Verslag Jubileumweekeinde van de SHV      23-25 juni 2017
13de Lustrum of terwijl; de viering van ons 65-jarige bestaan als Sikkens Hengelsport Vereniging.
Trots op onze vereniging waarbij bijna 60% van onze leden actief is en graag met ons mee wilde in deze viering.
Dat moet toch wel een heel unieke situatie zijn.
Een deel van het bestuur was al enige dagen voor de viering afgereisd om de laatste puntjes op de i te zetten als ook natuurlijk alvast een hengeltje uit te gooien omdat die drietal lid is van deze Belgische vereniging alwaar wij ons feestje vieren.
Op vrijdag gaf dat dan ook de gelegenheid aan de overige leden om met eigen ogen te aanschouwen hoe er in een Belgische visvijver gevist wordt.
Ik moet bijna weer lachen wanneer ik terug denk aan de blikken van deze passanten die van de ene in de andere verbazing vielen.
Niet alleen werd de een na de andere brasem gevangen maar werden er ook volop karpers binnen gehaald.
Tegen vieren besloten wij dat het genoeg was geweest en de boel op te ruimen om plaats te maken voor het eerste gezamenlijke avond diner bij restaurant “de Pelgrim”.
De vangst teller voor deze vrijdag stond op ruim 200 dikke vissen welke de drie van ons hadden weten te vangen.
Dat is ingeschat op de werkelijke gewichten/aantallen van zaterdag toch ergens tussen de 250 en 300kg vis.

Aankomst in het hotel “de Basiliek” was een openbaring van open- en vriendelijkheid van de Belgische eigenaar (Familie bedrijf vanaf 1933) en zijn personeel.
Alles kon en we mochten alles gebruiken, vriezers voor onze koelelementen, de kamerkoelkasten voor het goed houden van de maden en casters als ook hun privé parkeerplaatsen voor het stallen van de meeste auto’s zodat iedereen in de buurt van het hotel stond.
Hulde aan deze manier van ontvangst, gastvrij- en gemoedelijkheid.

“De Pelgrim” lag op 800 meterlopen vanaf het hotel wat voor de een een makkie is en voor de ander een potentiële uitdaging.
Hierbij wetende dat onze oudste deelnemer dik over de 80 is. Hier was een menu voor ons samengesteld bestaan uit een vleesspies of zeebaars.
De avond daarvoor nog even gechecked of de globale verdeling vlees/vis goed was doorgekomen en tegelijkertijd kennis gemaakt met de nieuwe eigenaar.
Best vreemd dat je iets afspreek meteen restaurant en dat tussen de reservering en de werkelijke nuttiging daarvan, een restaurant van eigenaar verandert en alle bestaande afspraken keurig overgenomen zijn. We hadden ons zomaar kunnen voorstellen dat dit heel anders had kunnen lopen. Het eten was prima al duurde het uitserveren hiervan een baard.
Blijkbaar was het personeel niet ingespeeld op een groot gezelschap. Bijzondere dank gaat uit naar een van onze dierbare leden die ons dit dineer heeft aangeboden.
Om nog maar eens aan te geven hoe bijzonder onze vereniging is.

’s Avonds in het hotel konden we meegenieten van een feestje ter eren van Bompa die 75 jaar was geworden.
Was toevallig wel de Bompa van de voormalige K3 zangeres Karin die dan ook aanwezig was.
Zag dat diverse van onze doorgewinterde vissers daar toch graag even mee op de foto wilde. Geen probleem, dat kan gewoon in België.

Na een korte nachtrust was het ‘s morgen om voor 06:00 uur al een drukte van jewelste rond de ontbijt zaal. Brood en beleg te over als ook koffie, thee, melk en jus d’orange.
Lunchpakketten waren ’s nachts al voor ons gemaakt wat gekoeld in 4 grote piepschuim dozen mee kon naar de visvijvers.
Deze vijvers gelegen op een klein half uurtje rijden van het hotel, werd door iedereen soepeltjes afgelegd waarmee we allen rond de klok van 07:00 uur op locatie.
De loting hadden we reeds de avond va tevoren in “de Pelgrim” afgerond en wisten alle koppels daarmee hun maat en steknummer te vinden.
Hier en daar wat hulp verlenend de ongelukkige die naar de achterkant van de vijver mesten (het meest ver  lopen) maar daarmee wel het geluk dat die stekken ook bekend staan als de gemiddeld betere stekken. Ron/Aad op kop en Bram/DickZe op staart, (Voor verdere verdeling zie uitslag).
Verder allemaal een zakje korrels vertrekt door de uitbater waarmee ook bijgevoerd kon worden.
Netten en emmers zijn vanuit de club Penneken Volt aanwezig welke nare luchtjes in de auto voorkomt en de weging vergemakkelijkt omdat alle netten even groot en even zwaar zijn.

