Wedstrijdverslag 16:  3 november 2007
Noord-Hollandskanaal

Wedstrijdverslag 16: Noord-Hollandskanaal 3 november 2007 

De wedstrijd:
Is het wel verstandig om zo kort na de bedrijvenwedstrijd op hetzelfde parcours te gaan vissen?
De algemene indruk zal zeggen, NEE!!!! De brasem liet het voor een belangrijk deel, uitzonderingen daargelaten, afweten.
Niet gek wanneer je bedenkt dat er 6 dagen geleden rond de 500 kg voer in het kanaal is gedumpt.
Maar naïef als we kunnen zijn gingen we toch vol goede moed naar dit prachtige viswater. Wel op voorhand de baan ruim uitgezet en het stuk bij de bushalte bewust overgeslagen, omdat hier ook vorige week toch wel erg weinig vis werd gevangen.
Hemelsbreed hebben wij 18 nummers uitgezet waar vorige week nog 50 vissers gebruik van moesten maken. Het zal wat geholpen hebben, maar niet met het gewenste resultaat. Uitzonderingen waren er op de kopstekken richting Akersloot omdat daar mogelijk wat verse brasem vanuit het Uitgeestermeer opgezwommen was.
De voorn die vorige week nog ontbrak, lijkt te zijn teruggekeerd en die zijn sneller en beter te vangen met de dobber.
U vraagt zich af wat een dobber is, dan zal ik dat nog een keer uitleggen.
Een dobber is een eeuwenoude vinding om de aanbeet van vissen te registreren. Het principe berust op de drijvende kracht van hout, hol plastic of de pen van een vogelveer en deze wordt vast maar schuifbaar gezet op de vislijn gezet. Met lood kan deze pen in een verticale positie worden gedwongen zodat er slechts een klein puntje boven het water uitsteekt. Deze balans tussen opdrijvende kracht en de zwaartekracht heffen elkaar dus bijna op. Deze methode geeft de laagst denkbare weerstand aan vis door wanneer deze het aas tot zich wil nemen. Daarnaast biedt deze methode de mogelijkheid om ook boven de bodem te vissen of de constructie en daarmee ook het aas met de stroom mee of zelfs tegen de stroom in te laten bewegen. Met de juiste keuze van dobber is het zelfs mogelijk om in sterk stromend water het aas toch vlak boven of ook op de grond aan te bieden. Een tweede groot voordeel van deze techniek is dat de vis eenvoudig binnengehaald kan worden en in veel gevallen dus veel sneller werkt dan het steeds opnieuw moeten inwerpen naar bijvoorbeeld de overzijde en dus de hele ± 50 meter ook weer binnen moet draaien. Last but not least weet je met de dobber dat je echt steeds op dezelfde plek je aas aanbied en daar dus ook gemakkelijker op kan voeren.
Een beetje cynisch maar wel een gegeven.

Maar het is natuurlijk niet voor het eerst dat de dobbers het winnen van de feeders. De voorlaatste wedstrijd was het in het Noord-Hollandskanaal ook al het geval dat nadat de brasem er de brui aan gaf het ook de dobber van ondergetekende was die in de tweede helft de een na de andere baksteen grote voorn wist te landen. En dat het nooit te laat is om om te schakelen bleek ook deze wedstrijd weer opnieuw. Na de ervaring van afgelopen zondag had ik zelf ook de stok niet klaargemaakt. Zondag was daar immers geen schub mee te vangen, maar na een uur van weinig aanbeten ga je zoeken. Omdat om mij heen met de feeder aan de overzijde nergens vis werd gevangen en mijn buurman succesvol bleek met het feederen in het midden, was de stok voor mij de enige optie. De inmiddels opgelopen achterstand zou ik met dezelfde feeder methode nooit meer inlopen maar wanneer ik de stok aan de praat zou krijgen had ik tenminste nog een kans. En de stok startte en door scherp, heel scherp te vissen wist ik in een redelijk tempo de voorns en soms een bliek te landen. Na de pauze bleek de voorn nog actiever dan ik dacht. Blijkbaar was er een velletje made aan mijn haak achter gebleven waar ondanks dat de hengel half afgebouwd was toch een voorntje dit restje aas gegrepen. Ik heb dit illegale exemplaar van zeker 50 gram toch maar naast mijn net vrijgelaten. Niet dat dit voor de uitslag veel had uitgemaakt maar dat hoort nu eenmaal niet in de weging thuis, ik zal een volgende wedstrijdpauze dan ook nog beter nazien of er geen aasresten aan de haak hangen..

