Terug naar de vaart van SHV2. Niet zulke goede herinneringen aan. Toen zittende in de midden kon ik nauwelijks beet krijgen daar waar mijn buurman er de een na de andere uithaalde. Met een redelijke eindsprint de schade nog enigszins weten te beperken maar geen goede wedstrijd. Vandaag nieuwe kansen in dit doorgaans geweldige viswater. De loting verliep al wat gunstiger met een nummer 2 plaatsen van staart af. Ook nog aan de gunstige kant van het parcours. Zou ik vandaag dan weer eens meer dan 20kg in een wedstrijd kunnen vangen? De opbouw verliep precies op tijd waarbij de vaste stok centraal stond. Bladstil dus ieder aanbeetje zichtbaar. Rechts van mij za Ruud en links Albert met /kees op staart. Kwart voor, tooooeeet. Begonnen et een vijftal kleine tennisballen op 13 meter te droppen. Hierna de stok aan de kant en met de feeder een plek tegen de overzijde gemaakt. Gekozen om dichter onder de kant te vissen dan eerder in het seizoen. De vis moet toch een keer loskomen. Alle zichtbare buren hadden uitsluitend voor de feeder gekozen, kon dus leuk worden. Omdat zij dus ver weg zaten, begon ik met de stok. Na drie kwartier nog geen stootje gezien, mijn buren ook niet. Toen zag ik Kees zijn eerste Brasem scheppen. Nog even goed kijken hoe ver hij zat en dan maar switchen. Ook de feeder gaf bij mij geen soelaas en in mijn ooghoek zag ik Kees de een na e andere platte landen. Tijd voor een foto momentje. Met de camera in de aanslag langs Albert, ook nog niets gezien, richting Kees. Stond erbij en keek ernaar, weer beet.  Chips, dat zijn nog redelijk duidelijke aanbeten ook. Stuur er eens een paar door Kees? Dat hielp, Albert had gelijk beet en zijn eerste platte werd binnengefietst. Langs mijn eigen stilleven richting Ruud en warempel, had Kees er nog een laten ontsnappen. Wat een goedzak! Terug op mijn eigen plek een bewegingsloze top en dus maar terug naar de vaste stok. Maden waren nog als nieuw dus misschien toch de verkeerde afstand gegokt.
De stok leverde een eerste opsteker maar ik sloeg mis…….! Zit er in ieder geval wel vis. Tot een kwartier voor de pauze stond de teller nog altijd op nul. Mijn simmetje kwam een halve centimeter omhoog, weer aanslaan en direct stond de top krom als een hoepel en vloog het kersverse elastiek er zeker viermeter uit. Die is mijn dacht ik. Ja dat was die ook maar na de eerste run veranderde het stompen in trillen, nee he…….. toch niet zo een verboden kwikthermometer? Ja dus, en best een dikke. Weg haak nog altijd geen vis om ter weging aan te bieden en Kees zat maar te vangen. Albert vng zijn tweede en zo ook Ruud. Gaat niet goed. Stok opnieuw behaakt en beaasd en stug volharden. De wind was lekker aangewakkerd dus va een strakke plaat geen sprake meer. Weer kwam mijn dobber  om hoog (is nu voor een ieder wel duidelijk dat ik ruim op bodem zat met mijn laatste loodje net boven de grond. Weer stompen en een dikke run. Brasem, een kerel van formaat vol puisten en lekker leeggereden.  Tooooeeeet tijd om de pauze aan te kondigen. Ik zag Ruud al aankomen hobbelen en ook Albert kwam even verhaal halen. Beide hadden twee brasems en Albert schatte dat Kees er zeker 10 had. Ruud had contact gehad met het andere vak alwaar de Nico’s het goede deden. Fred had ook een slecht begin maar had er inmiddels ook twee. Mart had vis, Rene deed het redelijk maar ook nog een paar nullen. Buiten Kees zat er dus niemand te hakken dus verandering van tactiek had niet heel veel zin. Dan maar volharden. Toch even een keer een paar korven naar de overzijde en even proberen. Mijn topje bewoog wat en na 5 keer gemist te hebben was het nu raak. Een wat kleinere kerel ook volpukkels kon geland worden. Zou het dan nu gaan lopen? Mooi niet, ook deze brasem hete Remy dus terug naar de stok. Daar pakte ik na een kwartier opnieuw een kleine dame. Vier caster, twee maden tot aan enkele caster en vier maden geprobeerd  om dan toch maar weer een maisje aan te bieden. Vang je vervolgens de volgende kwikthermometer aan de mais! Moet niet gekker worden. Weer met maïs beaasd en wee beet. Mijn elastiek werd maximaal uit mijn top getrokken en dat beest bleef maar zwemen. Of je een U-boot aan de lijn hebt. Gaf geen krimp, ook geen stompen. Meer elastiek zat er niet in de de hengel begon nu ook vervaarlijk te buigen. Het einde is te raden, met een sierlijke knap brak er een onderlijn en vloog mijn sim door de lucht.

