Verslag van de voorzitter:
Gaan we wel, gaan we niet was meer een vraag van sommige leden dan van het bestuur.
De weersvoorspellingen waren grillig en leken qua betrouwbaarheid niet al te veel voorspellende kracht hebben. Zit je aan de kant dan is het gemakkelijk om te schuilen wanneer het te bont wordt of kan je zelfs de wedstrijd (tijdelijk) staken bij bijvoorbeeld onweer. Voor wedstrijd 7 stonden de bootje op het programma wat in de regel toch wat beter weer vraagt dan vanaf de kant. De diverse programma's die allemaal een gooi doen naar het te verwachten weer gaven allemaal wat anders aan. Weer online maakte het zelfs wel heel bont door bij twee plaatsen aan weerszijde van de plas een andere verwachting aan te geven. De meest westelijk gelegen plaats gaf aan windkracht 5 en regen en 3 km verderop aan de oostzijde zou het droog en slecht windkracht 3 zijn. Zeg het maar dus. Een ding waar ze het allemaal over eens waren was de windrichting, die kwam zeg maar uit de "goede" hoek zodat we in ieder geval enige beschutting van de bomen en rietkragen rond de plas zouden hebben.
Erg vroeg dit keer (05:00) werden we bij de bootverhuurder verwacht. Het zonnetje gaf net genoeg licht om niet je nek te breken over allerlei rondslingerende obstakels, randjes of door andere vissers geparkeerde foedralen en ander vistuig. De bootjes hier zijn klein en door het max aantal beschikbare bootjes en de verwachte deelnemers geen mogelijkheid om alleen zo een boot te bevolken. Normaal hebben we toch zo een 24 man aan de waterkant. Nu meldde zich steeds meer afvallers wat maakte dat we uiteindelijk met 16 man (8 boten) de plas opgingen.
Grote plas dus ruimte genoeg om een ieder te herbergen. Dat een ieder hier zo zijn eigen visie op heeft is vandaag weer gebleken.
Jammer voor de afloop van deze wedstrijd maar hier moeten de vissers zelf onderling uitkomen want achteraf kan het bestuur hier geen correctieve maatregelen nemen of advies over geven. We kunnen allen maar hopen op een beetje begrip, het willen delen van de hotspots (voor zover deze überhaupt bestaan en bekend zijn) en de gun factor in ruimtelijke zin. 
Dit alles wel binnen de spelregels van de SHV door binnen het zicht van elkaar te blijven en niet verder dan ±100 meter vanaf elkaar afmeren.
Deze regel om de roeiers niet achter te stellen op de BB motor gebruikers en ook om de weegploeg niet tot vroeg in de avond te laten wachten eer de laatste boot terug voor de weging is. Dit is ingesteld toen we van een vaste tijd op de weegplek overgingen naar een vaste vis eindtijd. In het eerste geval hadden de verweg vissers minder vistijd omdat ze ook nog top tijd (anders diskwalificatie) terugmoesten zijn. Omwille van het welzijn van de vis hebben we deze regel omgedraaid omdat al aquaplanerend aan te komen varen met als gevolg veel dode vis, niet de bedoeling kan zijn van zo een tijdslot.
Het langsvaren met een weegboot is ook geprobeerd maar niet geslaagd. Voorbeelden dat de weegploeg met een boot vol visslijm zat (alle spullen incluis jezelf) en de rest al heerlijk aan een biertje, terwijl zij nog zoekende zijn waar die laatste boot toch is gebleven. Geen geslaagde actie en is daarmee ook afgeschaft. Nu dus iedereen een beetje bij elkaar en daarmee "alle" tijd om de vis rustig binnen te brengen. 

Het weer, voortreffelijk, ik had alle bellende leden vrijdagavond nog verteld dat het overwegend "droog" zou blijven met weinig (kracht 3) maar aantrekken en naar zuid draaiende wind (kracht 5) met in de twee helft van deze wedstrijd een heus zonnetje.
Kan blijkbaar zo zelf een weerstation beginnen.
5 boten parkeerde zich zelf aan de zuidoostzijde achter het riet en de andere 3 boten togen richting het eiland om aldaar wat beschutting te zoeken voor de later op de dag toenemende wind. Allen mooi in een gezichtveld.

