Verslag wedstrijd 9 9 juli 2016
Tweede
en laatste bootjeswedstrijd 2016. Lang geleden dat we hier geweest zijn.
Veel van onze vissers kennen het niet eens en dus maar op verkenning.
Ook al
ben ik hier 14 jaar geleden wel geweest, heeft dit water blijkbaar zo weinig
indruk op mij gemaakt dat ik dit deel geheel geblokt heb.
Ook bij het aanrijden naar Breukelen geen enkele herkenning.
Aad was twee dagen eerder al wezen kijken of zijn luie stoel wel in deze
bootjes past. Dat antwoord was snel duidelijk, dat past.
Twee
dagen later dus Fred en ondergetekende maar langsgereden en weg met
hindernissen door de vele files en andere opstoppingen) en de trekgaten en
de plas verkent.
De trekgaten zijn prachtig, zoveel mooie doorgangen, rietkragen, leliebedden
en een waterdiepte tussen de 2 en 3 meter.
De plas
op met windkracht 4 maakte duidelijk dat die kracht voor deze reis geen
optie zou worden.
De stokken van deze verhuurder zijn wat aan de korte kant zodat je sowieso
onder de kant moet blijven.
De kant waar we dan zouden kunnen gaan liggen ligt pal langs de snelvaar
baan met diverse spring elementen, geen optie dus.
Bovendien is het naar dit deel van de plas een behoorlijk eind varen en met
het beperkte aantal motoren is dat dan toch ook weer een hele klus.
Daarnaast wisten de lokale te vertellen dat de winnaar vaker uit de
trekgaten dan van de plas komt
De trekgaten worden dus onze plek van handeling. Er zou zaterdag een
weegvlot klaarliggen pal langs het tuinafvalstort eiland niet heel ver bij
de verhuurder vandaan.
Dit vlot werd nu nog opgeknapt maar zou er zaterdag zeker liggen.
De rondvaart door de trekgaten lieten voldoende mooie stekken rond dit
eiland zien, dus dat zou ook de plek worden waarbij we een ieder los zouden
laten onder de voorwaarde dat je altijd minimaal zicht moet blijven houden
op tenminste 1 andere visboot van de SHV.
Terug bij de verhuurder een drankje, de boot afrekenen en maar een klein
hapje eten. Hier kwamen de ballen van Annette tevoorschijn dien met heel
veel smaak opgegeten werden.
Wetende dat veel van onze leden na de wedstrijd graag een balletje mogen
eten (denk Nieuwkoop), dus maar vast aangegeven dat er zaterdag vast een
gretig aftrek van deze lekkernij zou plaatsvinden.
#20 vissers aan de waterkant waarmee de uitbaatster zou zorg dragen dat er
tenminste 20 ballen op voorraad zouden zijn.
Zaterdagmorgen
best vroeg uit de veren omdat de parkeerplaatsen hier niet voor het oprapen
liggen en ook de boten in een smalle sloot liggen wat het laden en uitvaren
sterk bemoeilijkt.
Wel genoeg boten, maar om die allemaal tevoorschijn te toveren kan je rustig
een paar uur uittrekken.
Klokslag 04:00 uur in de auto op weg naar Breukelen. Lekker rustig tuffend
over een toch al redelijk gevulde snelweg naar de visgronden.
Wat doen al die lui nu al op de weg dacht ik nog bij mijzelf. Oké, het is
vakantietijd en de vluchten op Schiphol vanaf 06:00 uur vragen nu eenmaal
dat je 2 uur van tevoren aanwezig bent, maar dat verklaart niet dat ik ook
na Schiphol nog best veel medeweggebruikers had.
Daar even voor vijven aangekomen toch wel enigszins verbaasd dat de heren
Meeuwenoord en Vos hier al waren en hun bootjes al vol lagen met hengel
spullen. Zouden zij hier overnacht hebben?
Wim liep wat zenuwachtig langs de weg omdat zich weer een grote boodschap
aandiende. De ruimtes van de verhuurder waren echter nog gesloten en dus nog
even de vinger op de uitgang houden Wim!
