Verslag wedstrijd 1                                                                                                                                                 21 maart 2009

Wat een prachtig begin van het nieuwe seizoen. Windstil, blauwe lucht (tenminste toen de mist opgetrokken was) en een spiegel glad water om in te beginnen. We wisten dat de wind in de loop van de ochtend een beetje zou aanwakkeren en dan wel uit tegenovergestelde richting. Op zijn plat Hollands geschreven; recht in den bek.

Tijdens de 0-sessie hadden we al bemerkt dat er voldoende vis zat al waren de verschillen toen wat groot. Baksteen grote Voorns en ook toen al de eerste Brasems met echte paaipukkels.
Het inschuiven ven de kantvissers van H.S.V. “de Leede” is nog niet gelukt. Mogelijk dat de uitnodiging hiervoor wat aan de late kant de deur uit is gegaan.
We hebben echter nog goede hoop dat deze vissers alsnog aanschuiven. Hebben ze 1 wedstrijd gemist en daarmee de eerste afschrijver te pakken. Meedoen is nog altijd belangrijker dan winnen. Klinkt dat niet mooi Olympisch?

Afgelopen maandag heeft “de Leede”zijn jaarvergadering gehouden alwaar dit punt ook weer op de agenda staat.

Zonder deze extra spanning hadden we toch weer een leuk koppeltje aan de waterkant. De plekken waren op eentje na allemaal al geknipt en bevist, dus de gelukkige trekken van nummertje 2 moest aan de bak. Tijdens de loting bleef dit nummer er tot het laatst toe inzitten. Het zou nog een slaper kunnen worden met nog twee vissers en drie nummers in de strijd. Gekscherend werd om beurten een ieder deze knipsessie toegewenst.
Minst favoriet was Ruud, want die had het al zo in zijn rug.
Maar Murphy heeft ook horeca oren en wist dit nummer uiteraard daar onder te brengen waar deze het minst welkom was.
Net al je niet van katten houdt die beestjes altijd bij jouw op schoot komen zitten terwijl wanneer je ze roept nooit komen opdagen.

Of Ruud achteraf ook nog zo teleurgesteld was over zijn kantnummer valt te bezien.
Vanaf deze maagdelijke plek wist hij toch mooi vak winnaar te worden.

De wedstrijd:

Tot aan de pauze bleef het water er strak bijliggen. Veel hadden de vaste stok uitgepakt waar anderen steevast voor de Feeder kozen. Ik heb zelfs het gebruik van een heuse quivertip gezien.
Zelf wel twee voerplekken aangelegd. Een met de vaste stok en een met de Feeder.
Begonnen uiteraard met de Stok, want wanneer het water er zo strak bij ligt mag je die kan niet laten lopen. Een heel licht stroming op het water maar geen springende vis. Mag je na een nachtje nachtvorst aan de grond natuurlijk ook niet verwachten.
Het duurde dan ook eer de eerste aanbeet zich melde. Een Voorn maar helaas niet van het formaat baksteen. Opnieuw inwerpen en een tweede Voorn uit dezelfde klasse. Dat was niet waarop ik gehoopt had en gaf ook een andere stand van zaken weer alwaar ik tijdens de 0-sessie me te maken had. Toen had ik geen Voorn gezien. Zou dan toch de plek, plaats van loting uitmaken? Dan maar even wat met de Feeder proberen. Op goed geluk naar de overkant geworpen en vanwege de ochtend mist niet goed kunnen zien hoever ik van de boei af zat. Het aantal tellen dat de top krom bleef staan nadat de korf het water had geraakt verraadde dat er in ieder geval nog een flinke pluk water stond.
Een goed gevulde korf inclusief geknipte wormen op de eerder gemaakte voerplek geland en afwachten. Een beetje slepen en pats, weer een Voorntje. Dat gaat hem zo niet worden vandaag. Gelukkig wint de aanhouder en een tweede worp gaf na een minuscule aanbeet een prachtige mannetjes Brasem met een kop vol paaipukkels.
Hierna volgde in vlot tempo nog een aantal veelkleinere exemplaren en begon de aanwakkerende wind het zien van de aanbeten te bemoeilijken. De vis was en is blijkbaar nog zeer weifelend wat het azen betreft. Naast me zat Albert echter wel lekker door te vangen met de vaste stok en daar kwamen ook plattertjes binnen. Ook niet het formaat vloermat, maar af en toe zat er een leuke tussen.
De tweede helft begon nog sterk omdat vlak na het start signaal weer een prachtige kilo Brasem geland mocht worden. Toen begon ook gelijk de ellende. De eerste roeiers verschenen op het water en deze medewatersporters dachten mij/ons een plezier te doen om maar vooral achter de boeien langs te roeien. Dit uiteraard onder het luidruchtig aanmoedigen van elkaar. Heb hierna lange tijd geen visje meer kunnen vangen. Terug naar de vaste stok bleek ook een slechte keuze en kon ook hier geen pot meer breken. Albert daarentegen ving nog regelmatig een visje. Terug naar de Feeder gaf na een uur gelukkig weer eens een aanbeet, maar ik was te gretig. Het flinterdunne aanhaken werd bestraft met een losser en weg was de vis weer. Ook bij Albert werd het later iets minder wat maakte dat hij aan de wandel ging. Al achter mij meeglurend hoe het met de Feeder ging, was hij waarachtig nog getuige van mijn vierde Voorntje. Dat was hem dan ook voor vandaag. Niet de aantallen van vorige week en tot overmaat van ramp ook nog een zwakke vis die dreigde dit avontuur niet te overleven. Een vervroegde vrijlating wegens goed gedrag was al wat mij nog restte. Einde wedstrijd.

Opruimen en wegen vanaf nummer 1.

De uitslag spreekt voor zich en vooral voor mijzelf verassend dat niemand meer dan 7 kilo vis wist aan te bieden. Slechts 7 dagen geleden was de vangst nog 10 kilo in iets meer dan twee uurtjes. Toch best wel een mooie start van het seizoen.