Verslag van 't 11de Lustrum :  2 juni 2007
West-Friesche Vaart

Wat een mazzel! Dat we met zijn allen zo een dag / weekeinde mogen benutten.
Lang leve de weergoden en wat een vis!
Vrijdagmiddag druppelde een ieder langzaam binnen. Rekening houdende met de drukke avondspits, maakte dat veel deelnemers al vroeg in de middag richting Medemblik vertrokken. Enkele waren zelfs al daags van tevoren aanwezig. Marcel en Bart waren al vanaf maandag in de weer maar sliepen nog op een camping in de buurt. Dick, Bram, Frits, Aad, Koos en Theo waren vanaf woensdag in het vishotel aanwezig. Dit is voor hen een jaarlijks terugkerend uitje daar waar wij hier slechts eens in de vijf jaar gebruik van kunnen maken.
Omdat er ook deelnemers zijn die vrijdag nog gewoon “moesten” werken, was het diner pas gepland om 20:00 uur.

Voor andere, vooral de vroege vogels onder ons, is dit wat aan de late kant maar we wilden dit eerste diner graag met zijn allen tegelijk gebruiken. Het directe gevolg hiervan is wel dat de bar lang en goed bezet bleef en niet iedereen goed met drank op een lege maag weet om te gaan.

Een stevige warme hap maakte gelukkig dat de honger gestild werd en we allemaal weer fris vrolijk en fruitig aan de avond konden beginnen. Geen nachtwerk hoopte we, omdat het ontbijt al om 05:00 uur gepland stond.

Tijdens dit prima drie gangen diner (soep vooraf, aardappelen, groente en vlees als hoofdgerecht en ijs toe) had het bestuur nog een klein presentje voor een ieder. Alle deelnemers kregen een nieuwe thermoskan met opschrift “ 11^de Lustrum Sikkens Hengelsport Vereniging, anno 1952” waarin tevens de koppel en stekloting waren verwerkt. Dit leidde uiteraard tot de nodige discussie en speculaties wat betreft de kansen van de verschillende koppels. Top favoriet waren de koppel Ron&Wil op de kopstek, Bram&MarcelV, PeterD&Joop en Fred&Gert-Jan. Outsiders waren nog het koppel Nico&Jan en uiteraard de kampioen van vorig jaar Ruud welke zonder maat het gemiddelde van de B-Groep als bijvangst meekreeg. Maar gelukkig heeft een ieder zelf zijn eigen koppelmaat en stek geloot dus verzoeken tot het ruilen van de spelers werden alle genegeerd. Ook afkoopsommen tot wel € 150,- toe kon hier geen verandering in brengen. Na het diner en de voortschrijdende discussie ging het gezelschap verder in de bar en kon een deel zich alvast om het wedstrijdparcours gaan bekommeren. Door de enorme en fantastische opkomst was het uitzetten van een eerlijk wedstrijdparcours tot een nieuwe uitdagende klus verheven. De eerste poging hiertoe stranden dan ook direct omdat we bij steknummer 6 van de uit te zetten 15 al halverwege ede beschikbare of beoogde ruimte lag. Een tweede nieuwe poging kwam al een stuk beter uit en met een kleine correctie was poging drie dan ook het beste wat we hiervan konden maken. Een kleine discussie nog of we nummer 1 nu links of rechts moeten laten beginnen hebben we door het parcours laten bepalen. De meest Noordelijk gelegen stek was de meest duidelijke marker alwaar we dan ook maar met nummer 1 zijn begonnen. De bedoeling, en gelukkig zjin we hier ook in geslaagd, was om de zijsloot aan het einde (begin) van het parcours niet als stek mee te nemen even als de betonnen beschoeiing en waterlaad plaats aan de overzijde van de vaart. Dit maakte wel dat er tussen stek 13 en 14 een wat ruimere afstand zat, echter of dit nu een voor of nadeel was wordt wel duidelijk uit de eindstanden. Na het afsluiten van deze laatste voorbereiding konden ook deze leden zich aansluiten in de bar en zich opmaken voor een zeer korte nachtrust. Een aantal aanwezige Belgen uit Venlo (schiet mij maar lek) zijn bekend gemaakt met ons wedstrijdparcours onder de uitdrukkelijke vermelding dat zij hier op zaterdag geen gebruik van konden maken. Zondag zou dit traject geheel tot hun dienst zijn. De sportieve groep vissers heeft dit verzoek beantwoord, maar waren wel heel erg teleurgesteld in hun eigen prestaties op het meer bekende wedstrijdparcours achter de bomen. Met 6 man hadden ze 4 visjes of met 4 man 6 visjes, in ieder geval een lachertje met de door ons gevangen 300kg vis wat goed was voor een gemiddelde van boven de 10 kilo per persoon.

