Verslag wedstrijd 9                                                                                                                                                                                                                                       10 juli 2010

Vakantietijd, 30 graden en een bootjes wedstrijd op het program. 18 deelnemers, 9 boten en drie buitenboordmotoren. Oh ja, en geen zuchtje wind.

Om 06:00 uur voeren we richting de grote plas en met het paalsteken, optuigen etc. zaten de meeste even voor zevenen te vissen. De boten lagen mooi verspreid en ver uit elkaar. Ik kon vanuit onze schuit in ieder geval niet zien of de anderen vis vingen. Extra spannend dus. Mijn bootmaat Rene koos net als ik voor de feeder en we kozen onze voerplekken zo een 60 meter uit elkaar. Het duurde na het voeren bijna een half uur voor we de eerste voorzichtige tikkies op de super gevoelige top zagen. Eerst Rene die bij de eerste brasem ( boven de 2 kilo) het niet over een vloermat had, maar hiervoor een overtreffende trap het gevonden. Dit slag brasems van 55 tot zelfs boven de 60cm gaan vanaf heden door het leven als gebouwen. Ik kon zelf helaas niets van deze megaconstructies vangen en bracht alleen de kleinere exemplaren binnen. Allebei midden op de plas in the middle of nowhere. Een nieuwe plek maken leek mij geen optie, volharden was mijn motto. 10/00 onderlijn, haakje 16 en nog nauwelijks beet.
Mijn buurman daarentegen zat met 12/00 en haak 6 en landde daarmee het een na het andere gebouw. Eindelijk een imposante aanbeet op mijn eigen aas en het bekende stompen van de felbegeerde mega brasem aan de andere kant van de lijn. Mijn geduld leek beloond. Voorzichtig binnenhalen maar helaas, vlak voor het schepnet maakte dit gebouw nog een alles of niets vlucht waarbij de spanning op de 10/00 onderlijn net even te groot werd. Onder luid gemopper snel een nieuwe 12/00 onderlijn gemonteerd en gauw terug naar de voerplek. Binnen enkele minuten weer een aanbeet en weer een brasem. Deze wist ik gelukkig wel te laten landen en stond de teller nu op 5 tegen 1 voor Rene. Denkende dat de grote brasem nu ook mijn rijk gevulde voerplek hadden gevonden gaf de burger moed. De volgende uren zouden echter het tegendeel bewijzen. Hier bleef het bij daar, waar Rene er nog enkele bijving. Wanneer je op grof aas tegen / op de bodem zelfs alvertjes gaat vangen is een veeg teken. Omdat we geen idee hadden hoe de rest het deed gaf echter voldoende hoop op een positief eindresultaat. Mijn inschatting was dat Rene zo een 15 kilo in zijn mandje had en ik hier ongeveer de helft van zou hebben. De enige diie ik tijdens de wedstrijd gesproken had was Fred die mopperde dat het K was met de feeder en tot overmaat van ramp het elastiek van zijn vaste stok gebroken was. Zijn maat Wim scoorde imposante aantallen voorn, bliek en alvertjes en hij was nu gedoemd om dit met de feeder trachten bij te houden. Dat wordt een verslag schrijven zei ik tegen Rene. De 15 kilo was voor hem wel een persoonlijk record maar er is altijd baas boven baas. Vijf man wisten meer dan 15 kilo vis aan te brengen waarbij de winnaar zelfs eens indrukwekkende 34 kilo op de schaal bracht. Mooie dikke brasems allen van 55 - 60cm. Al met al een topdag welke later ook in stijl werd afgesloten. Alle leden bleven nog even een drankje doen en nakletsen zodat het tegen half drie was toen de laatste richting huis keerden.

Een perfecte visdag althans bijna!

Als voorzitter wil ik toch een aantal zaken nog een keer noemen.

Het instappen en vertrek naar de visgronden verliep keurig. Nadat was afgesproken dat er tot 12 uur gevist zou worden vertrok een ieder naar de voor hen ideale stek.
Dat een koppel er voor koos om hun geluk voor de brug te proberen was in dit geval hun pech. De vangsten aan die kant vallen altijd tegen zo ook vandaag.
Beter was het geweeste wanneer ook zij onder de brug door waren gekomen. Was dit niet alleen vanwege de vangsten dan wel omwille van de ongeschreven afspraak die we tijdens de laatste jaarvergadering gemaakt hebben; dat alle bootjes in het directe zicht van de anderen moeten blijven zodat we nog enige sociale controle hebben om te voorkomen dat bij bijzondere hoger uitslagen er allerlei wildwestverhalen geboren worden, maar ook op basis van visuele waarneming te hulp kunnen schieten wanneer er bijvoorbeeld iemand onwel wordt.

