Wedstrijdgegevens 29 mei 2010

De jaarlijkse koppelwedstrijd stond voor vandaag op het programma. Net als in 2009 met 9 koppels waarvan er 1 alleen moest vissen.
De rit naar dit prachtige stukje water verliep niet zonder horten en stoten. Koud vertrokken vanaf "de Sikkens" werd ik al gebeld dat de 208 deels afgesloten was.
Dat werd dus 360° in de rondte op de rotonde voor het fitnesscentrum in Voorhout. Je had die gezichten moeten zien! De provinciale route was dus geen optie.
Dan maar over de snelweg, iets meer kilometers maar wel sneller. Ook die vlieger ging niet helemaal op. Omdat we via deze route om moesten rijden omdat er simpel weg geen afslag naar ons beoogde water bestaat, bleek ook hier Rijkswaterstaat roet in het eten te gooien. Wanneer er aan de 208 gesleuteld wordt dan moet dat blijkbaar van zowel kop als staart tegelijk. Omrijden was dus ook geen optie. Restte ons het alternatief (binnendoor) welke ik ook op 2de Pinksterdag had gereden.
Een prachtige weg door het natuurgebied maar wel hobbel de bobbel.
Die eerdere tocht was om het water te verkennen zodat we vandaag niet voor verrassingen zouden komen te staan. Er gingen geruchten dat er aan de kanten gewerkt werd en dat is meestal een dodelijke combinatie met het willen vissen van de gezelligste wedstrijd van het jaar. Gelukkig was er niets aan de hand en vingen we zowaar nog een visje ook.
Zelf op 70 meter (uitslover) ving ik rond de 6-7 kilo en Fred kon op 20-30 meter geen potten breken (2-3 kilo). De "vaargeul" leek dus de meest logische keus.
Aangekomen aan de waterkant waren wij gelukkig mooi op tijd en had de uitzetploeg maar net de baan klaar.
Zij hadden namelijk alle obstakels onderweg genomen en werden van het kastje naar de muur gestuurd.
Negen stekken waren er uitgezet en de gewilde stek nr. 1 kon nog net voor aanvang van de wedstrijd naar zijn beoogde positie verplaatst worden omdat de snoekbaarsvissers, die daar val voor de deur lagen, gelukkig gingen verkassen.
De loting verliep verder soepel en was het Hans deze reis die "ongelukkig" alleen moest vissen. Verder het koppel 2 x DZ op kop en PD/MvS op staart.
FM/DA waren de gelukkige die naast de 2de brug / zijsloot mochten plaatsnemen.
Om 07:30 uur was het dan eindelijk zover. Door de harde zuidwesten wind koos bijna iedereen voor de feeder. De een op 15-20 meter, de uitslovers ondanks de wind toch richting 70. Alleen Mart van Stijn op staart koos voor de vaste stok. Geen gekke keuze wanneer je de laatste wedstrijd hier terugkijkt. Toen was het Henk (17 mei 2008) die met de vaste stok opvallend goed ving en de meeste feederaars het nakijken gaf.
Een wedstrijd in 3 blokken van 2 uur vissen waarbij de eerste 2 uur niet zo verliep als een ieder had gehoopt.
Zelf ving ik een kleine Brasem en een kruising met een Voorn op respectabele afstand, maar daar bleef het dan ook bij.
Om mij heen werd op kortere afstand niets gevangen wat mij deed besluiten om mijn fotograaf rol maar weer eens te gaan vervullen.
Een wandeling langs de nummers 8, 7 en 6 bracht alleen positief nieuws van Dirk die ook twee vissen had weten te verleiden.
Net op het moment suprême kon ik getuige zijn van zijn derde exemplaar.
Fred werd helemaal enthousiast en wilde al scheppen nog voor de vis goed en wel schepklaar was (zie foto's).
Brengt mijn bezoek schijnbaar toch geluk want ook Leo wist in het nabij zijn van de fotograaf zijn eerste beet te verzilveren en bracht een joekel van een Brasem naar de kant. Nadat hij eerst op zo een 65 meter had zitten vissen besloot hij om na ruim een uur zijn kortbij stek (15-20 meter) maar eens te proberen. Niet zonder geluk dus.
Helaas voor Leo tellen de records (gewicht, lengte etc) die tijdens de koppelwedstrijd gevangen worden niet mee voor de jaaruitslag.
Nu was het natuurlijk de vraag of deze Brasem de 60cm overschreden zou hebben, maar helaas blijft dat een vraag.
Niemand had een centimeter bij zich en blijft het dus speculeren.
Bij terugkomst op mijn eigen plek had ook Henk zijn visje gevangen en bleek ook mijn eigen aasje aangevreten.
Geen ramp, deze telt niet mee voor de competitie en gaat het om de gezelligheid. Het was blijkbaar nog niet iedereen duidelijk dat er weer met worm gevist mocht worden.
Ik hoorde althans van twee deelnemers dat ze dit vergeten waren. Fred was zo goed om zijn koppelmaat van een portie te voorzien, wat hun samen uiteindelijk een mooie tweede plaats opleverden. Dit met dank aan Dirk en de wormen van Fred.
Peter Z. was minder gelukkig omdat zijn koppelmaat Wim maar een heel klein doosje wormen had gekocht. Het resultaat spreekt boekdelen.
Uiteindelijke winnaar was het koppel 2xDZ waarbij de heer Zandbergen de gehele vangst voor zijn rekening had genomen. Zijn verslag volgt nog.
De andere DZ had net als MvS op staart geen een vis gevangen. Aan de loting kan dat niet gelegen hebben.
Gelukkig is er nooit iemand te oud om nog iets bij te leren.

