Verslag wedstrijd 8           19 juni 2012

Verslag van de winnaar: 
De tweede en alweer laatste avondwedstrijd. Voor mij kunnen er niet genoeg zijn. Oké, het is een beetje (boel) haasten om op tijd en de waterkant te zijn maar met een pak brood onder je arm is dat nog redelijk te doen. Alles hangt daarin natuurlijk wel af van of tot hoe laat je moet werken. De een kan om half vier al stoppen, de ander moet door tot vijf uur en dan wordt het echt krap. Ik heb dat zelf nu aan den lijve ondervonden. Ik had tot 17:00 uur een vergadering en moest dus heel snel naar huis, inpakken en wegwezen. Ik was op tijd maar door de haast toch weer wat vergeten, mijn wormen. Gelukkig waren mij maatjes bereid om wat van hun voorraad af te staan zodat ik met een goed gevoel aan deze wedstrijd kon beginnen. Wat een mazzel weer met het weer. Net geen korte broeken weer maar gewoon lekker.
Fred had ook nog een incidentje op weg naar deze prachtige visstek. Nu zijn er her en der wat wegwerkzaamheden wat de weg soms iets smaller maakt. Op zo een stuk dacht een of andere tuthola dat haar voertuig 3 meter breed was en daarmee net de zijspiegel van Freddies tuf reed. Niet alleen blind maar blijkbaar nog doof ook, want deze charmante dame vervolgde gewoon haar koers zonder ook maar enigszins af te remmen om te zien wat er was gebeurd. Mocht je dit lezen, Fred heeft het binnenwerk van je spiegel ook van het wegdek geplukt! Een lekker begin van deze mooie avond.
De nieuwe locatie voor deze avondwedstrijd werd in ieder gevoel goed ontvangen. Een goede kant met ruime parkeergelegenheid, een mooi water met grillig verloop en daarmee goede hoop op aantrekkelijke vangsten. Half zeven klonk het start signaal en vlogen de korven en voerballen in het rond. Iedereen had zo zijn eigen strategie.  De meeste vissers gokte op twee afstanden, zo ook ik zelf. Natuurlijk de vaste stok als eerste keus maar toch ook de medium Feeder om de 40 meter naar de overzijde te beslechten.
Het eerste half uur verliep zonder enige aanbeet en deed de wenkbrauwen licht fronzen. Zo een mooi water en geen vis, dat kan niet. Eerdere berichten uit deze regio gaven juist aan dat er leuk gevangen werd. Na een half uur zag ik de eerste lichte beroering van mijn simmetje. Niet overdreven duidelijk (tegen zonlicht is altijd lastig) maar genoeg om te zien dat de vis actiever werd. Niet lang daarna was het werkelijk een bellenzee rond mijn voerplek en werd er dus fanatiek geaasd maar waarop. Het maakte niet uit wat ik aan mijn haak prikte, niets kon de aandacht van de vis trekken, laat staan bijten.
Had ik alles bij me behalve geweekte hennep. Er zat wel extra gemalen hennep door mijn voer maar dat krijg je niet aan de haak. Iets anders kon ik niet verzinnen dus dan mij blijven proberen tot er uiteindelijk een zou toehappen. Dat laatste gebeurde zonder aanleiding bij het binnenhalen van mijn tuigje. Het gekke was echter dat deze niet in zijn bek maar achter zijn voorpoot gehaakt zat. Dus ook de mix van worm, casters en maden gaf geen bijtlust. Geen abnormale combinatie toch? 
Daarna bleven de bellen maar kon geen vis meer vangen. De overzijde met de feeder gaf ook al geen succes als zag ik nu af en toe een “raket”aanbeet alsof er ruisvoorn op de loer lag. Vangen kon ik die echter ook niet.
