Verslag wedstrijd 3                                                                                                                                                                                                                                 1 mei 2010

Het lang verwachte kanaal der wonderen. Wordt het alles of wordt het niets. 24 nummers uitgezet en 24 deelnemers verwacht.
Het werden er 23 omdat een visser zich heerlijk verslapen had. Met het oog de stromende regen (hij belde om 08:00 uur) was dat met recht heerlijk uitslapen en een beter vertoeven dan aan de waterkant.
Hoe het ging was nog zijn vraag en eerlijk beantwoord dat het na 1 uur wedstrijd niet veel soeps was.
Om mij heen werd in ieder geval niet veel gevangen en had er zelf op dat moment 4 (Brasems wel te verstaan).
Het had nog weinig gescheeld of een tweede deelnemers moest verstek laten gaan. Deze chauffeur zou onderweg de colonne oppikken (regio Wassenaar) om de reis naar Sassenheim te besparen. Dit kwam hem bijna duur te staan omdat de parkeerplek die hij had gekozen niet helaas in overeenstemming met de gedachte van twee dienders was. Hij werd dan ook staande gehouden kort nadat de colonne voorbij was gereden. De agenten bleken achter onze colonne aan te rijden en zagen deze wagen langs de kant van de weg staan. Na nadat deze deelnemer zich wilde aansluiten werd hij gelijk een halt toegeroepen. Gelukkig kwam hij er met een berisping vanaf en kon de colonne net 3 km voor het bereiken van de waterkant weer aanpikken. Een tweede deelnemers had door de ongeluk bij Oegstgeest (overstekende voetganger op de snelweg aangereden) een zelfde tactiek bedacht maar had zijn voertuig netjes in een parkeerhaven in Wassenaar opgesteld om vandaar uit achter in de colonne aan te sluiten.

De wind woei flink uit het Zuidwesten en was voor veel deelnemers de beslissende factor om dan toch maar voor de gemakkelijke keuze van de feeder te gaan in plaats van het gevecht met de vaste stok. Waren er dan helemaal geen stokken in beeld. Ja wel, de verhouding was ongeveer 1:1.
In de pauze werd er driftig heen en weer gebeld. Geen wonderen deze reis. Kop en staart vingen redelijk, maar ook niet meer dan dat. Zeker geen clubrecord vandaag.
Aan het einde van de wedstrijd niet alleen de weging maar ook de meting. De trainingssessies hadden naar zeggen al exemplaren van in de 60cm opgeleverd en die verwachting moest nu tijdens de wedstrijd natuurlijk wel ingelost worden. Iedere nieuwe weging ging dus gepaard met een meting / zoektocht naar de grootste. Van 53 (die hadden we al) naar de 55cm brasem waarvan zich er velen aandienden. Een gelukkige met een snelgroeier uit dezelfde klasse die net 0,5cm langer was.
De teller staat nu dus op 55,5 cm (met de bek dicht) en zal er dan naar verwachting over 14 dagen vanuit de bootjes aan moeten gaan.

Tot over 14 dagen in de bootjes.

Verslag van de winnaar:

Net terug van vakantie en dus geen tijd om even te oefenen aan dit toch moeilijke/lastige water.  Bram, Dick, Fred en Ruud hadden we een eerdere ontmoeting met dit wonderkanaal gearrangeerd. De berichten hieruit waren duidelijk.
Geen wonderen en de stok bleek een betere keus dan de feeder. ±25kg was hoog (Dick).
De loting bepaalde dat ik in het tweede vak mocht plaatsnemen, ver bij het zo geliefde gemaal vandaan.
De keuze voor de hengel was snel gemaakt. De eerste twee wedstrijden waren zeer positief afgesloten met de stok en dan moet je natuurlijk niet ineens van techniek gaan wisselen. Weer de 9.5 meter karperstok uit het foedraal omdat de wind een 13 meter variant niet toeliet. Het vertrouwen in mijn voertje was gegroeid en de onderlijn en haakkeuze dito.
Een 3 grams dobbertje gemonteerd en voor de zekerheid wel een tweede stok klaargelegd.
Hier niet hetzelfde tuigje als bij de 9.5 maar iets lichter (2 gram) en afgesteld tussen water en wind.
Bij dit "wonder" water wil dat het tij nog wel eens doen keren wanneer de vis niet op de bodem wil azen of men heel veel last van lijners heeft. Last but nog least nog wel een feedertje klaargezet omdat je nu eenmaal het lot niet moet tarten.
 

