Verslag wedstrijd 1                                                                                                                                                                                                                                 20 maart 2010

Verslag van de winnaar:
Een hele vreemde seizoensstart mag ik wel schrijven. Na een periode van redelijk voorjaarsweer, eindelijk, was het juist van vrijdag op zaterdag slechter dan voor mogelijk gehouden. De wind vanuit het Zuidwesten aantrekkend tot stormachtig met een regenkans van > 90%. Het enige wat nog niet tegenviel was de temperatuur. Na de lange strenge winter is de voorspelde 14°C een verademing.
Bovenstaande ellende heeft helaas wel een aantal deelnemers doen besluiten de start van de competitie nog even uit te stellen. Kan ze eerlijk gezegd geen ongelijk geven. Het is een hobby en moet zeker niet op werk gaan lijken. Je moet ervan genieten en ook de spullen (kleding en hardware) hebben om onder deze omstandigheden te kunnen vissen.

Gelukkig waren er nog voldoende vissers die wel tegen deze omstandigheden waren opgewassen. Anders ook weer zo sneu voor de baancommissarissen die voor dag en dauw in de weer waren om het parcours uit te zetten. Nog wel een klein puntje van aandacht voor wat betreft het op eigen gelegenheid naar de waterkant vertrekken. Prima initiatief omdat colonne rijden ook niet alles is, maar wel graag even doorgeven. We slaan nu door van het te veel nummers uitzetten (afmelden) naar te weinig nummers (op eigen gelegenheid) omdat we zelfs een half uur voor de wedstrijd nog geen goed beeld hebben wie er daadwerkelijk komen. Ook deze wedstrijd moesten er daarmee nog gauw twee nummers bijgeprikt worden. Gelukkig kon dit nu nog, maar er zijn ook parcours waarbij de baan zodanig is gestoken dat er geen ruimte is voor het bijprikken van nummers. In die gevallen moeten alle nummers opnieuw geplaatst worden. Graag een beetje begrip voor het werk van onze baancommissarissen dus.

Een nieuw seizoen een nieuwe start, ook vor de lelietjes van dalen (sneeuwklokjes). Iedereen weer in de race voor de eeuwige roem (club kampioen) en kans op een kop of staart loting. Voor deze vaart niet heel belangrijk maar het kan net een aantal wedstrijdpunten schelen. De loting nu nog in alfabetische volgorde van A à Z (volgende week andersom) en uiteindelijke Peter Zoet die vanaf KOP en Joop Jonker die vanaf STAART mocht strijden. De wind recht in de snuit en daarmee een massale keuze voor de Feeder. Hiermee kan je dan nog een kleine 90° uit de wind draaien. Twee eigenwijzelingen  onder de gelederen (Fred en ondergetekende)die toch de vaste stok als keuze hadden. Voor mij een 9,5 meter karperstok om de wind te trotseren en een 3 gram dobber om tegenwind te kunnen zwiepen.
 

Om stipt half 8 het begin signaal van de wedstrijd en een veelvoud van korven die richting overkant vlogen. Dapper wetende dat de wind alleen maar zou toenemen. Zelf in deze gekte meegedaan, nadat ik uiteraard eerst de nodige voerballen op vaste stok afstand had geworpen. Je moet immers niet gelijk het achterste van je tong laten zien. Na de voercampagne de stok ter hand genomen en wachtende op het eerste aanbeetje. De oefensessies hadden mij tot nu toe 0 vissen opgeleverd alleen een reddingsactie voor wat betreft een paard te water. Dit 5 weken geleden op deze zelfde locatie. Dat paard hebben we met behulp van de brandweer en een weinig support van het manage volk kunnen redden, maar de visvangsten beleven uit.
Het duurde een kleine 15 minuten na het voeren eer mijn dobber voor de eerste keer afwijkende reageerde op de aanwezige golfslag. Ondergaan / een mooie aanbeet is een groot woord. Aanslaan en BINGO. Een prachtige baksteen grote wintervoorn kon geland worden. Een strijd apart in deze storm, maar de karperstok met elastiek hield dapper stand. Een heerlijk gevoel zo een eerste vis en van de hatelijke nul af.

