Verslag wedstrijd 10 Ringvaart (Lijnden)
12
juli 2008
Verslag van de winnaar en wedstrijdverslag ineen:
Drie maal is scheepsrecht. Het wordt misschien een beetje eentonig, maar we
moesten noodgedwongen weer in de Ringvaart vissen. Waarom, omdat de
weergoden weer eens niet mee wilde werken.
Opwarming van de aarde, subtropisch klimaat, mooi weer. Mooi niet dus,
tropische regenbuien is misschien wat is bedoeld met wat onweer als toetje.
Gelukkig was de bootverhuurder sportief, of ook een realist met oog voor
gevaar, en konden we op basis van de voorspelde onheil gelukkig wel
annuleren.
We zullen trachten om de eerste volgende geplande Ringvaart wedstrijd om te
zetten naar bootjes. Dat zou dan 20 september moeten worden.
De vergunning voor de Ringvaart was iet wat lastig omdat het POSkantoor
gesloten was. Ja POS en dus niet POST kantoor, als in Provinciale
Organisatie Sportvisserij.
Gelukkig stonden een aantal privé adressen in het sportvis adresboek en
zodoende konden we e.e.a. telefonisch regelen er per email verzegelen.
Gezien de wind, de gemelde en gemaakte vangsten van de afgelopen weken, was
de keus beperkt. Toch maar weer Lijnden. De dinsdagavond was goed voor ons
geweest en ook de laatste zaterdag was voor de meeste een toppertje. Er
waren zelfs leden die blij waren dat de bootjes wedstrijd werd afgelast. Die
hebben het niet zo op bootjes en zagen deze kantwedstrijd als extraatje.
In plaats van 05:00 uur bij de bootverhuurder dus nu maar om 05:00 uur
verzamelen/vertrekken vanaf de Sikkens.
De baancommissie moest voor deze gelegenheid dan toch weer een half uur
eerder weg om de baan uit te zetten.
Om 05:30 uur aan de waterkant, loten om het afdakje van een leegstaand pand.
|
De wedstrijd:
Albert op kop,
Ruud op staart in een Ringvaart die meer geschikt was voor een partijtje
wildwatervaren dan een viswedstrijd. Voor diegene die aan de overzijde wilden
vissen was toch gauw 80-100gram lood nodig om de boel op zijn plek te houden.
Dat dan wel met een staande Feeder, want voor liggend vissen had je een
bezemsteel en een pond lood nodig. Omdat bij de laatste wedstrijden de meeste
vis uit het midden was gehaald, waren er toch veel die voor deze afstand kozen.
Dat vereiste in ieder geval minder lood (50-gram bleef met een staande stok daar
wel liggen) maar was het de vraag of de Brasems deze stroming zouden trotseren
of toch de luwte van de oevers zouden opzoeken.
De vaste stokken bleven in de hoes, ook al kan dit met 15 grams vlagdobbers best
leuk vissen zijn.
Ik wilde gezien mijn deceptie van vorige wedstrijd deze gok maar niet nog een
keer wagen.
Nummer 5 met naast me Fred op 4 en Bram op 6 en Ron op 7 beloofde weer geen
makkelijk pot te worden. Opbouwen in de miezer regen maar gelukkig nog weinig
wind. 06:15 uur aanvang van de wedstrijd en eerste maar wat korven naar de
overzijde geschoten. Vervolgens toch maar een voerplek in het midden aangelegd,
voor zover je van een voerplek kan spreken. Het voer wat natter dan normaal en
zeker geen drijvende elementen ingebracht. Normaal zou ik nu kiezen voor een
stroommontage maar misschien dat een standaard montage, en daarmee een
aasaanbieding net boven de bodem, wel eens meer succes zou opleveren dan strak
tegen de grond. Het duurde tot 06:45 eer de eerste rechtmatige aanbeet
plaatsvond. Dit op een rollend korf, want het was toen nog zoeken naar de juiste
gewichten afstelling. Een mooie platte van rond de kilo kon binnen gelierd
worden, maar hierna werd het stil aan de overkant. Leek daarmee wel een beetje
op een voetbalwedstrijd, daar scanderen we deze kreet ook regelmatig,
…………………………..oké soms.
Overgeschakeld naar de korte Feeder en vrijwel direct een mooie Blei, ik blij en
zo volgde er meer vissen tot Fred het nodig vond om te gaan wandelen. Hij had
nog geen stoot gezien. Bram aan de andere kant had ik wel al regelmatig zien
scheppen.
Met Fred achter
mij leek mij geluk te keren. Niet negatief maar positief, want de Bleien werden
Brasems en weer van rond de kilo stuk. Bij terugkomst had Fred natuurlijk een
van zijn inmiddels beroemde wandelvissen te pakken, een truc die hij die ochtend
nog 2x zou herhalen.
In de pauze waren de stemmingen wat verdeeld en zag je menigeen zijn plek
verbouwen. De wind was naar het westen gedraaid en de regen kwam met bakken,
containers, uit de hemel.
Een tweetal flinke onweersklappen hadden sommige vissers al in de auto gejaagd,
nog niet echt verontrustend omdat de flits en de knal nog enige seconden uit
elkaar lagen. Mij is altijd geleerd dat iedere tel ongeveer een kilometer is,
dus wel onweer maar niet boven ons. Buiten deze twee toch wel stevige klappen
was het verder gedaan met dit onweer. Wel een geluk dat we niet op het water
zaten, want dan kan je wanneer het echt gaat spoken geen kant meer op.
