Verslag wedstrijd 5                                                                                                                                                                                                                                 1 juni 2010

Eindelijk een lenteavond (het is bedoeld als zomeravond) wedstrijd onder de weersomstandigheden die je van zo een wedstrijd mag verwachten.
Praktisch windstil met ± 21°C geeft een heerlijk ontspannend gevoel. 22 nummers uitgezet door Ruud en Wim en uiteindelijke 18 deelnemers aan de waterkant. Wat doen we, 4 nummers er uithalen of 4 slapers trekken. Er werd voor de laatste optie gekozen omdat een avondwedstrijd maar 3 uurtjes duurt en een klein parcours de vangstkansen dan nog verder en onnodig verkleind.
Eerst dus maar de 4 slapers (Zzzzzzzzzzz) trekken. De gelukkigen waren 8, 10, 12 en 17. Niet verkeerd dus, bijtoeval allemaal stekken in het midden van het parcours.
Dan de loting voor de deelnemers die al kop of staart hadden geloot. Kop en staartnummer toevoegen en vervolgens de overige deelnemers inloten. De laatste twee nummers in de hoge hoed waren 1 en 17 en alleen Wim en ondergetekende moesten nog een nummer pakken. Wim liet de eer aan mij en dat werd dus nummer 1. Met gemengde gevoelens maar niet ongelukkig. Dit kopnummer is maar 3 uur geldig dus niet de meest gunstige loting, maar onder de gegeven omstandigheden kan dit nog wel eens heel goed uitpakken.
De stroming was zeer sterk richting het Westen en nummer 1 stond stroomafwaarts. We will see!
Sterke werd mij nog door een aantal personen toegewenst omdat zij al ervaring op deze stek hadden. Hiermee doelen zij op de bewoner Henk die zelf ook graag vist, hier aan het water woont en graag praatjes maakt. Zo ook dus deze avond. Niets mis mee want Henk is een heel gezellige vent met een leuk verhaal. Ik ken nu zo een beetje zijn hele levensverhaal, zijn ongelukkige verminking tijdens het klussen, zijn draverij paarden en de taarten bezorgservice waar hij deel van uit maakt. Gescheiden maar gelukkig zijn huisjes aan het water kunnen behouden (en met vette winst verkocht), gewezen metselaar en nu gepensioneerd. Zelf vervent baars visser maar af en toe een witvisje op zijn tijd ook goed te kunnen waarderen. Kortom een voorbeeld voor veel andere bewoners die alleen maar afgeven op ons wedstrijdvissers. Kortom; er zouden meer Henken moeten zijn.

Vrijdag 18 juni maar een kijken op de harddraverij wedstrijd van Sassenheim of Henk en zijn paardje het nog een beetje goed doen. Misschien een beetje tegen hem aanlu……en waarbij hij waarschijnlijk net zo min uit zijn ritme te halen is al ondergetekende. Ik heb er geen last (zelf lol) van gehad en dus ook geen hinder van ondervonden.

Om kwart voor zeven klonk het startsignaal (had wat mij betrof zeker een kwartier eerder gemogen) en op naar de dikke Brasems. De stroming maakte de keuze beperkt.
Of met een zware korf (60 gram of meer) naar de ondiepe overzijde en de hengel overeind zetten om de stromingsdruk op de hoofdlijn te onderdrukken, of kortbij in de volle stroming.
Beide methode leverde vis op alleen was het al snel duidelijk dat de dikke dames de stroming probeerde te ontlopen en voor de ondiepere (minder stromende) gedeeltes van dit water kozen terwijl de jonge honden de volle stroom prefereerden.
Het toeval deze wedstrijd wilde ook dat niet alleen ik nummer 1 getrokken had ook dat twee van de top vijf kandidaten direct naast mij zaten. Fred op 2 en Ruud op 3.
Bram niet heel veel verder op 6 maakt 4 van de top 5 in hetzelfde vak. Extra spannend dus.
Na het sart signaal zelf een korf naar de overzijde geworpen, geleegd en binnengehaald. Vervolgens een korf naar 17 meter met een heel arsenaal aan harde voerballen (zonder levend aas) met de hand hier achteraan. Vervolgend de voercampagne afgesloten met een serie vetgevulde korven wederom naar de overzijde. Na een slordige 5 minuten de eerste onderlijn gemonteerd, inwerpen en afwachten.
Uit mijn ooghoek zag ik Fred al zijn eerste dame binnenslepen. Dat is rap dacht ik nog. Zo volgde rechts van mij ook nummers 2 t/m 6 en stond ik nog steeds droog.
Wel wat aanbeten gezien maar ik sloeg steeds mis!  (Auw M[>LD©, weer mezelf een klap voor mijn kop moeten verkopen). Tot overmaat van ramp stond ook Ruud zijn hengel al regelmatig krom en was de eerste vis die ik uiteindelijk kon landen een Baars.
Een beetje mopperend op mezelf er nog maar eens goed voor gaan zitten en de onderwater situatie aan de overzijde nog maar eens goed bestudeerd. Veel onregelmatige structuren en slepen, ho maar. Een half metertje naar rechts, een metertje naar links, een half metertje korter tot ik uiteindelijk een plekkie vind waarbij ik een halve meter kon slepen. Bingo!!!
De eerste dikke dame diende zich aan ( zeker 2 kilo) en achtereen volgens nog 4 mooie exemplaren. En toen…………………………………….., toen viel zoals verwacht  de stroming weg en was het ook even met de vangsten gedaan. 5 minuten, 10 minuten niets.
 

