Verslag van de winnaar:
Het heeft een paar
jaar geduurd, maar nu dan weer eens een wedstrijd gewonnen. Wel af en toe
vakwinst, maar niet over beide vakken.
Het lag vandaag vooral aan de voorbereiding, denk ik. Een uurtje vrij
genomen, spulletjes gehaald bij Ahoy en naar huis.
Thuis gelijk de spullen in de auto. Vrouwtje had een lekker bordje macaroni
gemaakt, en door de koolhydraatjes kon ik de hele wedstrijd geconcentreerd
blijven.
Bij aankomst aan de Ringvaart werd ik persoonlijk onthaald door Ruud en
begeleid naar de loting.
Daar pakte ik nummer 10, dus dat kon niet meer mis gaan. Twee
voerplekken gemaakt, in de midden en een meter of 5 uit de overkant.
Het water was erg helder aan de kant, dus dacht er goed aan te doen om lange
onderlijnen te gebruiken. In het eerste uur pakte ik 3 brasempjes in de
midden, maar dat was daarna helemaal over.
De rest van de vis heb ik 5 meter uit de overkant gehaald.
Dacht ff na negenen dat de 10 kilo haalbaar zou zijn, want ik ving 3 brasems
binnen 10 minuten, maar toen Nico J langs geweest was, was het over (bedankt
Niek).
Heb alles met maden en casters gevangen, wurmpjes waren vanavond bij mij
niet in trek. Hoop dat het niet weer een paar jaar duurt, eer ik een
volgende wedstrijd win.
Zie jullie bij de wedstrijd van volgende week. Hopelijk voor ieder een mooi
netje vis.
Groeten Nico
Verslag van de voorzitter:
Tsja
wat moeten we
hier nu over schrijven?
Alles zat mee, tenminste
.. bijna alles. Het was op het werk nog
even doorstampen maar toch net voor vier uur thuis.
Daar was vrouwlief al druk in de weer met maken van mijn avondmaal (niet
mijn laatste!!!!!) zodat ik de auto kon volgooien met de noodzakelijk
visspulletjes.
Casters gewassen, hennep voor de laatste keer van vers heet water voorzien
en een feeder al opgetuigd in de auto. Omkleden en wegwezen dus wat maakte
dat ik redelijk bijtijds aan de waterkant was.
Daar scheen de zon volop en was het even heerlijk rustig van de rijkelijk
belegde broodjes genieten tot de rest van de deelnemers ook aan de waterkant
verschenen.
Klokslag kwart voor kwam Nico (lest best zou later blijken) aangereden op
dit voor ons wat ongebruikelijke parcours. Een lokale bewoner / zakenman
kwam nog even polshoogte nemen met de vraag of wij het afspreken om altijd
bij hem voor de deur te vissen; niet dat hij iets tegen vissers had maar
zijn honden en kitten vinden vissers erg leuk en er is er al meermalen een
doodgereden bij het oversteken van de dijkweg.
Voor nu geen probleem (baan was al uitgezet met dank aan Fred en Wim) maar
hij ging een bord laten maken met het verzoek aan de vissers om de baan een
honderd meter verder te laten starten zodat zijn beestjes een lang(er) leven
beschoren is.
De loting maakte dat Ruud van kop en Bram vanaf staart mochten aanvangen en
waren de prachtig uitziende stekken 5 t/m 7 vergeven aan Dennis, Joop en
Jacques.
Zelf trok ik ook niet ongelukkig een nummer naast de enige slaper in het
parcours alwaar Nico de andere zijde mocht misbruiken.
Nog een laatste telefoontje van Ruud die op kop twijfelde of hij nu we of
niet de vaste stok moest uitpakken.
Ik zou dat op een kopstek altijd doen,
sterker nog; ik zat niet op kop maar had een slaper naast me en ga daarom
zelf ook de stok uitpakken. Enige twijfel was de helderheid van het water
omdat ik 6 ringen diep kon kijken.
Half zeven begin wedstrijd en naast de bekende stekken aan de overzijde toch
ook (tegen beter weten in ) een vaste stok uitgegooid.
De wind stond nu nog wat schuin achter ons maar helaas ging deze in de loop
van de wedstrijd draaien zodat hij er op een gegeven moment pal instond. Das nie fijn!!!
Koud begonnen zag ik mijn buurman Rene zijn eerste platte vanaf de overzijde
al binnendraaien.
Dat ziet er dus goed uit voor mijn feeder stek horde ik
mezelf denken.
Maar wat ik ook aan mijn haakje
deed, geen beweging op de top. Slepen ging wel maar met horten en stoten
waarbij na het binnendraaien steeds mijn casters van de haak waren!
Was dit het gevolg van vis en een gemiste aanbeet of het gevolg van een
vuile bodem waarachter de boel (aas) steeds bleef hangen?
