Verslag wedstrijd 7    Amstel                                                                                                                                                                     14 juni 2008
Allereerst wensen wij Koos van harte beterschap in zijn herstel op de verrichte schouderoperatie van eind mei. Dit schijnt een zeer pijnlijke ingreep te zijn geweest met vooral veel napijn. We hopen op een spoedig herstel zodat hij gauw zijn hobby weer kan oppakken.
Ten tweede gaan de felicitaties alvast uit naar Gerard welke volgende week zaterdag weer een kerfje op zijn jaarstok mag bijkrassen en dit in gepaste setting gaat ging vieren. Waarschijnlijk is hij nu al aan het shoppen om zijn gasten vooral niets te kort te laten komen..

De Amstel, altijd weer een dag om naar uit te kijken. Dit natuurlijke water, gekenmerkt door zijn grillige verloop, “natuurlijke” oevers en uitstekende visstand.
Wel jammer dat HSV Amsterdam het beste een mooiste stuk van deze “rivier” voor zich zelf houd. Wanneer zij zelf op zondag vissen, geven ze ook voor de zaterdag geen vergunning uit voor het parcours van zondag. Beetje jammer, maar het is niet anders.
Scheelt ook weer in de kosten, want voor dit blijkbaar bijzondere stukje water moet een bedrag van € 75,- afgetikt worden waarna ook de gemeente Ouderkerk aan de Amstel ook nog een duit in het zakje doet voor een parkeer vergunning (ook weer € 75,-). Samen dus € 150,- voor een competitie wedstrijdje met in dit geval 13 man. Het moet niet gekker worden.
Gelukkig is het zuid parcours van de Amstel vrij van kosten maar ook qua visstand wat dunner bezaaid.
De weersomstandigheden zagen er aanvankelijk niet zo goed uit. Dit zal ook mede de oorzaak van de geringe opkomst zijn. Veel wind en regen zou ons deel worden, maar in de praktijk blijkt dat altijd weer mee te vallen. Oké, we hebben tussen 06:30 en 07:00 uur een flinke bui op ons dag gekregen, maar daar bleef het dan ook bij. De wind was zwak en al met al een prettig vertoeven aan dit prachtige water.
 

De wedstijd:
De loting verliep soepel, met alleen Nico en Rene als kop staart kandidaten was het gemakkelijk loten. De hilariteit nam wel wat toe toen bleek dat Peter, Fred en Ron weer eens naast elkaar geloot hadden en Bram ook nog in hetzelfde vak zat.
Om 06:00 uur werd het start sein gegeven en vlogen de korven massaal naar de overzijde, tenminste, een denkbeeldige overzijde, omdat de plaatselijk aanwezige kom een vertekent beeld van de werkelijke loop (vaargeul) van de Amstel geeft. Alleen Henk koos voor de vaste stok, een keuze waarvan vooraf werd gezegd dat deze wel veel maar doorgaans alleen kleine vis oplevert.
Later bleek dat Marcel een zelfde keus had moeten maken omdat er aan de overzijde een soort “boom” onder water lag welke het Feederen nagenoeg onmogelijk maakte. Dat is loting.
Dat de vaste stok veel vis op zou leveren werd al snel bevestigt want binnen 5 minuten had Henk zijn eerste Bliekje binnen. Deze 50 gram visjes volgde elkaar in redelijk tempo op, wat de Feederaars toch aan het twijfelen bracht. Maar helaas voor Henk bleef de vis klein van stuk en begonnen na een uur de eerste kleine Brasems zich aan de overzijde te melden. Kleine Brasems omdat deze in de regel de kilo niet haalde (uitzonderingen daargelaten).
De tweede helft was niet anders als de eerste, Fred ving een tweede inmiddels beroemde wandelvis en de stroming begon enige vat op dit water te krijgen. Je zou denken goed voor de bijtlust, maar niets was minder waar. Deze op zich toch mooie stroming deed alle aaslust verdwijnen als sneeuw voor de zon. Jammer, maar het is niet anders..
Aan het einde van de wedstrijd hadden we een voorzichtig zonnetje, wat sombere gezichten in verband met de tegenvallende vangsten en de “spanning” of er hier of daar (andere vak) nog positieve uitschieters zouden zijn.
Even een moeilijk start omdat de weegschaal het weer eens begeven had. Nu was het niet de batterij, maar was draadbreuk de oorzaak. We zouden toch iets voorzichtiger met de verenigingsspullen moeten omgaan. Gelukkig had ik een van de twee weegschalen, die bij de koppelwedstrijd van 31 mei te winnen waren, bij me welke nu dus als reserve (back-up) verenigingsweegschaal ingezet kon worden. De tweede weegschaal welke ik persoonlijk als prijs had heeft nu geen toegevoegde waarde meer en zal ik trachten om te ruilen voor iets bruikbaarders. Ik heb immers ook nog een JVS digitale weegschaal voor eigen gebruik. Wel vreemd dat niemand deze prijzen koos, want het is toch altijd handig een weegelement bij je te dragen ook al ga je er in je eentje op uit.
De weging na enig oponthoud beginnend op staart (vak 2) bij Rene viel dit op zich niet tegen. Twee redelijk Brasems en wat klein grut om totaal toch 1750 gram op de teller te brengen.
Bram was de volgende die in de tweede helft een aardige eindsprint had ingezet. Had hij de eerste helft slechts een vissen, wist hij kort na de pauze twee mooie Brasems te landen. Hierna volgde ook bij hem nog wat kleiner spul maar samen toch goed voor 3,5 kilo vis.