De laatste barklanten werden om 01:30 uur letterlijk uit de bar gezet en naar hun slaapkamers toegebracht, hopende dat zij de volgende morgen om 05:00 uur toch weer fris vrolijk en fruitig aan het ontbijt zouden verschijnen. Ondergetekende was samen met Fred en Ruud als eerste in de nog afgesloten ontbijtzaal (we hadden een niet goed afgesloten deur ontdekt) en werden spoedig vergezeld door de eerste andere uitgeslapen deelnemers. Van een aantal notoire uitslapers wisten we dat deze iets later zouden zijn en een enkeling kon echt de ogen nog niet open krijgen en moeten door meerdere leden letterlijk wakker geschud worden. De gelegenheidswedstrijdcommissie vertrok om 05:30 uur naar de baan hopende dat een ieder met gevulde thermoskan even later zouden verschijnen. Helaas was de doorloop van de koffie en thee hierin de vertragende factor wat ons deed besluiten om de wedstrijd niet om 07:00 uur maar om 07:15 af te laten trappen. Dit gaf een ieder koppel de volle 60 minuten de tijd om de visspullen maar ook de stek zelf in orde te maken. Sommige kwamen op een gespreid plekje, andere hadden nog een hele klus om het hoog staande gras zodanig te behandelen dat ook hier een dagje lekker gevist kon worden. Helaas voor de hooikoorts patiënten onder ons een slechte dag omdat de pollen hierbij letterlijk in het rond stoven en een directe aanslag leverde op de slijmvliezen van deze groep waaronder ik ook zelf behoor. Dus met lopende neus, overal jeuk en rood doorlopen ogen was het een matige start van deze zon overgoten dag. De pilletje (Claritine of andere Histamineblockers) deden hun werk en kon dan eindelijk om 07:15 uur de slag om de eeuwige roem beginnen.
Er zou in 4 blokken van elk 2 uur gevist worden waarbij tussen de blokken in steeds een 15 minuten wat ingeruimd om even de benen te strekken, bij de buren te buurten of de tactiek aanpassen. Ook deze manier van wedstrijdvissen is een unicum voor de vis sport en is net als dit hele Lustrum gebeuren iets typisch voor de Sikkens Hengelsport Vereniging. Een vereniging die naast oog voor de natuur, de vissport in het algemeen ook houd van gezelligheid en geen brood- maar alleen gezellige vissers binnen de gelederen heeft en bovendien bij het verlaten van de bezochte vislocaties, deze altijd netter achterlaat dan wij deze zelf aangetroffen hebben.

De wedstrijd zelf begon wat moeizaam en de aanwezige vispopulatie liet zich niet altijd op de verwcte manier tot aanbeet verleiden. Werd op sommige stekken weldegelijk vis met de vaste stok gevangen, kon men op andere hier geen aanbeetje bespeuren. Bij andere zat de Brasem een aantal meter uit de overzijde, maar bij andere stekken werkte dit nu net weer niet. De ene vissers ving alleen maar kilo Brasems of nog zwaarder, waar de andere het met pondjes en zelfs onsjes moest doen. Zelf dacht ik mijn stek gevonden te hebben strak tegen de overzijde van deze niet al te brede vaart, maar gedurende de wedstrijd liepen de vangsten terug en werd door mijn koppelmaat de vis juist op enkele meters uit de overzijde gevangen. Het slag Brasem was hier wel iets kleiner, maar vis is vis. Dit wilde bij mij helaas niet lukken dus dan meer weer terug, zo mogelijk nog strakker tegen de overzijde aan vissend. Je kunt natuurlijk al raden wat er gebeurde. Naast de korf die steeds verder vervormde door de klappen op de houten balk welke aan de overzijde op de waterlijn lag, bleef mijn onderlijn en of korf ook herhaaldelijk in het riet aan de overkant hangen. Dit uiteraard tot groot vermaak van mijn naast gelegen buren. Gelukkig zaten er ook heel wat precies pas worpen bij welke dan ook steevast een dikke Brasem opleverde.
Het einde resultaat spreekt voor zich en het laat zich alleen maar raden wat er zou zijn gebeurd wanneer ik niet steeds weer probeerde om vis op de vaste stok te krijgen (dat kostte zeker een uur netto vistijd) en het uitstapje naar een paar meter uit de kant wat ook een uur volgehouden is. Gelukkig kijk je achteraf altijd een koe in de kont en zo zal een ieder wel iets hebben van: “had ik maar dit of had ik maar dat”. Dit zelfde verhaal gaat ook op voor ons uitgangspunt dat dode vis niet ter weging mag worden aangeboden en bij het negeren van dit reglement zelfs tot diskwalificatie kan leiden. De vier slecht uitziende Blieken van ieder zeker een pond hadden het verschil van een plek in de eindklassering kunnen maken, maar ook dat geldt neem ik aan voor iedereen. Wel opvallend dat het juist de Blieken waren die blijkbaar veel last van stress of slikken hadden. Misschien dat de populatie van duizenden Aalscholvers hier ook iets mee te maken heeft. De Kilo-Plus brasems hoeven zich voor wat betreft deze aaseters geen zorgen te maken. Wel vraag ik mij wel een s stiekem af hoe de visstand er over 5 tot 10 jaar uit zal zien. De dikke Brasems van nu zijn dan niet meer (overleden als gevolg van ouderdom zullen we maar schrijven) en de kleinere (prooi)vis zal niet tot deze volwassendom uit kunnen groeien omdat het maar groeiende bestand van de ten onrechte op de beschermde vogellijst staande Aalsscholver en andere visvreters. Ik hoop dat ik er helemaal naast zit, maar is mogelijk wel een bedreiging voor de sportvisserij in het algemeen.