Er zit dus vis daar beneden, maar zou er ook brasem zitten. Snel nog wat worm door mijn voer genipt en een paar kleine balletjes bijgeworpen. Een mest piertje aan de haak en een reuze zwaai om het geheel weer op de voerplek te krijgen. De wind maakte dat de dobber al snel van een meter voor de top naar een meter achter de top gestuwd werd. De waterdiepte scheelde nogal wat maakte dat de dobber in deze positie verder uit het water kwam (lood op de bodem). Voor een volgende inworp hiervoor de loodpositie aangepast en opnieuw proberen. Een vijftal inworpen laten verdween de drijver onder een flinke golf en kwam niet meer boven. Een voorzichtige aanslag maakte dat het elastiek ver uit de top schoot en het stompen op de lijn verklapte dat een heuse brasem had toegeslagen. Heel voorzichtig de vis naar de kant gebracht en met de laatste stuk je boven het schepnet spontaan onthaakt door een stevige windvlaag. Net op tijd dus en daarmee kon de eerste kilo bijgeschreven worden. Om mij heen zag ik nog steeds geen feeders krom staan wat mijn keuze voor de vaste stok nog leuker maakte.

De andere vaste stok visser had de overstap naar de feeder al gemaakt. Na deze mooie brasem kon ik het eerste uur nog een blei binnenhalen en viel het daarna stil. De wind was nu toch echt tot ongekende hoogte aangewakkerd en was het niet leuk meer om met 9,5 meter te blijven vissen. De feeder die nog op ruim 50 meter stond afgesteld net over de vaste voerplek geworpen en hopende hiermee nog wat vis binnen te halen. Tijd om mijn werk als fotograaf even op te pakken en een wandeling langs de velden te maken. Ik had uit mijn rechterooghoek gezien dat mijn buurman inmiddels ook een visje had gevangen en even verder wist Joop vol trots te vertellen dat zijn teller al op twee stond. Even genoeg foto’s en terug naar de feeder. De top stond nog net zo krom als achter gelaten maar bij binnenhalen bleek het aas toch aangevreten. Snel mijn haak opnieuw beaast en wachten op beweging op de top anders dan door de wind. Vlak voor de pauze werd nummer 4 (bleitje) binnen gebracht. In de pauze toch maar weer even de stok in de steun om de voerafstand zeker te stellen en een aantal stevige ballen vol met geknipte worm geworpen. Tijd voor een bammetje en een bakkie en horen hoe het de rest verging. Sombere berichten over het algemeen. Veel vissers zaten nog zonder vis of hadden er ten hoogste twee. Uit het andere vak kwam het bericht dat Ron en Nico het goed deden met naar zeggen ieder als 4 vissen.
De tweede helft toch maar weer met de stok begonnen en weer een mooie voorn geland. De wind was nog sterker geworden en ook deze vis was al onthaakt terwijl deze net in mijn pannetje was geparkeerd. Pickeren met een heavy feeder dan maar. De voerballen hadden echter hun werk gedaan en de vis bleek behoorlijk te azen. De een na de andere brasem, blei en voorn werd binnengehaald en viel het pas na een uur weer wat stil. Tijd dus weer om een paar balen met de hand te gooien en maar weer wat foto’s te schieten.

Nico 1 vis, Wim 1 vis en Fred sloeg net zijn derde aan. De foto van deze vangst als bewijs. Geen spectaculaire vangsten dus in vak 2 al hoewel je het met Fred nooit weet. Hij haalde zijn vis van ruim 60 meter en was na de pauze redelijk op dreef. 3 x 1 kilo met nog een uur te gaan kan nog spannende worden. Teruggekomen op de eigen stek bleek mijn aas weer aangevroten en het opnieuw beazen leverde al snel weer vis op. Niet meer in het tempo van net na de pauze maar wel leuk. Nu vooral brasem (7 ons / stuk) en ineens een verdwaalde schele pos.

Kwart voor twaalf einde wedstrijd en op de naar de weging.
Het resultaat spreekt voor zich. De clubkampioen 2009 had zich in vak A van de winst verzekerd, we hadden ook niet anders verwacht, en inderdaad Nico en Ron die plek 2 en 3 voor zich opeisten. In vak B was het de vaste stokafstand welke het verschil maakte. Met 8,5 kilo kwam hier niemand in de buurt. Fred had voor hem helaas niets meer bijgevangen en bleef net onder de 3 kilo steken. Wel goed voor een tweede plaats in vak B. Joop op staart zat precies op 2 kilo en werd derde en zo aflopend naar Wim die laatste werd in vak B met 150 gram. De totaal vangst van net geen 33 kilo was netjes verdeelt over de twee vakken. In vak A was 150 gram meer gevangen als in vak B.
Gelukkig had iedereen vis en kan het de volgende wedstrijd alleen maar beter worden. Weer dezelfde vertrouwde vaart. Hopen dat de wind ons dan iets gunstiger gezind is. Tot over 14 dagen aan de waterkant.
 

Vriendelijke visgroeten van Peter