Er vormden zich spontaan twee groepen, een die massaal richting eiland trok om aldaar in de luwte van de wind hun geluk te beproeven. De tweede groep parkeerde zichzelf parallel een de achter deze plas stromende Leidse vaart (de echte). Massaal werd er voor de Winkle Picker als hengelkeus gekozen met natuurlijk hier en daar een uitzondering. Vele deelnemers waren in de week voorafgaande aan deze wedstrijd in training geweest om aan dit bijzondere viswater te kunnen wennen en de tactiek te verfijnen. Een delegatie had met twee personen ± 50 kg weten te vangen. Fred in 3 uurtjes avondvissen ± 15 kg. Onze nieuwste leden hadden naar zeggen ook goed gevangen en konden op deze manier wennen aan het fenomeen (Pickeren vanuit een bootje). Ruud was voor zover ik weet de laatste in deze reeks die op de dag voorafgaande aan de wedstrijd nog een ochtend had zitten trainen. Dat deze generale repetitie de meeste oefenaars geen windeieren heeft gelegd is terug te lezen in de uitslag. Het water lag er in ieder geval mooi strak bij en de regen liet zich gelukkig slechts af en toe even zien. De Sternen pikten de drijvende casters en maden van het wateroppervlak, een tweetal zwanen vochten om het territorium en joegen achter elkaar aan. Twee Aalscholvers lieten zich op de paaltjes voor het tweede eilandje drogen (opwarmen) door de spaarzame zonnestraaltjes die af en toe door het wolken dek heen braken. Twee ambulances waren er nodig om levensbedreigende taferelen bij de zeeverkenners aan de Leids vaart / Langeraarse Plas het hoofd te bieden en een tweetal 4 met stuur boten streden om de breedte van die Leidse vaart. Een heel bijzonder gezicht vanaf de plas gezien, omdat dan juist de hoofden boven de dijk uitsteken, net als bij de fietsers, en het net lijkt of er een vijfpersoons tandem voorbij komt gereden. De wind wakkerde met het verdere verloop van de wedstrijd wat aan maar draaide gelukkig nog niet door naar het voorspelde Noordwesten. Het laatste half uur eindigde zoals bij mij in ieder geval het eerste uur begon. De vis liet het ineens afweten en geen enkele lekkernij kon deze fel begeerde “biggen” nog verleiden. Nu was de Brasem geduurde de gehele wedstrijd al een stuk kleiner van formaat dan hier gewend maar wist ondergetekende nog wel nipt het grootste Brasem record 2005 tot nu toe te verbeteren tot 55cm. De Brasem, uitzonderingen daargelaten, was al geheel leeg gepaaid en de dikste exemplaren werden gevangen aan de meest lullige aanbeetjes (dressuur?????). Zoals al jaren bekent, werd de Brasem aan de Picker gevangen en dus niet aan de Stok. Deze laatste leverden uitsluitend veel kleine vis, Bliek en Voorn, op.
Rest mij nog om Bram, Dick, Aad, Frits, Koos en Theo een hele prettige visvakantie toe te wensen. Zij gaan alvast het geheel verbouwde vishotel “’t Hart van Onderdijk” verkennen alwaar wij in 2007 zo mogelijk ons 11^de Lustrum zullen vieren.

Tot over 14 dagen aan het Gaasp. 

Vriendelijke visgroeten, Peter Dekker