De wedstrijd vanaf het begin.
De loting met vier kopplaatsen startte dus vol goede moed maar belandde als snel in mineur. Behoudens wat uitzonderingen in vak A werd er slecht gevangen. Een leuk moment wat dat schot na het startschot. Werd er echt geschoten? Ja dus, maar gelukkig vielen er geen gewonden, behalve dan misschien een konijn of haas. Lokale jagers liepen gewapend door de achter ons gelegen velden. Wel even schrikken want welke kant schieten ze op en wat is de reikwijdte van zo een schot hagel?  Nog geen kwartier later verscheen een tweede groene brigade. Nog meer jagers dacht ik nog, maar deze vrijwilligers kwamen alles behalve jagen. Ladders, zagen en fel gekleurde veiligheidsjassen bracht hen tot hun hobby taak, het knotten van wilgen.

Verder schijnen en weer meerkoeten, waterkippen en ander gevogelte niet van het onderwater aangeboden aas te kunnen afblijven. Dat hebben ze geweten. In de tweede helft werden hier en daar wat andere afstanden in de strijd gegooid. Koos koos ondanks een prima periode stokvissen voor de pauze, toch helaas weer voor de feeder in de tweede helft. De meest aansprekend prestatie vond ik persoonlijk de ruim 9 kilo die Hans met match aan boord wist te brengen. Albert wist deze wedstrijd met 20 kilo overtuigend te winnen, en dat in iets meer dan drie uur vissen. De rest van de tijd werd hij door pech achtervolgd. Kan je nagaan.   
Aan het einde van de wedstrijd kwam ook Nico Schouws van Kennemerland nog even buurten wetende dat zij zondag op dit traject gaan vissen. Zij nemen alleen het parcours aan de andere zijde van het pontje ook mee. Misschien ook een optie voor ons volgend seizoen. Omdat ik bij de weging nog een nummertje (40) van Kennemerland tegen kwam, kon ik deze direct overhandigen. Scheelt weer een postzegel.

De volgende wedstrijd gaat het er echt om spannen. Het puntenklassement wordt na aftrek van de 4 slechtste wedstrijden goed overhoop gehaald. De voorsprong van de koploper is tot 3 punten teruggebracht en ook die eindzege staat dus zeker nog niet vast.
Het seniorenklassement lijkt een zekerheid voor Bram, zijn leidende positie in het gewichtsklassement staat onder druk want na aftrek van de 4 slechtste wedstrijden komt hij iets meer dan 2 kilo tekort. Ron is er de laatste wedstrijd niet, dus Ruud en Albert kunnen ook nog gemakkelijk de top drie inschuiven.
In de B-Klasse is de eindoverwinning van Henk ook een zekerheidje. Het is immers niet waarschijnlijk dat het gat van ruim 30 kilo in een wedstrijd gedicht kan worden.
In de koppelcompetitie is het ook ongemeend spannend. Met aftrek gaan ondergetekende samen met Dick aan de leiding, maar is het verschil maar 75 gram.
Haast onvoorstelbaar dus, dat na 16 wedstrijden en bijna 200kg vis per koppel de verschillen zo klein zijn.
Jammer voor Fred dat Ron er de laatste wedstrijd niet bij is, maar ook voor Henk en Marcel is het niet ondenkbaar dat zij het gat van 14 kilo wel weten te overbruggen. Er zijn vreemdere dingen gebeurd tijdens de laatste wedstrijd.
 

Over 14 dagen de volgende wedstrijd.  

Totaal ruim 100 kg vis,
Gemiddeld bijna 6 kilogram op 4 uur vissen.
De vangst:
Meest voorn, brasem, een paar baarzen en possen.

Vriendelijke visgroeten van Peter

Over 14 dagen de laatste wedstrijd.  Tot dan!