Gelukkig alweer de laatste avondwedstrijd. Je probeert alles goed te plannen zodat je ruim voldoende tijd hebt om je spullen te pakken, iets te eten mee nemen en op tijd aan de waterkant te verschijnen. Dat was vandaag voor mij een hele sport. Geen auto tot na vijven en ondanks een keurig bijgehouden agenda toch weer opgezadeld met een serie vergaderingen die mij na 17:00 uur pas los zou laten. Een latertje dus en dan maar hopen dat mijn vervoer op tijd binnen zou zijn. Vrouwtje en zoon moesten allebei te ver weg om dat op de fiets af te leggen. Gelukkig had ik mijn brood ’s morgens al klaargemaakt zodat ik mij slechts hoefde om te kleden en mijn visspullen uit de schuur te halen. Casters nog even spoelen en de mestpieren een beetje water geven. Zo een zak pieren is super maar droogt wel veel sneller uit dan een bamibak. 17:05 uur kwam een auto thuis, dus achterbank plat, spullen erin en wegwezen. Gelukkig was het niet overdreven druk op de weg en wist ik in 20 minuten de waterkant te bereiken. De route door het centrum van Badhoevedorp werkt echt en scheelt minsten een kwartier wachten voor het beruchte stoplicht aan de Hoofdvaart.
Daar was het wachten op de overige deelnemers die nu wel allemaal voor 18:00 uur ter plaatse waren. De loting als gewoonlijk met Dennis op kop naast zijn vader en Peter Z. op Staart. Een discussie ontstond wel over de verwachte kansen, HSV de Eindsprint had hier afgelopen zaterdag gevist en hadden wat tegenvallende vangsten gedaan, en over de aanvang en eind tijd. 14 dagen terug was het nogal frisjes en viel de schemering rond 22:00 uur wat als onprettig werd ervaren. Met een steeds ouder wordende groep hebben we steeds meer licht nodig om nog zonder hulpmiddelen een haak of onderlijn aan te zetten. Nu 14 dagen later zitten we bijna op de langste dag en daalt de zon nog later zodat 22:15 als eindtijd dit keer geen problemen mag geven. Dat samen met het gegeven dat tegen en rond de schemering de vis juist weer aaslust krijgt een redelijk compromis.
Er zou zachtjes getoeterd worden (alweer) omdat een van de bewoners 14 dagen terug had geklaagd over het begin- en eindsignaal. Dat horen ze dan in hun geïsoleerde woning weer wel, maar wanneer er een zwaar beladen vrachtvliegtuig opstijgt, een vrachtwagen voorbij dendert of een passant toetert om te groeten blijkbaar niet. De kinderen hadden toen examens en nu tentamens (rare volgorde) en werden wakker van ons getoeter. Ik heb zelf een dochter van 16 (examen leeftijd) en die gaat echt niet om kwart over tien slapen, examens of niet. Het zal allemaal wel, wij passen ons wel aan en hebben deze week dus een bescheiden startsignaal gegeven. Geen pauze dus tot 22:15 uur net als de vorige avondwedstrijd een netto vistijd van 3,5 uur. Vlak voor aanvang van deze wedstrijd nog een grote boot en dan hopelijk rust op het water.


 

 

 