Iedereen had
inmiddels vis maar was niet iedereen zich ervan bewust wat deze stroming zoals
met de lijn, het aas en de beetregistratie doet. Ik heb lijnen gezien de
letterlijk in het verlengde van de top uitliepen, wat A betekende dat het aas al
even in het water lag, B de korf veel te licht was of C de visafstand te groot
voor het gekozen materiaal. Als je dan nog niet door hebt dat je zo nooit een
beet registreert tenzij de vis met de hele zooi hard tegen de stroming in gaat
zwemmen, dan wordt het tijd voor een kleine opfriscursus.
Wanneer je tegenstrooms gaat vissen, dan heb je in ieder geval een optimale
beetregistratie. Het aanslaan wordt dan wel weer heel lastig, maar dat kan je
aardig verbloemen wanneer je met een gevlochten lijn vist.
De tweede helft leek het wel of de stroming nog krachtiger werd en liep bij veel
vissers de vangst behoorlijk terug. Zelf had ik ook het idee dat dit het geval
zou gaan worden, maar het werd droog, het zonnetje ging zowaar schijnen,
waardoor ik zin kreeg om er nog maar eens extra voor te gaan zitten. Ook ik had
mijn positie 180° omgedraaid en zat nu als een koning op zijn troon. Paraplu
achter me en het zonnetje heerlijk op mijn bolletje. Mijn “regenkleding”, geheel
doorweekt van de stortbuien, droogde snel en zo werd het nog best vertoeven.
Een nieuwe
onderlijn met scherpe haak, wat extra wormen geknipt en met een cocktail van
mestpier, casters en een pinkie als zegel op scherp in de wacht. Het duurde niet
lang of de eerste aanbeet werd geregistreerd. Met een lange haal aanslaan, ik
zat nu dus ook tegenstrooms, en warempel en mooie Brasem. Juist op dat moment
kwam Fred weer aangelopen, altijd een slecht teken want dat betekent dat hij of
slecht vangt of dat hij wat last van zijn rug heeft. Opnieuw een inworp ergens
halverwege de vaart en niet veel later weer beweging aan de top. Een lange
rustige aanslag en een evenzo nog dikkere Brasem richting de twee kilo. Het
lijkt wel of ik vandaag jou gelukspoppetje ben; zei Fred nog.
Niet veel later landde ik een derde mooie Brasem.
Bram had in de pauze ook al opgemerkt dat de visserij vandaag omgekeerd
evenredig was met de condities. Dit dus tegen alle verwachtingen in. Normaal zou
ieder visser toch kiezen voor een stroommontage, een wat kortere onderlijn en
voldoende kleefkracht in het voer om toch een soort van voerplek op te bouwen.
De uitslag liet echter het tegenovergestelde zien.
Een standaard montage met een “normale” onderlijn deed het vandaag beter dan de
stroommontages. Ook in vak twee heeft dit blijkbaar gewerkt. Ik vermoed dat Nico
met zijn 9 kilo ook een “normale” korf montage heeft gebruikt en de vis uit het
midden heeft gehaald. Ruud op staart “stroomafwaarts” deed het misschien ook wel
zo en had net 1 kilootje meer.
Al met al een enerverende dag met sterk wisselende omstandigheden.
Het geheim van Dirk Aandewiel lijkt nu ook opgelost, want wanneer je drie keer
op rij precies 4 kilo vis vangt, dan kan dat geen toeval meer zijn. Ron wist het
nu zeker, er past precies 4 kilo vis in Dirk zijn thermoskan. Dus misschien een
tip voor de volgende wedstrijd. Ik zou 1 of 2 extra kannetjes meenemen als ik
Dirk was.
De einduitslag viel dus naar omstandigheden nog mee. Niet de gewichten van de
voorgaande twee ontmoetingen maar een winnaar met ruim 12 kilo kan slechter. De
nummers 2, 3, en 4 in vak 1 zaten ongemeend dicht op elkaar. Fred trok hierbij
aan het langste eind met 7100 gram. De laatste Brasem ving hij 1 minuut voor het
eindsignaal.
Albert moest het met 50 gram minder doen en ook Bram zat hier weer 50 gram
onder. Ron kwam net een Bleitje tekort maar had wel zijn persoonlijke revanche.
Hij had nu immers 7x zover gewicht als de laatste ontmoeting aan deze vaart.
Wanneer we deze lijn voortzetten zal hij de volgende wedstrijd voor een nieuw
clubrecord gaan zorgen. Hij zal dan rond de 47 kilo gaan vangen. Gezien het
water waar we heen gaan niet eens echt onmogelijk, we zullen zien.
In het tweede vak voerde Henk de middenmoot aan. Hekkensluiters waren
respectievelijk Wim met krap en Rene met ruim 2 kilo. Dick Z. maakt dit jaar een
slecht periode door. Het wil maar niet lukken. Steeds schommelend tussen de 5de
en de 6de stek is niet des Dick’s.
De competitie blijft hoe dan ook ongemeend spannend. Ruud heeft de leiding
overgenomen in zowel met als zonder aftrek van de twee slechtste wedstrijden.
Knap gezien het gewichtsklassement alwaar hij 20 kilo op Bram achterloopt en
daar slechts een zesde stek bezet. Peter Zoet lijkt langzaam wat van zijn geluk
te verliezen. Na een opmars tot zelfs de tweede plaats is hij nu teruggevallen
tot de vijfde. Nog steeds een hele knappe plek natuurlijk en we hebben nog 7
wedstrijden te gaan.
|