De wedstrijd:
Het Noordzee kanaal is altijd een bijzondere water. Je weet van tevoren nooit wat het zal gaan worden. De een loopt weg met dit prachtige schone kanaal (wat de waterkwaliteit betreft) en de andere schijt er van omdat je op de "verkeerde" plekken veel vast zit aan de stenen, mosselbanken en alikruikachtige structuren. De ene dag kan het spoken en vang je de een na de andere prachtige Goudgekleurde Brasem en een dag later kan het gewoon ruk zijn. Zelfde plek, zelfde techniek. Van oefenen / trainen is dan ook niet echt sprake. Een kwestie van afwachten dus.
Vandaag een klein koppel aan de waterkant (de vakanties zijn nu echt volop aan de gang) en een gelegenheidskoppel (Wim en ik zijn de gek) om de baan uit te zetten.
Met alle afmelding zouden we hooguit 14 man kunnen verwachten wat om in de gelegenheid stelde het parcours flink ruimuit te zetten.
We hebben dan ook nagenoeg de gehele lengte gebruikt voor 14 nummertjes. Niet dat dit geholpen heeft  (zie uitslag).
Het enige voordeeltje welke er "achteraf" misschien uit te halen was dat we een ogenschijnlijk gemakkelijk bereikbare stek uit het parcours gehaald hebben om dat nu al verschillende sessies achter elkaar hier niet te vissen viel. Op alle afstanden steeds weer vastzitten is geen pretje en met het gering aantal deelnemers nu ook geen enkel probleem. Wat is dan het voordeel, wel dit betreft de oorspronkelijke stek nummer 3. Verder in de wetenschap dat deelnemer waarvoor bij verstek nummer 2 had getrokken nooit kwam opdagen en er dus eigenlijk twee slapers naast de nieuwe stek 3 zaten. De deelnemer op stek 1 had voor de wedstrijd vis zien springen op vaste stok afstand en besloot de gok te wagen. Dit maakt dat op feederafstand stek 3 dus soort vaneen kopplek werd. Dus in dit geval had Bram ook een keertje mazzel, mag het?
Zelf zat ik op stek 6, een plaats die niet bekend staat om zijn geweldige vangsten. Dat geldt overigens voor het hele stuk vanaf stek 4 t/m 8. Stek 10 ligt pal voor de oude ingang naar dit parcours en was vroeger een topstek, zo ook alle hogere nummers vanaf deze plek. Ik had zelf ook samen met Fred verkenningsessie gevist  op de stekken 1 en 2 en dat was teleurstellend verlopen. Fred (1) kwam niet verder dan een hele kleine kilo en zelf bleef ik steken op ongeveer 2,5. Hiervan had ik eerste geprobeerd de vis met de vaste stok te belagen maar heb ik nul aanbeten op kunnen registreren. De feeder deed het iets beter maar met vijf aanbeten (drie vissen) in drie uur tijd toch ook niet iets om over naar huis toe te schrijven.
Vandaag de stok dus maar gelaten voor wat het was.
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                Wat valt op aan bovenstaande foto?
Zoals de uiteindelijke winnaar ook schrijft is het hier oppassen geblazen met het inbrengen van levend aas door het lokvoer. De ontelbare baarsjes, posjes en rivierdonderpadjes hebben het op deze aassoort voorzien, en wanneer die eenmaal op je plek liggen kan je het wat de brasem betreft wel schudden. De een doet dat door geen wormen door het voer te knippen en de andere (zie boven) door ook geen maden door het voer te mengen.
Stek 6 lijkt onderwater een hele mooie stek. Tussen ± 20 en 14 meter kon ik probleemloos slepen. Ik heb dan ook niet een keer vaste gezeten. Je zou dan ook verwachten dat met en goed opgebouwde voerplek hier vroeg of later toch een roedeltje brasem op af moest komen. Helaas dus. Na ruim 3 uur vissen, en echt alles geprobeerd, nog geen aanbeetje kunnen registreren. Zelf wanneer ik uiteindelijk toch verkoos om flink worm en maden te brengen bracht hier geen verandering in. Ik verdenk de enige bewegingen die ik dacht te zien van krabben op de korf afkomstig was, want het aas is drie uur lang onaangetast gebleven.
Een rondje langs de velden leerde mij dat in het andere vak inmiddels iedereen vis had wat maakte dat het nu toch echt zaak werd om in ieder geval van de nul af te komen. De geijkte truc in dit kanaal is dan kort tussen de stenen en andere obstakels te vissen. Daar schuilen en grazen de rivierdonderpadjes en ook al wegen deze exotische vissen bijna niets (gemiddeld ±10 gram per visje). Dit leverde de laatste 3 kwartier precies 4 van deze donderkoppen op samen goed voor 50 gram. Dit in overleg besloten terug te brengen tot 40 gram om zodoende 10 gram per visje te kunnen afschrijven. Er waren immers twee deelnemers met slechts 1 zo een donderpadje en daar geeft de weegschaal niets bij aan. En om nu 12,5 gram per vis te noteren kan het competitie programma niet aan.
Tot en met 375 gram bestond de vangst dus uit uitsluitend donderpadjes en alles vanaf een kilo had een of meerdere brasems weten te verschalken.

Voor een ieder behalve Bram en misschien Henk een wedstrijd om gauw te vergeten.
Nico baalt nog steeds van zijn verspeeld harder, introduce Tim voor het feit dat hij juist deze wedstrijd heeft uitegzocht om een keertje aan het wedstrijd circuit te proeven en Marcel dat hij juist nu ziek moest worden en dus geen gebruik van het prachtige voor hem getrokken nummer 2 kon maken.
 

Peter