Tijdens de opbouw werd al de eerste vis gescoord. Een mini snoekbaars van wel 5 cm greep de kale glimmende haak van Rene.
Hierbij direct de hilariteitdat deze 5cm grote jongens volgens het afgesproken reglement wel 2kg aan het totaal zou hebben toegevoegd. Wat ben geluk dat dit voor de wedstrijd gebeurde!
Om stipt 09:00 uur werd het sein vissen gegeven en werd door de meeste matig gevoerd en door iedereen wel wat korrels, maïs of made varianten op de vis plek geworpen.
Zwaar voeren werd afgeraden en 5 minuten na het start signaal verboden.
Vissen met de feeder betekende wel dat het korfje wel lokvoer mocht dragen al had niet iedereen dat direct begrepen.
Ook niet de bedoeling om daar dan korven met een liter inhoud aan te hangen, maar dat begreep een ieder wel.

Niet lang na het start signaal werden de eerste brasems opgehaald. Niet zoals die dag ervoor, maar blijkbaar moest de vis nog een beetje op gang komen.
Wedstrijden in deze vijvers beginnen normaal nooit vroeg dus een Pavlov gedrag bij deze vissen is ook niet geheel ondenkbaar.
De eerste sessie was met 3 uur ook meteen de langste waarna een pauze volgde waarin voldoende te knagen en drinken was.
De lunchpakketten zelf waren al groot genoeg voor een week waar bovenop voor een ieder ook nog een warme bal gehakt en een frikadel klaar stond.
De uitbater zelf had ook zijn beste beentje voor gezet met een flinke pan soep en uiteraard een drankje met of zonder.

Tijdens deze break natuurlijk de eerste vissersverhalen (soms Latijn) over de walvissen die door het oog van de haak ontsnapt waren.
Een ding hiervan is zeker waar, er zijn heel veel vissen verspeeld.
Soms betrof dit lijners maar ook goed gehaakte exemplaren (karper, zeelt, winde, steur) kunnen met gemak krachten opleveren die groter zijn dan het gemiddelde vistuig.

12:45 uur deel twee van deze visdag.
Sommige kozen ervoor om hierbij gebruik te maken van de bijvoer kansen anderen besloten dit juist niet te doen.
Ook waren de eerste aanvragen binnengekomen tot herstel van hengel materiaal wat in de pauze natuurlijk prima is.
Tijdens de wedstrijd ben je daar  iets minder blij mee, maar je wilt je vismaten toch ook niet “droog” zetten.
Belangrijke les voor een ieder is in ieder geval dat je voldoende tuigen, onderlijnen en eventueel reserve hengels / topstukken bij moet hebben voor het geval dat alles kapot is getrokken.
2 uur tot kwart 3.
Hierin liepen de vangsten behoorlijk op.
Leek erop dat de meeste nu wel doorhadden hoe de vissen hier tot aanbijten te verleiden en dat de vis bovendien nu wel wakkerder en daarmee gretiger leek.
Helaas ook wel weer hier en daar wat panne waardoor sommigen van techniek moesten wisselen binnen de speelgrenzen van maximaal 1x molen gebruik per koppel.
Tussen de bedrijven door liep Joop regelmatig langs het parcours om hier en daar wat te filmen of foto’s makend.
Dit niet altijd met het vistuig op de kant, wat nog wel tot lachwekkende taferelen kon leiden.
In een geval was Joop zo een 150 meter bij zijn hengel vandaan toen een dikke karper dacht zijn aasje te gaan nuttigen, zich zelf vast zwom, het elastiek behoorlijk op de proef stelde en de hengel ook nog een behoorlijk krom trok.
De wel aanwezige koppelmaat werd van allerlei niet helpende instructies voorzien wat er toe leidde dat de karper te snel naar de kant getrokken werd en met een laatste krachtsinspanning de boel alsnog aan brokken trok. Zonde!!!!!!!!!!!

