Het duurde dan ook een behoorlijke tijd eer Marcel links van mij zijn eerste Bleitje binnen had. Zelf ving ik ook met de Feeder nog steeds Rivierdonderpadjes en warempel ook nog een kleine Brasem.
In een van mijn wandelfoto sessies betrapte ik Nico wederom op het vangen van vis. Toch knap dat hij de vissen precies dan tot aanbijten weet te zetten, wanneer ik met mijn fototoestel aan de wandel ben.

Albert zat gedesillusioneerd rechts van me met nul aanbeten. Met steknummers 8 en 9 zaten wij dan ook precies in het midden van het parcours, de slechts mogelijke positie. De verhalen van staart (Jan Stapel) die zat te hakken onderschrijft deze onfortuinlijke loting. Bij de weging bleek dat ook op kop duidelijk meer vis werd gevangen dan op de centraal gelegen stekken. Positieve uitzondering hierop was Nico die in vak 2 op steknummer 10 een redelijk gewicht van 2100 gram op de schaal wist te brengen in de wetenschap dat hij twee Harders had verspeeld. Een van deze hebben we even kunnen aanschouwen alvorens die er in een laatste ontsnappingsspurt vandoor ging en de slip hier niet goed op afgesteld was.
Naar beste inschatting van getuigen Fred, Albert en ondergetekende was dit een exemplaar vaar 70cm of meer. Die afmetingen zijn goed voor een gewicht van 3,5 – 4kg stuk. Dat had een spektakel geweest wanneer je twee van die Biggen in je net hebt zwemmen.

In vak 1 waren de vangsten iets beter, maar dan zonder de uitschieters. Mart heeft het vanaf kop misschien een beetje laten liggen en wist Dirk daarmee in het zadel te helpen. Zijn offering om een dag later naar Friesland te vertrekken heeft zich dus uitbetaald. Het kan ook zijn dat hij nu een grotere thermoskan heeft, want dit keer geen 4 maar ruim 6 kilo. Hulde! Ook Ron die door de gehele wedstrijd heen zo nu en dan een visje pakte deed het bovengemiddeld. Met 3.6 kilo behoor je vandaag weer tot de toppers. Ruud die aanvankelijk een slechte start maakte wist dit in het laatste uur een positieve wending te geven. Met 7 Bleitjes in de laatste drie kwartier kwam de weegschaal bij hem op 4.1 kg. Goed voor een tweede stek waarmee hij zijn koppositie gemakkelijk kan behouden. Bram viste immers ook een 2 en alle andere directe concurrenten hadden in ieder geval meer punten met als pechvogel Fred die laatste werd in zijn vak. Gelukkig is hij niet de enige die hier niets van snapt. Alle voorbereidingen ten spijt blijft het blijkbaar toch vooral de geluksfactor die vandaag de boventoon voerde. Zijn aanwijzingen aan andere deelnemers leverde wel vis op, wat leuk voor die andere vissers is, maar hem zelf wel extra “straf”punten opleverde omdat deze vissers nu meer vis dan zijn eigen schamele 50 gram vingen. In vak 1 was Aad de meest ongelukkige. Met 0 gram is hij vlak voor tijd maar naar huis gekeerd.

Terug naar de orde van de dag. Het gedoe met veel te hard varende sleepboten blijft een doorn in het oog. Wanneer je hoog op de stenen blijft zitten heb je hier zelf weinig last van, maar dit is absoluut niet goed voor de vis. Die worden in dit watergeweld volledig uit hun koers geslagen, ongeacht of hier nu een beschermend leefnet tussen zit of niet.
Gelukkig bleef het aantal sleepboot bewegingen bij deze wedstrijd beperkt en zijn er gelukkig ook schippers die wel wat rustiger varen (Hulde!) zodat er geen enorme hekgolven ontstaan.
Ik weet uit ervaring met een zeilboot waarop ik zelf gevaren heb, dat het vanaf een zekere optimale snelheid (balans stuwkracht en glijweerstand) niet evenredig meer snelheid oplevert wanneer je over deze balans heen gaat. De glijweerstand neemt exponentieel toe maar de snelheid niet. Dit resulteert in groter wordende hekgolven waar al deze energie in verdwijnt. Een verspilling van energie dus. Met de invoer van navigatie systemen kan een ieder dit gemakkelijk zelf testen. Bijna iedere boot heeft last van dit verschijnsel. Meet het werkelijke snelheidsverschil maar eens op tussen half- en volgas. Zie wat dit verschijnsel doet met de hekgolven, het geluid en de stabiliteit van de boot. Je zal zien dat wanneer half gas dit bijvoorbeeld 11 km/uur geeft en je voor je gevoel heerlijk rustig door de natuur glijd, je met volgas ongemakkelijk in je boot zit, het geluid alle natuurgeluiden overstemd, je golven trekt of je met een sleepboot (motorvermogen niet in balans met scheepsromp ivm zijn SLEEP functie) probeert het waterskien en tot de respectabele snelheid van 16 km/uur komt..  Succes.
Lachen was het wel toen deze, waarschijnlijk een uit België afkomstige sleepboot kapitein langvoer. Achterstevoren, achter het zeeschip UPT en in tegengestelde richting dus waterkracht opstuwen. Zo een boot zal in België dan ook wel remboot heten of zoiets.
Ik moest weer lachen toen ik vernam dat zowel Wim als Koos strak aan de waterlijn vertoefde en bij de eerste de beste sleepboot bijna van het plateau gespoeld werden.
Wat kan sportvissen toch geweldig leuk zijn.

Gezien de mooie Harder die Bram wist te vangen, gaat je vissersbloed toch echt sneller stromen.

Zo een exemplaar willen we allemaal wel vangen. Met een lengte van slechts 61 cm en een gewicht van 2950 gram toch een hele mooie vangst.

Deze supervangst brengt dan ook het totaal gewicht van Bram in het juiste perspectief. Zonder deze supervangst houdt hij net iets meer dan 2 kilo aan andere witvis over. Dat is een schril contrast met de naast hem gezeten staartstek bezet door Jan Stapel. Die had naar zeggen nergens tijd voor, moest twee netten uitgooien en heeft met 16 kilo vis waarschijnlijk nog wat kansen gemist ook. Hij heeft Bram even geholpen met het scheppen van deze Harder.  

Die Harder heten niet voor niets Harder, want die vissen zijn zo buigzaam als een loden deur. Wil een beetje Brasem, Karper, forse Winde of zelfs Snoek of Snoekbaars nog een beetje meebuigen zodat deze netjes in je pannetje passen. Een Harder blijft als een plank boven op de rand liggen. Wanneer je dus niet oppast ploept deze er zo weer af (uit) en begint het krachtspel weer van vooraf aan.

De uitslag, de vele foto’s  en de tegen alle verwachting in geweldige weer spreken voor zich.
Jammer van de vangsten, maar ik ga komende week denk ik nog een keer op herhaling. De aanhouder wint.
Als laatste plaatje nog even een bootje die wel in balans is (mag ik hopen) deze superschuiten glijden letterlijk geruisloos door het water en behoudens wat natuurlijke waterverplaatsing (stroming) geeft dit geen idiote golfslag.
We vissen toch niet in het Tikibad?

Met vriendelijke visgroet en over 14 dagen aan de Nieuwkoopse Plassen voor onze 12de competitiewedstrijd. 
Tot dan!

Peter