Dinsdagavond 1 juni voor onze eerste avondwedstrijd.
Tot dan, Peter.

Verslag van de winnaar:

Vier kantjes minimaal, zo vertelde Peter, werd er minimaal van mij verwacht. Maar als je als enige op "de stek " van de Zaan zit , betekent dit zoveel als : je moet de winnaar worden want zo niet , dan heb je geen haak aan je lijn gehad zodat er ook geen vis kon blijven hangen.

Maar tussen , vis op je stek , en ze er uit halen ! , dat zijn twee dingen. Er is zo vaak van te voren gezegd met loten: de winnaar is al bekend , maar na de weging komen er meestal andere gewichten van andere plaatsen naar boven. Een mooi voorbeeld is de wedstrijd van Kennemerland van afgelopen jaar. Waar het totaal niet verwacht werd, kwamen nu grove kilo's naar boven.

Maar nu onze, of liever gezegd, mijn wedstrijd. Dit keer niet geoefend van te voren, dus afwachten wat de loting zou brengen.

'k Had ook voor de vaste stok alles in orde gemaakt voor het geval ik een plaats zou loten waar ik me met de vaste, meer toedacht dan met de feeder. Echter, op stek 1 en de stroom naar mij toe, koos ik voor de feeder en een korte afstand ( 22 meter).

De waarheid gebied mij te zeggen, dat iemand me van te voren had ingefluisterd tussen de 15 en 25 meter te gaan zitten.

Een note hierbij: als er niet zo'n bak wind had gestaan, dan had ik zeerwaarschijnlijk de vaste stok gepakt en op 14 meter gaan zitten.

Misschien ook niet , want het betrof nu koppelwedstrijd, dus had ik een vismaat krap 4 meter achter m'n rug, (Dick Zeinstra)

Deze was al uitgepakt en klaar toen ik , na Bram op zijn stek afgeleverd te hebben, op m'n stek arriveerde.

Ik begon mijn materiaal op te bouwen, en nadat ik zover was dat ik een proefworp kon maken, heb ik eerst gevraagd op hij een keer kon werpen zodat ik m'n plaats en afstand kon bepalen. Zijn karperstok, formaat eik, bereikte met de nodige moeite de 15 meter, zodat ik op bovengenoemde afstand ben gaan vissen en deze ook niet meer heb veranderd.

Bewust niet het lichtgele feedervoer genomen, maar een mix met donker brasem grondvoer. De diepte lag tussen ± 1.80 en 2 meter.

De eerste worp: de haak had de bodem nog niet bereikt en m'n top stond krom. Wat een lukkie... maar ja, hotspot he.

een meter voor m'n schepnet, foetsie. De dag is nog vroeg , dus je zegt geen lelijke dingen (doe ik sowieso niet) en richt je op de volgende worp. weer gebeurde het zelfde maar nu met de kop van de vis voor m'n net.

Oké, 3x is scheepsrecht, en inderdaad , waar de twee vorige kilo's fout gingen, pakte is deze kilo wel. Ik dacht al van: als ik de volgende ook los, en de vis blijft gretig , dan zet ik een haak 10 of 8 erop.

Maar de aanbeten werden al ras trager en de vis kleiner, maar bleef wel vangen. De wind draaide iets en waar ik begon met 20 gramskorf, liep dit op van 20 naar 60 gram, hengeltop omhoog en nog bleef de korf niet geheel stil liggen.

Anderhalf uur voor tijd vielen de de aanbeten geheel weg , wat ook niet geheel verwonderlijk was gezien de zware zeiljachten met veel diepgang die letterlijk m'n voerplek doorkliefden(je hoorde de zwaarden van de jachten over de bodem schuren) .Het laatste half uur kwam de vis weer op gang, de kleine brasem was vertrokken en ik pakte nog twee goeie maatbrasems op de valreep waarvan ik er één van verspeelde op de zelfde wijze als in het begin beschreven.

De taktiek die mij de meeste vis opleverde was : ingooien, de lijn niet strak trekken, maar wachten tot de stroming dit deed. Vervolgens ging de top krom door de felle stroming en liet ik de hengel vieren met de stroom mee.

3cm. was genoeg voor de vis die niet beet maar er wel lag. er volgde bijna altijd direkt een aanbeet. Niet dat elke slag vis opleverde, meer gelost en gemist dan gevangen maar uiteidelijk goed voor het beste resultaat met een mooie ,

ruime 15 kilo.

Ja...... de hamvraag is natuurlijk: was het die hotspot, of die gouden tip, of wat m'n vismaat Bram publiekelijk tegen me zij: , zo....., heeft het toch wat opgeleverd, al die jaren dat je naar me geluisterd hebt!

Ik ben toch maar zo onbescheiden om te zeggen dat ik na 37 jaar lid van deze vereniging best wel wat opgestoken heb, en de laatste 10 jaar m,n wedstrijden leuk meevis en meestal bij de eerst 8 eindig.

Een prachtige visdag met een mooi resultaat bij een fijne vereniging. Ik hoop dat nog jaren met jullie samen te doen.

Hartelijke groet Dick Zandbergen