Verslag wedstrijd 2        14 april 2018

Verslag van de winnaar.

Wat te vertellen over deze wedstrijd .

Het was alweer een hele tijd geleden dat wij hier gevist hebben . Ik weet niet hoeveel jaar. Maar dat ter zijden.
Vanwege de berichten van Peter en Fred over de vangsten en het comfortabel kunnen zitten ( op deze mooie betonnen steigers ) was ik wel heel benieuwd wat de dag zou brengen .

Er werd goed gevangen met de vaste hengel dus ik had daar mijn zinnen op gezet. Maar soms loopt het anders dan gedacht.
De vrijdagavond nog lekker getraind tot ik wat verkeerd deed en daar mee een spiertje in mijn rug scheurde.
Niet zelf geconstateerd maar de fysio.
Daar gaat dan je optie om met de vaste hengel te vissen. Of was dit mijn geluk bij een ongeluk.

 Een voerplek op 13 meter en nog een op zo een meter of 4 van de overkant .
Eerst kort gevoerd en daarna aan de overkant, wetende dat mijn voer wat traag is van werking ben ik na tien korven gaan vissen.
Direct vis met mijn eerste worp maar helaas verspeelde ik deze mooie platte. Snel opnieuw ingooien en hopen dat de vis er nog was.
Maar dat viel tegen. Als ik om mij heen keek zag ik dat er weinig werd gevangen. Dus er was hoop.
Hele kleine tikjes zag ik af en toe maar te weinig om op te slaan.

Na een 20 minuten dan toch mijn eerste vis, ik dacht mega groot. Maar ik ving deze brasem in een soort van lasso.
Hierna weer snel vis maar na drie vissen viel de boel weer stil. Ik dacht even kort proberen maar daar heb ik geen beet gezien.
Ik heb nog 1 vis gevangen voor de pauze en 5 na de pauze. Dit bracht mij tot het meeste gewicht van de dag.
Erg blij mee.(niet met de hair gevist trouwens)

Ik kijk uit naar de volgende wedstrijd. Zie jullie daar.

Met vriendelijke groet,

Ruud

Verslag van de voorzitter:

