We hebben we weer lang naar uitgekeken, het 14^de lustrum van de Sikkens Hengelsport Vereniging.
Opgetogen gingen de 21 deelnemers op pad om op vrijdag in hotel de Basiliek te verzamelen.
Enkele fanatiekelingen waren al een paar dagen vooruit gereisd, gewoon omdat het kon.
Een deelnemer zou een dagje later komen, ivm persoonlijke omstandigheden.
Dus met 20 leden aan de dinertafel voor een vooraf afgesproken menuutje.
Vlees of vis was de keuze en dan verbaasd het je toch enigszins dat al deze vissers toch vooral vleeseters blijken te zijn.
Maar een compliment naar het hotel en zijn medewerkers want het leek wel een “All you can eat” concept.
Men kon blijven eten en drinken tot werkelijk iedereen plofte, Hulde. Tijdens deze openingssamenkomst ook de loting van de koppels en de daarbij behorende stekken.
We hadden in tegenstelling tot vorig jaar nu wel de hele Penneken Volt plas, dus ook de kleine plas die lokaal ”de Geul” genoemd wordt.
Omdat we met een oneven aantal waren zou er 1 visser allen komen te zitten.
Er waren er zelf die zich al aanboden om alleen te vissen, wetende dat het volgende koppel nooit meer dan 30 meter verderop zou zitten.
Door deze situatie ging de loting in eerste instantie nog even mis,  maar gelukkig was de voorzitter nog scherp en maakte de feestcommissie (of was het nu de wedstrijdcommissie) hierop attent.
Jammer voor de eerste twee koppels die best content met hun loting waren, maar voor de goede orde dus even opnieuw beginnen met het trekken van een visser uit groep 1 om hier vervolgens een visser uit groep 2 bij te loten.
Zo zou er aan het einde van de rit dus 1 visser uit de 1^ste groep in de hoge achterblijven en dus alleen de klus moest klaren.
Deze trip was Johan degene die dat lot moest ondergaan.
Verder wel wat leuke combi's van vissers met 1 op voorhand uitgesproken favoriet.
Koppel Hans & Ed werd deze titel toegespeeld, mede vanuit de ervaring dat Hans het hier doorgaans beter doet dan in de reguliere wedstrijden.
Iets met karpers en daar een beetje gevoel voor hebben of zo.
Wat de stek loting betrof toch ook wat favorieten waarbij de voorzitter met koppelmaat Mart op de voor deze plas de “winnende” plek kwam te zitten.
Verder ook goede nummers voor Dick & Dirk, Jet & Wil en Albert & Harrie. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit en zo een visvijver kan nog wel eens hele rare kuren vertonen.
Aansluitend ook de uitreiking van de hoodies die speciaal voor dit jubileum geprint waren met teksten die tot in de lengte der dagen ons doen herinneren aan dit feestweekeinde.
Dank hiervoor ook aan Company2Wear dit dit met een flinke korting voor ons gemaakt heeft. Na het diner natuurlijk de uitgebreide speculaties onder het genot van vloeibaar genot.
’s Zaterdagochtend om 06:00 uur ontbijt en de laatste visser die zich meldde.


