Verslag wedstrijd 2                                                                                                                                                                                                                                 3 april 2010

Het was nog even paniek zo daags vlak voor deze tweede wedstrijd van seizoen 2010. De weergoden leken ons wederom in de steek te laten en om nu opnieuw onder erbarmelijke omstandigheden een "gezellige" verenigingswedstrijd te houden met regen en tegenwind was toch iets te veel van het goede.
Een telefoontje naar een collega vereniging was dan ook snel gepiept en het verzoek te mogen uitwijken naar een water welke iets gunstiger t.o.v. de windverwachting ZW4-6 lag werd gehonoreerd. Was het alleen nog de vraag of we op dat nieuw voor ogen hebbende water wel geschikt zou zijn voor het houden van een wedstrijd. De laatste keer dat we daar gevist hebben moet toch al gauw een jaar of 8 geleden zijn. De baancommissie zou de viswaardigheid op de morgen van de wedstrijd zelf uitzoeken en indien het echt niet kon dan toch maar terug naar plan 1, het oorspronkelijk bedoelde viswater.
Dit zat onze baancommissaris Fred niet lekker en besloot hij toch persoonlijk op de vrijdag voorafgaande aan de wedstrijd bij daglicht polshoogte te gaan nemen.
120km heen en weer en een duidelijk verhaal was geboren. Daar vissen met 22 man was schier onmogelijk.
Er zouden massa's riet weggebogen of geknipt moeten worden en was er nauwelijks ruimte om een auto te parkeren, laat staan in de buurt van je visplek.
Last but not least hadden we geen idee of je na al die moeite en concessies er überhaupt nog wel een visje kon vangen.
De temperaturen waren immers weer ver in elkaar gezakt en daarmee niet erg waarschijnlijk dat de vis al naar ondieper paaiwater was getogen. Niet doen dus! Goeie creditwaardige actie Fred, thanks.
Snel alle leden een volgende update verstuurd dat het reserve water geen echte optie bleek en dus terug naar af. Geluk bij een ongeluk was dat de weergoden onze benarde situatie leek aan te grijpen en de voorspelling gunstiger werd. Een drupje regen en een zwakke tot matige wind uit Zuid draaiend naar Zuidwest.
Nog even koppen tellen en een parcours prepareren voor 22 man. Leuk.
Zaterdagmorgen inderdaad geen regen, weinig wind en 22 man aan de waterkant. Waren en bijna eentje kwijt door een ABS vastgelopen rem, maar met een aantal verkoelende tussenstops wist ook deze visser op tijd dat waterkant te vinden.
Een warm welkom voor de twee nieuwe gezichten, Leo Steenvoorden en Dick Zeinstra, aan de waterkant en vlug op naar de loting. Het was immers al licht aan het worden.
Joop en Peter eerst een nummer trekkend, zij hadden al kop/straat geloot in de eerste wedstrijd, en daarna de nieuwelingen. Leo trok nummer 13 en Dick stek 20.
Ruud en Bram waren de nieuwe gelukkigen die en kop/staartnummer uit de hoge hoed wisten te toveren. Een drie kwartier voor het opbouwen van de stek zodat we om 08:15 uur konden beginnen. Verbazing mijnerzijds dat het weer vooral de Feeders waren waarvan de korven over en weer vlogen. Slechts hier en daar een vaste stok terwijl dat in wedstrijd 1 toch een goede keus bleek te zijn.
Na 30 minuten begon ik toch te twijfelen of die stok wel de juiste keuze was. Nog geen stootje gezien maar gelukkig ook de feederaars om mij heen konden geen visje vangen.
Volhouden dan maar en dat geduld werd beloond. Na een golfje kwam mijn dobber niet meer naar boven en een snelle aanslag bracht de eerste prachtige Voorn in het mandje. Gelukkig de 0 is eraf. Dit was blijkbaar het teken voor de overige vissen om te gaan ontbijten want in een steady tempo gleed de een na de andere Voorn, Blei en zelfs een heuse Brasem in mijn netje. Een half uurtje voor de pauze toch maar even snel de KOSTBARE tijd genomen om hier en daar een plaatje te schieten. Hele kostbare foto's zou later blijken. Terug op mijn eigen plek aangekomen was het aas natuurlijk aangevroten en de vis gevlogen. Niet zo een slimme actie dus. Wel in vak A tot de conclusie gekomen dat ik de juiste keuze had gemaakt. De feederaars vingen vooral kleine vis en de clubkampioen 2009 had na 1,5 uur vissen vanaf kop nog niets!
Aad had 4 visjes met de nadruk op "jes" en verder was het hier en daar 1 of 2 vissen. Deed ik het met mijn 7 stuks niet slecht en waren dit zeker niet die innimini exemplaren die blijkbaar elders gevangen werden. 
Met de pauze stond mijn teller op 10 en leerde een telefoontje naar vak B dat daar ook enorme versschillen in de vangsten te melden waren.
Fred had ook 10 vissen maar alleen kleintjes en zo teruglopend via 8 naar 5 en veel enkelingen.
Het gerucht ging dat Leo wel lekker zat te vangen en dat zijn buurman Joop hier niets van snapte. Hij had immers dezelfde tactiek aangelegd maar kon geen vis vangen terwijl bij Leo blijkbaar de een na de andere werd binnen getakeld.
In de tweede helft dus toch maar even tijd vinden voor een tweede foto shoot. In vak A stond ik dacht ik ver aan kop en daar kon ik wel een 10 minuten vistijd van missen. (FOUTJE)!
In deze wandeling het gehele vak A op de foto gezet en zelfs tot aan de eerste nummers van vak B aangekomen om met eigen ogen te aanschouwen hoe het de vissers hier verging. Zoals de pauze verhalen al melde werd er slecht gevangen en was het alleen nieuweling Leo die lekker zat te vangen. Om en om eentje van 50 meter en vervolgens weer een kort onder de kant.
Vlug terug naar mijn eigen stek alwaar mijn dobbertje nog trouw naast mijn hengeltop stond. Controle van mijn aas leerde dat hier opnieuw van genoten was en slechts een velletjes made nog verloochende dat hier ooit maden aan hadden gezeten.
Mijn wedstrijd tot het einde uitgevist waarbij aan het einde moeilijk in te schatten wat dit nu had opgeleverd. Mijn beste gok was een soort gelijk gewicht als in wedstrijd 1 maar nu meer kleinere exemplaren tot 100 gram wegende visjes toe. Fred kwam al aangewaggeld waarmee duidelijk werd dat we op nummer 1 zouden beginnen met wegen.
De berichten van Ruud waren gedurende de wedstrijd van een klagend gehalte en had hij tot de pauze maar twee visjes gevangen. Nu is Ruud de man van de eindsprint maar schrok ik mij toch een vispet toen zijn net boven kwam. Dat was zeker meer dan 10 kilo vis! Hoe kreeg hij dat nu weer voor elkaar?