Dan mijn stek in het middenmaar even proberen. De korf lag nog niet op de bodem of de top stond al te dansen. Inderdaad, een jonge hond van 250 gram. Hmmmmm!!!!!
Dat lijkt mijn niet de goede oplossing. De zware feeder van een lichtere korf voorzien en een dunnere onderlijn met een haakje nummer 16. Even geduld werd beloond(als ook het slepen) en boem…..een dikke dame richting de 2,5 kilo. Dit ritueel wist zich te herhalen zodat iedere 5 – 10 minuten een dikke dame geland kon worden. In tegenstelling tot de stromingssessie liep ik nu niet gelijk op met mijn buren maar stond mijn top 2 – 3x zo vaak krom als bij hun. Naar later bleek waren de dames aan mijner zijde nog geen lid van de Weightwatchers en dus mooi aan de maat. Fred zat blijkbaar in een lokaal brasem modellen buren (van die graten pakhuizen) te vissen wat in gewicht een groot verschil kan maken. Deze pret duurde tot aan half uurtje voor einde wedstrijd toen de stroming weer begon op te komen. Het ritueel vanaf de start leek zich te herhalen waarbij zowel Fred als Ruud weer regelmatig een vis(je) vingen en het bij mij stil viel. In aantal vissen zal het uiteindelijk allemaal niet zoveel  gescheeld hebben .Het ging er meer om van welke club deze vissen nu wel of juist geen lid waren. Omdat we alle drie aan het einde van het parcours zaten hebben we deze drie netten maar eerst gewogen. Martijn op nummer 4 kwam ook nog even polshoogte nemen (hij had ook best aardig gevangen) en was volgens Fred de winnaar direct bekend.
De eerste weging bracht 12 kilo 150 gram op de schaal en een tweede weging nog eens 13 kilo 100 gram hier overheen. Samen goed voor een ruime 25 kilo. Ruud wist meteen te verklaren dat hij daar bij lange na niet aan kwam en Fred wist dat zijn vissen half zo zwaar waren. De 14 kilo die hij aan de haak bracht bevestigde dat dan ook. Bij Ruud weet je het natuurlijk nooit en bij het boven water halen van zijn netje was het resultaat in ieder geval meer dan hij deed geloven. Met ruim 18 kilo ging hij Fred toch ruim voorbij. Omdat het een nogal lang parcours was besloten we de weging hier te staken, de grote aantallen vis in voor deze hoeveelheid eigenlijk te kleine bewaarnetten (wie rekent er nu op 25 kilo) was gewogen en de vis terug gezet. Met een van de auto’s naar staart gereden om vandaar af terug te wegen. Dat scheelt ons een wandeling van anderhalve kilometer. De vangst op staart was wat tegenvallend. Zelfs stroomopwaarts moet je hier meer uit kunnen halen. Voor nieuwkomer Dick is er dus nog een hoop inhaalwerk te doen, maar hij heeft gelukkig de tijd (gepensioneerd). 600 gram is te weinig voor zo een mooie stek onder zulke perfecte omstandigheden. Henk D naast hem gezeten onderschreef deze stelling door ruim 8 kilo aan te bieden. 8 kilo is iets wat je voor zo een 3 uurs wedstrijdje mag verwachten. Wat 5 en 4 kilo’s tot aan stek nummer 15 alwaar Joop wederom 8 kilo aan de weeg bracht. Vanaf hier liep het weer op richting de 10 en 11 kilo’s. Hulde!
Leefnet (nog zeiknat) boven  op het dak van de auto en meerijden naar nummer laatst om daar over te stappen in mijn eigen tuf.

Morgen immers weer een nieuwe visdag met de minder valide senioren van de Bernardus en stichting Valent. Nu maar hopen dat we dan in de vaart ook een visje kunnen vangen.
Totaal dus ± 250 kilo vis met 18 man in 3 uurtjes. We mogen dit kanaal wel dankbaar zijn en met spanning wedstrijd 6 afwachten.
Dan mogen we op herhaling voor de volle 4 uur. Zal mij benieuwen.

Groetjes, Peter. 

Verslag van de winnaar

Zie boven
 

Vriendelijke visgroeten van Peter