Winnaars verslag 8 juli 2017
Hallo visvrienden,
Ik had met mijn bootmaat Fred afgesproken om vroeg aanwezig te zijn bij de bootjesverhuurder. Iets na half vijf was ik ter plekke.
Wat me opviel was dat het er al aardig druk was. SHV-ers maar ook lieden van een andere club. 
Spullen naar de boot, en nog wat laatste handelingen (nog even maden en casters wassen) en andere mensen helpen spullen te laden
(wat nemen sommige mensen trouwens veel mee!).
Om 5.30 uur voeren we de grote plas op. Wat lag de plas er prachtig bij.
We kregen een sleep van Johan & Ruud naar de plek waar we wilden gaan vissen. Maar, we waren niet de enige!
Behalve Joop & Mart en Albert & Toon lag de rest toch aardig dicht bij elkaar.
We wilden aan de linkerkant van de 'vaargeul' gaan liggen maar daar werd het wel erg druk.
We kozen om 'dan maar' aan rechterkant van de vaarroute te gaan liggen.
Fred koos er voor om naar de vaarroute toe een voer plek te maken.
Maar zoals gezegd, aan de andere kant van de vaarroute lagen ook boten en gooiden richting vaarroute.
Zo werd de ruimte tussen voerplekken kleiner.
Ik koos ervoor om naar Nieuwkoop toe een voerplek te maken.
Na eerst te polsen of er genoeg water stond. Zes tellen met een lege 20 grams korf. Niet heel veel water maar toch wel genoeg.
Fred zei al dat een uur zou kunnen duren voordat er vis op de plek kwam. Klopte, ik had het eerste uur geen stootje gezien.
Her en der werd vis gevangen.
Niet heel veel overigens maar toch (behalve Dick Zandbergen, 'op alleen castertje' ving regelmatig vis).
Na een uur begon ik te overwegen om misschien ook naar de vaarroute toe re gaan vissen. Maar, daar ging de top.
Na 64 minuten ving mijn eerste platte. Kort daarop weer een. Dan weer tijdje niks 15 a 20 minuten.
En hup weer twee a drie achter elkaar en weer tijdje niks. Zo ging het eigenlijk de hele wedstrijd door.
Uiteindelijk ving ik een kleine 29 kg. Een persoonlijk record voor mij ! En wat het bleek ook het winnende gewicht te zijn.
Eigenlijk dacht ik dat Dick en zeker Bram meer zouden hebben maar dat was dus niet zo. Winnaar van Nieuwkoop, ongelofelijk. 
Wat een ochtend. Mooi weer, vis en een gezellige bootmaat.
Fred nog bedankt voor je tips en voor je gezelligheid (ook als je minder vangt).
Volgend jaar weer? ☺
Verder nog vermelden dat veel tijd heb gestoken in voorbereiding.
Voer, nieuwe voorslagen, hengels uitlopen (27 meter), wormen zeven, spullen uitzoeken voor deze bootjessessie, enz).
En het betaalde zich uit. Met een gewone constructie gevist. Caster, worm en twee maden op de haak. Soms deed ik er nog een maïsje bij.
Zo lang verhaal, maar Nieuwkoop (beetje haat liefde verhouding mee) winnen is voor mij speciaal. Sorry voor de lange tekst.
Na afloop nog een drankje en balletje gehakt genuttigd.
Afgesloten met een lekker ijsje van Fred.
Tot de volgende keer heren.
Groeten, Dirk.

Verslag van de voorzitter
De laatste bootjes wedstrijd van 2017 en mijn eerste dit jaar.
Had er erg veel zin in en ook van te voren goed uitgedacht (dacht ik) hoe en waar te gaan vissen.
Dat zoiets in de praktijk zo anders uit kan pakken is weer een goed les.
04:00 uur, de wekker gaat. Niet heel lekker en zeker niet te lang geslapen.
Zachtjes mijn kleren bij elkaar rapen en de slaapkamer uit sluipend om mijn meissie maar niet wakker te maken.
Beneden een natte lap over de toet, brood en drank grijpen en op naar buiten.
De maden, casters en wormen uit de schuur in de auto en gas op die lolly.
Onderweg naar de bootjesverhuurder kwam ik achter Johan te rijden die op zijn beurt weer achter Ed en Harrie reed.
Op de N231 de verbazing dat Harrie en Ed veel eerder rechtsaf sloegen dan ik van plan was en daarmee ook mijn eigen route maar vervolgd.
Johan reed nog steeds voor mij.
Bij de afslag 18kavels reed Johan rechtdoor daar waar ik rechtsaf wilde.
Zag Johan nog wel remmen na de afslag maar weet niet of hij nu gekeerd is of toch via het centrum is gereden.
Eind van het verhaal was wel dat ik als laatste auto als eerste op de parkeerplaats was. Wat een drukte daar.