Piet probeert het op zijn eigenmanier. Feeder, Vaste Stok of de Match, niets is hem vreemd. Wat een uitrusting. Hij zal toch niet stiekem gesponsord worden.
De zon heeft lekker vat op het ontblote bovenlichaam. Als dat maar goed gaat?

Terug naar de wedstrijd en de geweldige vangsten die sommige wisten te bereiken. Ondanks de wisselende en twijfelachtige aanbeten, zijn er toch weer behoorlijke uitschieters waargenomen. Het grootste verschil van bijna 15 kg zit tussen de vissers van het koppel Henk – Dirk. Maar ook bij Dick en Edwin liep het verschil op naar ruim 13 kg en zelf tussen Fred en Gert-Jan zit nog een verschil van 11 kg. Dit is nu precies waarom deze koppelwedstrijden zo een leuke happening zijn. Het is niet alleen veel leuker om samen ipv alleen een gehele dag te vissen en bij te kletsen, maar er zit voor de nieuwsgierigen onder ons natuurlijk ook een uitgelezen kans in om van de nadere visser te leren. Deze tactiek maakte dat minder geoefende vissers als Rene, na wat kleine aanpassingen in zijn manier van aanpak ook hele behoorlijke vangsten wist te boeken. Het gaat hierbij niet alleen om het uitloden van de pen, de lijndikte en grote van de haak, maar ook om structuur van het lokvoer, de visafstand, de opstelling en hengelkeuze. Deze laatste bleek voor andere vissers van doorslaggevende aard. Omdat de vissen zo ontzettend voorzichtig aasde, was de beweging op de top van de Feeder maar zeer minimaal. Wanner je dus had gekozen voor een te dikke top, bleef je verstoken van deze minimale aanbeet signalen en dus ook van de te vangen vis. Kan je van je koppelmaat niet veel wijzer worden omdat deze op dat moment ook niet de vangsten van zijn leven doet, dan kan je natuurlijk altijd bij de buren te raden gaan. Kijken helpt sowieso altijd, maar vragen staat natuurlijk vrij. Inde reguliere competitie is niet iedereen bereid om de noodzakelijke informatie te delen, maar bijzo een lustrum en eendagswedstrijd is deze bereidwilligheid een stuk hoger.