Niet veel later kwamen de volgende deelnemers aangereden en konden we
inderdaad rond de klok van 05:30 gaan varen. Na ons zouden er nog 2
verenigingen komen dus was het wel zo verstandig om in ieder geval de eerste
vereniging te zijn.
De uitbater was inmiddels ook gearriveerd zodat Wim op opgelucht op pad kon.
Johan probeerde op elegante wijze bij Ruud in de boot te parkeren maar was
wat gehinderd door een gekneusde rib.
Hierdoor te voorzichtig en een klap, smak, gevloek. Ribbeltje nog zeerder
dan daarvoor en nu ook een dikke bal (kneuzing) op zijn scheenbeen. Lekker
begin van een dagje vissen.
Door de beperkte
parkeer ruimte op het "eigen" terrein van de 1ste Aanleg moesten een aantal
vissers langs de weg parkeren (€3, - per dag) waarop een van deze vissers
opmerkte dat we voor €3, - maar tot 7 over 10 mochten parkeren! Heb
diegene maar verteld dat het vandaag zaterdag 9 juli is
J
Het uitvaren liep ook niet zo soepel als we doorgaans kennen, vooral omdat
we niet goed hadden afgesproken waar te verzamelen.
Je verwacht dat na de smalle doorvaart de voorste boten wel zouden wachten
maar niets bleek minder waar.
Het loslaten van de leden bij het weegvlot was dus niet meer mogelijk en
bovendien lag het weegvlot ook nog niet aan het afgesproken eiland zodat dit
ook weer lastig uit te leggen was.
Een ieder die er wel was maar uitgelegd dat we hier toch echt zouden gaan
wegen en de al vertrokken leden later maar via de app op de hoogte gesteld.
Dit de volgende keer graag anders heren!
Wij Ron en Albert op sleeptouw genomen en een goede 300 meter achter het
weegeiland bedacht dat we hier maar ergens zouden gaan vissen.
Even later landen rechts van ons Sjaak en Joop en weer wat verder lagen Ron
en Albert. Achter ons lagen Fred en Wim op een van de breedste delen van de
trekgaten.
Later bleek dat de BB-vissers stekken veel meer richting de plas op hadden
gezocht en alleen de taaie roeiers eens zelfde pad hadden gevolgd.
De vraag waar de meeste vis gevangen zou worden zou aan het einde van de dag
duidelijk worden.
Vaste hengeltje klaargemaakt als ook een pickertje voor een stek op +
25 meter uit de boot.
Voertje gemaakt en daarmee ook naast mij tussen de leliebladen wat balletjes
gegooid.
Op 7,5 meter stok het eerste half uur geen teken van leven. Achter mij
hoorde ik Fred al bulderen dat Wim de eerste 2 kilo brasem aan het binnen
takelen was.
25 meter stek nog maar even bijgevoerd en in de omschakeling maar even
kijken of er misschien wat voorntjes tussen de leliebedden te verschalken
zouden zijn. Je kan maar van de nul af zijn.
Deze tactiek bleek te werken in in een half uurtje tijd wist ik zo een 15
tal voorntjes binnen te halen met zo nu een dan een alvertje tussendoor.
Tijdens deze sessie scoorde Rene zijn eerste brasem en werd het nu toch echt
zaak om wat grotere vis te gaan vangen.
Ook achter ons werden nu door zowel Fred als Wim met regelmaat dikke platte
gevangen en wist ook Rene en tweede stoeptegel te landen.
Maar helaas noch de vaste stok nog mij picker gaven thuis. Ook een tweede
afstand midden in het trekgat met de picker gaf geen resultaat.
De voorntjes tussen de lelies lieten nu ook verstek gaan en werd dit dus een
verloren wedstrijd. Verkassen op een onbekend water heeft ook geen zin en
bovendien niet handig omdat bootmaat Rene wel brasem op zijn stek wist te
krijgen. Die zat net voor een doorvaart naar een volgend trekgat wat de
mogelijkheid gaf om die stroom vanuit hier dus te bevissen.