Het volgende verbeterpunt betreft de weging. Het is al een hele tour om een fatsoenlijke weegplek te vinden en de kans dat je daar dan met alle boten tegelijk kan afmeren is ongeveer nul. Praktisch zou het zijn wanneer de gewogen boten plaatsmaken voor de latere arrivals. Deze kunnen dan al roeiend of gesleept door een van de gemotoriseerde boten terug naar de verhuurder. Daar aangekomen is het niet handig wanneer je je boot op de allereerste aanleg plaats aanlegt en daarmee de doorvaart belemmerd.
De volgende boten moeten zich hier dan langs wurmen met alle gevolgen van dien. Hengeltoppen komen klem te zitten, de nog uitstekende palen worden bijna mensgrote satéprikkers etc. Vaar door naar de dieper in de sloot gelegen aanlegplaatsen waarmee de doorvaart vrij wordt gelaten. Hiermee wordt voor iedereen het afmeren een stuk eenvoudiger en niet onmogelijk voor de laatste bootjes, meestal de weegploeg of het bestuur, die dan niet nog later dan nodig ook van een koud drankje kunnen genieten.
Ook voor ons vrijwilligers moet het leuk blijven.

Groetjes, Peter. 
 

Verslag van de winnaar
Ha, ik mag voor de tweede keer een stukje schrijven, in dit  fantastische weekend met Nederland in de WK-finale en uitmuntend weer zo rond de 30 graden.

s`Morgens om 5.15 uur vertrek naar de bootverhuurder. Net na mijn vertrek bij de carpoolplaats Ruud Vos nog even gebeld met de vraag of ik nog een (metsel)kuip moest meenemen voor het vervoer van eventueel gevangen vis.
Deze heb ik bij HSV de Eindsprint normaliter altijd bij mij maar nu geheel niet aan gedacht met de auto laden. Nee was het antwoord we slepen wel rustig, komt goed!
Ook had ik vandaag geheel tegen mijn gewoonte in een kort net meegenomen, daar ik van menigeen (zeg niet van Sikkensleden) al vaker te horen heb gekregen dat een te lang net lastig is bij boot wedstrijden.
Om 5.50 uur aankomst bij verhuurder waar bootmaat Ruud al stond te wachten om te helpen met inladen van de overigens ruime en nette visboten. Eerst motor plus tank  aangebracht, daarna de gehele visuitrusting wat was meegenomen voor deze dag, inclusief mijn nieuwe zitbox; daar ik na terechte opmerkingen in Hank over de grote (lees lompheid) van mijn nogal flinke kanis op zoek was gegaan naar een compacter model voor boot wedstrijden. Hier kon het dus niet meer aan liggen.
Op sleep genomen de boot van Bram. B en Dick Zeinstra als ook Fred M. en Wim Z.
Onder de brug door naar de grote plas de boot van Fred en maat hebben wij al vrij snel vlot los gelaten om daar een stek te zoeken.
Daarna Bram met maat weggebracht naar een verder gelegen wit huis nabij jachthaven om daar hun geluk te beproeven, waarna wij verder voeren richting de tweede boei.
Even de juiste diepte zoeken om de steekstokken nog vast te kunnen zetten, waarna ook voor ons de wedstrijd kon beginnen.
Ruud verloor na ongeveer 6 voerkorven te hebben gebracht  zijn voorslag, overschakelen dus na feeder nummer twee.
Bij mij geen materiaal pech.
Ruud heeft zijn eerste vis, zo zeg ik nog jij bent van de nul af, maar flop en de vis schoot los ! Dus opnieuw proberen, ik begin ook vis te vangen, mooie brasems, Ruud wil ook zijn eerste brasem landen, kkkrak pannet gebroken dus de rest van de wedstrijd voor hem slepend scheppen.
Ik heb inmiddels de brasems er lekker op liggen wat zeker mijn leermeester ook niet ontgaat.
Bij Ruud valt het een periode stil terwijl ik met regelmaat mijn brasems blijf vangen aan een cocktail van worm, caster en een made.
Terwijl Ruud ook weer een brasem binnendraait is er bij mij beweging op mijn top. Tik hangen, weer brasem? vraagt Ruud, terwijl mijn top staat te bonken.
Ik zeg met een lach op mijn gezicht; nee ik denk dat dit een bliekje is.  Inmiddels tikt de tijd richting 12 uur en ik begin mij toch wel enigszins zorgen te maken over de keuze van mijn leefnet- lengte (te kort in dit geval). Ik doe een poging om te informeren of er een mogelijkheid is om op de plas onze vangsten te wegen. Fred meldt dat het risico is als je zo ver gaat, maar je kan eventueel Peter bellen. Ik had geen zin om nogmaals mijn neus te stoten, want wist ook wel dat ik de verkeerde net keuze had gemaakt, plus het missen van een kuip.
12 uur stoppen, opruimen en heel rustig varen naar de weegplek. Tijdens het varen hoorden we Bram brullen, en niet in het kader van de WK maar om het feit of we hem niet vergaten, echter was het niet mogelijk om hem ook nog mee te nemen. Eerst de vis naar de weegplek brengen en toen terug om de boot van Bram te halen.
Na de weging felicitaties richting mij. Een top vangst voor mij met 34.100 kg
Dit heb ik toch ook wel te danken aan leermeester Ruud die mij toch wel veel geleerd heeft de afgelopen jaren.
Terugvaren, materiaal in de auto en gezellig wat drinken op het terras met een lekker gehaktballetje er bij.
Kortom een TOP dag voor mij!

Vriendelijke visgroeten van Peter