Wedstrijdverslag 6:  4 juni 2005
Zijkanaal-B

Wat zou het worden, de Brielse Maas of het Zijkanaal B? Voor beide wateren hadden wij een vergunning aangevraagd, meer per ongeluk dan met voorbedachten rade. Naar nu is gebleken een geluk of schieten we met het moeten aanvragen van al die K…. vergunningen ons doel voorbij. Een oefensessie in de Brielse Maas liep op een regelrecht drama (qua vangsten) uit. Met drie man sterk op woensdag richting dit toch beeldschone water vertrokken om daar een idee van de mogelijkheden voor zaterdag te krijgen. Met vijf hengels alle mogelijke visafstanden geprobeerd en daarbij ook alle aassoorten de revue laten passeren.  Het resultaat was werkelijk verbluffend! Buiten een vreemdgaand stelletje innig knuffelen aan de waterkant hebben we verder nul actie gezien. Geen van de aangeboden aassoorten op geen van de afstanden was aangevreten, laat staan genuttigd. Geen beetmeldingen en dus geen vis. Hoe is het toch mogelijk. De keus voor het Zijkanaal B was dus snel gemaakt.
Met toch we behoorlijk wat afmeldingen, de weersvoorspelling loog er ook niet om, maakte dat we met 14 echte diehards aan de waterkant zaten. Windkracht 5 schuin tegen en mogelijke windstoten tot wel 70 km/uur verwacht. Met Aad op kop en Albert op staart konden we om 06:15 uur al m et de wedstrijd beginnen. Een drietal vissers hadden hier al geoefend en waren dus voorbereid, dachten ze, op datgene wat ging komen. Wel weer een kritisch en noot naar de vergunning vertrekker, want de toegankelijkheid van de visstekken is op zijn zacht gezegd beroerd. Het gras stond weer een meter hoog wat het werpen met de Winkle Picker en/of Feeder haast onmogelijk maakte. Dit zelfde euvel hebben we eerder dit jaar gehad aan de Markervaart, ’t Gaasp, het Noord-Hollandskanaal en nu dus ook het B-Kanaal.