Naast mij zie ik Jacques in de boot staan en vraag of dat hij een Wimmetje
ging doen. In dat geval wist ik dan dat ik voorlopig even recht vooruit moet
blijven kijken.
Nee hoor; zei Sjaak en niet veel later hoorde we een klap, krak en een hoop
gevloek. Jacques was zijn balans verloren, viel in de boot en brak in zijn
val zelf niets maar wel een vaste stok en een feeder na de maan.
Joop ook duidelijk geschrokken kon hier ook niets aan doen en liep het
verder gelukkig met alleen wat materiële schade af.
Ook bij Joop en Jacques vielen de vangsten zwaar tegen en gold hetzelfde
voor de verderop gelegen Ron en Albert.
Wij
hadden dus duidelijk een verkeerd trekgat gekozen. Helemaal aan het einde
van dit gat zaten Ruud en Johan en daar bleek wel wat brasem te zwemmen.
Wijze les voor een volgende keer wanneer we ook in 2017 besluiten hier een
wedstrijd te zullen vissen.
Vlak voor het einde van de wedstrijd kwam de verhuurder voorbij varen en
even later weer, maar nu met het weegvlot op sleeptouw.
Dan lag die in ieder geval toch nog op tijd op zijn plaats.
Half twaalf einde wedstrijd en opruimen en wegen. Toen Rene en ik klaar
waren terug gevaren naar Ron en Albert om hen weer een sleepje te geven. Ook
dat automatisme zit er blijkbaar niet bij iedereen in.
Ik zag alweer gemotoriseerde vissers voorbij varen zonder dat ze hun
sleepbootje hadden opgepikt.
Uiteindelijk toch een ieder bij het weegvlot gekregen alwaar de boten dan
een voor een gewogen zouden worden,
doorvaren zodat de volgende boot aan kon leggen.
Dit snapte blijkbaar niet iedereen waardoor er flink wat gemopperd werd door
de boten die nog niet aan konden meren.
Het smalle vlot maakte het wegen lastig en de vissen werkte in ieder geval
niet mee.
Bij de eerste weging van Ron zijn vis ging het gelijk mis. Een mooie brasem
stuiterde naast het netje en weg was die.
Oké, den we er een gram of 800 bij en op naar de volgende weging.
Die van Albert ging nog goed maar vervolgens was mijn net aan de beurt en
floeps ook weer een brasem en een hele kudde voorntjes naast het weegnet en
dan maar een 600 gram (beetje weinig) corrigeren.
Een ezel stoot zich in het algemeen niet twee keer, dus ook bij het net van
Fred ontsnapte er een dikke platte.
Volgens Fred was dat zeker een 1200 grams exemplaar, dus ook daar weer
gecorrigeerd.
Ron besloot zijn hulp maar te staken nu Ruud zich er toch tussendoor gewurmd
had en vertrok met Albert vast richting de Eerste Aanleg.
Bram had een gezicht als een oorworm maar dat had niets met de weging te
maken.
Zijn net was onder het varen in de schroef geraakt en opengescheurd.
Alle vis had de nieuw verworven vrijheid genomen en een leeg net was het
resultaat.
Beetje vreemde weging dus. Hierna had het weegteam de truc wel onder
controle en konden de rest van de wegingen zonder ontsnappingen afgerond
worden.
Terug bij de uitbater hebben de meer fitte vissers de minder mobiele vissers
geholpen met het uitladen van de bootjes en het sjouwen van de spullen naar
de respectievelijke auto’s.
Daarna het terras op voor een drankje van de vereniging en de ballen van
Annette. Ik had voor een aantal vissers alvast een drankje en een balletje
besteld maar de eerste vroege vogels hadden hun eerste drankje er al
inzitten. Vervolgens kwam de uitbaatster vrolijk aankondigen dat alle 20
ballen onderweg ware. Wacht effe, hadden we dan 20 ballen besteld, er waren
immers al een aantal vissers direct naar huis.