De wedstrijd:
Na het signaaltje veel of grote korven naar de overzijde en daarna bijna iedereen een tweede voerplek ergens tussen het midden van deze vaart en vaste stok afstand. Aansluitend was het gespannen wachten op de eerste aanbeet, en wachten en wachten. De vermoedens leken bewaarheid en de tegenvallende vangsten van zaterdag een niet op zich zelf staand gegeven. Na 3 kwartier ben ik toch maar weer wat foto’s gaan nemen en tegelijk mijn buren vragen hoe het bij hun verging. Ik had immers nog niemand vis zien vangen. Zoals nu al regelmatig gebeurd lijkt mijn wandelmoment voor de vis een nieuw soort startsein om juist dan te gaan azen.
Eerst bij Aad langs die direct zijn eerste aanbeet kreeg en warempel een Brasempje van de overzijde wist te halen. Bij Johan aangekomen resulteerde dat ook in een aanbeet, alleen sloeg hij deze ff mis. Terug naar Albert die achter mij zat, maar daar aangekomen was de chemie uitgewerkt. Nog geen aanbeet gezien en ook in mijn bijzijn niet gekregen. Terug op mijn eigen plek lag met topje nog net zo mooi strak als ik deze had achter gelaten. Bij controle van het aas kon ik hier ook geen enkele vorm van vis belangstelling aan opmerken. Teleurstellend dus, maar ach, het was mooi weer, weinig wind en een heel klein beetje stroming. Na twee uur had ik in het midden eindelijk wat beweging op de top, al vond de vis mijn korf wel interessanter dan mijn beaaste haak. Met een nog kleiner korfje en haakje 16 met slechts een caster en een pinkie wist ik eindelijk een Bliek tot aanbeet te verleiden. Mijn buurman Aad had er ook even genoeg van en ging ook de benen strekken. Had wel al drie vissen gevangen en wist dat Albert dat inmiddels ook was gelukt. Oeps, dacht ik gelijk, dat wordt vandaag een hoop punten aan de broek. Een belletje naar Fred leerde dat op de bekende plekken goed werd gevangen. Koos had na 30 minuten al drie mooie platte in zijn mandje liggen, maar had zelf een paar Baarsjes en een Voorntje gevangen. Ook geen gewicht om over naar huis te schrijven. Het volgende belletje was naar de man die alles kan, en met al zes vissen die status ook wel weer een beetje waar maakte. Ik had hem voor de wedstrijd gelukkig al met de overwinning gefeliciteerd, en dat vertrouwen beschaamde hij ook nu weer niet. Wel wat te mopperen natuurlijk, want anders was Ruud, Ruud niet. Het is net als bij de boeren, zolang ze klagen dan gaat het goed met ze. Aad zijn wandeling had echter hetzelfde effect op de beetlust van de vissen op mijn stek zoals mijn wandeling die eerder op die van hem had gehad. Jammer alleen dat het Paling betrof. Dat verhaal kende we al van 14 dagen terug en we wisten dus wat ons te wachten stond. Zelf ving ik er in totaal drie en met alle exemplaren opgeteld toch weer richting de 12 mooie maatse vissen.

De stroming viel nu in zijn geheel weg en dat was blijkbaar het teken voor het avond eten. Kort achter elkaar ving ik eerst twee Brasempjes van rond de 40 cm met dikke buiken en even later in de laatste minuten van de wedstrijd nog 4 mooie maatse Brasems van 45-50cm. Geen superzware exemplaren, maar alles bij elkaar toch goed voor bijna 5,5 kilo. Een meevaller dus. 14 dagen terug zat Ron op deze stek en die kon toen ook met 1450 gram geen potten breken.
22:15 uur eind signaaltje en opruimen geblazen. Een belletje nog van Johan die een vis aan de lijn had tijden de fluit en niet zeker wist of hij deze nu wel of niet aan zijn vangsttotaal mocht toevoegen. Ja dus, alle vis gehaakt voor of zelfs in de fluit telt. Dit bracht hem heel dicht naar de tweede stek, maar voor deze schrijver een geluk dat hij net nog 150 gram te kort kwam.

De weging:
Op nummer 1 Dennis die hoopte zijn vader er vanaf gevist te hebben. Missie geslaagd.
Joop en Rene deden het beide weer ietsje beter en brachten ieder bijna 4 kilo aan de weeg. Toen de vooraf gefeliciteerde winnaar. Gekscherende wetende dat ik zelf ± 5 kilo had, zei ik nog; Nou een kilootje of 8? Had ik dat nu mar niet gezegd. Ruud zijn antwoord luidde direct dat hij dat niet had maar er dik overheen zat. Ruim 14 kilo zat er in zijn netje. Waar haalt hij het iedere keer vandaan? Een hele grote thermoskan, speciaal voer, luchtjes, gemasseerd aas? We weten het niet maar in iedere geval wel heel knap. Vervolgens Mart met een krappe kilo en een slaper. Albert precies 4 kilo en Aad bijna. Zelf de verwachte 5 (en een beetje) kilo wat later de een na goeierste vangst in dit vak bleek te zijn. Wat een eindsprint al schrijf ik het zelf.
Fred had zelf het met 4,5 kilo in zijn vak ook goed gedaan, mede omdat Koos na het vangen van de snelle drie Brasems daarna geen serieuze vis meer wist te vangen. Deze snelle actie blijft echter goed voor een tweede plek in dit vak. Bram had zijn dag niet wat ook gold voor Henk en Dick. Op staart had ik persoonlijk iets meer van Peter Z. verwacht maar de meeste vis zat blijkbaar links van het gemaal. Dirk viste een keurige 3 met bijna 3,5 kilo. Verder geen idiote bijzonder heden anders dan een Pool die in verboden viswater een Snoekbaars probeerde te verschalken, wat is nieuw?. Ruud die alle records te barsten vist en wij als vereniging boven gemiddeld draaien. Hulde aan alle sportvissers en tot over 11 dagen weer in deze prachtige vaart.