Verslag wedstrijd 14        28 september 2013

Verslag van de winnaar: 
Druk gedoe allemaal. Vrijdag vroeg op omdat om 7 uur des morgens mijn partner op de operatie tafel moest.
Vrij genomen om te begeleiden en toch ook om visspullen klaar te maken want ik had voor de voorlaatste wedstrijd alles al dik ingepakt en die keer dan ook overgeslagen.
Op de motor Luxemburg door vandaar. Nu vrijdag wel tijd maar de afspraak stond scherp want zou dan zaterdag middag als die wetenschappelijke slager zijn werk goed gedaan had haar zaterdag middag weer op kunnen halen.
Het viel mee; de hernia zo rond werveltje L1 en L2 was verwijderd en het zag er verder goed uit. Wel betekende dit dat ik de vrijdag op zaterdagnacht alleen te bedde moest.
Niet dat dat zo’n geweldig probleem was want het gaat hier niet over dierlijke aandrang maar het was voor mij lastig op tijd wakker te worden.
Jullie weten immers vast, anders bij deze dan dat ik doof ben en daarom geen wekker hoor. Die dop op mijn kop gaat 's nacht niet op en maakt me daarmee afhankelijk van mijn partner.
Althans voor het op tijd opstaan. We hebben hier thuis zo’n licht wekker die tegen de tijd dat je eruit moet steeds feller gaat branden. Dit wordt vergezeld door luidruchtig vogelgeluid.
Dat laatste neem ik niet waar maar de lamp die voor de zon speel werkt meestal wel. Meestal is voor mij als ik ga vissen niet genoeg want ik wil gewoon op tijd zijn om mee te loten voor een visplek. 

Deze keer was het omdat ik vannacht alleen ben anders. Optie een is gewoon vrijdag avond alvast naar de waterkant te rijden en in mijn bus een tukkie doen.
Wachten op mede-vissers die me vast zullen wekken. Optie twee is thuis voor de buis blijven hangen en naar die dames kijken die zich te koop aanbieden.
Optie drie is om naar bed te gaan en hopen op de biologische klok die me steevast zo rond half zeven wekt. Dat is ook de tijd die voor maandag-vrijdag geldt.
Vroeger had ik een trilwekker maar dat ding is stuk en niet echt handig. Optie vier; de oplossing: vroeg naar bed want door de drukte van dat ziekenhuis, heen en weer rijden voor aas en andere zaken toch wat uitgewoond.
Telefoon op trillen gezet en deze ingesteld op 6uur. Maar waar laat je dat ding? Gewoon in mijn onderbroek en halverwege mijn kruis gedrapeerd.
Mocht hij tussentijds afgaan hebben we er nog ergens anders plezier mee dacht ik zo. Mijn partner lag nog steeds onder zeil maar had haar gevraagd niet voor zessen te smssen.
Want dat is zo’n beetje onze communicatie methode. Ik moest het deze keer zelf maar oplossen met die mobiele vibrator. En verdraaid ik sliep redelijk in maar werd rond enen wakker.
Plassen maar mijn prostaat werkte niet echt mee. Hoge drang maar weinig kracht. Moest gelijk aan Wim denken. Weer in bed, telefoon in mijn kruis en wachten op de volgende serie schapen.
Rond vieren weer wakker, er weer uit en er na drie druppels er weer in. Wat een gedoe allemaal. Om tien voor zes vond ik het wel genoeg en na afscheid van dit op en neer gedoe.
Me gewassen en ook de telefoon gedesinfecteerd. Bakkie thee en op weg naar Akkersloot.

Zo, dit was de introductie want jullie begrijpen dat het schrijven van dit stukkie mij het recht geeft als uiteindelijke dag winnaar de kans aan te grijpen om los te gaan en er goed gebruik van te maken.
Het is immers nog nooit gebeurd dat ik enige proza mocht kwijt kon en toevoegen aan de Sikkens hengelsport site. Kun je nagaan wat een visser hierachter schuilt.
Een die heel graag wil maar er meestal weinig van bakt. Hierin schuilt eigenlijk alles wat me de laatste 8 of 9  jaar is overkomen.
Het is maar een hobby zou je zeggen maar voor mij net als mijn andere vrijetijdsbestedingen bittere ernst (hahahaha). Zelfs is het zo dat de tiende plek waar ik nu ergens op huis me veel te min is.
Maarrr de mensen die boven me staan er echt wel horen. De zevende plek vind ik haalbaar en wil daarbij  direct mijn respect uitspreken aan de andere toppers die toch al jaren in de top 1,2,3,4,5 enz. staan.
Trouwens, ik denk dat ze allemaal wel kunnen vissen. Goed, het spul stond wat verder deze ochtend en het parcours was echt als twee vakken uitgezet.
Wederom dacht ik aan de mensen die dit doen. Bedankt alvast aan de groep die dit elke keer uitlopen. Loten zoals we gewend zijn en vooraf het plezier wie, wat en waar blijft een terugkerend grappig moment.
Gerommel in die plastic pot om zo’n plaatje eruit te ‘vissen’ . Toevallig heb ik deze zelf gemaakt en ontworpen. Een dag of zes bezig geweest om zonder kijken op de tast de nummers te voelen.
Ook nog gedacht om er braille tekens op te zetten zodat letterlijk blindelings het juiste getal kan worden gepakt. Zes avonden geoefend maar moet zeggen dat dit onzin is want wat maakt het uit.
Om nu als dove ook nog blinde-spelletjes te gaan doen gaat me te ver.  Oké, ieder parcours heeft zijn voorkeursplekken maar toch zie je als je er na wat statistiek en regressie berekeningen op loslaat  geen echte samenhang is.
Geluk, stroming, er moet vis zitten enz. Alle sites, magazines gelezen, beurzen bezocht, andere clubs en vissers geïnterviewd en noem maar op.