Laat maar komen die ballen waren geluiden die ik hoorde en zo stonden er
even later 20 dampende ballen gehakt op tafel. Vissers die net van plan
waren richting huis te gaan bleven op aandringen dan toch maar even langen
en sommige moesten even slikken omdat ze deze bal gehakt wel zelf moesten
afrekenen als ook alle drankjes die ze na het eerste verenigingsdrankje
genuttigd hadden.
Omdat het afrekenen voor de uitbaatster nu wel heel erg chaotisch zou worden
werd besloten een potje te maken. Dus al snel lag er een ruime honderd euro
op tafel en kon de penningmeester gewapend met deze eigen bijdrage de
rekening in contanten voldoen. Pinnen is hier immers niet mogelijk. Nog een
laatste drankje en op naar huis. Een prachtige dag met sterk wisselende
vangsten.
Dick Zandbergen bleek dag winnaar met ruim 17kg. Fred had zich achter mijn
rug met 14kg naar de andere winnende plaats gevist en wisten Ruud en Johan
zich beide van een tweetje te verzekeren.
Wanneer Bram niet zo onfortuinlijk zou zijn geweest, had hij zich hier
waarschijnlijk tussen genesteld.
Bij
het bepalen van de eindstand heb ik de vangsten van de vissers waarbij er
zonder dat ze daar zelf schuld aan hadden vis naast de weegnet belandde en
ontsnapte nog iets verfijnd.
Ron zijn bijtelling van 800 gram werd 860 gram zodat hij gelijk kwam met
Wim.
Beide hebben daarmee 4 punten en doen we daarmee niemand te kort.
Voor mij zelf een zelfde soort correctie waarbij de 600 gram nu 630 gram is
en daarmee gelijk aan die van Albert.
Beide nu 6 punten een ook daar niemand tekort in gedaan.
We zullen echter nooit weten of Ron nu meer, gelijk of minder dan Wim
gevangen had, maar zo is er niemand benadeeld.
Het gat naar de volgende visser is 600 gram en zo zwaar was deze brasem echt
niet.
Zelfde gold voor ondergetekende, komen nooit te weten og ik nu meer, gelijk
of minder vis dan Albert had.
Ook hier is het gat naar de volgende vangst is bijna 400 gram en dus geen
nadeel te opzichte van deze visser.
Voor Fred maakt het qua punten geen fluit uit of we hier nu wel of geen 1200
gram bij optellen want het gat naar de dagwinnnaar zou daarmee nooit te
overbruggen zijn.
Graag dus
wel wat meer zorg voor de vis bij het wegen op dit soort ongelukkige
weegplaatsen.
Kon eea nu redelijk recht trekken zonder vissers te benadelen, maar dat is
meer geluk dan wijsheid.
Volgende
wedstrijd weer vanaf de kant met een klein clubje. Een aantal vissers is met
vakantie wat maakt dat we met maximaal 18 man zijn.
Groetjes,
Tot over 14 dagen. Peter.
Verslag van de dagwinnaar
Op
een mooie zonnige, zomerse, zaterdag,
Ja, waar zal ik beginnen? Als het
alleen een stukje zou zijn omdat ik toevallig deze wedstrijd winnend wist af
te sluiten, dan had het niet zo moeilijk geweest.
Nu liep het dermate met pech af dat ik mij afvraag; begin ik met het
positieve maar eindig een beetje in mineur, of vertel ik eerst het mindere
en sluit in hoera-stemming af omdat ik gewonnen heb.
Ik doe maar zoals het ging, het is niet anders en Bram is deze wedstrijd de
pechvogel.
Om half vier eruit om om half vijf bij Bram te zijn.
Het beloofde een prachtige dag te worden en we visten vandaag een wedstrijd
op de Loosdrechtse plassen bij Breukelen.
In het verleden hebben we daar als vereniging al eens gevist en ik ben er
een jaar of 25 geleden met (een aantal van jullie zullen zich hem nog
herinneren) Arie Ravensbergen geweest.