Terug naar de stok maar weer eens een maïskorrel  aangeprikt en warempel gelijk beet en een mooie brasem in mijn netje. Toen ik later Fred aan de telefoon had (die had nog helemaal geen beet gezien) kon ik heel eerlijk vertellen dat ik met de stok 1x beet had gehad. Toen hij vroeg of ik deze ook gevangen had, kon ik volmondig met ja beantwoorden. Dat er inmiddels 2 brasems in mijn netje zaten hield ik nog even voor mij. Omdat het hierna weer helemaal stil viel (de maïs was dus ook niet de oplossing) besloot ik om de plek wat rust te geven en de feeder weer uit te gooien. Kon ik ondertussen even wat foto’s langs de kant maken. Bij Dick Zeinstra nog geen resultaat, bij Mart was leven geconstateerd en had tot drie aanbeten geleidt. Twee waren van de haak gesprongen en de derde lag in zijn netje, een Blei. Bij Ruud aangekomen (zat op kop) vernam ik dat hij twee kleine visjes had en daarmee niet heel vrolijk was. Ik vertelde hem dat het foto’s maken een afleidingsmanoeuvre was om eigen lijk een wandel vis te gaan vangen. Grappig was dan ook dat bij terugkomst op mijn plek de lijn van mijn feeder geheel slap hing. Binnenhalen en voorzichtig spanning op de lijn brengend leerde m ij dat er nog steeds vis aan de andere kant zat en deze inmiddels 40 meter de andere kant op was gezwommen. Niet de allergrootste Brasem maar wel goed voor een ons of 6. Feeder opnieuw op de verre plek gebracht maar zonder verder succes. De vaste stok plek had inmiddels voldoende rust ontvangen en kon met veel heen en weer peuteren de volgende aanbeet ontlokken. Die ritueel herhaalde zich ± ieder half uur wat maakte dat ik aan het einde van deze avondsessie toch 7 mooie Brasems in mijn netje had liggen. Toeschouwers (Gert-Jan Vos met vrouw en “schoondochter” & Henk Duwel die terug kwam uit het ziekenhuis alwaar zijn vrouw Jeanne weer is opgenomen) die op deze mooie avond kwamen kijken waren een leuke afleiding tussen door en zorgde ook nog voor een paar interessante foto’s en een heus filmpje.
22:00 uur was het einde wedstrijd en had ik een goed gevoel dat ik de nummers 1 t/m/ 5 (Joop Jonker) wel zou hebben liggen. Nico had nog wel een hele vette paling te pakken maar helaas, die tellen niet.
Joop had wel lekker zitten vangen (in het midden) maar de vis leek wat kleiner en als ik goed geteld had was bij hem de teller op 5 blijven steken.
Wat er dan verderop in het parcours gevangen werd kon ik alleen maar raden.
Ik had geen telefonisch contact meer onderhouden.
De weging bracht echter licht in deze zaak en maakte duidelijk dat ik inderdaad vak winnaar was.
In het andere vak (B) zaten Fred, Albert, Johan en Ron waarmee die laatste een belangrijke concurrent (gezonde concurrentie wel te verstaan) is geworden. Ron zat daarbij bovendien op de staartplek was toch een gunstige uitwerking op het resultaat zou moeten hebben. Fred had als tweede weegploeg dat vak gewogen zodat we elkaar precies in het midden van het parcours tegenkwamen.
Daar wist Fred te melden dat hij op zijn Vos in het laatste half uur nog zes Brasems wist te vangen.
Geen dagwinst dacht ik nog. Dat scheelt mij weer een stukje schrijven.
Tot mijn stomme verbazing was dat zo een beetje alles wat Fred gevangen had en bleef bij hem de weegschaal op 8,5 kg hangen. 110 gram te kort, vandaar dit rete lange verhaal van mijn hand.

Volgende jaar vergadering op de agenda, meer avondwedstrijden of anders de duur van de zaterdagwedstrijd in korten. Ik moet het blijkbaar van de eerste 2, 2½ uur hebben als ook afgelopen zaterdag was gebleken.
Geintje natuurlijk maar wel werk voor mij aan de winkel om uit te zoeken wat maakt dat ik in het begin redelijk veel vis op mijn stek aan het azen krijg en deze er na 2½ uur de brui aangeven. Ben ik weer een poosje mee zoet schat ik zo in.