Vriendelijke visgroeten

Een blijde winnaar...Ruud

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De eerste wedstrijd van de SHV zomercompetitie is een feit. Locatie op het laatste moment (laatste week) gewijzigd door de wind waar maar een O in schuil blijft gaan.
Geen Noord-Hollandskanaal dan maar en kijken of we onze vergunning voor wedstrijd 2 om kunnen zetten naar de start van de competitie.
HSV Zaanstreek deed hier niet moeilijk over, dus Markervaart; here we come.
Een aantal “fanatieke” leden besloot dan ook direct om in de aanloop naar deze wedstrijd, hier dan ook maar te gaan oefenen.
Dinsdag Joop en Woensdag Ruud voor zover ik weet.
Echter de heren lieten in de verslaglegging van deze oefensessie dan ook niet het achterste van hun tong zien
Voor de rest bleef het dan ook raden wat de juiste tactiek zou zijn.
Korte vaste stok, of juist een lange. DE Picker of de Feeder en met die laatste in de vaargeul blijven (tot 50 meter) of juist daaroverheen en het ondiepere plateau aan de overzijde bevissen hopende dat het snel opwarmende water aldaar de dikke dames zou prijsgeven.
Op de App een duidelijke waarschuwing aan iedereen om ’s morgens vroeg vooral heel zachtjes te doen.
Sommige bewoners aldaar hebben en bloedhekel aan vissers gekregen. Net omwille van hun hobby / sport, maar omdat ze ‘s morgens vroeg een takken herrie maken met hun geschreeuw aan de waterkant, dichtgooien van portieren en achterkleppen en de onvermijdelijke lachsalvo’s.
De loting zou wel gewoon aan de waterkant plaatsvinden omdat het nu te laat was om eea nog online te gaan doen.
Gewoon een stuk je discipline en in ieder geval zo ver mogelijk bij deze bewoners vandaan de loting doen.
Ruim op tijd druppelde de eerste deelnemers binnen en precies op tijd de laatste.
 

 

De loting kende een iets andere opzet dan gebruikelijk. Naar kopie van de HSV de Leede wintercompetitie had de wedstrijdcommissie al een loting verricht welke de loting volgorde bepaalde.
Dat maakt dat het niet altijd zo is dat de deelnemers vroeg in het alfabet altijd als eerste mogen loten.
Zo gezegd, zo gedaan en daarmee uiteindelijk een verdeling over de twintig uitgezette stekken waarbij de natuurlijke openingen in het riet zijn gebruikt.
Fred, Ruud en Albert op de “hotspots” 1, 2, en 3 wat maakt dat de kampioen van vorige jaar gewoon verder gaat daar waar hij gebleven was. Gunstig loten is het halve begin.
07:15 uur aanvang wedstrijd en zelf uiteraard als gebruikelijk zo een beetje in het midden van het parcours hopende dat de vis op de vaste stok het zou doen.
11 meter stok leek een ideale start in een rimpelloze  vaart. Twee topsets klaar, een met een half grammetje en een met 1,25 indien een sneller zinkend aas nodig zou zijn.
Gestart met een viertal tennisbal grote voerballen zonder levend aas en een keer gecupt met wat worm, hennep, casters en pinkies.
Een lichte stroming naar links en fingers crossed dat de baksteen grote voorns snel zouden arriveren afgewisseld met zo nu en dan een deftige dame.
Mijn tweede stek keuze lag op het ondiepe plateau aan de overzijden en had daarvoor 60 stappen lengte nodige.
Ook daar een flink aantal korven gracht bij aanvang van de wedstrijd en deze wel rijkelijk gevuld met alles wat een brasem maag doet verlangen.
En dan het wachten op de eerste aanbeet. Deze vond bij mijn buurman Ed plaats. En wat voor een aanbeet.
Zijn vaste stok tot het uiterste gebogen en elastiek maximaal uit zijn top. Wat heb je in hemelsnaam toch aan geslagen.
De vis liet zich maar niet zien, maar Ed had het vermoeden dat het om een dikke snoek ging.
Run na run maakte dit nog onbekende monster waarbij de top het uiteindelijke begaf. Zo een 20 centimeter van deze topset gaf zich verloren, maar het elastiek hield stand.
Eindelijk liet het monster zich zien. Inderdaad een dikke snoek. Na een minuut of 5 gaf hij zich langzaam gewonnen. De haak bleek in zijn zij-vin te zitten.
Maar toen het volgende probleem. Ed zijn pannetje was ongeveer 1/3 van de snoeklengte en dat ging dus met geen mogelijkheid werken.
Met het proberen om deze toch gekromd en wel te scheppen wat uiteindelijk resulteerde in een losgeschoten haak.
Maakt voor de vangst niet uit, snoek seizoen is vanaf 1 maart gesloten en al de per ongeluk gevangen snoek moet direct in het zelfde water teruggezet worden.
Later zou blijken dat er hier blijkbaar een hele kudde snoeken op hol was geslagen, want ook Joop en Johan vingen zo een monster en had ik zelf op mijn vaste stok plek ook een enorme snoeksprong met dikke kolk.
Hoe dan vraag je jezelf af. Al  met al wilde de vangsten bij mijn op de stok niet lukken daar waar buurman Ed ze daar wel aan de praat kreeg.
Na met moeite twee visjes te hebben gevangen en de teller bij buurman Ed al op 6 stond gaan bedanken wat te gaan doen.  
Boven de grond, staande haak, sleep, niets leek te werken dus dan toch maar de feeder een  keer proberen.
Flink onder de pijnstillers ivm een kapotte schouder dan toch ook die plek een beetje onderhouden.
En toeval of niet, maar de eerste worp ook direct leven en een heuse voorn in het netje.
Dit liep lekker door zo, alleen een vis van 60 meter binnenhalen is iets anders als met de vaste stok. Ik kon dus op generlei manier mijn buurman bijhouden.
De vaste stok deed het bij mij ook nar de pauze niet.
Helaas bleven de dikke dames uit, twee puber brasempjes was alles wat ik daar als niet voorn wist te scoren.
De echte dikke dames waren rond de eerste stekken blijven hangen, iets wat we al jaren kennen.
Half twaalf einde wedstrijd en wachten op de weegploeg.
Met de berichten die gedurende de wedstrijd tot mij waren gekomen deed mij vermoeden dat een derde of vierde plak het maximaal haalbare zou zijn.
En zo zou het geschieden.