Onze derde gezamenlijke kampioenschap van Teylingen. Dit jaar 24 deelnemers die streden voor een jaar lang roem. De keuze van het viswater was tot daags voor dit evenement nog niet duidelijk. We hadden twee locaties op het oog en lieten de finale keuze afhangen van het weer, lees vooral wind. In de week naar deze wedstrijd toe stond er iedere dag een stevige Noordwesten wind wat de locatie boven het Noordzee naar het tweede plan verwees.

De loting:
Om de verdeling over het parcours evenredig te houden hadden we bedacht om de vissers van de beide verenigingen om en om te plaatsen. Achteraf bleek dat de SHV de oneven nummers had en HSV de Leede de even. Het parcours bleek aan de waterkant was omgekeerd uitgezet wat maakte dat de Kop stek aan kant van Lijnden lag en Staart daarmee richting Zwanenburg. Het had nog weinig geschild of een andere vereniging was ons voor geweest. Onze baancommissarissen waren al volop in de weer toen een andere verenging verhaal kwam halen omdat zij ook bedacht hadden om op parcours 14 te gaan vissen. Niet dus, want wij hadden immers de juiste vergunning voor dit stukje Ringvaart. Bij navraag naar hun vergunning boden ze spontaan aan om dan maar bij Zwanenburg te gaan zitten. Hadden dus of geen en zeker niet de juiste vergunning aangevraagd.
Fred mazzelaar Meeuwenoord trok de envelop met nummer 1 en Koos van der Poel nummer 24. De andere twee top stekken (naast de tonnen) waren voor Pieter Volwater (12) en Henk Duwel (13). De rest zat om en om verdeeld over dit zeer overzichtelijke parcours met uitzondering van Jacques Slats. HSV de Leede b;eek een deelnemer meer aan de waterkant te hebben dan de opgegeven 12 en een geluk bij een ongeluk gad de SHV er een minder. Dat maakte samen toch weer 24 deelnemers.

Het weer:
Helaas (of gelukkig) is de weerverwachting niet overeen gekomen met de wind die we deze dag beleefd hebben, of liever gezegd niet gevoeld hebben. Niets krachtige wind uit NW maar gewoon bladstil Het duurde dan ook tot ruim driekwart van de wedstrijd eer er een klein (zeer klein) briesje kwam opzetten. Verkoelend mag ik wel schrijven, want in de volle zon zaten we lekker te verknetteren met zijn allen. Was nogwel heel stoer begonnen met mijn winterbroek en gewatteerde shirt aan. Zweten dus, maar ik wilde mijn kleren een beetje schoonhouden omdat ik direct na deze wedstrijd naar de voetbal moest (wilde). Met de vangsten viel het mee, dus niets gespetter van slijmerige Brasems en dus ook geen verdere noodzaak om die warme kleren aan te houden.