De weegschaal bleef steken op 11,5 kilo waarmee hij vrijwel zeker de winst zou binnen slepen. De nummers 2 t/m 5 gaven geen verassingen en kwam het op mijn eigen netje aan. Ron was zo vriendelijk om de honneurs waar te nemen en bracht mijn vangst op de weegschaal tot dicht tegen de 11 kilo (een meevaller dus) maar niet boven de 11,5. Hele dure foto's dus!
De enige echte Brasem bleef steken op 50 cm waar Ruud er al een van 53,0 had aangeboden. Verslagen dus.
In vak B (nummer12) begon het waar de meeste vissers in A ook last van hadden. Minder dan een kilo vis is niet wat je in dit water hoopt te vangen. Dan Don Leo op 13 waar de vangst berichten bleken bewaarheid. De weegschaal stopte net boven de 11 kilo maar net onder de 11,5. Toch een heel mooi resultaat voor zijn eerste competitiewedstrijd bij de SHV. De overige vissers in zijn vak konden in geen velden of wegen meer aan dit gewicht komen en er was dus een gat geslagen. Bram eiste vanaf staart met 4,5 kilo de tweede plek in dit vak op en was Fred met net 4 kilo derde. Andere nieuwkomer Dick Zeinstra deed het ook niet slecht. Met bijna 2 kilo heeft hij 10 man achter zich gelaten. Hulde!