07:00 uur het startsein van begin wedstrijd. 6 flinke voerballen op 9 meter geparkeerd waarin heel spaarzaam was pinkies, casters en wat gekiemde hennep.
Daarna de stok op de kant en de feeder in stelling om een paar korfjes tegen de overzijde te parkeren. Dit ging (onverklaarbaar) bij de eerste worp al mis. De worp zelf was perfect. Even wachten op het afzinken en dan de korf gedecideerd leeg trekken. Bij deze laatste oefening brak de 25/00 voorslag halverwege!!
Weg korf, weg afstand en geen tijd om dit direct te herstellen. De stok dus maar gelijk beaasd en ingelegd om vervolgens een nieuwe voorslag e.d. te monteren.
Het trouwe dobbertje bleef net niet staan in het geweld van de dwarse wind en behoefte een kleine lood aanpassing. Na wat gemorrel en knip had ik hem zo staan dat net 2 mm antenne boven water uitstak. Het laatste mini loodje hing hierbij net boven de bodem en vervolgens een onderlijn van 60 cm om het aas zo natuurlijk mogelijk aan te bieden. Geen dikke lijnen of grote haken, eerst maar eens beleven of er überhaupt wel een visje zit. Na ongeveer een kwartier zag ik de hengel van nummer staart krom staan en was de eerste aanbeet in mijn gezichtsveld een feit. Nog voor hij deze geland had stond ook mijn elastiek strak en mocht ook ik een eerste brasem verwelkomen. Telefoon!!!!!! Nu al dacht ik, dat is geen goed teken. De foon uit mijn natte zak morrelend naar het nummer gekeken en toen wist ik het al. Een van de leden had mij vrijdagavond laat nog gebeld met de vraag hoe laat we ook al weer vertrokken. Blijkbaar zijn GSM daarna niet op toetsenblokkade gezet en dan weet je het wel. Na het 4de telefoontje heb ik het opgegeven en de telefoon niet meer beantwoord. In de tussentijd de verslapeling dus nog wel kunnen te woord staan en daarmee basta. Na het 8ste telefoontje begon ik gekscherend aan een ludieke vooropgezette actie te denken. Misschien omdat ik had geschreven geen foto's meer te zullen maken wanneer dat een mogelijke overwinning in de weg stond en men op deze manier dacht mijn concentratie te verstoren. Gekheid natuurlijk en na 10 belletjes was het gelukkig pauze en kon het onverlaat op zijn belgewoonte opmerkzaam maken. 10 belletjes waren er onbedoeld gepleegd en heb ik later naar bijna 15 minuten naar de voicemail (5 stuks) mogen luisteren. Mooie natuurgeluiden op de achtergrond maar geen zinnige mededeling in dit luistergenot.

Het spel met de vangsten tussen mijzelf en nummer staart herhaalde zich iedere 20-25 minuten waardoor we ogenschijnlijk redelijk gelijk opgingen. De feederaars direct om mij heen stonden nog droog en alleen een steiger of 5 terug had ik een keer een kromme feedertop gezien.
In de pauze bleek zijn teller bij staart 6 te staan (4 brasems en twee kleintjes) en die van mij toen op 7 (allemaal brasems). Naar omstandigheden niet slecht dus.
De vissers om ons heen waren er veel slechter aan toe. Johan links van mij en Nico rechts hadden ieder een Schele Pos gevangen en verder niets. Koos had wel een paar mooie brasems ook Peter Z. had er een kunnen verschalken. Naar verwacht waren het de "dikke dames" van soms wel 2 kilo of meer die zich van de overzijde lieten vangen en waren het de bepokte heren die juist het midden van de vaart hadden verkozen tot hun domein. Dit kan natuurlijk toeval zijn, maar wanneer je hier over nadenkt niet eens zo gek. De dames zijn nog druk in de weer om hun kuit af te zetten voor het kroos te zoregen en de heren blazen na hun bijdrage even uit in het rustige midden van de vaart. De een doet het met een sigaretje, brasem mannen doen het blijkbaar met wat casters of hennep.
09:15 uur tijd voor de tweede helft en die bleek lastiger. De regen stroomde nog altijd met bakken uit de hemel en werden de aanbeten minder en het aantal lijnzwemmers meer. Na slechts 5 minuten had dan ook mijn enige verkeerd gehaakte brasem aan de lijn waarbij het geluk was om deze te landen. Dit geholpen door het feit dat deze jonge man nog geen kilo woog zodat ik hem na 15 minuten vechten eindelijk kon scheppen. Wat een sport!!!
Een lamme arm en zonder verdere kleerscheuren kon ik mijn weg naar een mooie uitslag gelukkig gewoon vervolgen.

Wanneer ik aan het einde de balans moest opmaken schat ik in dat ik net zoveel lossers (lijners) als bijters (14) aan de haak gehad heb.
De bijters zijn allemaal netjes geland en brachten de weegschaal op een verassende 19 kilo.
Voor dit wonder water geen bijzondere uitslag maar onder de omstandigheden een nette uitslag.
De nummer twee in dit B vak kwam met ruim 11 kilo van staart. Het A vak werd door Fred gewonnen met net 10 kilo.
Gemiddeld was er redelijk gevangen met een paar heel opvallende lage scores voor een aantal feederaars. 150 of 200 gram zijn geen uitslagen voor dit kanaal.
Dat de vaste stok niet altijd succes brengt onderving Henk aan den lijve. Na 3,5 uur niets vangen besloot hij dan toch maar de feeder uit te gooien. Deze wisseling bracht hem precies 1 brasem en was hij toch van die hinderlijke 0 af.

Foto's rechts boven en links zijn genomen door een vrijwilliger die het wel een aardige geste leek om de fotograaf nu m,aar een zelf vissend op de kiek te zetten, waarvoor dank.
 

Vriendelijke visgroeten van Peter