Planning was om rond 07:00 bij de lokale visvereniging aan te komen, waarbij de wedstrijdcommissie al vooruit was gesneld om de steknummers te prikken.
Gelukkig was er voldoende hulp voor de wat minder mobiele deelnemers zodat iedereen al zijn spullen ruim op tijd op de plek had en kon opbouwen.
08:30 nog een gezamenlijk bakkie koffie van de club om dan om 09:00 werkelijk met vissen te starten.
Wedstrijdreglement was al ruim van tevoren uitgedeeld, dus een ieder kende de spelregels.
Meeste vissers grepen naar de vaste stok, maar per koppel mocht een persoon hier vanaf wijken en voor de feeder (max 15  meter) of de match kiezen.
Het duurde dan ook niet heel  lang eer de eerste brasems boven water kwamen.
Snel gevolgd door hier en daar een karper.
Deze laatste was wel heel erg stek afhankelijk.
Sommige koppels (of een uit een koppel) vingen veel en vaak karper, daar waar de ander het met uitsluitend brasem moest doen.
De vooraf ingeschatte beste plekken bleken inderdaad hotspots te zijn.
Kort door de bocht alle hoeken van beide meren.
Zittende in het midden bracht uiteraard ook voldoende vis, maar vaak net even kleiner en minder in aantal.
Moeilijkste plek de middelste stek in de geul.
Daar waren we in de week voorafgaande aan deze wedstrijd al voor gewaarschuwd.
Juist op dat kleine stukje water staat bijna een meter meer water.
En met de brasems en karpers nog in paaistand  is dat niet de stek waar je de klappers gaat maken.
Dat is later ook wel gebleken.
Is de paai eenmaal voorbij en de zomer in zijn hoogtij, dan zijn dit juist de hotspots, omdat de vis dan het iets diepere / iets koelere water opzoekt.
Na drie uur vissen dan de eerste pauze waarbij snackjes waren aangevoerd vanaf de locale snackbar (Mikman).
Ruim voldoende voor iedereen, dus ook voor Nico en zijn vrouw die even kwamen buurten.
Vissen zit er voor Nico nog even niet in maar wilde wel een deel van dit feestje meemaken.
En zo ver ligt Antwerpen nu ook weer niet vanaf de Bollenstreek.
De tweede helft startte na drie kwartier pauze wat wel maakte de verzamelde vis op de voerplekken nu elders zwommen en men zo een beetje van voor af aan kon beginnen met lokken.
Maar met zoveel vis op zo een kleine ruimte maakt dat dit nooit lang duurt.
Zelf op de stek met het diepste water vissende, maakte dat ik alles uit de kast moest trekken om ook maar een visje te kunnen vangen.

Met de teller op #4 brasems na 4 uur vissen doe je absoluut geen goede zaken.
Vanuit diverse kampen waren berichten binnen gekomen van in de 20 vissen.
Dat klinkt als meer serieuze aantallen die je hier dan ook verwacht.
Eerst maar eens een feeder uitgeworpen op exact 15 meter, hopende dat iets dichter onder de overkant mogelijk wel wat minder water zou staan en de vis daar beter zou happen.
Dat eerste was echter niet te controleren en de vis zwom er wel (hele veel lijnzwemmers) maar hapte niet.
Na 30 minuten 1 brasem zou ook niet mij ndag maken.
Volgende tactiek was dan maar tussen water en wind te gaan vissen. Ook hier kan 10 cm verschil soms uitmaken, maar na een klein kwartiertje had ik ze soort van gevonden.
Op zo een 40cm onder de dobber in een continue aanvoer van pinkies rond de dobber, schoot deze regelmatig de diepte in.
Na het aanslaan sprong de vis dan bijna per definitie helemaal uit het water (circus Boltini) waarbij dan ook vaak de haak los geraakte uit de zeer dun gehaakte vissen.
Zo zijn er zeker tussen de 10 en 15 brasems aan een verblijf in het net ontsnapt. Die exemplaren die wel bleven hangen waren duidelijk brasems met dressuur.
De bekken waren volledig kapot door onheuse behandeling tijdens eerder vangsten.
Dit  maakte dan ook waarschijnlijk waarom je deze misvormde exemplaren niet meer tegen de bodem ving maar tussen water en wind waar de vangst kans vanuit de brasem gezien een stuk kleiner was geworden.
 