Niet alleen onze bekende vroege vogels waren al druk in de weer (of zelfs al klaar) met het beladen van hun visboot, maar ook een tweede vereniging was al vroeg ter plaatse wat eea wel ingewikkelder maakte.
Deze club ging voor vertrek nog wel eerst uitgebreid koffie drinken maar daarmee lagen hun boten flink in de weg.
Het was dus een heel gedoe om die boten te keren, de lange houten steekpalen anders te plaatsen en dan net aan achterlangs te kunnen varen.
Aangekomen op de eerste plas zag ik het koppel Dick en Bram al dobberen en ook Fred/Dirk en Ruud/Johan hadden zich een weg naar buiten gebaand.
Op een boot na was iedereen daar en trok Mart zijn 1MK-tje aan richting de brug voor de grote plas.
De buitenboord houders bleken niet heel erg gewillig om de roeiers op te slepen, maar gelukkig werden de motorloze boten op sleep touw genomen.
Ik zelf wachtte nog even op Ed en Harrie die ook gemotoriseerd waren. Al hijgend en puffend kwamen zij met behulp van de steek paal aan gevaren (deed een beetje Venetië-aans aan) onder de mededeling dat de motor niet wilde aanslaan.
Daar de rest al rustig aan vertrokken was  heb ik beide heren op sleeptouw genomen.
Onderweg heeft Ed het nog wel een paar keer geprobeerd maar helaas zonder succes.
Bij de brug aangekomen lag een ieder keurig te wachten op ons, HULDE, en werd afgesproken om tot half twaalf te vissen.
Gemotoriseerde Johan en sleep lagen pal voor de brug om hier dan ook als eerste onderdoor te varen.
Blijkbaar wilde zij hun succesplek van vorige edities min of meer veilig stellen.
Wij schoven hier met Ed en Harrie op sleep achter aan en pufte zo richting het midden van de plas.
Het vreemde was dat in tegenstelling tot andere jaren iedereen blijkbaar hetzelfde idee had en richting midden van de plas voer.
Daar aangekomen werd er niet meer goed gekeken wie waar ging liggen en hielden sommigen zich niet de ooit afgesproken 50 meter regel.
Zodoende lagen er koppels recht of iets schuin in de werprichting van weer andere koppels.
Verre van ideaal dus was uiteindelijk ook uit de uitslagen blijkt.
Sommige zagen dit gebeuren en besloten de vers gestoken stokken weer te lichten om dan toch maar elders te gaan liggen.
Het heeft geen nut om over het water hele discussies te gaan houden over wie nu als eerste waar lag.
Op een plas in een bootje heeft niemand een “eigen” plek en zou het ook net zo moeten zijn de gemotoriseerde boten altijd de beste plekken hebben.
Het kan niet zo zijn dat het een vaarwedstrijd wordt met een zo hoog mogelijk egoïstische insteek om een andere maar vooral niets te gunnen.
Mooi puntje voor de jaarafsluiting / jaarvergadering. Dit is nu gebeurd en moet volgend jaar echt anders.
Wanneer we min of meer een soort van kop/staart positie aannemen met 50 meter tussenruimte, kan iedereen vrij naar voren of achteren gooien en heeft niemand “last/hinder” van elkaar.
Inmiddels was de klok gevorderd tot tegen 06:00 uur toen ik eindelijk mijn eerste korven op de vooraf uitgelopen afstand kon werpen.
Ook niet zo een handige actie achteraf gebleken. Rechts schuin voor mij lag een ander bootje op iets meer dan 25 meter maar wel net iets te dicht bij voor het mooie.
Met Rene afgesproken dat hij iets meer naar links zou gooien zodat ik iets meer afstand van het andere bootje kon nemen.
Rene had ook maar beperkt bewegingsruimte omdat links van hem de boot van Sjaak en Piet lag.
Die lagen wel netjes in het verlengde van ons dus daar lag niet direct het probleem.
Deze actie heeft voor Rene goed uitgepakt, want vrij snel na zijn voercampagne kon hij zijn eerste platte landen.
Nummers 2, 3,4, en 5 volgende elkaar in redelijk rap tempo op en zat ik nog steeds naar een stilleven te koekeloeren.
Tussendoor af en toe nog even de vaste stok geprobeerd, echter daarvoor ook te veel voerplekken om ons heen om echt succesvol te worden.


De scholen brasem zwemmen hier toch volgens redelijk vooraf bepaalde routes rond, wat soms maakt dat het wel ruim een uur kan duren voordat deze op je voerplek voorbij komen.
Komen ze voor die tijd een andere gedekte tafel tegen, dan heb je dus gewoon pech.
Hoe dichter we op elkaar duiken, hoe kleiner de kans dat we allemaal een mooie vangst doen.