Een korte pauze van 30 minuten waarin nog meer Latijn, drank en een nieuwe rond lunch omdat er nog zo veel stond.
De vangsten waren nu behoorlijk op gelopen waarmee her en der glimlachen van oor tot oor.
De keuze om een keer op zo een commerciële vijver te vissen bleek dus een doorslaand succes.
Bijna allemaal blije gezichten op hier en daar een teleurstelling na vanwege het in gebreken blijven van de vistuigen of gewoon omdat een dikke vis verspeeld was.

15:15 het laatste deel van deze wedstrijd waarin de beroemde eindsprintjes getrokken werden.
Mijn buren werden in ieder geval gek van mij omdat ik soms wel 3 brasems in een minuut ving (en zij dus niets).
Ik had ook periodes waarin minuten lang niets gevangen werd, maar het eerste uur van het derde blok was duidelijk de meest productieve.
Moest wel mijn vijfde net te water laten. Proberende max 12 brasems in een net te parkeren omdat er niet heel veel water stond en het net dus niet volledig gestrekt in het water lag.
Moest de vissen toch een beetje ruimte geven om te bewegen.
Verder ving ik ook een heel dikke winde die vocht als een karper.
Voor de zekerheid tot een half uur voor einde wedstrijd ook nog altijd een leeg net liggen voor het geval ik een karper zou vangen.

Helaas was dat mij vandaag niet gegund.
Heb er vermoedelijk wel diverse aan gehad, maar geen van deze kon ik landen. Steeds weer was de karper sterker dan mijn vistuig.
Die wedstrijd heb ik minstens 20x verloren.
Geen breuk of zo, maar steeds weer de haak die losschoot uit het zwemmende gevaar.
Zullen ook vast wat valse hakers tussen hebben gezeten getuigen het aantal losse schubben welke ik gevangen heb.
Het laatste uur had ik wat afleiding wat in een iets mindere vangst resulteerde.
Dat bleek net het uur waarop mijn koppelmaat Jan de ene na de andere brasem uit de vijver toverde.
Aanvankelijk wilde dat bij hem niet helemaal goed lukken, maar na de montage van neen iets langere onderlijn en het daadwerkelijk vullen van de voerkorf ging het al een heel stuk beter.
Het tijdelijk uitstapje naar heel kortbij vissen m et de feeder bracht ook niet alles maar toen eenmaal een afstand van een meter of 8 – 10 gevonden was ging de vis ook helemaal los.
Ook daar regelmatig een klein vloekje omdat er een gelost werd, kortom prachtig om te zien.
Karper kampioen Nico v Vliet ving ze op 12 meter en de andere karperaar Hans op de "method" ving er wel 20.
Dat de stek, de afstand, de methode en het type aas zo bepalend kan zijn voor het wel of niet karper vangen.
Verder nog wat bijzondere vangsten in de vorm van paling, voorn en baars.
Rene ving voor het aanvang signaal al een snoekbaars op de kale haak tijdens het peilen.
Vandaag dus geen zeelt, steur, meerval of andere bijzondere vissoorten.

De weging met de installatie van Penneken Volt maakte eea een stuk gemakkelijker.
Een dragende constructie en een systeem waarbij de vissen met net en al gewogen worden.
Wanneer je gemiddeld 3 netten per deelnemer moet wegen is dat ook wel de enige optie.
Bovendien zoveel beter voor de vis. Kunnen ze direct vanuit het leefnet terug in het ruime sop.
Helaas had niet iederen begrepen dat er maar 23 kg max in een net mocht.
Dit voor het welzijn van de vis en omdat de weegschaal niet verder gaat de 25kg waarbij het laatste stuk niet heel betrouwbaar meer is.
Ook had helaas niet iedereen zijn gevangen vis in zijn eigen net gedaan waarmee de individuele winnaar en de poedelprijs niet uitgereikt konden worden.
Wel kon een weddenschap afgesloten worden op de totale hoeveelheid gevangen vis. Peter en Rene buiten mededinging omdat wij dit totaal dan wel moesten berekenen.
Leuk om te zien  hoe groot de verschillen dan zijn terwijl toch iedereen zo een beetje bij de weging was en zou kunnen weten wat er gemiddeld gevangen was.
Om toch een redelijk beeld te krijgen over de vangst verdeling is voor de verdwaalde karper 6 kg overgeheveld naar de visser die hem werkelijk gevangen had.
Voor de verdwaalde brasem heb ik obv het gemiddelde 1,2kg overgeheveld.
Ik ving toevallig op dat Johan en Harrie ook zo een aanpak kozen.
Gemiddeld heeft een visser ongeveer zoveel gevangen en dat keer 28.

