Direct in de pen geklommen want nu staat het nog vlijmscherp op het netvlies en op de geheugenbank.
Succes vervaagd nu eenmaal snel en over geheugen maar niet te praten.
Als je de 70 aantikt gebeuren er nu eenmaal dingen waardoor ik me regelmatig afvraag wat ik gisteren gegeten heb.
Maar goed dit stukje geeft aan dat ik me dagwinnaar mag noemen op een water wat normaal gevist veel voorn oplevert en zo tikte Fred bijvoorbeeld 85 van deze glibberaars aan.
Bij sommigen bleef de brasem lastig of niet te vangen terwijl het bij mij toch anders liep.
Ondertussen begrepen dat het een soort verplichting is om de lezer dezes (lees vismaten SHV ) deelgenoot te maken van de verrichtingen,
voersamenstelling, setup, geviste afstanden en andere praktische activiteiten die er toe geleid hebben toch maar 17 kg boven water te krijgen.
Maar vooral eerst moet mij van het hart dat ik de mensen wil bedanken die het elke keer mogelijk maken, de baan uitzetten, de vergunningen regelen, wegen en de administratieve zaken doen.
Dat geschreven te hebben zou ook Wiert Sikkens, je weet wel die man die in 1792 in de stadspoort van Groningen jenever ging stokken maar dat goedje was niet te pruimen en heeft er maar verfverdunning van gemaakt. Die Wiert zou in z’n graf omdraaien als hij van deze overwinning gehoord zou hebben dat een B visser zo’n resultaat zou neerzetten.
Immers op plek 4 zat ik ingeklemd als heuse sandwich ala Ron en Ruud.
Dan weet je het wel en kan je alleen maar hopen dat de voorn het doet.
Dan heb je gewoon veel tuk en plezier.


Daarom de whipper opgezocht, netjes uitgeloot en dus met de dobber begonnen: hand voer, wat maden en casters erbij, op de haakje 16 1 made en 1 caster.
De dobber was nog niet nat maar vloog onder.
Baarsje ter grootte van de pink. Geslikt helaas en moest de haak operatief verwijderen.
Zonder verdoving en het leek erop dat deze rakker het niet zou redden en daarom de vrijheid gegeven in de wetenschap dat:
A - Dode vissen niet gewogen zou moeten worden en B - bij geen enkele weegschaal zich zou roeren bij een gram of wat.
Dobber aan de kant en aan de overzijde een 4tal grote korven gedumpt.
Daarin met al het spul wat zowel bij Koopmans, Vismania en Albert Hein te verkrijgen is.
Dus zeg maar rijk voorzien. Had een handje droge havermout erdoor en uiteraard een aardige hoeveelheid geknipte wormen.
Ik wilde een ‘werkend’ voertje hebben. Ben immers met pensioen dus iemand moet werken. Dan het voer maar.
Na deze bombardementen overgaan op kleine korfjes om toch wat rust te brengen in dit kalme water.
In de vroege ochtend weinig stroming. Ook iets voorbij het midden een afstand met de picker vastgezet.
(Die ik uiteindelijk niet gevist heb).
Een beetje gewisseld met de Feeder en dobber maar naar bleek dat de Feeder met haakje 14, 75 cm 12/100 onderlijntje soms wat leven liet zien.
Gewoon niks bijzonders: 1 middel grootte worm dubbel geprikt en vast gezet met een made.
Beetje Vitamo omdat ik dat zelf lekker vind ruiken. Over dressuur gesproken.
Van echte aanbeten was geen sprake: je zag wel dat er vis bij zat die met zijn/haar kont tegen de lijn zat en waarschijnlijk op zijn kop de voerkorf gevonden had.
Slepen had geen zin want dan trok het het aas de bagger in.
Na de eerste waarschuwing (Aasende vis) een minuut of 2 rust en dan vervolgens wel wat meer actie op de Feeder top waarna de aanslag gehonoreerd werd door een stevige brasem.


Met een beetje op en af was dit het gekozen scenario van de vissen aldaar.
Dus simpel gezegd geen top aanbeten maar door de waarschuwingssignalen een herhalingen van zetten totdat, ja echt de aangeslagen vis aan de hol ging.
Je denkt dan aan een vals gehaakte lummel die immers ook voor dergelijk vertier kan zorgen.
Na wat gedoe met de hengel, krom als een hoepel moest het slip mechaniek toch worden ingesteld.
12/00 lijndikte is niet echt bizar dik en de breeksterkte ligt nu eenmaal niet gelijk aan gevlochten zooi.
Er werd een mooi boeren karpertje geland en vol trots is er door Ron, onze voorzitter die nu niet voorzat (want daar zat Albert) een foto gemaakt.
Leuk om mee te maken dat het lukt met dat lichte spul. Tussentijds en onderwijl werd er nog steeds zo nu een dan brasem gevangen.
In de pauze toch maar de picker op de lange afstand uitgelopen omdat bleek dat ik met mijn zatte kop de lijn gekruist had door de bovenste 2 ogen.
Beginners foutje zeg maar. Als B visser mag dat (Hahaha).
Met de aangepaste picker verder gevist op de plusminus afstand 2m van de overkant. Weer brasem die dit lichte hengels testte.
Kraakte een beetje in haar voegen maar mijn materiaal is doorgaans top en had er vertrouwen in hiermee nog enkele vissen te vangen.
Weer wat leven volgens het eerder beschreven draaiboek en leverde na aanslag spektakel op.

Nu werd ik getest en dat lichte hengeltje ook weer natuurlijk.
Slip ingesteld want nu ging het spul echt aan de haal.
Een tweede karper van hetzelfde soort nam de kuierlatten en gelukkig kon Ron zich loswrikken om mij bij te staan.
Het dier moest immers geland worden want 1 karper in je net levert geen nazaten op en 2 misschien wel. Je weet maar nooit.
De tijd verstreek en dacht even richting de 20 kg te gaan en liet me informeren (weer bij Ron) wat het limiet was per net.
De 20 niet gehaald maar 17 kg was prima zo.
Al een hele lange tijd een beetje in de catacombe van onze visclub gezeten en daarom zou dit een opsteker zijn.
Na de weging werd ik dan ook gefeliciteerd door de vismaten en voelde goed.
Bedankt voor jullie support want er werd me regelmatig een hart onder de riem gestoken.
En zoals Dirk in de voorgaande wedstrijd mij een aai over de bol gaf met de opmerking:” Joop, je kan best wel vissen hoor” deed me goed.
Oké, je moet het ook treffen natuurlijk: de vis moet er wel zitten en honger hebben.
Ik sluit af met de opmerking die mij deugd deed : “ Jullie kunnen allemaal best wel vissen”.
(Alleen vandaag was ik de beste).

Joop