Hoge verwachtingen  mochten niet uitkomen. Altijd weer de veranderende weersomstandigheden die roet in het eten gooien.
In 6 dagentijd van hongerig doch voorzichtig naar schuw en afwachtend.
24 man aan de waterkant is een gezellige boel al wist niet iedereen het juiste deel van deze doortocht te vinden wat maakte dat er ’s morgens nog driftig heen en weer gebeld werd. Maar op slag van de loting iedereen aanwezig en dus ook op tijd kunnen beginnen.
De loting “an zich” zou nog iets vlotter kunnen verlopen wanneer een iedere iets beter oplet.
De volgorde is immers gekoppeld aan het alfabet en daarmee toch vrij duidelijk wanneer je een steknummer mag trekken.
Eea heeft te maken met de opbouwtijd waarbij 55 minuten minus de loting voor een aantal deelnemers toch niet voldoende blijkt.
Hoe sneller de loting verloopt, hoe meer tijd voor het naar de stek rijden en daadwerkelijk opbouwen.
Over de stekopbouw natuurlijk de gebruikelijke grappen en grollen alsof een “Belg” dit gedaan had.
Laat ik nu net mijn Belgische jasje aanhebben.
In spiegelschrift uitgezet was het de bedoeling om 1 t/m 12 aaneengesloten uit te zetten (gelukt) om vervolgens 1 stek over te slaan om dan 13 t/m 24 te parkeren.
Dat laatste was niet helemaal gelukt waarmee de gelukkige loter van de kopstek nu dubbel mazzel had omdat naast hem een lege stek was ontstaan.
’t Is en blijft best donker wanneer de stekken gestoken worden en is een foutje gauw gemaakt.
De volgende Belg was vergeten wel steknummer hij had en was spontaan begonnen op te bouwen op de verkeerde stek.
Dit kwam naar boven toen de rechtmatige eigenaar zich melde.
Na een stevige knokpartij uiteindelijk de verliezer afgedropen naar de nu vacante stek.
Alle gekheid op een stokje, uiteraard is in goed overleg tussen de beide deelnemers afgestemd dat ze met goedvinden van de naastgelegen stek bewoners dan maar van plaats zouden wisselen zodat de “Belg” verder kon met opbouwen.
Aan het einde van de dag natuurlijk wel de vraag wie zijn vangst gewicht nu waar bijgeschreven moest worden, op steknummer of op naam?
Half acht dan toch het langverwachte startsein waarbij heel veel stokken en de meeste de feeder in het reserve plan.
Ruud had echter wat last van zijn rug en zag de stok sowieso niet zitten en Nico op stek 1 heeft het niet zo op dobber vissen en had dus ook alleen de feeder klaar.
Na de voercampagnes duurde het toch betrekkelijk lang eer ik de eerste vissen boven zag komen.
Het was volgens mij mijn rechter buurman Aad die met de vaste stok op een meter of 8 een voorn naar bovenhaalde.
Niet veel  later zag ik links Ron hetzelfde doen.
Bij mij duurde het zeker 15 minuten voordat de dobber enige respons gaf op het lekkers onderwater aangeboden en haalde kort daarna een bliekje boven.
Nu zag je toch dat er hier en daar met grotere regelmaat vis gevangen werd maar nog niet die dikke platte die zich eerder deze week gemeld hadden. 
Een opstekertje verried een nieuwe aanbeet wat ditmaal het elastiek meters uit zijn setting trok.
Yes hoorde ik mijzelf zachtjes toejuichen.
Maar deze triomf was maar van korte duur, de brasem ik kwestie was het niet eens met de vangst quota en trok zijn eigen plan. Floep en weg was die.
De vaste stokplek was daarmee zodanig verstoord dat het niet erg waarschijnlijk was dat de vis daar snel terug zou keren om te gaan foerageren.
Dan maar de feeder ter hand nemen en hopen dat de vis ook daar gearriveerd en hongerig was.
Omdat mijn buren inmiddels ook de feeder uit hadden liggen en nog geen vis hadden weten binnen te halen ook een mooi moment om wat fotootjes te schieten en hopen op een “wandel” brasem.
Niet geheel ongelukkig kreeg ik daar een aanbeet en kon ik bij terugkomst daadwerkelijk de eerste deftige dame binnenhalen.
Een Peter Meeuwenoord actie zullen we maar zeggen.
Haar aanstaande zwom blijkbaar ook in de buurt en was daarmee de volgende gelukkige om gezellig in op dagtrip richting mijn bewaarnet te gaan.
Na de vereniging van deze paartje was de feederstek ook even uitgeput en hoopte vervolgens dat de vaste stok stek voldoende hersteld was van het eerdere avontuur.
Dit hele spel herhaalde zich diverse keren omdat er meerdere vissen niet van plan waren op dagtrip te gaan en dmv wilde bewegingen er in slaagde om de dans te ontspringen.