Lagen we met een beetje fantasie met ze allen nog in een soort van eivormige kring, dan was er een bootje die hier tussen was gaan liggen.
Die hebben een harde les geleerd want die vingen dan ook nagenoeg niets. De vis was al andere gedekte tafels tegen gekomen.
Diegene die richting deze “gecentreerde” boot visten konden ook geen fatsoenlijke vis vangen. Geen winnaars dus in deze, alleen verliezers helaas.
Komt de mooie sfeer en stemming binnen onze vereniging niet ten goede. Even laten bezinken dus en op een later tijdstip bespreken hoe we dit soort misstanden kunnen voorkomen.
Mooie wijze woorden voor een volgende ontmoeting. Niet met zijn allen op een kluitje liggen, er geen vaarwedstrijd van maken, gun elkaar de ruimte.
Na ruim 2 uur pleuren, trekken en slepen eindelijk de verlossende aanbeet en zelf een brasempje kunnen landen.
Mijn bootgenoot had de teller toen al op 7 staan en dat ga je dan nooit meer inlopen.
Gelukkig is mijn bootmaat ook mijn trio-maat en heb ik ook profijt van de vis die hij vangt.
Helaas was de brasem die ik ving genaamd Remi en dat zegt op zich al genoeg.
Verandering van aas, dikte onderlijn, kleur een grootte van de haak brachten geen verbetering.
Ten einde raad maar over mijn voerplek heen gaan vissen.
Mijn molen los gegooid en 6 slagen (ruim 5 meter) er bij gegeven.
Zat nu dus op een meter of 30 uit de boot te vissen. Na 3 korfjes de haak beaast en binnen 5 minuten een aanbeet.
Een dikke platte zwom voor zijn leven en kwam tot 5 meter bij mijn schepnet vandaan.
Helaas verkeerd gehaakt en met een sierlijke onderwater salto wurmde deze platte zichzelf los.
Hij bleef nog even verschikt door zijn vrijheid aan het oppervlakte liggen, maar natuurlijk net buiten het bereik van mijn pannetje.
Hierna lieten ook op 30 meter zich geen soortgenoten meer zien maar ving ik nu wel bleitjes van max 100 gram.
Deze zaten los aan de haak en sprongen dan ook regelmatig door de boot.
Gelukkig net groot genoeg om niet tussen de vlonderdelen door te glijden.
Gedurende de wedstrijd bovenstaande ook goed geëvalueerd en tot de slotsom gekomen dat ik er dan maar maximaal in moest. 
Het laatste uur dan ook het maximale van mijn medium feeder gevraagd en op 50-55 meter uit gekomen.
Daar snel wat dikke korven gedumpt vol vers geknipte lekkernij. Dit bracht in het laatste half uur nog 2 brasems van formaat waarmee de klok uiteindelijk net boven de 6 kg uit kwam.
Ik had nog even het idee dat ik daarmee nog in de middenmoot zou kunnen eindigen.
Fred probeerde nog te helpen door ipv 6 af te lezen 8 kg te roepen, maar daar trapten wij natuurlijk niet in.
6 punten aan den broek, zucht. Rene deed het daarin een heel stuk beter en zeker de eerste helft van de wedstrijd gevoelsmatig aan kop.
De tweede helft kreeg ik het idee dat zijn linker buren ook hun vistechniek en afstand wat aangepast hadden en daarmee wat zwemmende vis opvingen voordat ze Rene zijn gedekte tafel bereikt hadden. Die vingen nu meer vis (ook niet om over naar huis te schrijven) maar toch.
Daarentegen gingen onze voorliggers nu helemaal los en ook de naast gelegen schuit ging helemaal los.
Daar zag je nu de een na de andere kromme hengel en uitgestoken schepnet uit de boot steken.
Het zou er dus om hangen wie er met de dagzege vandoor zou gaan.
Bram, Dick, Dirk of toch Rene. Op basis van de door Rene gevangen aantal brasems een ingeschatte 18kg.
Dacht dat hij er meer had, maar zoals beschreven ging het de tweede helft niet meer zo hard als de eerste.
Omdat ik toen zelf ook drukker bezig was ook enigszins het overzicht verloren.
Best lastig om de vangst van een man of 5 in de smiezen te houden.
Iets waar je sowieso niets mee opschiet, maar altijd leuk om een idee te hebben waar de winnaar vandaan gaat komen.
Grote onbekende in dit verhaal waren Mart en Joop die wel duidelijk een eigen stek ver van ieder ander gekozen hadden.
Daarvan had Joop ook een aardig netje vis bij elkaar weten te sprokkelen. 
Bij de weging werd duidelijk dat Johan het meeste last had gehad van een verstoorde visplek.
Dirk was de gelukkige dagwinnaar met een persoonlijk record. Gefeliciteerd en knap gevist.

Over 14 dagen weer gewoon van de kant. Tot dan.

Peter