De wedstrijd: Het eerste uur was het niet bijzonder, mijn bootmaat ving 2 halfslachtige Blieken en zelf had ik nog geen aanbeet gezien. Om mijn kansen te vergroten had ik ook een stek richting de rietkraag gemaakt. Daar haalde ik mijn eerste Voorn weg. In ieder geval van de nul af.
Wat ik daarna nog allemaal uit het water optakelde heeft niets met sportvissen te maken.

WAT EEN VUILIGHEID OP DE BODEM VAN DEZE PLASSEN!.

 
Van lappen plastic tot kledingstukken, van takken tot iets wat ik niet anders kan omschrijven als drek.
Sportvisserij MidWestNederland, is daar nu niet iets aan te doen? Wat zou het toch prachtig zijn wanneer na alle lopende bagger programma's in de Ringvaart van de Haarlemmermeer en de WestFrieschevaart ook wat aan onze plassen gedaan wordt.
Beter voor de vis, beter voor de waterkwaliteit, beter voor de natuur, beter voor het milieu.
Een win, win, win , win-situatie.

Het tweede uur ging met plek richting midden van de plas lopen. Eerst nog een aantal missers van kleine vissen die aan het puntje van mij piertje aan het trekken/plukken waren maar niet lang daarna het eerste "gebouw" zoals mijn bootmaat Rene naar dit formaat Brasem refereert.
Het zijn soms net schapen, wanneer er een over de dam is volgen er meer. In tijdsbestek van 3 kwartier kon ik 7 van deze lappen landen met een nadeel, allemaal slikkers. Met het aanzetten van steeds nieuwe haken werd mijn onderlijn korter en korter. Waarom deze vissen slechts azen en niet met het aas wegzwemmen (beetverklikking) weet ik niet. Misschien dat deze beestjes geen enkele argwaan koesteren omdat we ver genoeg vanaf de boot vissen en misschien ook omdat deze plassen niet meer zo heel druk bevist worden. De vangstberichten zijn nogal wisselvallig.
Om mij heen kijkend zag ik dat meerder vissers nu de brasem erop hadden liggen , al hadden diegene die het minst ver geroeid hadden het hierin het moeilijkst. Bij mij stokte het toen en ook na het monteren van een verse onderlijn kreeg in de brasem niet meer aan de praat. Mijn buurman begon toen aan zijn inhaalrace en ook om ons heen bleef men vangen. Van alles geprobeerd, maar naast wat klein spul was er niets meer te vangen anders dan de volgende lap plastic of vod welke aan mijn haak bleven hangen.

Bij Rene waren het ook allemaal slikkers wat hem op een zeker moment nog duur kwam te staan. De haak schoot los uit de vis en vloog in zijn hand, autsch!!!!
Draadje losknippen en later naar de dokterspost dan maar. Fred heeft dit soort taferelen bijna standaard en ik was dan ook wel wat gewend. Fred is meer van het eruit rossen, bloeden stelpen en gaan met die banaan. Door halen kan ook, dat is iets minder pijnlijk maar duurt wel veel langer omdat je dat voorzichtig moet doen. Ik zag Rene denken en 5 minutenlater was hij het ineens zat. Hij pakte een tangetje en met twee ferme rukken kwam de haak los. Doekje voor het bloeden en gewoon doorvissen (en later roeien) of er niets aan de hand was.
11:00 uur einde wedstrijd en een ieder met de netten rustig naar de weegplek roeien. Bij de een ging dat wat gemakkelijker dan bij de ander en kon het wegen beginnen. Daar miste we toch weer de nodige hulp en ervaring wat maakt dat dit er soms wat slordig aan toeging.
Mannen, dat hebben die vissen niet verdiend en kan beter.
 

Dagwinnaar werd Ron van Dam die met ruim 26 kg Brasem nu weer aan de leiding in de competite gaat.
Zijn tijdelijke bootmaat Nico snoepte leuk mee en werd 2de met ruim 13 kg. Kees won het andere "VAK" met ruim 24kg.
Ook Fred deed het weer goed met 17kg wat ook goed was voor 2 wedstrijdpunten.

Peter