De snelle vissers waren na deze roeiwedstrijd wel in het voordeel. De vis was immers nog niet op de hoogte van de weersveranderingen bovenwater en gaf zo hier en daar zowat enig teken van leven te zien.  Dit duurde echter maar een klein uurtje tot de vis ook van de bijgestelde verwachtingen hadden vernomen en zich massaal terugtrokken in hun winterslaap orden. Er werd geen Gup meer gevangen en dan duren de resterende 4 uur lang. Dit maakte dan ook dat al in het tweede uur de eerste verkassers zich aandiende. Geschrokken van de kou en wind, en teleurgesteld over de vangst, zochten deze iets minder Spartaanse helden de luwte van de hoge bomen en behuizing aan de noordzijde op. Vingen ze daar ook niets, hadden ze het in ieder geval niet zo koud meer. Andere hielden het na een uur of 3 helemaal voor gezien en gingen op huis aan.
Het maakte allemaal niet uit, Vaste Stok, Feeder of Match, over of boven de bodem, met brood, kaas, made of casters, alles was tevergeefs. In tegenstelling tot andere jaren had de weegploeg dan ook een makkie.
Is er dan helemaal niets schokkend gebeurd? Op een gehaakte Stern (kleine meeuw-achtige vogel) door Bram en een (gemotoriseerd) vaarverbod voor Dick na eigenlijk niets. Een vis dacht de leukste te zijn door op een Flipperachtige manier over de Dobber van een van onze vissers heen te springen, maar zelfs die kunsten konden wij niet op prijs stellen. De teleurstelling na afloop was van de koppies af te lezen. Geen tientallen kilo’s, geen nieuw Brasem record, geen grote verschuivingen in het klassement en geen sterke verhalen.
Nu maar hopen dat de Lente toch nog een keer gaat losbarsten en zo mogelijk tot spectaculaire vangsten in ’t Gaasp mag leiden. Wanneer dat niet lukt staat 14 dagen later het zijkanaal B op het programma en wanneer zelfs dat niet werkt richten we gewoon een biljartvereniging op. Tien over rood kan ook best leuk zijn.

Zelf ben ik er de volgende twee wedstrijden in ieder geval niet bij, echter succes met de vangsten en ik ben benieuwd naar de verslagen.