Ik weet van toen dat we baksteen voorns vingen, was wel winter en de sneeuw
maakte van onze vingers ijspegels.
De verwachtingen waren toch wel hoog en met een beetje olie op het bekende
vuur via de app, (ik denk wel 60 apps) werden die netten voorafgaande aan de
wedstrijd steeds voller.
Bram en ik waren bij de laatste die arriveerden wat betekende dat de auto
niet meer op de privé-parkeerplaats van "De Eerste Aanleg" geparkeerd kon
worden.
We moesten dus langs de openbare weg staan wat op zich niet erg, is ware het
niet dat ons te verstaan werd gegeven dat we dan wel moesten betalen voor
die openbare weg.
Dat je al belasting betaald, telt dan opeens niet meer.
Och ik heb schapen en gemeentes hebben melkkoetjes,
ieder z'n hobby.
De haven uit, uitkijken voor je hoofd bij de brug en de rest achterna om te
vernemen waar te wegen en tot hoe laat te vissen.
Maar voor een aantal werd de spanning te veel en waren dus al uit zicht
verdwenen.
Besloten was al, om in de "trekgaten" te vissen en niet naar de plas die
daar weer achter ligt.
Zo was de afstand niet zo ver en kon je elkaar ook zien.......dus niet.
Het
is een behoorlijk groot gebied waar je werkelijk overal en met elke wind kan
vissen, en dus ook wegkruipen op een stek die jou aanstaat.
Ik kende de plas dus wel maar was wederom verbaasd over de schoonheid en
rust die het uitstraalt. Karakieten all over the place en een prachtige
purperreiger vloog over.
De bruin/gele gloed die de vogel heeft veranderde in de ochtendzon in
goudkleurig.
Bram en ik besloten met Dick Zeinstra op sleeptouw, zo'n trekgat in te
varen om te zien of we een plekje konden vinden waar een groot lelieveld
lag.
Dick Z. hield het al gauw voor gezien en vond het ver zat. Wij wilden nog
een eindje verder want in de verte zagen we ons doelwit opduiken.
Maar ook Mart en Henk roeiden die kant op. Maar daar wij gemotoriseerd
waren, waren die paar stoktrekkers een eitje voor ons. Prrrrrrrrr. moter
uit.
Daar vloog Mart ons weer voorbij. Dit herhaalde zich 3 keer en uiteindelijk
gevieren op de visplek beland, was ook praktisch het einde van het trekgat.
Mart en Henk kozen voor een doorgang in zo'n trekgat en Bram en ik hadden
beiden een lelieveld voor ons, waar die van mij wat dikker en voller was dan
die van Bram.
Daar wilden we tegenaan gaan liggen en vervolgens hopen op mooie ruisvoorn,
dikke voorns en misschien wel een brasem of wat.
We kwamen dus met 2 boten op de plek aan, 80 mtr. uit elkaar, en terwijl
wij net de stokken vast hadden, zagen we Mart de eerste vis scheppen.
Nou, dat beloofd wat.
Snel opgetuigd en een handvol grote korven voer (zonder worm) naar de
plompebladen gesmeten.
Bram had een beetje pech en mijn eerste bleitje van een ons of 3 was een
feit.
Nou, toch een leuk maatvisje merkte Bram op.
We gingen er helemaal van uit dat we veel, maar erg kleine vis zouden
vangen.
Bram slaat aan, een 11 cm. voorn is de beloning.
Hoppa, gelijk weer een stoot er op, weer een voorn, ditmaal 10 cm.
We kijken elkaar aan, zou dit de hele morgen duren?
Ook ik pak een paar van die prachtige scharminkels.
Dan opeens na een kwartiertje, een prachtige aanbeet uit het boekje, een
heus stompend (brasem eigen) volgt,
tot een meter of 20 van de boot de
brasem even uitrust.
Net zo'n betontegel die vastgelijmd is.