Ik trok plek 16. Zonder voorkennis of met heimelijk gefriemel.

Hoefde alleen mijn bus om te draaien want stond al bij plek 16 toevallig. Onverlaten hadden een zooitje huisvuil gedumpt vlak naast mijn bordje.
Heb nog even gecontroleerd of er geen menselijke resten inzaten want je weet maar nooit. Opbouwen, mijn eigen maaksel is wat zwaar maar staat als een huis.
Afstand bepalen waarop deze maal gevist gaat worden. Dit vraagt ook uitleg want heb er al vaak net naast gezeten.
In het riet, 1 meter, 2,3,5 meter uit de kant leverde altijd wel wat vis op maar was daarmee nooit echt blij. Nu gekozen voor een meter of 15 uit de overkant.
Meter of 3 - 4 diep. Best fris vanmorgen dus toch maar de visjas aan. Op 12 tot 15 meter uit mijn kant vier flinke voerballen.
Deze keer het plan om twee voerplekken te maken met twee verschillende samenstellingen. Iedereen weet dat ik nogal een ongeremde experimenteer drang heb wat er tevens debet aan de vele mindere vangsten is.
Want ga maar na dat je dan nooit een constante hebt en niet kunt vertrouwen op de goede dingen en de slechte of mindere goede dingen kunt mijden.
Over dressuur gesproken. Wellicht wordt duidelijk dat ik mijn eigen haptonoom en bij machte ben als geheel zelfsturend mijzelf daardoor de ondergang in kan jagen.
Daarom blijft mijn ongebreidelde geëxperimenteer mijn deel. Soms goed, soms minder.  

Dat voertje op plek 1 (15 meter overzijde) was licht van kleur en wat sparkelend. Handje maden, casters, wat maïs en er een korfje geknipte wormen.
Flavour met een groen kleurtje en zwiepen maar.
Geen verzwaarde korf want de massa van het voer was voldoende om dit met de medium Fireblood weg te zetten.
Vijf a zes grote korven naar de andere kant en daarna wisselen naar een kleine speedkorf omdat dit wat strakker werpt.

Plek twee werd met de hand bediend. Vier tennisbal grootte voerbommetjes te water. Wel van een donker voertje met dezelfde toeslagmiddelen zoals voor plek 1.
Maar hol gemaakt en gevuld met lekkers. Het plan was om deze voerballen de tijd en rust te geven en vooraleerst de overzijde aan te vallen.
Liep voor geen meter en zag buurman Mart op de pen een visje vangen. Dus direct terug naar de lichte picker en sofort drie visjes. Viel ook stil en dan maar weer naar plek 1.
Dit heen en weer gedoe leverde toch resultaat want soms een baars, blei maar ook drie brasems.
Veel leven en standaard (voor mij dan) het misslaan.
Gelukkig weinig slikkers. Voor of na de pauze weinig verschil: veel leven van kleine vis.
Einde signaal. Zonnetje, maar ook de wind stond er pal op en mijn gevoel gaf aan dat het zo goed was vandaag.
Ik had immers al een aantal malen met een klote gevoel mijn spullen opgeruimd en mezelf de vraag gesteld of een sabbatical van onbeperkte tijd verstandiger was.
Het vishumeur ging er namelijk onder leiden en omdat de krant toch elke dag volstaat over onze crisis werd het steeds meer mijn crisis.
Deze dag maakte het weer wat goed om met 1 punt naar huis te gaan. Spullen ingepakt en spoorslags naar het Rijnlands ziekenhuis om mijn griet op te halen.
Niet helemaal op de afgesproken tijd maar belangrijker nu samen thuis; de een herstellende van een ingreep, de ander in de greep van een goed visresultaat.

Sorry voor de lengte (moest van Fred).             

Joop

Op dus naar wedstrijd 15.  Groetjes, Peter