Winnaars verslag 12       18 augustus 2018
's ochtends om 5 uur afgesproken met Albert en samen naar de vislokatie gereden om weer te gaan knallen aan het NHK.
Ik ga elke wedstrijddag van huis met de intentie om een goed resultaat te gaan vissen, alleen valt dat dit jaar weer niet mee voor mij, helaas.
Aangekomen op lotingslokatie weer even lekker staan ouwehoeren met de vismaten totdat iedereen er was.
Of bijna iedereen want er was weer een bepaald persoon die de lokatie van vandaag en die van volgende week door elkaar had gehaald.
Klokslag 5 voor 6 begonnen met loten en ik pakte nummer 1 wat natuurlijk helemaal niet gek is maar ook gelijk de druk er vol opzet omdat ik het maximale uit een kopstek wil halen.
6 uur opbouwen, 7 uur vissen.
Vaste stok klaargemaakt op een meter of 8 en op dezelfde afstand de picker.
De feeder op 5 meter uit de overkant afgesteld en daarna de rest klaargemaakt.
Ik zag Dirk Aandewiel ook de stok klaarmaken maar dan dichter bij de kant dus toen kwam er even de twijfel, maar ik dacht, ik zit op stek 1 en ik hou me aan mij eigen plan.
Ik wist natuurlijk ook dat Dirk hier geoefend had en best leuk vis had gevangen.
Mijn buurman Joop had trouwens nog flink pech met het opbouwen want toen kwam hij erachter dat zijn shimano feeder gebroken was, en daar wordt je niet echt gelukkig van.
Vanaf 7 uur begonnen met voeren en gelijk daarna met de vaste stok gaan vissen.
Ik ving wel vis maar allemaal guppy’s. En na een half uur kreeg ik dusdanig de zon op het water dat ik mijn dobber niet meer kon zien jammer genoeg. Ik ben toen verder gaan afwisselen met de picker en de feeder maar de vis bleef maar klein. Totdat ik na 1.5 uur een goede aanbeet kreeg op mijn feeder en ik een goede brasem voelde hangen.
Heeeeel langzaam heb ik de vis naar me toe gehaald maar u raad het al, vlak voor het scheppen schoot hij los en bye bye.
GLOEIENDE, GLOEIENDE, POTVERDRIE…….
In de pauze even met Joop en Dirk gesproken, de vangsten waren niet geweldig te noemen.
Maar Dirk had wel wat grotere vis dan ik.
Na de pauze kon ik weer goed met de stok gaan vissen maar de vis bleef maar aan de kleine kant.
Toen ben ik vol op de feeder gegaan met korven vol met wormen en maar hopen dat er grove vis op komt.
En uiteindelijk kwam die vis ook en zodoende heb ik toch nog het mooie gewicht van 7.6 kilo bij elkaar geschraapt.
Na afloop nog even met een aantal vissers een patatje wezen scoren bij de lokale chinees en voldaan naar huis gereden.
De mensen die meevissen met de ontmoetingswedstrijd zaterdag veel succes en tot de volgende wedstrijd.
Groeten Ron

Verslag van de voorzitter:
En dat was wedstrijd 12.
Niet de locatie waar we tientallen kilo’s vis kunnen verwachten tenzij je alle vangsten bij elkaar op telt.
Mazzeltje voor de Vos dus, dat hij in zijn afwezigheid niet voorbij gevist kan worden.
Meeste vissers waren netjes op tijd aan de waterkant en de uitzonderingen bevestigen de regel.
De eerste laatkomer had last dat zijn tuf niet harder dan plankgas wilde, de tweede kwam tijdens de loting aangereden en was daarmee precies op tijd maar een andere visser zat met een heel andere locatie in zijn hoofd. Hij was daar dan wel ruim op tijd al vond hij het wel vreemd dat daar nog niemand was.
Bij een controle op de App kwam hij tot de conclusie dat hij tientallen kilometers verderop moest zijn. 
Die was dus echt te laat maar arriveerde toch nog op tijd om normaal op te kunnen bouwen.
Sommige andere vissers waren daar ook nog niet mee begonnen dus “ends well all well”.
Zelf trok ik uiteraard een nummer in het midden van het parcours (#12) en trof een keurig gemaaid graskantje aan.