Langzaam zet de onderzeeër zich weer in beweging om na een minuut of 5 in
mijn net te belanden.
Een dikke platte van zeker 2 kilo en 60cm. lang!!
Hééé, ze liggen er toch wel. Bram slaat aan en na een fel gevecht haalt hij
weer zo'n pracht voorntje binnen.
Dus zeg ik een beetje droogjes: nou,nou, da's ook een hele mooie!!
Héé, héé, Bram gelijk op z'n staart getrapt, ....je hebt zeker met Ruud
gevist, echt van die Vos-trekjes.
Zo vang ik dan een grote, dan weer een blei van een pond, soms een ruis- of
blankvoorn, tot ik op zeker moment niet meer de kans krijg om mijn aas op de
bodem aan te bieden.
Het barst werkelijk van de vis op m'n plek, het hele oppervlak beweegt ,
waarvan ik het vermoeden had dat de grootste niet groter was dan 8 cm.
Dit was niet leuk meer. Wat te doen? Had ik tot nu toe gevist met een worm,
made, caster, made en zonder lood in m'n korf, deed me besluiten alleen met
worm verder te gaan in de hoop het grut kwijt te raken.
Dit lukte en de groter vissen kwamen weer terug.
Bram had inmiddels ook een paar dikke in z'n net en beiden hadden we een
tevreden gevoel.
We zouden tot half twaalf vissen en 10 minuten voor tijd pakte ik nog een
mooie kiloknaller om in mijn vakgebied te blijven.
Ik
vond het een mooie afsluiter, en ruimde de bende op.
Gezonde vis vol met slijm als goede beschermlaag, maar als zo'n duikbootje
wiebelt met zijn staart in jouw netje dan vang je wel eens zo'n spettertje
slijm in je mond, ja he, dat heb jij ook wel eens gehad, brrrr.
Alles onder , ik voel me dan echt een "beetje"vies. In elk geval , we waren
uitermate tevreden en zeer benieuwd wat de weging van een ieder brengen
zou.
Henk en Mart opgepikt en langzaam naar de weegplek gevaren.
Ik had Bram al een paar keer zien kijken naar de netten in het water.
Ik keek ook en zag 2 mooie netten met vis langs de boot mee drijven en zei
: 't gaat goed hoor.
Maar nee, daar waar we de hele morgen geluk hadden (zowel Bram als ik), net
een spoel met pruik, haakje 10x om de hengelsteun,
allebei wel 3x zo'n akkevietje gehad en toch weer kunnen ontknopen, sloeg nu
het noodlot toe.
Ik deed een greep naar Bram z'n net maar hier zat géén vis meer in.
Onze prachtige ochtend vergald door dat het net in de draaiende motor was
gekomen en een giga gat er in gedraaid had.
Beiden gedupeerd maar Bram in sportief opzicht zeker meer dan ik.
Hij moet een nieuw net kopen, kan niets ter weging aanbieden juist nu ook
hij goed had gevangen, een 2tje gevist, hij heeft de punten nodig om in het
spoor van de mannen boven hem te blijven.
De kilo's kon hij goed gebruiken en dat waren er vanmorgen toch wel 10 !!
Ik had gedacht in de koppelcompetitie ook te stijgen maar Bram niets en Dirk
Aandewiel afwezig!!
IK heb/had er een vervelend gevoel, over de afloop op deze manier want
ondanks het spel.......ga je om te winnen.........of droom je daar i.i.g.
van.
Mannen, de caravan staat gepakt en zondagmorgen vroeg vertrekken we naar de
Vogezen in Frankrijk, ben aan vakantie toe na zo'n morgen.
Rest mij nog om René, Ron en Albert te bedanken voor hun steun en sjouwen
van onze spullen terug naar de auto en ieder voor de felicitaties van mijn
overwinning wat ik doormiddel van dit groot verslag wil laten blijken
hoeveel ik dit waardeer.
IJs en weder dienende groet ik U, mannen in Petrus, en tot zaterdag over
een week,
Dick |