Een voorzichtig tussenklassement laat zien de de clubkampioen van 2009 dat niet voor niets werd. Met twee overwinningen op een rij staat hij weer alleen aan kop gevolgd door ondergetekende met een "straf"puntje meer. Of we dit jaar weer over de 200 kilo heen gaan zullen we pas over een aantal wedstrijden kunnen inschatten. Het begin is na deze strenge winter niet helemaal dat wat we gehoopt hadden.

Anekdote van de dag: Fred begon sterk met de vaste stok. Een Voorn had het aas al snel gepakt en Fred op tijd aangeslagen.
Een nabije Eend schok hiervan zo dat deze opvloog, door de lijn van Fred zijn vaste stok en hierbij de lijn, de dobber, de vis en het topje in zijn vlucht meenam. Het gewicht van deze tuigage was echter te groot wat hem deed landen halverwege de vaart. Een snelle reactie van Fred maakte dat hij zijn korf van zijn Feeder achter de eend wist te landen en in zijn eerste poging al slaagde om zijn vistuig te redden. De eend kwam met de schrik vrij en de vis zat nog aan de haak. Het kostbare topje terug en dus geluk en pech voor Fred, je mag immers niet met twee hengels vissen.

We zullen dit eendje incident voor deze eendje keer door de vingers zien.  Waar credit al niet goed voor is.
Geintje,

Succes Peter.

Tot over 14 dagen aan de waterkant.

Verslag van de winnaar:

Beste visvrienden,

Door alle drukte op mijn werk en het laat thuiskomen is mijn verslag een beetje laat. Maar ja, beter laat dan nooit.
De Markervaart, altijd een leuk voorjaarswater, maar als je het stukje leest van Peter en je doet er niets mee! (tja, kennis is vaak de helft gewonnen) dan kan je het jezelf ook moeilijk (minder leuk) maken.
Laat ik zowaar op kop loten, al ben ik niet altijd gelukkig op kop.
Maar ja, de ene keer is de andere niet. Ving Peter de vorige keer vis op de vaste hengel, 9,5 meter en met de feeder op 11 meter, koos ik voor een plek op 14 en een op 55 meter, 2,5 meter van de balk af. Ik had op kop gewoon de vaste hengel moeten pakken maar koos ik toch voor deze feeder afstanden.
Ik was al geruime tijd aan het vissen toen onze fotograaf langs kwam en vroeg hoe het ging. Ik moest daarop antwoorden: klote! Ik had nog niet eens beet gehad. Het advies van Peter was om de vaste hengel te pakken, dat zou ik ook doen. Maar ja zo eigenwijs als ik ben, toch maar blijven proberen. Na 1,5 uur mijn eerste beet en ….vis. Een brasem van rond 1 kg en daarna nog een baarsje van 12 cm.
Na de pauze een metertje verder, op 15 meter, en daar ging de vis los.
10 mooie voorns en een brasempje. Toen ineens de vis weg was en dan toch maar de overkant ging proberen. Ik had gelijk brasem, een stuk of vier denk ik. Als de vangsten terugliepen weer terug naar de korte afstand en zo om en om blijven vangen wat uiteindelijk 11,5 kg opleverde.
Niet slecht toch, dacht ik zo.

Groeten Ruud.

Vriendelijke visgroeten van Peter