Henk had duidelijk zijn dag niet. Qua aantal zat hij op het gemiddelde alleen de 50 grams visjes wisten samen niet meer dan een half kilootje op de weegschaal te brengen.
Vervolgens was ik zelf aan de beurt en wist Bram zijn resultaat met een pond te overtreffen. Dit geheel tegen mijn eigen verwachting in, want ik dacht juist een pond tekort te komen. Naast mij Fred, maar die had duidelijk te weinig gewandeld. Met iets meer dan 3 kilo bleef hij steken. Ron had ook redelijk zitten vangen en zijn Brasems waren van de kilo generatie, maar ook hij kwam net 150 gram tekort. Wel leuk dat door deze uitslag zowel Ron als Fred nu beide op precies 61 kilo staan.
In vak 1 was de situatie niet veel anders dan in vak 2. Hier werd Ruud vak winnaar met 3200 gram en wist Nico zijn Kopplek (250 gram minder) net niet helemaal te benutten. Alles viel of stond met het net wel of net niet vangen van die ene Brasem. Marcel zat daar weer een pond achter wat dan ook weer gold voor nummer 4 Peter Zoet. Een ongemeen spannende weging dus, maar wel ver onder het verwachtingsniveau.
Volgende keer beter dan maar. De Ringvaart is dus niet alleen het toneel voor de eerst komende avondwedstrijd van WOENSDAG 18 juni, maar ook voor die van zaterdag 28 juni. Nu maar hopen dat de vis het daar wel doet.
 

Over 4 dagen aan de Ringvaart voor onze tweede avondwedstrijd. 
Tot dan!

Totaal precies 30 kg vis maar dus gemiddeld net iets meer dan 2300 g.

Vooral toch Brasem, hier en daar een Bliek of Blank- of Ruis-voorn en een verdwaalde Baars of Pos en toch ook weer een mooie Paling.