Half tien pauze en tijd om even bij te praten met de andere vissers om te horen hoe het hen verging.
Wisselende berichten waarbij de overhand toch wel wat teleurstellend was. Dat een paar graden temperatuur zoveel met de aaslust van de vis kan doen!
De verhalen zo beluisterend deed mij vermoeden dat ik redelijk in de vis zat al kwamen er berichten vanaf de kopstekken die zo mogelijk nog positiever waren.
Ook uit het andere vak (ik zat op de grens) positieve berichten.
Feeder Rudie had ze er lekker op liggen waar buurman Rene nog geen stootje gezien had en op staart had Hans al een paar mooie te pakken waaronder een beste zeelt.
Een kwartiertje pauze is snel voorbij dus vol goede moed aan de tweede helft beginnen.
Een diepe zucht, de vis liet zich nu nog moeilijker vangen als de eerste helft, al gold dat niet voor iedereen.
Fred heeft meestal een betere 2^de dan 1^ste helft (langzaam voer) en maakte daarin nog eea goed.
Zelf moest ik nu echt peuteren voor een visje, iets wat met de stok dan toch net even gemakkelijker gaat dan met de feeder.
Links en rechts van mij ook een paar diepe zuchten.
Gelukkig kwam Bram nog even langs de boel opluisteren.
Hij loopt tegenwoordig een paar km per dag en voelt zijn energie niveau toenemen.
Zijn conditie ook steeds beter wordt.
Het gevoel in zijn linker hand en controle over zijn vingers gaat ook steeds beter dus hij verwacht echt dit jaar weer aan de waterkant te verschijnen.
Hij denkt zelf dat een bootjes wedstrijd misschien wel het beste of gemakkelijkste begin is.
Weinig spullen en met een licht pickertje toch al leuk vis kunnen vangen.
We gaan het zien, hou vol Bram en blijf flink werken aan je conditie.
Toon had tot op heden nog geen aanbeet gehad maar wist op wonderbaarlijke wijze in de laatste 20 minuten toch nog 3 voorntjes te landen.
Nu nog onthouden hoe of welke verandering aan dit resultaat ten grondslag lag zodat hij volgende keer gewoon vanaf de start vis gaat vangen.
Dan toch nog maar even de hair proberen.
Hier wel een klein tikje op gehad, maar met de hair verwacht je een kromtrekker die zich zelf haakt.
Bij het zoveelste tikje toch maar aangeslagen en een middelmatige blei geland.
Verbazend over het feit dat deze kleine vis dat grote aas tot zich genomen had.
In het laatste uur was de vangst bij mij zo ver teruggelopen dat ik besloot om de reserve topsets vaste stok maar vast in te gaan pakken.
Dit met een schuin oog op de normaal beaasde feeder hopende dat de top hiervan nog een keer in beweging zou komen.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit, want de top bewoog.
Een nette aanslag (nylon lijn) en stompende response was het resultaat.
Mijn buurman diep ontgoocheld in de mineur hoe het toch mogelijk is dat ik met hele ander dingen bezig ben en dan terloops tussendoor nog even een parmantig heerschap land terwijl hij zeer geconcentreerd bezig is en helemaal geen leven krijgt of ziet. Kwart voor twaalf einde oefening en aansluitend best snel met de rest opruimen.
Lopend richting Fred om aan die zijde van het parcours te beginnen.
Camera nu nog even mee om de zeelt van Hans op de gevoelige plaat vast te leggen.
Bij Fred was er en rivierkreeftje op zijn net gekropen, ook een fotootje waard en zo een voor een de vangsten noterend.
Bij Ruud de verbazing dat de teller over de 11kg heen ging.
Dat ging ik niet redden. Schatte in een krappe 10kg en zat daar naar later bleek ook niet ver vandaan.
Gelukkig voor mij zat ik net in het andere vak. Ruud dus een dagzege ondanks de zere rug en beperkte techniek mogelijkheden.
Of misschien wel gewonnen juist vanwege de zere rug en de tot feeder beperkte mogelijkheid.
He, Aad weer zoek.
Bij wedstrijd 1 was hij ziek naar huis gegaan maar nu was het tot einde wedstrijd aanwezig en weet ik zeker dat hij vis had.
Leefde toch echt in de overtuiging dat we hier afspraken over gemaakt hadden.
Gevangen vis wordt gewogen en wanneer iemand aangeeft vroeg weg te moeten, dan passen we daar een mouw aan om de vangst van die personen als eerste of een van de eerste te wegen. Aansluitend direct de volgende misvatting.
Visser niet in de buurt van zijn net. Ook heel duidelijke afspraken over gemaakt.
Nu knijpen we meestal nog wel een oogje toe, maar willen wel duidelijk maken dat we als weegploeg niet gaan staan wachten tot een visser bereid is zijn net uit het water te halen. De gratis tip van de dag is dat wanneer je wachten op de weegploeg even met andere vissers wilt bijkletsen (gezellig) doe dat dan richting de weegploeg zodat je aansluitend met de weegploeg mee kan lopen naar je eigen visstek. Beweeg je jezelf verder weg van de weegploeg dan loop je het risico de weging te missen.
In dit geval werd nog geroepen dat we de vis nog zouden komen wegen, maar de visser trok zijn eigen conclusie, gooide de vis weg en reed teleurgesteld naar huis.  
Jammer, zonde en niet goed voor de spirit binnen de vereniging.
Nu maar hopen dat alles voor iedereen weer crystalclear is en we zonder verdere beslommeringen er een fantastisch visseizoen van kunnen maken.

 

Tot over 14 dagen.