Zo wist ik in de 2^de helft mijn aantal tot 14 stuks op te krikken. In ieder geval het gevoel dat ik iets aan het koppel totaal kon bijvoegen.
Mijn maat Gert ving namelijk wel vanaf het begin redelijk vis en had in de tweede helft het vissen vlak onder de kant “uitgevonden”.
Dat leverde in soms wel heel korte tijd de ene na de andere deurmat op.
Wat zat hij te genieten van deze bijzondere dag.
De tweede pauze was betrekkelijk korter (30 minuten) maar voldoende lang om de vis weer te doen verspreiden.
Hier en daar even bijkletsen en horen over de spectaculaire vangsten die rond de vijvers werden gedaan.
De laatste partje was en werd het domein van de karpers.
Dit was vooraf ook door de lokalen verspreid / voorspelt.
Blijkbaar weten deze dikbuiken dat aan het einde van de dag er zoveel voer onder de kant ligt dat dit hun uit hun vertrouwde schuilplaats doet lokken en ze vervolgens gedecideerd de hele vijver rondzwemmen om te pakken wat ze  pakken kunnen.
Heb in zo een korte tijd nog nooit zoveel strakke elastieken zien staan.
Ik ken zelfs een visser die na de tweede 10kg karper er wel klaar mee dacht te zijn, maar zijn hengel (zin aasje) nauwelijks weer op zijn stek terug gebracht en de volgende dikbuik had zich vast  gevreten.
De dril van deze duurde to ver na het einde signaal, maar eenmaal gehaakt telt, mits je hem dan ook daadwerkelijk weet te landen.
Dat lukte met vereende krachten en leverde hem een zucht van verlichting op.
Nu was het zaak de boel een beetje op te ruimen en onze senioren te helpen dat visbenodigdheden weer terug naar de auto’s te brengen.
Op advies van de beheerder was het voor ons nu wel zaak om de netten nu zsm te wegen en te legen om de vis hun vrijheid weer terug te geven.
Ik heb ooit wel eens vernomen dat ze de vis max 5 to 6 uur in een net gedogen en er bij langere wedstrijden dus tussendoor moet worden gewogen.
In ons geval had de vis er dus toch iets langer in gezeten al is er gelukkig niet een vis onderste boven van komen te drijven.
Alle vis is netjes behandeld en zwommen na de weging weer gelukkig terug naar hun familie (school).
Hulde voor de weegcommissie die alles bij elkaar ruim 1000kg vis hebben moeten wegen en aansluitend dan ook hun eigen spullen nog opruimen en naar de auto toe verslepen.
Gelukkig waren er een groot aantal vissers die dat ook geconstateerd hadden en spontaan begonnen met helpen.
Waar een kleine vereniging groot in kan zijn.
Al met al moest het diner een half uurtje worden uitgesteld zodat een ieder fris vrolijk en fruitig aan de eettafel kon aanschuiven.
Maar niet voordat we bij binnenkomst een warm welkom werd geheten met de daarbij behorende bubbels.
Wat is het toch allemaal perfect geregeld en hoe prettig werkt hotel de Basiliek mee in dit geheel.
Nee was eenvoudig weg niet te koop en tijdens het diner bleef de drankkraan volop open en kon men ook blijven eten tot echt iedereen op klappen stond.
Deed mij sterk denken aan de enorme hoeveelheden eten die ook hier 5 jaar geleden werden uitgestald.
Helemaal super en zeer smaakvol.

Tijdens dit diner werden de prijzen uitgereikt en was duidelijk dat karperkoning Albert met zijn maatje Harrie het als enige tot diep in de 100kg hadden gescoord.
Het had nog gekund dat Hans en Ed hier overheen waren gegaan, maar die hadden er een paar netten bij met meer dan de toegestane maximale hoeveelheid vis en er dus afgerond werd tot dit maximum.
Ik schat zelf in dat dit hun tussen de 10 en 15kg gewicht heeft gekost waarmee ze anders zeer waarschijnlijk kampioen waren geworden.
Nu hadden de uiteindelijk winnaar ook een netcorrectie ondergaan, maar daar bleef het bij een net en was het overgewicht een heel stuk kleiner.
Dank aan de sponsoren (SPV, Koopman Hengelsport, Holtman Dierenspeciaalzaak, Kranenborg wormen kwekerij en Fam. Z.) voor een zeer goed gevulde prijzentafel.
Na afloop nog even de prijsvraag over wie het beste had voorspeld hoeveel vis er in totaal was gevangen.
Niemand had boven de 1000kg verwacht, maar met zo een 950kg kwam Peter Zoet hier het dichtste bij.
Een heel leuk initiatief, maar voor volgende jubileum de deelnemers hun inschatting graag op een los briefje laten invullen die ze vervolgens in een collectebus mogen schuiven.
Nu was het te gemakkelijk voor de laatste invullers van de lijst, om net 1kg boven de hoogste of 1kg-tje onder de minste te gaan zitten.
Op losse briefjes krijg je juist hele grote verschillen in wat vissers verwachten en heeft de eerste invuller net zoveel kans als de laatste.
Bovendien kan je hier dan als presentator ook een heel leuk verhaal omheen maken en zo langzaam naar het winnende gewicht toe werken.

Groetjes Peter

Totaal ruim 1050kg kilogram; gemiddeld ± 50kg per visser!    

  

 

Vriendelijke visgroeten van Peter.
 

Alle foto's van het seizoen 2022 en terug.