Je vraagt je af wat de toegevoegde waarde van dit soort vergunning verstrekkingen is wanneer de omstandigheden waarin je moet vissen domweg beroerd zijn.  De sterke tegenwind maakte het vissen behoorlijk moeilijk en de keuze beperkt. Een vaste stok was op meer dan 9 meter echt niet te houden en om breuk te voorkomen zelfs verstandig om tot 7-8 meter te bepreken. Of je de vis zo dicht onder de kant kan krijgen is natuurlijk altijd weer een gok alhoewel de kans op slagen bij dit soort ruwe omstandigheden wel het grootste is. De Feeder is wel geschikt bij dit weer maar de zo gewenste afstand van 70+ meter om vlak onder de overzijde te vissen vraagt wel veel van het vakmanschap van de visser en zijn materiaal. Er zijn dan ook heel wat materialen gesneuveld, een kleine opsomming. Joop had zijn zinnen op de overzijde gezet. Een pas aangeschaft heavy Feeder moest hem hierin helpen. De eerste worpen leken veel belovend, maar het noodlot kwam snel. De aanzet, een krakje en afgebroken topdeel was het resultaat. Gelukkig wel snel verwisselbaar, maar toch! Ruud maakte het evenzo nog bonter, lijkt hier een soort patent op te hebben, een gooide naast een vette pruik ook dit keer niet zijn hengel maar zijn molen aan brokken. Hoe weten we nu nog niet, maar de spoel werd met de pruik van de molen getrokken en verdween spontaan in de plomp. Weg spoel. Albert had ook pech, of moeten we juist zeggen geluk, met de Feeder. Wat er precies fout ging weet ik niet maar ook hij moest overschakelen naar de Winkle Picker. Deze op een hele korte afstand 15-20 meter gevist maakte bij de eerste worp al een anekdote op zich. Na de eerste worp en directe beetregistratie bleek hij aan de bodem vast te zitten. Hierbij moest hij zo hard trekken dat hij de lijn in tweeën trok. Snel opnieuw opgetuigd en de afstand geschat, was vergeten de lijn op afstand uit te lopen, en ja hoor, vrij snel weer beet. Mooie Brasems werden er geland en zo nu en dan een Voorntje er tussendoor. Dat hij met een van die Voorns zijn eerder verspeelde lijn, korf etc zou terugvangen kan je uiteraard niet bedenken. Dat een Voorn met haak in de mond, de l ijn met korf en al in zijn kielzog toch weer gewoon verder gaat met eten geeft alleen maar weer aan dat vissen geen enkele hinder ondervinden van achtergebleven haken en lijnen en dit normaal binnen enkele dagen alweer kwijt zijn, of juist heel er g dom zijn door na zo een “vervelende” ervaring gewoon nog een keer te bijten, of juist heel slim zijn in de wetenschap dat wanneer hij of zij gevangen zou worden buiten de tijdelijke verblijfplaats van het ruime leefnet tegelijk wel van de vervelende haak, lijn en korf verlost zou worden. U mag het zelf zeggen. Zelf gelukkig de boel heel gehouden maar wel de verkeerde visafstanden gekozen. 50 meter was duidelijk een afstand waarop geen vis te bekennen was en 7 meter was duidelijk te dichtbij. Daarnaast scheelde het een haar of Wim had in een van zijn bezoekjes het achtereind van mijnvaste stok in elkaar getrapt maar gelukkig stond hij hier niet met zijn hele gewicht op. De vangsten waren voor een ieder, op twee na, teleurstellend. Albert met bijna 14 kilo was uiteraard dik tevreden. Ook Henk met bijna 10 kilo had het uitstekend naar zijn zin. Dick en Bram  deden het nog aardig en Fred wist na drie en een half uur niets vangen in het laatste half uurtje toch nog even gauw 4½  kilo binnen te brengen. De grote truck welke tot deze respectabele vangsten leiden was de gekozen afstand. Daar waar vorige week de vis nog op 65-75 meter lag was deze nu massaal aan de luw zijde te vinden. Niet op 7 maar vanaf zo een 15 meter uit de kant waren deze goed te vangen. Zij die met zeer teleurstellende resultaten zaten, hadden duidelijk op te grote afstand gevist. Bij mij persoonlijk duurde het immers ook tot een kwartier voor tijd eer ik de eerste Brasem op vaste stok afstand kon verwelkomen. Wel eerder twee scheerbleien gevangen en zowaar een palinkje aan de Feeder.  De laatste 5 minuten haakte ik een twee Brasem in zijn buikvin. Het was als een plastic zak. Deze zeer ziek zwaar een gevreten en onder de blauwe schimmelplekken zittende te vies om aan te pakken Brasem, maakt de dag nog een beetje goed. Mijn koppelmaat Henk had het gelukkig wel bijzonder goed gedaan en wist tevens beslag te leggen op de voorlopig grootste Brasem van het seizoen. Met 56½ cm staat hij nu bovenaan voor de Jan Vos bokaal. Het was dat deze Brasem geen staart had, hebben we hier al vaker meegemaakt, anders wij hij dik over de 60 cm heen geschoten.

Winnaars gefeliciteerd en tot dinsdag.

Totaal slechts 58 kg vis,

Gemiddeld net 3 kg per visser,
Brasem, Bliek, Paling en Voorn

Tot over 3 dagen aan de Haarlemmertrekvaart. 

Met vriendelijke visgroet,

Peter Dekker

Naschrift:
De meeste onder ons kunnen zich waarschijnlijk goed herinneren dat vorig jaar aan de Brielse Maas de portemonnee van Bram was ontvreemd. Dit gaf toen een behoorlijke domper op de eindstemming. Omdat er vreemde snoeshanen met de weging meeliepen werden die al snel als schuldige aangewezen, echter niemand wist deze persoon later te identificeren. Gelukkig maar, want na de 1^ste avondwedstrijd dit jaar (2005) heeft Bram in zijn plateau poten tas zijn gestolen gewaande portemonnee terug gevonden. Dit uiteraard inclusief de € 50,- zijn rijbewijs en bankpasjes. Hulde!