Auto links van de stek geparkeerd omdat ik rechts afsteek en voldoende ruimte wilde hebben om dit zonder obstakels te doen.
Vaste stok met 3 topsets klaargemaakt waarbij zich het eerste probleem voordeed.
Of ik nu op 8 of 9 of 10 of 11 of 12 meter peilde, steeds weer kwam ik aan de rechterkant van mijn stek vast aan de bodem te zitten.
Dit heeft diverse onderlijnen gekost en maakte dat ik alleen links van mijn stek kon vissen en met de lichte stroming naar rechts erg moest oppassen.
Voor de zekerheid ook maar een pickertje klaargezet omdat het met blauwe hemel erg slecht dobber vissen is langs deze vaart.
De opkomende zon schijnt recht in je patser ende weerspiegeling in het water maakt dat je hoor en dol wordt van de schittering in het water.  
Gelukkig zou er in de loop van de dag meer bewolking komen die dat probleem als sneeuw voor de zon deed verdwijnen.
07:00 uur start wedstrijd. Tenminste dat was de bedoeling maar de kerkklok liep zeker 5 minuten voor en was blijkbaar voor sommige het teken dat het 7:00 uur was en begonnen spontaan met voeren. Niet helemaal de bedoeling maar oké, het leidt niet tot onherroepelijke verschillen in de eindstand dus voor nu maar zo gelaten.
Terwijl ik zelf nog wat aan het voeren was zag ik rechts van mij Mart al zijn eerste voorn uit het water trekken.
Dat is wel erg snel dacht ik nog.
Eenmaal zover dat ik ook mijn haak kon beazen, schoot ook mijn simmetje weg en was de eerste voorn een feit, althans dat dacht ik.
Eigenwijs als ik soms ben dacht ik deze wel zonder schepnet te kunnen landen alleen geen rekening gehouden met de kracht en gladheid van deze loeisterke voorns.
Dus met een dubbele salto met halve draai verdween deze sierlijk terug in de plomp.
Poging twee verging mij niet veel beter.
Nu wel geschept en met het in het leefnet willen overbrengen gaf ook deze voorn een laatste krachtige buiging en floep, nummer twee verdween via een lichte stuit op de rand van het net ook weer terug in diezelfde plomp.
Nummer 3 en 4 waren veel gewilliger bliekjes die ik zo kon liften, onthaken en in het bewaarnet laten glijden.
Nummer 5 was net wat groter maar “dare devil” als ik ben gewoon liften en zo onthaken.
Niet dus, ook deze dacht; zoek het even lekker uit Dekker, en glipte zo van de haak terug de vaart in.
Daarmee was de maat vol en heb ik alle vissen die maar en beetje aan de maat waren geschept.
Toen de zonneschijn op zijn vervelends was even met de picker gevist, eerste op een metertje of 10 uit de overzijde, toen dat geen succes bracht letterlijk op min vaste stok stek, links wel te verstaan.
Helaas vis je daarmee niet zo scherp als een dobbertje en was dus blij toen de eerste wolk voor de zon schoof en ik weer scherp kon vissen.
Een dobber afgesteld met staande haak en een die het aas net voer de bodem aanbood.
Je hoopt met deze laatste de wat grotere vissen te kunnen verleiden.
Helaas lieten deze zich vandaag niet in grote aantallen zien en werden hier en daar uitsluitend als bonus vissen gevangen.
Volgens mij waren deze reuzen heel voorzichtig in het azen want voor mijn gevoel heb ik er diverse aangehad edoch lieten deze ook net zo snel los als ik dacht ze gehaakt te hebben.
Spelen met de haakgrootte bracht geen passende oplossing.
Groter haken gaven minder aanbeten en de kleintjes beleven niet in de vissenbek zitten.
Redelijke aantallen klein spul met de staande haak en helaas maar anderhalve brasem die die naam mochten dragen.
Met zoveel klein spul helpt het wel wanneer er geen gaten in je net zitten, iets waar ik mijn niet van bewust was tot aan de weging en er redelijke voorns onder uit mijn netje vielen. Je gaat je dan afvragen hoeveel er werkelijk ontsnapt zijn. Je zal de wedstrijd maar op een paar honderd gram verliezen.
Dan helpt zo een gat in je net niet als ook de eerste vissen die ernaast belandde.
