Het Noordhollandskanaal, wat blijft dat toch steeds weer een fantastisch water.

Steeds wanneer je denk te weten wat de goede stekken zijn en hoe daar te vissen, dan blijkt alles weer anders te zijn. De vis zit er gelukkig nog steeds maar wie ze gaat vangen blijft dus een kwestie van loting en kunde.
’s Morgens in alle vroegte zag het er onheilspellend uit. Het had de gehele nacht geonweerd en geregend en ook vlak voor vertrek kwam het nog met bakken uit de hemel. Tijdens het wachten op het grote parkeerterrein werd het gelukkig droger en droger en hadden we onder weg maar enkele spetters. Aangekomen aan het Noordhollandskanaal snel de loting verricht. Het was volgens de baanuitzetters een moeilijk parcours welke drie kop/staart plekken opleverde. Tussen nummers 15 en 16 zat een gat van 123 Ruud passen. Fred lootte de kopstek en Gerard en Dick respectievelijk 15 en 16. De strijd zou in vak 2 het moeilijkst worden en met de wetenschap dat er vorig jaar in dit gedeelte heel slecht gevangen werd dus ook een kunde kwestie meer dan loting. Zelf trok ik het nummer bij de bushalte, een stek waar nog nooit een winnaar vandaan ik gekomen. Verder waren wij blijkbaar de eerste vereniging die dit parcours aandeden want het gras stond meer dan een meter hoog.
Er waren slechts enkele toegankelijke stekken gestoken, dus de meeste moesten flink snoeien in de zeer natte kant. Gerard trok gelukkig een nummer met redelijk schone kant, want zijn leeftijd gaat toch zo zijn tol eisen. Wim, bijna net zo oud, had minder geluk en moest veel werk verzetten. Je kunt wel zien dat hij nog veel actief is want zijn kantje was binnen mum van tijd perfect gecultiveerd. Zelf moest ik mij ook een weg door de wildernisbanen en proberen een paadje tot aan de waterlijn te creëren. De brandnetels werkten helaas niet erg mee, dus veel jeukend plekken aan overgehouden. Al met al duurde deze hoveniersactie langer dan vooraf gepland en was ik maar net op tijd klaar om het startsignaal 07:15 uur te toeteren. Eerst maar wat flinke korven naar de overzijde gesmeten, nadat ik gecontroleerd was of de overzijde wel schoon was. Er zat wel een klein randje, maar dat leek nog wel te omzeilen wanneer ik een metertje rechts van het midden aanhield. Na 10 dikke korven vol met alles was Brasems lekker vinden een kleinere korf opgezet om te gaan vissen. Er stond alleen een beetje oppervlakte stroming, niet van die gunstige voortekenen. Het duurde dan ook een kwartier eer de eerste voorzichtige aanbeet doorkwam. Een mooie Blei was het resultaat, heel dun in het lipje. Een beetje gevarieerd in de beazing leverde na 4 Bleien een eerste Brasem op. Niks mooie aanbeten, maar van die hele lu….ige tikjes. Pas een kwartier voor de pauze begon het water wat meer te stromen en was dat blijkbaar het teken voor de vis om massaal te gaan azen. De een na de andere Brasem kon binnen gehaald worden en begon ik mij af te vragen of dat bij iedereen zo was. De telefoon bood hier uitkomst en bevestigde mijn vermoeden. Iedereen had de eerste 1,5 uur slecht gevangen en hier daar werd nu ook Brasem gevangen. Helaas voor mezelf ontstond er een pruik in mijn lijn en moest ik tijd vinden om dit te herstellen. Ik had dan wel twee Feeders klaargemaakt, maar nummer twee niet op afstand uitgelopen en ook nog niet van een volledige montage voorzien. Al met al gingen hier kostbare minuten verloren juist in een periode waarop de Brasem flink los was. Een stuk lijn er tussen uit moeten knippen en opnieuw de voorslag aanknopen ging de eerste keer helemaal verkeerd. De knoop zat wel lekker maar met het afknippen van de losse uiteinden verknipte ik mezelf en kon dus opnieuw beginnen. De tweede keer ging dit gelukkig wel goed en had ik nog juist voldoende tijd om een aantal zware korven voer naar de overzijde te brengen voor de pauze begon. Na de pauze lagen de Brasems blijkbaar nog steeds gestapeld op mijn stek. Veel beweging op de top, maar geen echte aanbeten. Meer korf tikkers en lijn zwemmers. Met variatie van het haakaas wist ik een aantal toch tot aanbijten te verleiden en kreeg de boel weer langzaam op gang. Dat leek een uitgelezen moment om even wat plaatjes van mijn buren te schieten. Het oog wil immers ook wat. Bij mijn eerste rus richting de staartnummers kwam ik terug en had zowaar een fotoshoot Brasem gehaakt, wel een slikker dus werd knippen en naaien. Mezelf even de tijd gegund om te controleren of ze er nu wel dik bovenop lagen, maar de na een aantal minuten nog geen beweging op de top. Dan maar even een paar plaatjes schieten naar de lagere nummers voordat de schippers op stoom komen, want dan is het opletten geblazen. Nu stond bij terugkomst mijn top er schijnbaar nog net zo bij als ik hem had achter gelaten. Niets aan het handje denk je dan. Maar na enige minuten toch de boel maar binnengetakeld en vond toch wel onverwacht meer weerstand op de lijn dan een lege korf. Een kleine Bliekje was het resultaat, een die blijkbaar bij zeevissen (platvis) in de leer was geweest. Die vissen geven ook meestel een harde klap op de lijn en gaan vervolgens stil op de bodem liggen wachten op wat er komen gaat. Achteraf misschien niet de beste momenten om te gaan fotoshooten want hierna liepen de vangsten echt terug. Het aantal boten viel alles mee en de regen was zowaar opgehouden en een heerlijk zonnetje brak door. Wanneer heter op aan zou komen (kilo's) dan zou ik het hier wel eens hebben kunnen laten liggen. Had met de pruik en de foto’s toch wel enkel kilo’s vis laten zwemmen (schat ik).  11:30 uur einde wedstrijd en op naar de weging. Fred vroeg of ik op kop wilde beginnen dus in de auto naar nummer 1 gereden wetende dat ik dan zelf als een van de laatste zou worden gewogen.