Helaas heeft er in de handmatige optelling van het totaal een klein foutje plaatsgevonden.
Een 1 is even aangezien voor een 4 waardoor het eindtotaal 30kg te hoog uitkwam.
Niet Johan en Harrie maar Nico van Vliet en Wil Zoet zijn dus dus rechtmatige winnaars.
Johan en Harrie hoeven hun prijs uiteraard niet te retourneren. Eens gegeven blijft gegeven.
Voor Wil en Nico heb ik nog zo een zelfde set bonnen liggen omdat de individuele winnaar en poedelprijs niet uitgereikt zijn.
 

Terug in het hotel weer de Belgische gastvrijheid waarmee wij ons niet heel erg hoefden te haasten en zelf konden aangeven hoe laat we wilden starten met het buffet diner.
Eerst een drankje vooraf, even schoon spoelen onder de douche waarbij ik ook voor Rene een plekje had ingeruimd.
Vervolgens aan tafel en wederom rijkelijk verbaasd over de enorme hoeveelheid eten welke werd aangedragen.
Ook ruim voldoende personele ondersteuning, hoe anders dan vrijdagavond.
Top beste heren van "de Basiliek". Wat een gevoel voor klantenwensen.

Een prachtig voorgerechtje van verschillende vissoorten gevolgd door een overcompleet buffet.
Ik heb later de kok nog persoonlijk gecomplimenteerd met zijn bereiding en gevoel voor smaak met de kleine kanttekening dat het wel heel erg veel is en wij ons eigenlijk een beetje schaamde dat we nog niet de helft op konden.
Het feit dat het allemaal zo goed smaakte was voor hem compliment genoeg.
Hij kookte onder het motto dat wanner iedereen kabeljauw wilde er dan ook 28 stukken kabeljauw moeten liggen.
Dat zelfde gold dan uiteraard voor de gevlde tomaten, de zalm, de beef, de alles. Waanzinnig.

Na afloop de bekendmaking van de winnaars (iedereen) en de vrije gok op het totaal gewicht welke vandaag gevangen.
Een dank je wel aan de sponsoren zonder wie het op deze manier vieren van een jubileum niet te doen is.
Het dankwoord aan de jubileumcommissie en het bestuur werd door Joop Jonker gedaan.
Deze dankwoorden raakte ons diep in ons hart en werden versterkt door de persoonlijk attentie (zelf gemaakte aquarellen) die hij voor zowel het bestuur als de jubileum commissie leden had gemaakt. Wat een kunstenaar deze man.

Na deze mooie woorden was eenieder vrij om te gaan en staan waar men wilde.
De bar bleef nog open tot 23:00 waarbij het buffet arrangement nog gold.
Ook weer een extra stukje service van "de Basiliek". Bar zou volgens aangegane afspraak maar tot max 22:00 open zijn gesteld voor vrije drank afname.
Wederom dus ook een stukje trots omdat wij blijkbaar een duidelijk signaal hebben afgegeven niet voor de drank maar voor de gezelligheid hier te zijn.
Bedankt mannen en vrouw.
Vanaf hier volgenden enkele de gang naar de terrastuin, anderen mengde zich in het festival publiek welke voor de deur plaatsvond en een enkeling zocht de rust (niet de stilte) van de slaapvertrekken op voor het bekende telefoontje naar het thuisfront of zelfs om te proberen de slaap te vangen.
Helaas werd een van ons getroffen door een allergische reactie op een mogelijk verdwaald schelpdier tussen het verder voortreffelijke buffet.
Gelukkig kon een ieder hier, inclusief de patiënt, de volgende morgen hartelijk om lachen.

Na het ontbijt waarbij de een duidelijk iets fitter was dan de ander, de grote uittocht.
Nog wel even puzzelen hoe alle auto's eruit te krijgen daar waar er nog vismaten lagen te slapen.
Achteraf hadden we in die wetenschap de auto's misschien beter 's avond al in volgorde van uitrijden moeten opstellen, maar daar heb ik ook niet aan gedacht.
De extra geboekte kamers afgerekend en later vernomen dat de officiële rekening later per post komt.
 

Dinsdag weer gewoon een avondwedstrijd met ongetwijfeld tegenvallende vangsten wanneer je deze met afgelopen zaterdag vergelijkt.