In de pauze hoorde je om je heen dezelfde verhalen daar waar het de hoeveelheden kleine vis aanging.
Na de pauze een grote klachtenregen dat de vangsten bijna overal terug liepen.
Ik heb zelf toch de sterke overtuiging dat ik de tweede helft meer gevangen heb dan de eerste.
Tipje van deze sluier is dat ik bemerkte dat ik beet kreeg wanneer ik net ingeworpen had. Leek er dus sterk op dat de vis zich tussen water en wind begaven.
De dobber zo een 20 cm omlaag geschoven waarmee ik de een na de andere aanbeet kreeg. Meest mooie voorns en zo nu en dan een bliek of bleitje.
Verder ieder kwartier de andere topset even over de grond aangeboden met een sappige worm en zo heeft dit zowaar nog die anderhalve brasem opgeleverd.
Klap op de vuurpijl was 10 minuten voor tijd toen ik net weer een redelijke blei aan het binnenhalen was.
Tijdens deze dril leek de blei een reïncarnatie te zijn doorgemaakt, want wat aanvankelijk een klein visje leek begon deze nu mijn elastiek ineens maximaal uit de top te trekken.
Wat ik ook probeerde, ik kreeg deze vis aanvankelijk niet naar het oppervlakte toe getrokken.
Na een minuut of 5 begon deze grote onbekende toch wat moe te worden en zag ik tot mijn schrik dat er een mega snoek aan mijn bliekje hing.
Onverschrokken als dit “groene” monster was nam deze opnieuw een run zonder de bliek los te laten.
Uiteindelijk hebben ik en mijn elastiek toch gewonnen en liet de snoek los.
De zwaar beschadigde bliek werd door de spanning op het elastiek letterlijk gelanceerd en belande zo in mijn schoot.
In niet al te beste staat deze toch maar in het bewaarnet gedaan, was nog een kwestie van minuten eer we met de weging zouden aanvangen.
Vervroegde vrijlating zou in dit geval niet tot een langere levensverwachting hebben geleid. 11:15 uur einde wedstrijd en alles weer opruimen.
Hier dit keer wat meer werk aan omdat werkelijk alles onder het vissen (lees blieken en bleien) slijm te zitten.
Later bleek ik niet de enige die last had van een roofvis.
Rene wist een snoekbaar te landen en daar het geen gesloten tijd is telde deze wel gewoon mee.
Op naar nummer #1 waar Ron een keurig netje vis wist aan te bieden.
Met ruim 7,5 kg hadden Fred en ondergetekende al zoiets dat dit wel eens de dagwinnaar kon zijn.
Fred had een net zonder gat vol spierinkjes (allemaal kort gevangen) en ik hoopte op iets tussen de 6 en 7 kg.
DirkA kwam op #4 nog redelijk in de buurt met ruim 6kg en werd daarmee 2^de in dit vak.
Ed en Joop streden om de stek 3 en 4 waarbij het onderlinge verschil slechts 20 gram betrof.
Joop trok hierbij aan het langste eind. Hans werd met 4,5 kg 5^de in dit vak.
In het B vak was ik na Piet (#11) zelf al vrij snel aan de beurt waarbij de schaal op 6,5kg bleef steken.
Ondanks het gat in mijn net denk in niet dat er heel veel gewicht ontsnapt is, al blijft het natuurlijk leuk om daarover te blijven speculeren.
Met de eerste 3 dom verloren vissen en dit gaatje zo het zomaar hebben gekund dat ik het gat naar de latere vakwinnaar Fred van driekwart kilo wel had kunnen dichten.
We zullen het nooit weten en gedane zeken nemen geen keer.
Thuis het betreffende net gelijk weggeflikkerd en een nieuwe uit de voorraad bij de wedstrijdnetten gevoegd.
In dit vak pakte NicoV met 4,5 kg de derde stek en gingen een aantal na afloop nog even voor de inwendige mens zorgen.
Zelf deze culinaire ronde maar een keer overgeslagen omdat ik ’s middags alweer andere culinaire afspraken had staan.
Voor nu, Ron en Fred gefeliciteerd met jullie overwinningen.
Tot over 14 dagen wanneer die Vos weer gaat winnen. Dan is alles weer normaal.

Peter

Vriendelijke visgroeten van Peter.
     
Alle foto's van het seizoen 2018.