Bovenstaande uitslagen in acht genomen, geeft aan dat de vis redelijk over het parcours verdeelt aanwezig was. Wel bijzonder knap dat juist het middelste steknummer, doorgaans het slechtste nummer wat je kan treffen, nu de meeste vis opleverde. Dit is vooral de verdienste van individueel winnaar Bram Beij (Hulde!) maar natuurlijk ook een niet ongelukkige loting met Marcel V (voormalig winnaar A-klasse) als koppelmaat. De nummers twee en drie in het eindklassement hadden een zelfde soort gelukkige loting. Ook bijzonder knap is de prestatie van de tot A-groep visser opgewaardeerde Henk Duwel. Wilde het met hem aanvankelijk met de stok niet zo lukken, zag hij bij de buren, dat wat ik dus als ondergetekende, dat er goed vis strak vanaf de overzijde gevangen werd. Slaagde zijn koppelmaat niet in het vangen van deze aanwezige populatie (te dikke en daarmee ongevoelige top van zijn Feeder) wist hij wel met een enorme eindspurt een mooi totaal van 17 kilo op de weegschaal te brengen. Door de bank genomen zijn de meeste vissers op basis van historische inschattingen op die plaats geëindigd waar je deze vissers normalerwijze ook vooraf zou hebben geschat. De loting is dus sterk bepalend voor het eindresultaat van zo een wedstrijd wat maakt dat potentieel iedereen evenveel kans heeft om bovenin t eindigen. Belangrijk, niet echt. Leuk, dat wel maar vooral omdat iedereen redelijk vis heeft gevangen deze dag.
Met een netto vistijd van 7,5 uur hadden de vangsten nog iets hoger gemogen maar met een gemiddelde van boven de 10 kilo en het prachtige weer mogen we niet klagen.
Rond 17:00 uur was een ieder weer terug op de basis om de dorst verder te lessen en in afwachting van de BBQ en prijsuitreiking van de dag.
Een groot compliment gaat uit naar de beide leden werkzaam bij machine fabriek te Lisse, welke met een stapel RVS en een lasersnijtafel een 30 tal SHV lustrum fles openaars hadden ontworpen. Compliment voor het initiatief en het doordachte design.
Verder hadden we een heel behoorlijke prijzentafel, deels uit verenigingsmiddelen gefinancierd maar ook naar een hoger niveau getild door de flinke korting welke wij wederom van Sam’s Hengelsporthuis te Leiden mochten ontvangen. Sam en Teun, namens onze leden hartelijk dank.
Wanneer we dan toch complimenten aan het uitdelen zijn, dan mag er zeker ook een aan de beheerders / eigenaren van Hotel de Voorhoeve te Wervershoof uitgaan. Als nieuwe eigenaren hebben zij dit hotel nog behaaglijker en kwalitatief beter gemaakt. De kamers zijn gemoderniseerd het eten is veel beter en de prijzen zijn zeer aangenaam gebleven. Angelique, als dochter van de bekende visser Jan Egger,s is de eigenaresse en zeer goed thuis in de vis- en wedstrijdsport en bij twijfel consult ze gewoon haar vader. Eigenaar Richard is zelf kok, wat zich direct terugvertaald in de kwaliteit van de maaltijden. Daarnaast is ook de flexibiliteit binnen dit hotel fenomenaal. Wij mochten alle tijden van ontbijt t/m diner zelf bepalen. Het maakte werkelijk niet uit. 05:00 uur uitgebreid ontbijten, geen punt. 20:00 uur met 30 man tegelijk diners, geen punt. Ik heb mij zelfs laten vertellen dat het doordeweeks nog gekker kan. Met de aanwezige kassenbouwers willen de maaltijden soms nog extremer aangevraagd worden. Omdat een klus soms af moet, zal er doorgewerkt moeten worden tot wel diep in de avond toe. Geen probleem, het diner wordt net zo gemakkelijk tot wel 23:00 uur uitgeserveerd. Hulde voor dit ondernemende paar.
Voor sommige misschien minder is het kwijtraken van de barbon. Dit euvel staat voor een schade vergoeding van € 250,- Peetr Zoet dacht dit te overkomen, maar gelukkig wist een rit terug naar de waterkant deze schade post te voorkomen. De bon lag gelukkig nog tussen het gras op zijn steknummer. Marcel Vos dacht ook even dat hij de zijne kwijt was, die lag gelukkig in de auto. De verbazing was dan ook groot toen Fred en ik zondagmiddag vernomen dat er nog een barbon ontbrak. De bon van Gert-Jan was nog spoorloos. Gelukkig had Fred meegekregen dat Gert deze samen met Marcel af had gerekend en dat alle drankjes op Marcel zijn bon stonden. De barkeepster heeft de bon van Gert dan ook gescheurd en weggegooid, wat bij de eigenaresse niet bekend was. Ook opgelost dus. Last but not least was Nico wel heel erg aan zijn kamersleutel gehecht. Deze heeft de reis naar Rijnsburg mogen meemaken maar zal met de post geretourneerd worden. Is alles toch nog op zijn pootjes terecht gekomen. Alleen dan misschien die motorrijder die zich zaterdag op de dijk op een hoop heeft gereden. Die niet, met meerder politie auto’s en een trauma helikopter heeft deze notoire hardrijder het slecht getroffen dit weekeinde. Deze is met zwaar letsel in het ziekenhuis opgenomen.

De onderstaande uitslagen vertellen de rest van ons jubileum weekeinde. Zondagochtend zijn de meeste vissers weer naar huis teruggekeerd. Een enkeling knoopte er nog een tweede visdag aan vast. Een ander stortte zich op zijn volgende hobby, golf. Tot over 14 dagen aan de Amstel.