De vislengte iets
ingekort waarbij nu wel een schone bodem had om te slepen.
Na een drie kwartier dan eindelijk een aanbeetje en een bleitje kon
verwelkomd worden.
Inmiddels zag ik om mij heen toch al regelmatig de
hengels krom staan of de schepnetten uitdagend in het water een vis(je)
scheppen.
Na een uurtje zag ik om mij heen toch dat de meeste vis op Ύ werd gevangen
en besloot dus wijselijk om een twee feeder hengel klaar te maken juist voor
deze afstand.
Al het overige hengeltuig even binnen gehaald om hier een voerplekje aan te
leggen. Niet zo intensief als in het begin maar toch een lekker dinerplekje
voor vissen.
Na een goed kwartier weer zinloos naar dobbertje of top van de verre feeder
staren besloten om deze stek maar te gaan bevissen.
Je kunt het al bijna raden, zonder enig succes terwijl op dezelfde afstand
om mij heen toch regelmatig een visje werd gescoord.
Als laatste redmiddel werd het dan maar oeverloos rouleren van de drie
onderhouden visplekken wat op de verre feeder nog een baars en weer een blei
op leverde.
De vaste stok ging ook leven vertonen alleen gebeurde er na het ondergaan
van de dobber en het aanslaan er niets. Mis, mis, mis en weer eens
mis!!!!!!!!!
Dan maar even wandelen en horen hoe het de anderen vergaat. Rene was lekker
op dreef en ook Albert en Ron vingen een visje.
Bram op start was minder blij. Hij kon ze niet vangen en wist ook niet meer
wat te doen. Uit de midden (normaal Bram zijn specialiteit) had hij vijf
Voorntjes weten te vangen maar van Brasem niets!
Bij terugkomst op mijn eigenstek was het wederom lang priegelen, want de
aanhouder wint, en werd de vermoedelijke dader van weleer boven gehaald.
Jammer dan
. deze tellen niet mee
Paling.
Verre feeder maar weer en direct een mooie aanbeet. Brasem
.eindelijk.
Dat was het dan ook voor nu. Ύ heeft gedurende de rest van de wedstrijd
nooit enige aanbeet opgeleverd en de vast stok ging op herhaling.
Dobber onder
. Mis, dobber onder
..mis, dobber onder
. Vast! Nee toch niet.
Het trillen van de top maakte al duidelijk dat het hier wederom een Paling
moest betreffen alleen had deze zich met superlijm aan de bodem verankerd.
Met veel spanning op de hengel en veel geduld liet de lijm los en kon dit
monster (leek wel een zeeslang) binnengehaald worden.
Misschien wel meer dan
1 kilo zwaar maar
.telt niet!
Om mij heen werd echter nog steeds vis gevangen en hadden ook mij buurmannen
zo nu en dan een Paling aan de lijn.
Nico ging in de verte onverstoord
verder met het vangen van Brasem, groot en Klein, dichtbij en ver weg.
En bericht vanaf kop dat Johan een mooie Zeelt had gevangen waarvan het
gewicht naar later bleek zwaar overschat werd.
Doet niets af aan de pracht
van deze mooie sportvis.
Verder zat naar zeggen Ruud op kop lekker te hakken (hoort bij de plek) maar
moesten we het over de vaste stok maar niet meer hebben.
In het laatste kwartier zelf nog twee kleine bleitjes vanaf de overzijde
weten te vangen en gelukkig tijd.
Snel opruimen en in de verte kwam Fred al met Dennis aanlopen om de weging
te verrichten.
Lijst, weegschaal op naar staart.
Ondanks de aantallen wel wat teleurstellende gewichten van 2 4 kilo.
Positieve uitschieters waren Albert met bijna 6 en Nico met ruim 8 kilo.
Beide vissend in het B-Vak. Zelf werd ik deze reis eervol laatste in mijn
vak. Goed dat er nog een slaper in zat, dat scheelt weer een punt.
De vangsten in de A-Vak waren evenzo nog slechter al in het B-Vak waar niet
Ruud maar Johan er met de dagwinst vandoor ging.
Hiervoor had hij net geen 4 kilo vis (waaronder de Zeelt) nodig. Met ruim
100 gram minder werd Ruud toch nog tweede en moest hier Joop met de rode
lantaarn naar huis.
Met nog geen halve kilo ging het hem vandaag nog slechter af dan bij
ondergetekende. En dat terwijl we allen dachten dat hij mogelijk op de
winnende stek zou kunnen zitten.
Jammer Joop, gelukkig vissen we de volgende wedstrijd in een vaart met
vangstgarantie en aansluitend een thuiswedstrijd in je eigenste tuinvijver.
Hou vol en vang voorzichtig.
Peter |