De wedstrijd:
07:45 klonk het startsein en vlogen de ballen voer naar ±11 meter voor de vaste stokken en  de korven naar de overzijde met de pickers en feeders. Daarna was het wachten op de eerste aanbeten, en wachten en wachten enfin …. Na een klein uurtje zag ik een eerste leven op de Feedertop maar zo klein dat ik daar (nog) niet op wilde aanslaan. Omdat er geen tweede aanbeet volgde het geheel toch maar weer opnieuw beaast en weer wachten. Dit keer gelukkig geen uren maar binnen enkele minuten en voorzichtige aanbeet, een snelle reactie en zowaar een voelbare spanning op de lijn als in vis. Een middelmatige voorn kwam naar de kant en met het zekere voor het onzekere deze met het schepnet geland. De nul is eraf. Om mij heen was het nog steeds doodstil en zag ik geen enkele reden om van techniek te wisselen. De overzijde was dan wel erg vuil, zowel boven als onderwater, en was slepen simpel weg niet mogelijk. Na weer een kwartier van absolute stilte (er werd immers ook niet gevlogen van en naar Schiphol) toch maar de vaste stok gepakt. Deze wisseling net gemaakt toen ik mijn buurman een bleitje zag vangen op de vaste stok. Deze latere nummer 2 in dit vak kreeg de smaak te pakken en werd er regelmatig een bleitje of kleine brasem binnen gehaald. Ook de buurman een stek verder ving nu regelmatig een visje als ook mijn feeder buurman twee stekken naar de andere kant. Oeps, dat gaat niet goed zo. Dan maar terug naar de feeder en na de eerste inworp toch maar wat foto’s maken. Ik had mij voorgenomen om dit in het vuur  van de strijd niet meer te doen, maar ja…..welke strijd?. Bij terugkomst was het inderdaad zo dat de vis een beetje los was gekomen. Wel nog steeds 2 nullen in vak A maar verder had iedereen al een of twee visjes. Bij terugkomst op mijn stek zowaar een slappe lijn op de feeder en zowaar een heuse wandel blei aan de haak. Hopelijk was dit het sein voor de meer serieuze aanbeten. Er werd nu driftig op los gevangen al waren het allemaal hele kleine visjes. Wanneer men vol trots wist te vertellen dat men brasem had gevangen dan waren dit exemplaren van hooguit 6-7 ons.
Nieuwe tactiek dan maar. Terug naar onderlijn 8/00 met haakje 18 en een caster en een floater op deze mini montage. Deze wijziging bleek succesvol want terwijl ik net met met vrouw zet te bellen om te vertellen dat het niet super was, bewoog de lichtste top van mijn feeder en kon iok voorzichtig aanslaan. Bam, direct vel spanning op de 8/00 onderlijn dus heel voorzichtig binnenhalen. Dit duurde minuten langer dan normaal maar ik wilde deze kilo brasem absoluut niet verspelen. Direct opnieuw ingegooid en mijn vrouw willen terugbellen, had de eerder verbinding spontaan verbroken, toen opnieuw mijn top bewoog. Dit keer was ik te laat en moet het bellen met even het bellen laten. Een derde worp bracht weer een kilo brasem in het netje en ook de vierde worp resulteerde in vis. Dit keer een wat kleiner exemplaar. De vijfde was weer een kilo brasem en hierna werd het weer angstvallig stil daar waar mijn buurman lekker verder zat te vangen. Dan toch ook maar weer even de stok proberen maar weer zonder succes. De gehele wedstrijd geen enkele aanbeet op de vaste stok kunnen krijgen . Last but not least dan maar weer de feeder en hiermee nog een kleine blei en nog een voorntje weten te vangen. 4 brasems in een kwartier tijd en voor de rest mini visjes of stilte. Mooie wedstrijd, dat wel.

De techniek:
Ik spotte een “method feeder” visser die deze zware voertechniek helaas niet wist te vergelden. Zeker nu de vis zeer weifelend aan het azen was een lichte korf had hier al een veel betere keuze geweest. Misschien een mooie uitdaging voor de senioren van HSV de Leede om hier een keer aandacht aan te besteden. Uit mijn ooghoeken bespeurde ik bij deze visser een gebrek aan basistechniek wat best jammer is voor deze wedstrijdvissers in spe. Nu denk ik dat de jeugdwedstrijden van HSV de Leede zich vooral concentreren rond de vaste stok en de andere technieken daardoor misschien wel iets te weinig aan bod komen. Binnen de SHV hebben we hier alweer jaren geleden een aantal trainingsavonden tegenaan gegooid. Dit om minder geoefende vissers kennis te laten maken met deze toen redelijk nieuwe manier van vissen. De eerste sessie aan de leergierige newbees van onze vereniging werd verzorgd door onze reeds geoefende wedstrijdvissers. De tweede sessie met ondersteuning van een hengelsport winkelier die naast zijn kennis ook wat oefenmateriaal had meegenomen. Veel van onze vissers hebben hier veel van geleerd en zijn daarna verknocht geraakt aan deze “nieuwe” manier van witvissen.

Tot volgend jaar.

Peter Dekker