Verslag van de winnaar:
Het was moeilijk vissen vandaag beginnende met de twijfel om nu wel of niet de Vaste Stok erbij te pakken. Mijn keuze was van niet, iets waarvan ik in het eerste uur al weer spijt had.
Henk, die naast mij wel voor de Vaste Stok had gekozen, ving toen wel al wat visjes waar de rest van de vissers droogstonden. Soms kan 100 gram het verschil maken tussen winnen of verliezen en bovendien is het sowieso leuker om dan maar kleine vis te vangen dan helemaal niets.
Tijdens de proefworpen naar de overzijde viel mij op dat ik redelijk kort uit de overzijde toch nog tussen de 3 en 4 tellen water had staan. Iets waar mijn buurman zich over beklaagde omdat dit bij hem minder dan een tel was. Hij moest zijn heil dan ook wel 20 meter uit de kant zoeken.
Nadeel was wel dat ondanks de mooie diepte zo vlak onder de kant, hier blijkbaar ook een vergaarbak van vuiligheid lag opgeslagen. Slepen was daarmee geen optie, maar zolang dat niet echt nodig is was ook geen probleem.
Na een klein uurtje melde de eerste aanbeet zich en betrof het vooral tot mijn eigen verbazing een knappe Paling van zo een 65cm lang en van een mooie dikte. Helaas weegt zo een vis niet veel, maar het is een begin. Misschien iets te scheutig geweest met het knippen van worm, dus daar leek enige terughoudendheid wel gepast. Met alleen maden en casters op de haak melde zich niet veel later een eerste Brasem, echter helaas een van het formaat Haarlemmertrekvaart uit de negentigerjaren. Hoogstens 600 gram zwaar en vol met vlekken en wondjes, maar vis is vis, dus niet zeuren. Dit zeker in de wetenschap dat buiten Henk niemand binnen mijn gezichtsveld een vis gevangen had.
Mijn 10/00 onderlijntje met haakje 16 was blijkbaar fijn genoeg om deze vissen te foppen.
Wanneer er een schaap over de dam is volgen er doorgaans meer, en dat geldt dus ook voor de Brasem, een typische scholenvis. Nummer twee, drie en vier melde zich vrij snel hierna waarna het tot de pauze stil viel. In deze pauze werd duidelijk dat niemand lekker zat te vangen en alleen Ron een mooie kilo platte had weten te verschalken.
Na de pauze toch ook maar een keer een belletje naar het andere vak gepleegd om te vernemen dat het daar dezelfde uienpan betrof. Dat betekende voor mij dus goed opletten (concentratie) omdat het vandaag met een Voorntje of Bliekie beslist kon worden.
De Brasem hield het bij mij tenminste verder voor gezien en leek verdreven door een roedel Ruisvoorns. Deze normaal niet bodem-azers pakte het aas dus veelal tussen water en wind. Het aantal Ruisvoorns bleek echter fenomenaal want ineens zag je iedereen om mij heen dat goudkleurige rakkers vangen. Vooral bij Fred werd de enen na de andere geland, misgeslagen of verspeeld. Dat tempo recht van mij ging ineens zo hoog, dat ik het nodig vond om even iets anders te proberen. Een hele kluit wormen aan de Feeder bleek niets uit te maken, behalve dat het percentage missers hiermee steeg bracht mij op het idee om het korter bij te proberen. Ik had op 20 meter ook een flinke voerplek aangelegd welke ik alleen niet onderhouden had. Toch met de andere Feeder maar een poging gewaagd, en net op het moment dat ik dacht, dit is het niet, kreeg ik een mooie aanbeet. Wederom een 600gram Brasem die bij zijn vriendjes van de overkant gevoegd werd. Helaas bleef het bij deze ene Brasem en moest ik toch maar weer terug naar de overzijde. Het wegvangen van Ruisvoorn ging bij Fred onvermeend door en ook Ron moest hieraan geloven. Alleen Bram wist in de ze periode kort achter elkaar twee Brasems te landen, dus dat kon nog wel eens heel spannend worden. Met nog steeds 10/00 en een verse haak 16 had ik een kunstje van Fred afgekeken. Hij was immers een meter of 5 over zijn plek heen gaan vissen, iets wat blijkbaar heel veel leven (aanbeten) opleverde. Zelf moest ik hier iets concessie aan doen omdat ik met 5 meter letterlijk in het riet zou liggen. Echter tegen het riet aan kreeg ik ook meer leven dan voorheen en wist op deze manier toch ook nog een paar Ruisvoorns te verschalken. Kwart over tien klonk het eindsignaal en kon de balans op gemaakt worden.
De uitslag is grotendeels als tijdens de wedstrijd waargenomen waarbij wonder boven wonder ik dit seizoen mijn eerste 1-tje te pakken had. Hiep, hiep, hoera. Voor de voorlopige tussenstand maakt dit echter nog niet veel uit, en sta ik samen met de secretaris (ex equo), op een beschamende 7^de plaats. Maar niet gevreesd, het seizoen is nog niet voorbij en er kan dus nog van alles gebeuren. De aanhouder wint en heb ik mijn vakantie er reeds opzitten.