Dat moet een monsterlijk karper zijn geweest of een hele dikke dame verkeerd gehaakt. Dat is nou het leuke van vissen, je weet nooit wat je niet vangt!
Deze misser gaf voldoende verstoring van mijn voerstek om na het bijvoeren toch maar weer even de feeder te proberen. Gelukkig weer niks. Ze zullen er maar liggen, dan baal je dat je zo lang met de stok hebt zitten hannesen. Na een minuut of 10 terug naar de stok en dit keer leek de vis wat beter te gaan azen. Ook mijn buren links er rechts (vooral rechts) vingen nu regelmatig een brasem  en zelf ving ik er ook een aantal achter elkaar met de laatste in de fluit. Snel opruimen al moest ik nu met mijn spulletjes wat verder lopen dan eerst. Een lokale boer had last van mijn geparkeerde auto en vroeg of ik deze of verderop wilde parkeren of bij hem op het terrein. Schappelijk maar wel wat lastig. Het vreemde was dat ik aannam dat die boer en zijn tractor dus wel heel veel in- en uit moest rijden, maar ik heb die goede beste man en zijn tractor nooit meer gezien.
Evengoed netjes dat ik op zijn terrein mocht parkeren, Hulde!
Bij de weging beginnend op nummer 22 was eigenlijk al bekend dat Kees de wedstrijd met afstand zou winnen. Bijna 19 kilo op de klok is voor deze omstandigheden een uitmuntend resultaat.
Dat wordt weer rijmen en dichten Kees!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Albert kon het onder deze moeilijke omstandigheden niet waarmaken. Een mooie stek naast staart maar slechts 4,5 kg op de teller. Zelf kwam deze zelfde teller tot bijna 10 kg wat mij toch goede hoop gaf een op redelijk afloop. Deze illusie duurde echter slechts 1 weging. Ruud had heel omzichtig meer dan 10 kg platte binnen gevist. Ook al zat ik naast hem en keek ik zijn kant op heb ik hiervan misschien een kwart gezien. Heel sneaky dus. Even verderop kwam Dick, mijn koppelmaat aanlopen die ook redelijk had zitten vangen. 10 platte bleek goedvoor bijna 11 kg waarmee hij zich nummer 2 mocht noemen. Ruud 3 en zelf dus toch een ietwat tegenvallend 4tje. Bram had ook een mooi netje vis maar bleef net onder de 9 kilo steken Hij had zeker 50 mooie aanbeten gehad maar kon ze niet vangen. Gebroken onderlijnen, losgeraakte haken en meer van die ellende.  Hierna liep het hard terug en bleek later dat Rene zich met 5 kilo nog net boven Albert had gevist. Voor vandaag was Henk hekkensluiter met nog geen pond vis. Het andere vak is door Fred gewogen waarbij inderdaad de Nico’s de boventoon voerden. Piet op kop bleef op 2,5kg steken en ook de overige stekken na de brug bleken nauwelijks vis op te leveren. Mochten we hier eerdaags weer een wedstrijd hebben dan misschien toch alles maar voor de brug uitzetten. Dat is nu de tweede keer dat de vis aan de noordkant duidelijk beter vertegenwoordigd is.

Dan nog een klein stukje over het niet naleven van het wedstrijdreglement ten aanzien van het bijvoeren!

HET IS ALLEEN TOEGESTAAN ZWAAR TE VOEREN TIJDENS DE EERSTE MINUTEN VAN DE WEDSTRIJD.
HIERNA IS HET UITSLUITEND TOEGESTAAN OM BALLETJES TE VOEREN WELKE MET EEN HAND SAMENGEKNEPEN KUNNEN WORDEN!

Dinsdag mogen we alweer aan de bak en over 14 dagen onze jubileumwedstrijd en uitje. Tot dan.  

Peter